❌❌❌
«هر سال ما باید دو بازیکن نامدارمان را بفروشیم. این برای من به خصوص خیلی ناراحت‌کننده است، اما ما بهش عادت کردیم و هیچ نگرانی‌ای از بابت آینده نداریم». این اعتراف مایکل ون پراگ، رئیس باشگاه آژاکس، در ماه مارچ سال ۱۹۹۷ بود. آژاکسی که بیش از دو دهه از آخرین حضورش در نیمه نهایی چمپیونز لیگ می‌گذرد، در تابستان پیش رو یک بار دیگر با همان داستان همیشگی روبرو خواهد شد.
فرنکی دیانگ مقصد فصل بعدش را مشخص کرده و به احتمال خیلی زیاد متایاس دلخیت، کاپیتان ۱۹ ساله آژاکس هم به او در بارسلونا خواهد پیوست. دیوید نرس، مهاجم برزیلی آمستردامی‌ها هم که با ضربه به یادماندنی‌اش بازی رفت برابر یوونتوس را به تساوی ۱-۱ کشید، مورد توجه آرسنال و اورتون قرار گرفته. در میان دانی ون دبیک و حکیم زییچ و آندره اونانایِ گلر هم از چشم باشگاه‌های متمول اروپایی دور نمانده‌اند.
ادوین ون در سار، دروازه‌بانی که سال ۱۹۹۵ با آژاکس قهرمانی اروپا را تجربه کرد و یک سال بعدش طعم تلخ شکست در فینال، در ضربات پنالتی، مقابل یوونتوس را چشید، حالا مدیر اجرایی باشگاه است و درباره واقعیت گریزناپذیر شرایط موجود می‌گوید: «ما همیشه بازیکنان خوب و گاهی بزرگی پیدا می‌کنیم و باعث رشدشان می‌شویم. پس طبیعی است که خیلی زود باشگاه‌های بزرگ نگاه‌شان متوجه آن‌ها می‌شود. وظیفه ما این است که تمرکز آن‌ها را حفظ کنیم و تا جای ممکن، پیش از اینکه قدم بعدی رو به جلو را بر دارند، ازشان بهره ببریم».
آژاکس امشب در حالی به تورین سفر می‌کند که بازی رفت با تساوی ۱-۱ در استادیوم یوهان کرویف به پایان رسیده. اما بعد از پیروزی فراموش‌نشدنی ۱-۴ شاگردان اریک تن هاگ در برنابئو، حتی بدبین‌ترین هواداران آمستردامی‌ها هم شانسی برای صعود تیم‌شان به جمع چهار تیم نهایی اروپا قائلند، با اینکه آژاکس در ۱۳ بار تقابل با یوونتوس تنها دو بار به پیروزی رسیده و بیانکونری در ۱۰ بازی اخیرش برابر دارنده چهار عنوان قهرمانی جام باشگاه‌های اروپا / چمپیونز لیگ بدون باخته بوده.
بازی امشب در ضمن فرصتی برای انتقام از بانوی پیر تورین را هم پیش می‌آورد. آژاکس در فینال ۹۶، در حالیکه مدافع عنوان قهرمانی بود، در استادیو الیمپیکوی رم، در ضربات پنالتی مغلوب یوونتوس شد. یک سال بعد، در مرحله نیمه نهایی، در حالیکه باشگاه تورینی متهم به استفاده سازمانی از مواد انرژی‌زا بود، آژاکس بازی برگشت را ۱-۴ به بیانکونری باخت و از رسیدن به سومین فینال پیاپی محروم ماند، فینالی که البته با پیروزی غیرمنتظره بوروسیا دورتموند به پایان رسید.
چند ماه بعد از این شکست لویی ون گال راهی بارسلونا شد تا جای سر بابی رابسون را بگیرد و بدین ترتیب عملا دوران طلایی آمستردامی‌ها در دهه ۹۰ به پایان رسید. وینستون بوگارت، پاتریک کلایورت و مارک اوورماس که همه در پیروزی ۰-۱ مقابل میلان در فینال ۹۵ حاضر بودند، هم در همان تابستان باشگاه را ترک کردند. اجرای قانون جدید بوسمن عملا نظام باشگاه‌داری آژاکس را به هم زد و باعث شد ادگار داویدز و مایکل رایزیگر هم در یک سال بعد به عنوان بازیکن آزاد آمستردام را ترک کنند. بدین ترتیب بعد از فقط دو سال از فینال وین، فقط ون در سار، برادران دبور و یاری لیتمنن از تیم قهرمان اروپا باقی ماندند، ستاره‌هایی که آن‌ها هم همه در شروع فصل ۱۹۹۹ آژاکس را ترک کردند.
بعد از پایان این دوران و شروع هزاره سوم، آژاکس با شکاف اقتصادی عظیمی که با باشگاه‌های ثروتمند اروپایی پیدا کرده بود، فقط یک بار موفق شد تا مرحله یک چهارم نهایی پیش برود، آن هم با تیمی که زلاتان ابراهیموویچ، وزلی اشنایدر، رافائل ون در وارت و کریستین چیوو را در اختیار داشت. این تیم هم که با گل دقایق پایانی مهاجم سابق فاینورد، یان دال توماسون، در نهایت با نتیجه ۲-۳ در مجموع دو بازی مقابل میلان حذف شد، خیلی زود از هم پاشید و ستاره‌هایش راهی تیم‌های بزرگ اروپایی شدند.
نکته‌ای که دستاورد آژاکس امسال را بیش از پیش به رخ می‌کشد قرار گرفتن اردیویزه در جایگاه سیزدهم لیگ‌های اروپایی توسط یوفا، پیش از شروع این فصل بود. یعنی لیگ هلندی که پایین‌تر از لیگ‌های سوئیس و چک ارزیابی شده بود، هیچ سهمیه مستقیمی نه برای چمپیونز لیگ و نه برای یوروپا لیگ نداشت. به همین خاطر بود که آژاکس و آیندهوون مجبور شدند کار خودشان را از بازی‌های مقدماتی شروع کنند. پی‌اس‌وی در این راه توسط یانگ بویز حذف شد، اما آژاکس یک تنه پرچم فوتبال هلند را در اروپا پیش برد و تا این مرحله رسید.
«ما هیچوقت به بستن این شکاف اقتصادی فکر نمی‌کنیم، چون عملا ممکن نیست. تلاش ما بر کم کردن این فاصله تا جایی که جا دارد است.» این ادامه نظرات صادقانه ون پراگ در سال ۹۷ بود، مردی که سال ۲۰۱۶ در رقابت با الکساندر سفرین برای رسیدن به پست ریاست یوفا شکست خورد: «اما ما عاملی داریم که هیچکدام دیگر از این باشگاه‌ها ندارند؛ مکتب و آکادمی‌مان».
