طرفداری - اولی هونس با آغاز پنجمین دهه حضورش در بایرن مونیخ فاصله زیادی ندارد. 40 سال پیش و در حالی که هونس 27 ساله بود پست مدیریتی در باشگاه بایرن مونیخ دریافت کرد و در سال 2016 برای دومین بار به عنوان رئیس باشگاه انتخاب شد. هونس در مصاحبه با آژانس خبری آلمان DPA می گوید هنوز از فعالیت در فوتبال خسته نشده و کارهای زیاد دیگری برای انجام دادن در بایرن مونیخ دارد و مسائل زیادی هستند که باید با آن ها مقابله کند.
dpa: خاطرات شما از اولین روز کاری در 1 می 1979 چیست؟ روز اول چگونه سرکار رفتید و چگونه بعدا مدیر باشگاه شدید؟
زمانی که کت خاکستری را برتن کردم بسیار مشتاق و آرام بودم. دفترچه یاداشتی در زیر دستم داشتم. در آن زمان، من در دفتر قدیمی روبرت شوان کار می کردم. یک میز، یک کمد و یک تلفن آنجا بود. من منشی نداشتم، برای دو ساعت حرف زدیم و بعدا به خانه برگشتم.
dpa: دفترچه شما احتمالا مملو از ایده های بزرگ بوده است؟
نه. چیزی در آن ننوشته بودم. اما بعد از آن شروع به نوشتن ایده ها کردم. دوست داشتم با کویت روابط تجاری برقرار کنیم و به آنجا پرواز کردم. در آن زمان در آلمان برای بازی های دوستانه 10 تا 20 هزار مارک به دست می آوردیم. من فکر کردم که اینکه بایرن برای به دست آوردن چنین پولی این فاصله را طی کند نمی تواند حرکت صحیحی باشد. در آن زمان ما سالانه 12 میلیون مارک فروش داشتیم. ما در باشگاه 20 کارمند داشتیم ولی امروز 1000 نفر هستیم.
dpa: بازاریابی و اسپانسرینگ قبل از شما هم وجود داشت؟
بازاریابی وجود نداشت. ما یک دفتر پست داشتیم. در آنجا چند شال گردن باشگاه و چند کارت پستال بود. آنجا دپارتمان هواداری ما بود.
dpa: شما زمانی که 27 سال سن داشتید و مجبور به پایان فوتبال شدید یک پست مدیریتی در باشگاه دریافت کردید. آیا از حجم کارها نگرانی نداشتید؟
اولین مصدومیت جدی زانوی من در 1975 بود، در سن 23 سالگی و در فینال یورو کاپ مقابل لیدز یونایتد. آسیب دیدگی مینیسک زانو در آن دوره چیز کوچکی نبود. امروزه شما یک برش کوچک در زانو خواهید داشت و پس از 14 روز دوباره می توانید فعالیت را آغاز کنید. من زمان زیادی را برای فکر کردن داشتم و می خواستم یک مدیر شوم، به مربی شدن فکر نمی کردم.
dpa: چرا؟
من همیشه روابط ویژه ای با بخش اقتصادی فوتبال داشتم. روبرت شوان مدیر قبلی بایرن کسی بود که من مدیون او هستم. او از من به عنوان یک بازیکن-مدیر بهره می گرفت. زمانی که در آمریکای جنوبی رفته بودیم برای گرفتن بلیط، پرداخت قبض های هتل و مسائل پرواز من را با خود می برد.
dpa: تجاری کردن باشگاه بایرن مونیخ در جهت تبدیل آن به یک باشگاه جهانی احتمالا بزرگ ترین دستاورد شماست.
من مهم ترین وظیفه ام را ساختن بایرن مونیخی بدون تکیه به درآمد تماشاگران می دیدم. هنگامی که من شروع کردم 85 درصد درآمد ما به آن وابسته بود. امروزه ما سالیانه 700 میلیون یورو فروش داریم و هنوز 18 تا 20 درصد آن از این بخش می آید.
dpa: چگونه این کار را انجام دادید؟
در شروع کارم به جاهای دیگر زیاد پرواز می کردم، خصوصا به امریکا و انگلیس. من به باشگاه San Francisco 49ers که در فوتبال امریکایی فعالیت می کند سر زدم و سپس به San Francisco Giants که در بیس بال یک باشگاه جهانی است و بارها قهرمانی های پیاپی داشته حضور یافتم. همچنین به منچستریونایتد رفتم، جایی که در فوتبال با فاصله زیاد تیم اول در زمینه تجارت و درآمد بودند. من با انجام این کارها چیزهای زیادی یاد گرفتم.
dpa: بکن باوئر، هونس و رومنیگه؛ چرا برای شما انتصاب بازیکنان قبلی باشگاه در جابجایی های مدیران باشگاه تا این اندازه مهم است؟
این یک ضرورت اساسی نیست اما مهم است. اینکه شما بتوانید یکی از پست های مهم باشگاه را به کسی که DNA بایرن مونیخ را دارد بسپارید خیلی مفید است. من زمانی که در 27 سالگی وارد کادر مدیریتی باشگاه شدم هیچ ایده ای نداشتم ولی آموختم و یاد گرفتم. این فرصت برای بازیکنان سابق باشگاه نیز وجود دارد. به عنوان مثال حسن صالی حمیدزیچ به عنوان مدیر ورزشی بسیار خوب کار می کند.
dpa: وقتی از رهبران بعدی بایرن مونیخ صحبت می کنیم اسم اولیور کان به ذهن ما خطور می کند.
ما صحبت های زیادی با اولیور داشته ایم و داریم. ما از لحاظ زمانی تحت فشار نیستیم چون رومنیگه تا 2021 قراردادش را تمدید کرده است.
dpa: کان چه خصوصایتی دارد که برای این پست واجد شرایط محسوب می شود؟
من پیشرفت های اولیور بعد از دوران فوتبالش را می پسندم. او به عنوان یک کارشناس تلوزیونی پیشرفت خوبی داشت. دوره های مدیریتی و اقتصادی را طی کرده است. او کسی است که در اینجا به عنوان فوتبالیست در بالاترین سطح بازی کرده است و ضمنا می تواند در حوزه اقتصادی هم فعالیت کند.این چیزها برای ما جذابند.
dpa: تفاوت بین هونس 27 ساله با هونس 67 ساله؟
قبلا وحشتی تر بودم. من امروز در مشاجره ها بسیار آرام تر هستم. می خواستم با بایرن بالا بیایم. جدال های من با هلموت گراشوف مدیر گلادباخ، ویلی لمکه مدیر وردربرمن و مدیران دیگر تاریخی بودند. بارها با آرنج هایم مبارزه کرده ام.
dpa: چرا هیچ باشگاهی نمی تواند به یک رقیب دائمی برای بایرن مونیخ تبدیل شود. بوروسیا دورتموند پس از چند سال دوباره به شما نزدیک شده است.
اما آن ها به رقیبی جدی برای ما تبدیل شده اند. بخشی از این موفقیت های به ثبات کاری هانس یواخیم واتسکه و راینهارد رائوبال برمی گردد. ما هم در بایرن این را داشته ایم. من 40 سال است اینجا حضور دارم و پس از من بکن باوئر و رومنیگه هم آمدند. ما سعی کرده ایم در رده مدیران کمترین بی ثباتی را داشته باشیم.
dpa: راز موفقیت های پیاپی بایرن مونیخ چیست؟
بدترین سال ها برای ما همیشه زمان هایی بوده اند که در پست سرمربی نوسان داشته ایم. به نظرم امروز خیلی از باشگاه به بایرن مونیخ نگاه می کنند.
