طرفداری - در حالی که کمتر کسی انتظار داشت، یوونتوس در مرحله قبل لیگ قهرمانان اروپا پس از شکست 2-0 مقابل اتلتیکو مادرید، در تورین با نتیجه 3-0 کامبک زد و راهی مرحله یک چهارم نهایی شد. تمام رسانه های اروپا و ایتالیا به تحسین از کریستیانو رونالدو پرداختند که با یک هتریک، شاید یک شبه راه چندین ساله را برای محبوبیت در تورین طی کرد اما مکس الگری در پایان بازی به تمجید از یکی دیگر از مهاجمانش پرداخت:
فدریکو برناردسکی فوق العاده بازی کرد. این یک مرحله جدید در دوران بازی فدریکو است و من خیلی خوب می دانم که او چقدر خوب است. به یک نمایش عالی نیاز داشتیم و آن را انجام دادیم.
برناردسکی در شکست 2-0 یوونتوس در مادرید تنها در 10 دقیقه پایانی به میدان رفت اما در بازی برگشت در ترکیب اصلی بود و روی دو گل کریستیانو رونالدو نقش اساسی داشت. شب گذشته نیز تقریبا همه مطمئن بودند که برناردسکی جلوتر از داگلاس کاستا و پائولو دیبالا در ترکیب اصلی خواهد بود و این اتفاق افتاد. با وجود آنکه برناردسکی در بازی های خارج از خانه یوونتوس در این رقابت ها تنها دو بار از ابتدا به میدان رفته بود، به نظر می رسد او به بازیکن کلیدی الگری تبدیل شده اما چه چیزی او را انقدر مهم می کند؟
آمار پیروزی در بازی ها
اگر بخواهیم از نظر آماری صحبت کنیم، یوونتوس با برناردسکی تیم بهتری است. برناردسکی یوونتوس را سریع و از کُند بودن تیم جلوگیری می کند. برناردسکی در این فصل در 17 بازی از ابتدا به میدان رفته و یوونتوس در این بازی ها 88 درصد پیروز شده است. در 25 بازی که برناردسکی حضور نداشته و یا بازیکن ذخیره بوده، آمار پیروزی های بیانکونری به 76 درصد کاهش پیدا می کند. همچنین یوونتوس با برناردسکی بیشتر گل زده و کمتر گل دریافت کرده است. با برناردسکی، یوونتوس در هر بازی به طور میانگین 2.1 گل به ثمر رسانده و بدون او آمار 1.8 گل بوده است. همچنین یوونتوس با برناردسکی در هر بازی 0.6 گل و بدون او 0.8 گل دریافت کرده است. نکته جالب این است که وقتی برناردسکی بازی را آغاز کرده، تعداد شوت های یوونتوس از 17.4 در هر بازی به 15.6 شوت کاهش پیدا کرده است. به بیان دیگر، وقتی برناردسکی بازی می کند، یوونتوس در حملات موثرتر است و مهم نیست خودِ او این گل ها را بزند یا خیر.
چه چیزی او را انقدر موثر می کند؟
فقط می توان یک عامل را نام برد: توانایی او برای بازی در پست های مختلف و یا به بیان دیگر: خصوصیات زیاد و متفاوت او. او در زمینه های زیادی موثر است.
مقابل اتلتیکو مادرید، برناردسکی بازی را در پست وینگر راست آغاز کرد اما وقتی روی گل اول کریستیانو رونالدو توپ را ارسال کرد، در نقش وینگر چپ بازی می کرد. وقتی روی گل سوم آن حرکت فوق العاده را انجام داد و پنالتی را به دست آورد تا رونالدو صعود را کامل کند، به خاطر ورود مویزه کین و دیبالا به مرکز میدان رفته بود. همانطور که روبرتو مانچینی، سرمربی ایتالیا اخیرا گفت:
برناردسکی با توجه به سنش، کیفیت فوق العاده ای دارد. فکر می کنم او تبدیل به بازیکنی می شود که گل های فراوانی خواهد زد.
شاید معیار گلزنی، نقطه ضعف کنونی برناردسکی باشد اما با توانایی هایی که دارد، می تواند به آن برسد. او می تواند در زمین نقش های متفاوتی را به عهده بگیرد و این برای هر مربی‌ای یک موهبت است. در پست های تهاجمی، او می تواند در هر سه نقش، بازی کند. وقتی در کناره ها بازی می کند، سرعت او به یوونتوس تعادل خوبی می بخشد. وقتی در مرکز بازی می کند، روی ضدحملات یک سلاح ویرانگر است. یارگیری او با توجه به سرعت و قدرت بدنی اش واقعا سخت است و اگر هم یک مدافع خیلی خوب در تیم حریف و یا چند مدافع موفق به مهار او شوند، فضا برای کریستیانو رونالدو مهیا می شود. در این فصل برناردسکی 11 شانس گلزنی در لیگ قهرمانان خلق کرده و از این بابت در تیم یوونتوس تنها رونالدو، پیانیچ و کوادرادو بهتر بوده اند.
و اما دیبالا چطور؟
با درخشش برناردسکی، این دیبالا بوده که قربانی و نیمکت نشین شده است و احتمالا باز هم در بازی های مهم شاهد همین مساله خواهیم بود. وقتی آمار این دو بازیکن را نگاه کنیم، نیمکت نشینی دیبالا برای برناردسکی به نظر ظالمانه است. دیبالا در این فصل در تمام تورنمنت ها 14 گل و پاس گل داشته است و این دو برابر آمار برناردسکی است. او همچنین در هر بازی به طور میانگین تعداد شوت های بیشتری داشته (2.2 در مقابل 1.8)، موقعیت های بیشتری خلق کرده (1.6 در مقابل 1.3) و دربیل های موفق بیشتری داشته است (1.5 در مقابل 1.1).
مشکل این است که دیبالا هرگز وفق پذیریِ برناردسکی با سیستم یوونتوس و دیگر هم تیمی ها را نداشته است. بازی کردن او در پست وینگر، اکثر اوقات باعث ضعف خط دفاعی یوونتوس می شود؛ مخصوصا وقتی بدانیم ژائو کانسلو در حمله خیلی بهتر از دفاع است. دیبالا همچنین چه با توپ و چه بدون توپ، کُندتر از برنادسکی است و حضور دیبالا به جای برناردسکی، آن پویایی و تحرک را از خط حمله یوونتوس می گیرد. اما شاید خودِ برناردسکی تفاوت خودش با دیبالا را بهتر بگوید:
همیشه گفته ام که نقطه قوت من، قدرت ذهنی من است و این بیش از قدرت تکنیکی و همکاری فیزیکی من است. وقتی پای رسیدن به اهداف باشد، آن قدرت ذهنی است که کمکم می کند.
دیبالا از نظر استعداد، فوق العاده است اما سوالات در مورد خُلق و خو و توانایی کنار آمدن با فشار زیاد در بازی های بزرگ، روی بیشتر دوران حرفه ای او سایه انداخته است. او دو سال پیش در پیروزی 3-0 یوونتوس مقابل بارسلونا با زدن دو گل، باعث شد در آن بازی کسی به لیونل مسی نگاه نکند اما از آن زمان تاکنون، در مراحل حذفی لیگ قهرمانان تنها یک بار گلزنی کرده است. او در اولدترافورد در مرحله گروهی گلزنی کرد اما هم در بازی برگشت مقابل منچستریونایتد و هم مقابل اتلتیکو مادرید، نمایش خوبی نداشت.
در سوی مقابل، به نظر می رسد برناردسکی آماده پذیرش حضور در بزرگترین میادین است و وقتی شما مهاجمی دارید که انقدر اعتماد به نفس دارد، در پست های مختلف به خوبی بازی می کند و خطرناک است، اجازه نمی دهید کس دیگری فکرتان را مشغول کند.
