در کره ی زمین جزیره ایستر همیشه به عنوان یکی از عجیب ترین مکانها شناخته شده است. این جزیره در اقیانوس آرام جنوبی واقع شده است و از نزدیک ترین جایی که انسان در آن زندگی می کند یعنی کشور شیلی و تاهیتی حدود 2 هزار مایل فاصله دارد .ورود به این جزیره کار ساده ای نیست.
موآیها (به انگلیسی: Moai) مهمترین مظهر فرهنگی جزیرهٔ ایستر هستند که ۲۸۸ تای آنها روی سکوهای عظیمی به نام «آهو» (Ahu) (سکوهای انجام تشریفات) ایستادهاند.
بزرگترین مجسمهٔ برپا شده، "Paro" نام دارد که تقریباً ۱۰ متر ارتفاع و ۷۵ تُن وزن دارد. یک مجسمهٔ نیمهتمام یافت شده که اگر ساختِ آن به اتمام رسیدهبود، ۲۱ متر طول و ۲۷۰ تُن وزن میداشت.
مجسمه های غول پیکر ، به ظاهر تهدید آمیز ساخته شده بودند تا بیگانگان را از آنجا دور نگهدارند. ارتباط عجیبی بین مجسمه ها و ساکنان جزیره ایستر در احترام به عقاید خود و قربانی کردن برای معبودان خود و حتی نوعی سحر و جادو وجود دارد. موایی ها شبیه نگهبانان خاموشی هستند که در مقابل مهاجمان حالت تدافعی گرفته اند.
اگرچه این مجسمهها بهعنوان سرهای جزیرهٔ ایستر مشهورند، ولی درواقع، اینها تمامتنه هستند با سرهایی بزرگتر از اندازهٔ واقعی و نیم تنهٔ سادهشده.
زمانی که تراشیدن مجسمهها تمام میشد، به محل اصلیشان برده میشدند. کاملاً مشخص نیست که این کار چگونه انجام میشد، اما مطمئناً نیازمند نیروی انسانی، طناب، غلتک و همچنین راههای همواری که در سراسر جزیره وجود دارند، بودهاست.
نظریات مختلفی درباره با سازندگان مجسمه های غول پیکر وجود دارد؛ گروهی بر این باورند که بومیان و ساکنان قدیمی جزیره، این تماثیل و مجسمه ها را بر اساس فیزیک و چهره خاص خودشان ساخته اند و آنها در واقع نمادی از خدایان جنگ هستند که همچون قلعه هایی سنگی، جزیره را در نبردها و جنگ ها حفظ می کرده اند. به همین دلیل به این مجسمه ها (نگهبانان جزیره) هم گفته می شود.
برخی دیگر هم ساخت این مجسمه ها را به موجودات فضایی و بیگانگانی نسبت می دهند که از سیارات دیگر آمده اند. آنها برای اثبات ادعای خود به توازن و هماهنگی عجیب بین مجسمه ها و صور فلکی، وجود نوشته ها و خطوط ناشناخته روی آنها اشاره می کنند.
تعداد مجسمه های جزیره بیش از ۸۸۷ عدد هستند. برخی از آنها هم چشم های براق و رنگی دارند و از باقی تندیس های موجود در جزیره متمایز می شوند.
دانشمندان بر این باورند که رازهای بی شماری در دل این جزیره خفته است؛ پرسش های بی جوابی که باستان شناسان و دانشمندان در تلاش برای پاسخگویی به آنها هستند.