با نگاهی به بودجه سالانه کشور متوجه می شویم که بودجه به بدترین شکل ممکن تقسیم می شود. نهادهایی که در تولید ملی، تولید ناخالص داخلی، تولید اشتغال و تولید علم نقش موثری دارند در انتهای لیست دریافت کننده های بودجه و نهادهای فربه و بی خاصیت که در هیچ تولیدی در کشور نقش ندارند در صدر دریافت کننده های بودجه قرار دارند!.
این بدسلیقگی در تقسیم بودجه حتی در مورد نهادهای موثر در امنیت و سلامت جان شهروندان مثل "سازمان مدیرت بحران" و "سازمان محیط زیست" هم دیده می شود.
سازمان محیط زیست تنها 385 میلیارد تومان بودجه دارد!
و یا سازمان مهمی مثل مدیریت بحران تنها 12 میلیارد (!) تومان بودجه دارد.
اما در مقابل نهادهایی وجود دارند که سالانه بودجه های عظیمی را دریافت می کنند (این اعداد را با دو سازمان بالا مقایسه کنید). مثلاً..
حوزه های علمیه قریب به 1800 میلیارد تومان (!) دریافتی دارند.
نهاد های مذهبی دیگر حدود 3200 میلیارد تومان (!) دریافت می کنند.
یا سازمان اوقاف (امامزاده ها) 463 میلیارد تومان بودجه دارد.
سازمان تبلیغات اسلامی 380 میلیارد تومان می گیرد.
به اینها بودجه سرسام آور صدا و سیما (2000 میلیارد تومان!) را هم اضافه کنید.
ناگفته پیداست که اگر بودجه عمومی کشور (یا همان بیت المال که بیشتر از فروش نفت و مالیات به دست می آید) را به جای نهادهای خاص در نهادهای موثر، مهم و استراتژیک سرمایه گذاری کنیم نتیجه بهتری در تولید، اشتغال و افزایش امنیت جانی شهروندان می گیریم.
