طرفداری - لوئيز انریکه، سرمربی تیم ملی اسپانیا در جدیدترین مصاحبه‌اش به صحبت درباره دوران سه ساله حضورش روی نیمکت بارسلونا پرداخته است.
به گزارش موندو دپورتیوو، لوچو می‌گوید:
اختلاف با مسی؟ بله تاییدش می‌کنم. تا قبل از اینکه همه چیز حل و فصل شود، در مقطعی تنش میان من و او وجود داشت. البته من دنبال ایجاد حاشیه و اختلاف با مسی نبودم. با این حال اتفاقاتی افتاد و باید شرایط را مدیریت می‌کردم. ولی امروز فقط می‌توانم از ویژگی‌های فوق العاده مسی حرف بزنم.
عدم تمدید قرارداد با بارسا و جدایی در پایان سال سوم؟ در ابتدای فصل سوم به باشگاه اعلام کردم دنبال مربی بعدی باشد. شخصا دیگر انرژی‌ای برای ادامه کار نداشتم. بودن در بارسلونا، بودن در خانه، در اختیار داشتن بهترین بازیکنان دنیا و همه چیز برای تمدید قراردادم آماده بود و به راحتی می‌توانستم بمانم ولی هیچ انگیزه‌ای در کار نبود. صادقانه بگویم اعتقاد داشتم بازیکنان نیاز دارند تا مربی دیگری بیاید و داستان را جور دیگری برایشان تعریف کند. باور دارم همیشه زمانی می‌رسد که تاریخ انقضای یک پیام یا یک حرف از راه می‌رسد؛ اگر پیغامی وجود داشته باشد. بنابراین نیاز است پیام جدیدی صادر شود. 14 سال از عمرم در بارسا بودم و ممنون باشگاه هستم که همیشه رفتار فوق العاده‌ای با من داشت و اشتباهاتم را پذیرفت و فرصت دوباره‌ای به من داد. با همه این خوبی‌ها، ماندن در بارسا برای سال چهارم خودخواهی بود. شما وقتی گوشی در دست می‌گیرید و درصد شارژ باتری را می‌بینید، خودتان می‌دانید چقدر فرصت دارید. من از مدت‌ها پیش تصمیمم را گرفته بودم.
دو حذف متوالی در لیگ قهرمانان اروپا و حواشی آن؟ در کالدون اگر var وجود داشت ما صعود می‌کردیم. گرچه من هیچ وقت از داوری انتقاد نکردم و آن را دلیل ناکامی‌ها نمی‌دانم. درباره بازی با پاری سن ژرمن در پاریس باید واقعیت را بگویم. وضعیت به گونه‌ای بود انگار به یک مسابقه بوکس می‌رویم و از قبل می‌دانیم تیم برتر هستیم. بازیکنان تمرکز کرده بودند و با این ذهنیت به میدان رفتند. یک برنامه تاکتیکی کاملا واضح و شفاف داشتیم. همه چیز را در نظر گرفته بودیم. همه چیز را. ولی ویژگی خارق العاده فوتبال است که درست از جایی که شما انتظارش را ندارید، حریف می‌آید و جوری از روی شما عبور می‌کند که فکرش را هم نمی‌کردید. شب بسیار ناامید کننده و دشواری بود.
اصلا از نمایشی که از تیمم در آن بازی دیدم، راضی نبودم. پس از بازی بازیکنان صحبت‌هایی کردند که به نظرم اشتباه بود. من همیشه از آنها دفاع می‌کردم. من هم بازیکن بوده‌ام و هرگز چنین حرف‌هایی نزدم به خصوص پس از باخت تیم. از شنیدن حرفهای آنها بسیار ناراحت شدم و این را مستقیما در رختکن به آنها گفتم. حرفی که باید می‌زدم را به کسی که باید می‌زدم، زدم. رو در رو و شفاف. باید به آنها می‌گفتم حرفی که زدند، دروغ بود و واقعیت نداشت. باخت 0-3 در تورین؟ یووه عالی بازی کرد. نمی‌توانم نگرش و رفتار بازیکنانم در آن بازی را زیر سوال ببرم. یووه عالی بود.
*. اشاره انریکه به اینیستا و بوسکتس است. هر دو بازیکن پس از بازی از تاکتیک و برنامه بازی بهتر پاری سن ژرمن به عنوان دلیل نتیجه به دست آمده یاد کردند.
پپ در سبکی که دنبالش می‌کند و ارائه می‌دهد، بهترین است. تیم او شاید ببرد یا ببازد ولی در ارائه ایده‌های سبکی که می‌خواهد، بهترین است. از دید من پپ این است. تیم‌های او مدام در حال حمله هستند و به زمین می‌آیند تا نمایشی هجومی و چشم نواز داشته باشند. دوست دارم پیش از پایان دوران مربی‌گری، او به سلتاویگو یا خیخون یا تیمی پایین یا میان رده هم برود و به همه نشان بدهد که بله شما به مواد خام - بازیکنان بااستعداد - نیاز دارید ولی می‌توان یک تیم را جوری هدایت کنید که به سبک مدنظرتان بازی کند. و من مطمئنم پپ این کار را خواهد کرد.
چرا در فصل سوم به آلبا بازی نمی‌دادید؟ هیچ مشکل شخصی و خصومت شخصی وجود نداشت. به عنوان مدرک به شما می‌گویم؛ در آن مقطع سرجی روبرتو هم که برای من مثل برادر زاده می‌ماند، بازی نمی‌کرد. دلیلش هم فقط تغییر سیستم تیم بود نه هیچ چیز دیگری. بهترین دوران مربی گری من در بارسای بی بود. مهم تر از جام‌هایی که کسب کردیم، سبکی که قهرمان شدیم، بود. همیشه روی انجام بهترین فوتبال ممکن تمرکز می‌کردیم. هر کسی از نزدیک با من آشنایی دارد، می‌داند که از نظر من حمله و حمله ماهیت فوتبال مدنظرم است. البته حمله بر پایه یک دفاع خوب.
پیکه؟ او بدون تردید یک فوق ستاره است. اعتبار بالایی در رختکن تیم دارد. بازیکنی رک و روراست و پر سر و صداست اما بسیار هم احساساتی است. همزمان بازیکنی فوق العاده حرفهای است. و این ویژگی‌ها عجیب است چون با توجه به ساختار بدنی او، رقابت کردن در بالاترین سطح واقعا کار مشکلی است. یکی از سختکوش ترین بازیکنان است. پیکه در میدان مثل یک ببر مالزیایی بازی و رقابت می‌کند.
دلیل نیامدن کروس به بارسا شما بودید؟ از نظر من هیچ شکی وجود نداشت که بین او و راکیتیچ، انتخابم ایوان خواهد بود. من او را به کروس ترجیح دادم. اگر هر دو می‌توانستند بیایند که بهتر بود ولی اگر فقط یکی را می‌توانستیم جذب کنیم، اولویت با ایوان بود. راکیتیچ بازیکنی فوق العاده باهوش و به لحاظ ذهنیتی حرف ندارد. در سبک بازی ما، جزییات زیادی وجود داشت که یکی از هافبک‌ها باید انجامش می‌داد و ایوان همه آنها را به بهترین شکل اجرا می‌کرد. اما اگر بخواهم فقط یک چیز را در مورد راکیتیچ برجسته کنم، سال آخرم در بارسلونا است. ایوان فصل را در سطحی که من انتظار داشتم، شروع نکرده بود و تصمیم گرفتم چند بار او را نیمکت نشین کنم. رفتار و واکنش او مثال زدنی بود. آنجا بود که پی بردم ایوان نه تنها بازیکنی حرفهای و فوق العاده است بلکه همیشه تیم را بر خودش اولویت می‌دهد.
نیمار؟ یک فرد بی نظیر. به لحاظ شخصیتی مدام دنبال گوش کردن برای بهتر شدن و شاد بودن بود. مثل همه برزیلی‌ها. نیمار در صحبت‌های خصوصی همیشه همین طور بود. صمیمی، خنده رو و بسیار ساده و بی آلایش. سپس حرف از سبک زندگی شخصی او بود که برزیلی‌ها را می‌شناسید. من خودم از نزدیک شاهد زندگی رونالدینیو بودم. برزیلی‌ها فرق دارند؛ زندگی متفاوتی نسبت به ما تجربه کردند و باید آنها را جوری که هستند، بپذیریم. من هیچ گاه با او مشکلی نداشتم. بدون ذره ای تردید او می‌تواند بهترین باشد. اینکه آیا بهترین می‌شود یا نه را نمی‌دانم چون آنقدر مطمئن نیستم که تضمین بدهم ولی به لحاظ استعداد هیچ شکی به او نیست.
و تراشتگن؟ خرید معرکه بارسا مارک بود. زوبی به من گفت می‌توانیم فقط براوو را جذب کنیم ولی به او گفتم هر کسی در لیست هست را جذب کن. عاشق تراشتگن بودم و او آنقدر شخصیت و اعتماد به نفس داشت که نفر دوم تیم بودن را بپذیرد. اگرچه او در لیگ قهرمانان اروپا و کوپا دل ری بازی می کرد ولی در لیگ نیمکت نشین بود. دو سالی که نیمکت نشین براوو بود، تاثیر زیادی در پختگی و قوی‌تر شدن او و تبدیل شدن به دروازه بان فعلی داشت. پیدا کردن دروازه بانی با کیفیت و مهارت تراشتگن بسیار دشوار است. مهارهای او شبیه آثار هنری است. البته باید اینجا برای کاری که دلا فوئنته - مربی دروازه بانان بارسا - انجام داد هم ارزش قائل شد چون درست است شما نیاز به بازیکن مستعد دارید ولی صیقل دادن و تراشکاری‌اش دست مربی است.
