وارطان پینتوریکوبوفون اگه بعد از کالچوپولی پیشنهاد بارسا رو قبول میکرد الان تو اکثر رکوردا اول بود. اگه اسیر ونتورا و اون تیم افتضاح ایتالیا نمیشد الان تنها بازیکن ۶ جام جهانی بازی کرده ی تاریخ بود. اگه کاناوارو اون حرکت رو روی گل دوم ایتالیا به آلمان ۲۰۰۶ نمی کرد و تو ضربات پنالتی فینال اون ژست رو نمیگرفت اولین و تنها دروازه بانی بود که بعد از یاشین اونم تو عصر مدرن فوتبال توپ طلا میگرفت (با اختلاف کمی دوم شد تو لیست توپ طلا بالاتر از پیرلو و زیدان) ۳ تا فینال چمپیونز بازی کرد و تو یکیش حتی دو تا پنالتی سیو کرد ولی بازم قهرمان نشد چون وفادار موند. ارزش بوفون اونجا مشخص میشه که با وجود احساسی تصمیم گرفتن و وفادار موندن تو همه ی لیست ها و رکوردها جزو برترین هاست. ارزشش اونجا مشخص میشه که دوران طولانی ثباتش تو بالاترین سطح کیفیت نزدیک به دوبرابر غول هایی مثل اولی کان و کاسیاس و فن درسار بود. سوای همه ی اینا بوفون واسه یه ملت و میلیون ها طرفدار تو سراسر دنیا حکم یه افسانه و یه عشق ابدی رو داره و این هیچ ربطی به کیفیت تکرار نشدنیش نداره
