نمیدونم یزمانایی وقتی میبریم،وقتی دیگه از دیروز خسته از فردا ناامیدیم،وقتی زمان حالمون و حالمون خرابه و وقتی آرزوی مرگ میکنیم آیا واقعا براش آماده ایم؟
حالا اینکه بیوقت و بیخبر بیاد بماند!
نمیدونم با این دوره و زمونه و اگه بخواد همین سیر رو پیش بگیره و همینطوری ادامه پیدا کنه آیا کسی تو قبر میذارمون؟ ایا کسی برامون طلب آمرزش میکنه؟
وقتی اون سنگ آخر رو میذارن،وقتی همه کس و همه چیز میره...
پدرومادرامون که بقولی پیش پدرومادراشون پاشونو دراز نکردن بلانسب شما ، ما شدیم بچشون، کی قراره بشه وکیل ما؟!
حالا ارزش این دنیا چقدر که بخاطر یه کسی که اونور دنیاست و اصلا مارو نمیشناسه و حتی براش مهمم نیستیم به خانواده هم توهین میکنیم و ادب زیر پا میذاریم حالا اینکه گاهی دل همو میشکنیم و همو ناراحت میکنیم و اسمشو میذاریم کل کل بماند!
همه این حرفا رو بخودم زدم
بلند گفتم،شما ببخشید ولی واقعا نمیدونم با تمام ناامیدی که از این دنیا دارم آیا برای اون دنیاش حاضرم؟
خدایا حق بندت رو همین دنیا خودت ازم بگیر
و پدرومادرمو برام حفظ کن
و مرگی آسان...
خدا همه رفتگانمون رو بیامرزه
دم همتون گرم مشتی ها
