چون سطح بازیها پایین، تعداد تیم ها زیاد شده بود و تیم های مطرح و سنتی اسیا(کره، ژاپن، عربستان و استرالیا) هم روزگار خوبی رو سپری نمی کردند. لذا بهترین فرصت برای ایران بود که طعم قهرمانی را برای مدت ها بچشند. ایرانی که از همان ابتدا مدعی شماره یک جام به عقیده کارشناسان بود. اما ...
کیروش در این 8سال توانست انسجام در خط دفاعی را بسیار خوب ایجاد کند و یه دیوار بتی نفوذ ناپذیر را ایجاد کرده بود اما بازی فوتبال و ساختن تیم فقط تقویت خط دفاعی و افکار تدافعی نیست.
تیمی که کیروش ساخته بود تیمی بود که وقتی از حریف عقب نمی بود "اروپایی" بازی می کرد اما وقتی از حریف عقب می افتاد "ایرانی" بازی میکرد. لذا کیروش باید به جنبه دومی(عقب افتادن از حریف) که مطرح شد توجه بیشتری میکرد.
برای روشن شدن ایرانی بازی کردن هم بگویم که یعنی:
*احساسی بازی کردن
*از کنترل خارج شدن تیم از برنامه های تیمی
*درگیری با حریف داور و خودی ها
*زیر توپ زدن
*دوندگی بی هدف
*تک رویی بی مورد
*پوشش ندادن فضا ها
موارد بالا وقتی تیم از حریف جلو باشه خیلی کم میشه اما وقتی از حریف گل بخوریم و عقب بیوفتیم پاشنه اشیل تیم هستند. کیروش هم در این 8سال در این مورد فکر کنم سهل انگاری کرد
به هر حال تیم ایران با این رویکرد جامی نخواهد گرفت و کسب جام فقط منوط به تغییر و اصلاح نکات ذکر شده بالاست
