طرفداری- محمد علوی روز گذشته به طور رسمی به عنوان مربی به کادرفنی استقلال خوزستان پیوست و کار خود را در این تیم آغاز کرد.
علوی که سابقه حضور در تیم ملی را دارد در دیدار نیمه نهایی جام ملت‌های آسیا 2014 مقابل چین تک گل تساوی بخش ایران را به ثمر رساند اما در نهایت ایران بازی را در ضربات پنالتی به حریف خود واگذار کرد تا یکی از بهترین نسل‌های فوتبال ایران از رسیدن به قهرمانی آسیا ناکام بماند.
علوی در گفت و گو با فارس در مورد دیدار تیم ملی مقابل چین و شرایط استقلال خوزستان صحبت‌های زیر را انجام داد.
چه شد که به کادرفنی استقلال خوزستان پیوستید؟
من سال گذشته کار بزرگی کردم و کارون اروند خرمشهر را به لیگ یک آوردم. بعد از این کار بزرگ انتظار داشتیم پیشنهاد مربیگری یک تیم در لیگ یک یا لیگ دو به من ارائه شود اما این اتفاق نیفتاد. خودم هم کسی نیستم که برای حضور در فوتبال به هر خواسته‌ای تن بدهم. خدا را شکر صبرمان جواب داد و چند روز قبل کریم بوستانی با من تماس گرفت و گفت تو را به عنوان مربی انتخاب کردیم که من هم گفتم از خدایم است به تیم‌های خوزستانی خدمت کنم. امیدوارم در کنار کریم بوستانی بتوانم برای این تیم مثمر ثمر باشم.
شرایط استقلال خوزستان را چطور ارزیابی می‌کنید. وضعیت این تیم چندان خوب نیست؟
بله همینطور است. بعد از کسر 6 امتیاز شرایط چندان خوب نیست در چند جلسه اخیر تمرین این تیم استعداد و شادابی را در بین بازیکنان این تیم دیدم. جوانان بسیار خوبی در این تیم حضور دارند. این بازیکنان به دنبال پیشرفت هستند. اگر یادتان باشد پرسپولیس قبل از حضور برانکو بازیکن سرشناسی نداشت اما الان همه معرف و ملی‌پوش هستند. استقلال خوزستان هم این شرایط را دارد این تیم بازیکنان مستعدی دارد که اگر روی آنها کار شود این نفرات می‌توانند به فوتبال استان و ایران کمک کنند.
پنجره بسته در نقل و انتقالات کارتان را سخت نکرده است؟
بله این مسئله یک مقدار دردسر ساز شده است. در برخی پست‌ها مشکل داریم و نمی‌توانیم بازیکن بگیریم. باید از بازیکنان خوبی که در اختیار داریم به بهترین شکل ممکن استفاده کنیم. تا این دوره را پشت سر بگذاریم.
آیا استقلال خوزستان در لیگ برتر می‌ماند؟
صدر در صد تیم ما در لیگ می‌ماند. در فوتبال ایران فاصله‌ها خیلی زیاد نیست. امیدوارم مسئولان باشگاه بتوانند 6 امتیاز را برگردانند اما اگر این اتفاق هم نیفتاد ما با کسب 2 پیروزی می‌توانیم به جدول باز گردیم.
به بحث تیم ملی بپردازیم. رویارویی ایران مقابل چین همه را به یاد بازی نیمه نهایی سال 2004 انداخته که شما در آن بازی گل زدید ولی در نهایت در ضربات پنالتی بازنده شدیم.
هنوز هم حسرت آن مسابقه را می‌خوارم. واقعا حیف شد که آن بازی را به آن شکل واگذار کردیم. به بازیکنان تیم ملی یک نصیحت برادرانه دارم و آن این است که تمرکزشان را حفظ کنند و کاری نکنند که بعدها باعث پشیمانی آنها شود. تیم ملی شرایط بسیار خوبی دارد. با توجه به عملکردی که از ژاپن دیدیم آنها هم آن ژاپن همیشگی نیستند و تیم ملی می‌تواند با دقت بالا و تمرکز خوب راهی فینال شود و به قهرمانی برسد.
یکی از حسرت‌های فوتبالدوستان همان بازی است که ایران در عین برتری نتوانست به فینال صعود کند.
واقعا من همچنان در حسرت آن بازی هستم.آن سال به خاطر چیپ آقا یحیی در ضربات پنالتی و اخراج ستار زارع بهترین فرصت‌ها را از دست دادیم. اگر این بازیکنان هم این فرصت را از دست بدهند بعدها تاسف می‌خورند که اگر یک مقدار بیشتر فکر، تعصب، تلاش، غیرت و ... به خرج می‌دادیم تا قهرمان شویم. ما تلاش‌مان را کردیم اما اگر بیشتر دقت می‌کردیم الان شادی آن برای ما بود. اگر یک مقدار در آن بازی بیشتر تمرکز داشتیم و می‌توانستیم راحت قهرمان شویم. در صورت قهرمانی افتخار این عنوان همیشه برای فوتبال ایران و ما می‌ماند اما به راحتی آن را از دست دادیم. بازیکنان تیم ملی تمرکز داشته باشند و با غیرتی که از آنها می‌بینم این تیم می‌تواند باعث افتخار همه مردم شود.
در آن بازی داور هم تیم ملی را خیلی اذیت کرد؟
بله واقعا داور تیم ما را اذیت کرد. زارع بی‌تجربگی کرد و از زمین اخراج شد. من هم با وجود گلزنی به دلیل تغییر تاکتیکی و نبود دفاع چپ از زمین تعویض شدم. داور از ابتدای بازی روی ذهن بازیکنان ما بود و می‌خواست ما را اذیت کند. در طرف مقابل علی کریمی را هم زدند که بازیکن حریف باید اخراج می‌شد اما به یک کارت زرد بسنده کرد. اگر آنها 10 نفره می‌شدند راحت‌تر فشار می‌آوردیم. در دقیقه 90 آن بازی هم علی بداوی یک موقعیت تک به تک را به اوت زد که اگر آن توپ گل می‌شد راحت راهی فینال میشدیم.
آیا پیروزی 4 بر 3 مقابل کره جنوبی باعث نشد در بازی نیمه نهایی مقابل چین بازیکنان حریف خود را دست کم بگیرند؟
از این منظر به این موضع نگاه نکردم. آن بازی با کره یک مسابقه ماندگار در آسیا است. دائم ما گل میزدیم و آنها جبران می‌کردن و بار دیگر این ماجرا تکرار می‌شد.یکی از شیرین‌ترین مسابقات تاریخ ورزشی من آن بازی بود. ممکن است غرور این بازی در مسابقه با چین هم اثر گذاشته باشد.
