مطلب ارسالی کاربران

شادی به هر بهانه ؛ حتی به قیمت شکست ...

دستان علوی 06/22/2014 - 07:17 مشاهده پروفایل

1,530 مشاهده / 2 دیدگاه

این مطلب توسط کاربران طرفداری ارسال شده است و دیدگاه طرفداری نیست. قوانین سایت کاربر محور / گزارش تخلف

پس از شکست تیم ملی فوتبال ما مقابل آرژانتین ، تمامی ایرانیان و بسیاری از کارشناسان دنیا از تیم ما تعریف و تمجید کردند و ایرانیانی که همیشه برای شادی به دنبال بهانه ای هستند و این خصلت نیک را از گذشتگان به ارث برده اند ، به کوچه و خیابان رفتند یا در خانواده و جمع دوستانه ی خود جشن و سرور برپا کردند . عده ای هم در فضای مجازی احساسات خود را بروز دادند . و این شادی که غمی دردناک در خود داشت(که ایرانیان خود را مستحق باخت نمی دانستند) همراه شد با همان احساسات همیشگی ایرانی که از غرور و حماسه و آفرین و مرحبا شروع شد و به فحاشی و اظهار الفاظ رکیک به هر کسی که به هر نوعی باعث این شکست شده بود ادامه یافت . خواه داور مسابقه باشد که اصلا حق ندارد اشتباه کند و به ضرر ما سوت بزند ، خواه مسی باشد که با هنرنمایی خود در یک لحظه رویاهای ما را نابود کرد و حق نداشت برای تیم کشورش گل بزند وقتی میلیونها ایرانی آماده ی برپایی جشن ملی هستند .
و در این میان هر کسی که نظری غیر اینها(برپایی جشن و احساساتی شدن و فحاشی به زمین و آسمان) دارد بی غیرت ، بی تعصب ، اجنبی و دارای چندین صفت دیگر است . خواه ایرانی باشد خواه نباشد .
آیا واقعا این قدر کشور ما از شادی و نشاط خالی شده است و این قدر از بهانه های بزرگ دور شده ایم که حتی برای باخت هم باید شادی کنیم ؟ به نظر شما کدام کشور دیگر در جهان پس از شکست تیم هایش جشن و سرور راه می اندازند و سرودها و ترانه های ملی میهنی سر میدهند ؟
قبل از اینکه رای منفی بدهید یا مرا به باد دشنام بگیرید کمی منطقی فکر کنید . باور کنید من نه به اندازه ی شما ولی اندکی غیرت و تعصب به کشورم دارم .
می گویند در یک زمانی تیم ملی هندوستان در برابر تیم ایران به تساوی بدون گل دست پیدا می کند و این تاریخ در سالهای بعد به عنوان روزی ارزشمند در هندوستان گرامی داشته میشده است و برای آن جشن برپا می کردند .
حال ما به کجا رسیده ایم که باید برای تساوی مقابل نیجریه و باخت مقابل آرژانتین شادی کنیم؟

برخی اعتقاد دارند این شادی نه به خاطر نتیجه که به خاطر بازی خوب و شایسته ی پیروزی فرزندان ایران بوده است و نمایش تعصب و غیرت و استقامت ایرانیان در سطح جهانی باعث به وجد آمدن ایرانیان و بلند شدن آواز مرحبا و تبارک الله شده است و برخی هم شادی را با تهاجم قرار دادن باعث و بانی این شکست تکمیل کرده و پیروزی را اینگونه به دست می آورند .
اما اگر ما به خاطر این دلایل شادی می کنیم ، تاریخ هزاران ساله ی کشور ما آن قدر نمایش قدرت و اصالت و غیرت و شرف داشته است که اگر بخواهیم برای آنها که به مراتب از فوتبال و ورزش بزرگتر و مهمتر بوده اند شادی کنیم ، همه ی ساعات شبانه روز را باید به شادی و پایکوبی بگذرانیم .
اگر به فرزندان ایران که 2 ماه به دور از خانواده در تمرین بوده اند و با تعصب و استقامت مقابل غول بزرگ فوتبال دنیا ایستاده اند افتخار می کنیم و به سلامتی شان جشن و سرور راه می اندازیم و به بازیکن حریف و داور بی نوا فحش میدهیم ، پس برای آن مردان و زنانی که در طول قرن های گذشته جان و مال و خانواده و آسایش و رفاه خود را برای آن فدا کردند که امروز ایرانی بماند که در جام جهان نما دیده شود و یوزپلنگانش همچنان دشت ها را عرصه جولان خود کنند ، چه باید کرد؟ آیا اینکه فقط به حرمت خون آنها هم که شده آبروی ایران و ایرانی را حفظ کنیم کار بزرگی است؟ لااقل اگر نمی توانیم به آنها افتخار کنیم و برایشان جشن و سرور راه بیاندازیم ، سکوت کنیم تا تاریخ خودش روایتگر بزرگی آنها باشد .
امام علی(ع) یک حدیث بی نظیر دارند . ایشان می فرمایند:
«آفت عقل و اندیشه و تصمیم گیری ، حب و بغض است»
برای آنانی که خواندن این جمله جانماز آب کشیدن در یک سایت ورزشی را تداعی می کند و نوشته ای بی ربط و بی مفهوم می نماید ، این را خواهانم که فکر کنند این جمله از نوع همان جملات قصاری است که پسوند گوته ، آنتونی رابینز ، نیچه ، ناپلئون و ... به خود گرفته اند .
من بی غیرت و بی تعصب . ولی من ترجیح می دهم اینگونه باشم تا غیرت و تعصب بی موردم باعث آفت اندیشه و تصمیم گیری ام شود .
اگر کسی را می خواهیم مورد نقد قرار دهیم ، تمامی علاقه یا نفرت از او را به دور بریزیم .
واقعا مسی چه گناهی کرده بود که پس از هم گروهی با ایران آن چنان مورد توهین و فحاشی قرار گرفت؟و حالا چه گناهی کرده که باید دوباره این جملات را بشنود؟آیا مردان و زنان غیوری که تمام زندگیشان را برای ایران فدا کردند و به ما درس غیرت و تعصب دادند ، می پسندند که بازی شایسته ی مردان ایرانی را با فحاشی به گناهکار و بی گناه از بین ببریم؟اگر فحاشی به داور مسابقه و بازیکنان حریف و جبهه گرفتن در مقابل نظر شخصی دیگران غیرت و تعصب است ، نام مرا در بین بی غیرتان و خائنان به کشورم درج کنید .
یک سوال :
چرا ما به داور بازی ایران استرالیا که گل آفساید کریم باقری را قبول کرد فحش ندادیم ؟چرا به صفحه ی شخصی داور بازی ایران ازبکستان که گل صحیح ازبک ها را قبول نکرد نرفته و از خجالتش درنیامدیم؟
و اینجاست که حب و بغض کار خود را می کند ...
اگر داور ازبک آن گل را صحیح اعلام کرده بود شاید امروز ما در جام جهانی نبودیم که به واسطه ی باخت مقابل آرژانتین ، فریاد شادی و سرور سر دهیم . به نظر شما آیا مردمان کاستاریکا و شیلی هم بعد از باخت های تیمشان مقابل تیم های بزرگ به خیابان ها ریخته و در اینترنت شعار غیرت و تعصب سر داده اند؟
باور بفرمایید بنده مخالف شادی نیستم . اما شادی در بطن غم معنی پیدا می کند و جشن و سرور به هر بهانه ای ، تلاش برای بهتر شدن را از بین میبرد .
کسی منکر بازی خوب و جسورانه ی تیم ملی در نیمه ی دوم بازی نیست که بسیار فراتر از انتظارات بود و همه امیدواریم این بازی در برابر بوسنی ادامه پیدا کرده و با نتیجه همراه باشد . که البته هنوز متعجبم که چرا در برابر نیجریه چنین بازی ای ارائه نشد؟؟!!

اما اینکه از واقعیت ها فرار کنیم امری اشتباه است .
نگاهی به آمار بازی بیاندازید . آرژانتین در همه ی آمارها از ما بهتر بود . اگر یکی از توپ های آرژانتینی ها در نیمه ی اول گل میشد ، کار ما فوق العاده سخت و برگشتن به بازی ناممکن بود . بازیکنان آرژانتین اشتباه کردند و گل نزدند . داور هم اشتباه کرد و پنالتی نگرفت . فوتبال بازی اشتباهات است . شاید بگویید بازیکنان آرژانتین می خواستند اشتباه نکنند . آنها هم می گویند مگر ما گفتیم داور اشتباه کند !!!
اولا هیچ دلیلی ندارد تیمی که صاحب پنالتی می شود ، پنالتی را گل کند . دوما باز هم هیچ منطقی نمی گوید تیمی که گل اول را زد در ادامه ی بازی هیچ گلی نمی خورد و باز هم هیچ استدلالی حاکی از برتری روند بازی برای تیمی که گل میزند نیست . که دیدیم بسیاری تیم ها گل اول و گل های اول را زدند ولی با چند گل شکست خوردند . گلی هم که تیم ما خورد در شرایطی بود که روند بازی به نفع ما و آرژانتین در آستانه ی یک تساوی تحقیرآمیز بود و تنها هنر فردی یک بازیکن باعث پدید آمدن این گل شد . و به جای اینکه ما افتخار کنیم که جوانان ما با چنین بازیکنی دست و پنجه نرم کرده و جانانه جنگیده اند ، او را به باد دشنام گرفته و تعصب ایرانی خود را فریاد می زنیم !!!
باور کنید داور هم انسان است و همان طور که در یک بازی به نفع ما سوت میزند یک بازی هم به ضرر ما اعلام میکند . اصلا فرض بر اینکه داور عمدا پنالتی را نگرفت . ما که ادعای غیرت و تعصب داریم می دانیم که دست پرورده ی فرهنگ غیرت و شرف مردانی هستیم که پرچم رقیب شکست خورده یشان را پایدار نگه می داشتند و از دلاوری او می سرودند و هنگامی که دشمن(که از دشمنان خدا هم بود) تف به صورت آنها می انداخت از روی بغض تصمیم نگرفته و تنها به رضای خدا فکر می کردند ؟؟!! چگونه باید هر لفظ و حرفی را در یک مکان عمومی به یک شخص بی گناه نسبت دهند؟؟
و آن دوستانی که در مقابل میلیونها بیننده مردم را دعوت به خویشتن داری و عدم فحاشی به داور و بازیکن حریف میکنند ، در جمله ای تاریخی می فرمایند :
(صد سال سیاه هم نمی خواهیم معرفی این داور را ببینیم)
میدانم این حرف ها برای خیلی ها خوش نمی آید و آن را نصیحت و موعظه تلقی کرده و مرا خودخواه و خودپسند می خوانند ولی باور بفرمایید هیچ کجای مذهب و منطق و قانون ، ابراز عقاید بدون توهین و آزار کسی هیچ منعی ندارد . و این نوشته تنها تلنگری بزرگ به خودم است .
نمی دانم بازی نیجریه و بوسنی را دیده اید یا نه؟ولی همه چیز دست به دست هم داد تا نیجریه بازی را ببرد و کار ما را سخت کند .
دوستی از نبود خدا گفته بود وقتی که میلیونها ایرانی منتظر جشن بودند و خدا و داور و مسی دست به دست هم دادند تا شادی و سرور این مردمان که هیچ دلیلی برای شادی ندارند و فقط منتظر یک توپ هستند تا برایشان شادی بیاورد خراب کنند . و لطف خدا به کاستاریکا و مربی اش که به خدا اشاره کرد . و دیگری اصلا تقدیر را منکر شده بود .
به جای آنکه از این بازی لذت برده ، بازی تیمی جوانان خود و هنر فردی مسی را تحسین کنیم و به امید روزی باشیم که با برد آرژانتین خوشحال شویم ، حتی از تقدیر خداوند هم دل کنده و دل به احساسات هیجان زده می سپاریم .
اگر همه ی ما در همه ی نظراتمان با هم متفاوت باشیم در یک عقیده مشابهیم .
خدا جای حق نشسته است ...
به قول دوستی آبروی ایران با چند کامنت نمی رود ولی خدایی هست که به پسر کوچولوی آرژانتینی در قبال آن همه فحش و ناسزا یک لحظه فرصت دهد تا آرزوهای ما را خراب کند . خدا جای حق بود و حق به حقدار رسید ...
من بی تعصب تنها 2 آرزو دارم :
یکی اینکه هیچ وقت یادم نرود مردان و زنان دلیر سرزمینم در طول تاریخ نه در برابر 3 تیم یا 3 گروه یا 3 جبهه بلکه در برابر همه ی شیاطین داخلی و خارجی و شرق و غرب ایستاده اند تا من دلیل کافی برای شادی داشته باشم .
و دوم اینکه روزی برسد که حتی با اشتباهات داوری و بدون استفاده از اتوبوس و هواپیما و دیوار چین بتوانیم به راحتی غول های فوتبال جهان را شکست دهیم و از آن پیروزی های واقعی لذت ببریم...

یک بی غیرت
...................

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻

۱۲۰ میلیون شیبا تا ۱ انس طلا هدیه برای همه و بدون قرعه‌کشی