طرفداری - اسون گوران اریکسون نماد واقعی تاثیرگذاری یک مربی بزرگ بین المللی بر سطح یک کشور درجه ۳ در فوتبال جهان است. فیلیپین پیش از اریکسون تقریباً جایگاهی در فوتبال آسیا نداشت. شاید آن‌ها همین حالا نیز هنوز حرفی برای گفتن نداشته باشند اما دست کم نمایش فیلیپین برابر کره جنوبی در جام ملت‌های آسیا نشان داد فوتبال فیلیپین در حال رشد و طی کردن مسیری صعودی است.
فیلیپین توانست با کنترل فشار کره جنوبی در یک سوم آغازین زمان مسابقه به تدریج از ترس و اضطراب خود بکاهد و جسارت حمله را پیدا کند و حتی یک موقعیت گلزنی جدی و مهم در نیمه نخست این جسارت را دو چندان کرد.
افکار اریکسون در نیمه دوم فیلیپین را به تیمی سرسخت‌تر تبدیل کرد. گرچه فیلیپن در نیمه دوم و روی یک غفلت دروازه خود را باز شده دید اما ناراحتی و واکنش اریکسون پس از باز شدن دروازه تیمش نشان می‌دهد او تا چه حد برای این مسابقه برنامه داشته و رؤیا پردازی کرده است.
اوج جسارت فیلیپینی‌ها صحنه‌ای بود که آن‌ها تا یک قدمی فتح دروازه کره پیش رفتند. هنرنمایی انفرادی خاویر پاتینیو از جناح چپ و پاسی ویرانگر به عمق کره را تا آستانه تسلیم پیش برد. در آن لحظات بود که اریکسون و فیلیپینی‌ها از داشتن تیمی که کره را تا این حد تحت فشار گذاشته به خود افتخار می‌کردند. این همان تیمی بود که چند ماه قبل آلمان را شکست داده بود.
نفس راحت پائولو بنتو و چهره خسته و بر افروخته او پس از سوت پایان بازی زمانی که به سمت اریکسون می‌رفت گویای این بود که کره جنوبی برابر فیلیپین تا چه اندازه با چالش مواجه شده است. آن‌ها توپ و میدان را در اختیار داشتند اما اسیر نظم دفاعی فیلیپین شدند.
فیلیپین به همان اندازه که اردن بابت برد استرالیا به خود افتخار می‌کند، سربلند است. نظم تاکتیکی و جسارت فیلیپین با وجود بی‌تجربگی طبیعی و غیر قابل انکار، نوید تولد تیمی را می‌دهد که در آینده برابر قدرت‌های آسیا دست به شگفتی سازی خواهد زد. به جسورهای بی تجربه احترام بگذارید.
