طرفداری - فرانک پرتو آذر ستاره دوچرخه سواری کوهستان ایران در بخش زنان اولین مدال آور زن ایرانی در این رشته در مسابقات قهرمانی آسیا به شمار می‌رود. پرتو آذر که در بازی‌های آسیایی جاکارتا با مواجهه با اتفاق تلخ پارگی زنجیر با غیرت و تعصب بخشی از مسیر را دوچرخه به دست دوید و در نهایت با وجود این مشکل بزرگ، توانست رکورد و رتبه قابل توجهی کسب کند در گفتگو با طرفداری از آینده، نگرانی‌هایش و نیاز ورزش زنان ایران به سلبریتی سازی صحبت کرده است:
فرانک پرتو آذر با اشاره به مشکلات مالی برای آماده سازی حضور در مسابقات قهرمانی آسیا و انتخابی المپیک اظهار کرد:
در حال حاضر مشکل ارز مانع بزرگی برای حضور در تورنمنت‌ها است. همه تلاش من این است که از طریق اسپانسرها بتوانم هزینه‌های حضورم در تورنمنت‌ها را تأمین کنم که البته هنوز جوابی در این زمینه نگرفته‌ام.
برنامه‌ای دارم که اگر حداقل ۹۰ درصد آن برنامه عملیاتی شود می‌توانم در مسابقات قهرمانی آسیا نتیجه بگیرم و سهمیه المپیک را هم کسب کنم اما اگر این برنامه انجام نشود نه در مورد مسابقات قهرمانی آسیا و نه در مورد کسب سهمیه المپیک نمی‌توان قولی داد.
در یکی دو سال اخیر نتایج خوبی کسب کردم اما نمی‌توان شرایط سال ۲۰۱۸ را با شرایط کنونی مقایسه کرد. تا پیش از این، موقعیتی را داشتم که می‌توانستم خودم هزینه‌هایم را بپردازم اما در حال حاضر دیگر این شرایط فراهم نیست زیرا نه سرمایه مالی برای این کار دارم و نه قیمت ارز اجازه می‌دهد که چنین کاری انجام دهم.
دوچرخه سوار شیرازی با این که برای کسب مدالش از قهرمانی آسیا از جیب هزینه کرده گفت:
من هزینه زیادی برای رسیدن به مدال آسیایی متحمل شدم اما این اتفاق دیگر نمی‌تواند رخ دهد و هزینه‌های من یا از طریق فدراسیون دوچرخه سواری یا اسپانسر باید تأمین شود.
تا شروع مسابقات قهرمانی آسیا فرصت هست اما مشکل این است که برای موفقیت در آن مسابقات باید از همین حالا وارد برنامه آماده سازی شوید و در مسابقات مختلفی شرکت کنید که آمادگی رقابت در قهرمانی آسیا را به دست آورید. هر اندازه که زمان از دست برود از مدال هم دورتر می‌شویم.
به طور کلی فدراسیون دوچرخه سواری کمک مالی مستقیم به دوچرخه سواران کوهستان ندارد و به ندرت اتفاق افتاده است. در مورد من، پیش از حضور در یکی از تورنمنت‌های قبل از بازی‌های آسیایی، بخشی از هزینه‌هایم توسط فدراسیون تقبل شد اما بار اصلی هزینه‌ها تاکنون بر دوش خودم بوده است.
ملی پوش دوچرخه سواری کوهستان ایران با بیان این که همه مدال او را می‌بینند و سختی‌هایی که کشیده عنوان کرد:
زمانی که در فیلیپین روی سکو رفتم همه مدال من را دیدند اما کسی ندید که من برای کسب آن مدال چقدر و چطور تلاش و هزینه کردم و چه فشار سنگینی بر من وارد آمد. کسی ندید که در زمستان چطور باید تمرین می‌کردم تا به هدفم برسم.
هرگز کاری انجام نمی‌دهم که پس از آن پشیمان شوم. این زندگی من است و اجازه نمی‌دهم برخی به این دلیل که نمی‌خواهند یا برایشان مهم نیست، مانع از رسیدن من به هدف‌هایم شوند. هر کاری که برای کسب قهرمانی آسیا و سهمیه المپیک لازم باشد انجام می‌دهم چه کسی از من حمایت کند و چه حمایت نکند. هرگز دست از هدفم نخواهم کشید و ناملایمات نمی‌تواند من را شکست دهد.
درست در زمان بازی‌های آسیایی این را گفتم که ما بلافاصله بعد از بازی‌های آسیایی فراموش می‌شویم و دوباره در زمان مسابقات قهرمانی آسیا یاد ما می افتند. من امروز که باید برای مسابقات قهرمانی آسیا آماده شوم نیاز به کمک دارم. نیاز من به مکمل‌ها و ارز برای حضور در مسابقات برون مرزی همین امروز است.
موضوع هزینه‌های فرانک پرتو آذر در حال حاضر مهم‌ترین چالش دوچرخه سوار ملی ایران است. او در این خصوص گفت:
هزینه مکمل‌های من ماهانه بین ۲ تا ۳ میلیون تومان است. دوچرخه‌ای که برای مسابقات قهرمانی آسیا در اختیار دارم دوچرخه‌ای حرفه‌ای است که لوازم آن بسیار گران است و به همین دلیل آن را کنار گذاشته‌ام تا برای مسابقات قهرمانی آسیا دچار استهلاک نشود اما جالب این است که دوچرخه ذخیره‌ای برای تمرین ندارم و مجبور شدم با یک دوچرخه قرضی تمرین کنم و برای مسابقات قهرمانی آسیا آماده شوم.
اگر کسی که دوچرخه را به من داده همین فردا بگوید که دوچرخه‌اش را لازم دارد من دوچرخه تمرینی نخواهم داشت. هزینه یک زنجیر دوچرخه یک میلیون تومان است. کفشی که برای تمرین استفاده می‌کنم کفشی بسیار معمولی و غیر حرفه‌ای است و مجبورم کفش حرفه‌ای ام را کنار بگذارم تا برای مسابقات قهرمانی آسیا سالم و نو باشد.
پرتو آذر با اشاره به بازی‌های آسیایی جاکارتا، پارگی زنجیر دوچرخه‌اش و زمان فوق العاده ای که با وجود از دست دادن بخش مهمی از زمان مسابقه ثبت کرد گفت:
پیش از بازی‌های آسیایی پالس‌های منفی زیادی در مورد این که چرا باید روی بانوان سرمایه گذاری شود و آن‌ها شانس مدال ندارند، وجود داشت. این برای من چالش جذابی بود که نشان دهم یک دختر ایرانی هم می‌تواند در دوچرخه سواری کوهستان به مدال نزدیک شود و اگر آن اتفاق رخ نداده بود قطعا مدال خوشرنگی به دست می‌آمد. زمانی که پس از آن اتفاقات مسابقه تمام شد و زمان‌ها را دیدم در خودم احساس شادی کردم که می‌توانستم دوم شوم و از کسی پیشی می‌گرفتم که در فیلیپین اول شده بود. ناراحتی بابت اتفاقی که رخ داد وجود داشت اما تلاش کردم تا آخرین لحظه بجنگم.
فرانک پرتو آذر یک رکابزن ۳۰ ساله است و این سؤال وجود که او تا کی می‌تواند در اوج بماند و افتخار آفرینی کند. پرتو آذر در پاسخ به این سؤال اظهار کرد:
دوچرخه سواری یک رشته استقامتی است و در بخش بانوان در سطح جهانی، یک دوچرخه سوار بین ۳۰ تا ۳۵ سالگی در اوج قرار دارد و از این بابت می‌توانم امیدوارم باشم که چند سال دیگر در پیک آمادگی قرار داشته باشم. البته سن واقعاً برای من یک عدد است و اصلاً به آن توجهی ندارم. آن چه برای من مهم است هدفم است.
اولین مدال آور دوجرخه سواری کوهستان ایران در بخش بانوان در مسابقات قهرمانی آسیا در پاسخ به این سؤال که آیا رکابزنان جوان‌تری را تحت آموزش دارد یا خیر گفت:
شرایط حضور دختران دوچرخه سوار در بخش کوهستان بهتر شده اما با توجه به دغدغه‌هایم نتوانسته‌ام در مورد پرورش دوچرخه سواران جوان‌تر برنامه‌ای داشته باشم. این روحیات را ندارم که به کسی برنامه بدهم و کار را رها کنم و دوست دارم اگر کسی را آموزش می‌دهم در کنار او باشم همانند چیزی که از مربیان خودم فرا گرفتم.
پرتو آذر همچنین در خصوص وضعیت ورزش زنان در دیدگاه عموم مردم ایران با تاکید بر این که ورزش زنان در ایران نیاز به معرفی قهرمانان و سلبریتی سازی دارد عنوان کرد:
توسعه ورزش زنان نیاز به برند سازی دارد. نگاه به سلبریتی هایی که در جامعه وجود دارند بیندازید. مردم به دنبال ایده آل‌ها هستند و در ورزش این ایده آل‌ها ساخته و به مردم معرفی شده‌اند. ما در ورزش زنان به چنین ساز و کاری نیاز داریم یعنی مطرح کردن چهره‌های موفق به شکل گسترده به این منظور که آن‌ها برای ورزشکاران جوان و برای افراد عامه تبدیل به چهره‌هایی الهام بخش شوند. هر اندازه این چهره‌های الهام بخش افزایش یابند استقبال از ورزش زنان افزایش می‌یابد و به تبع آن مشکلات دیگر مثل مسائل فرهنگی و اقتصادی ورزش زنان هم تحت تأثیر مثبت قرار می‌گیرد.
