طرفداری- جنگ کریمه در دهه 1850، جنگ جهانی دوم و جنگ اعراب و رژیم صهیونیستی در اواسط قرن بیستم، به مهاجرت فلسطینی های بسیاری به کشورهای همسایه چون اردن و سوریه منجر شد. اما بسیاری از این حقیقت مطلع نیستند که حدود پانصد هزار نفر به سوی سانتیاگو، پایتخت شیلی رهسپار شدند تا از آزار و اذیت ها در آن منطقه فرار کنند و زندگی بهتری برای خود و خانواده شان دست و پا کنند. سانتیاگو و بعدا تمام شیلی، به بزرگ ترین محل زندگی و اجتماع فلسطینیان خارج از خاور میانه تبدیل شد.
با گذشت زمان، یک باشگاه فوتبال خاص در سال 1920 با هدف سودرسانی -از طریق ورزش- به جامعه در حال رشد فلسطینیانِ سانتیاگو تاسیس شد، ایجاد این ساختار تقریبا مشابه پروسه ایجاد باشگاه سلتیک گلاسکو توسط برادر والفرید بود. از طریقی می توان باشگاه دپورتیوو پالِستینو را به عنوان نخستین باشگاه تاریخ فوتبال به حساب آورد که توسط مهاجران جهانی به وجود آمده است. همچنین نام این باشگاه، مخصوصا روی اصالت فلسطینی تمرکز دارد. چند سال پس از تاسیس باشگاه، پالستینو توانست در سال 1955 و 1978 قهرمان لیگ شیلی شود و در سال 1975 و 1977 نیز موفق به کسب جام حذفی این کشور شد. در سال های کنونی، گرچه پالستینو نتوانسته انتظارات بسیاری زیادی که از این باشگاه می رود را برآورده کند اما میزان هواداران این تیم در حال افزایش است. این افزایش، در درجه اول به خاطر این است که باشگاه پالستینو همواره حمایت و صمیمیت خود در قبال مسئله کنونی فلسطین، که هزاران کیلومتر دورتر از شیلی است را تداوم بخشیده است.
رنگ های پیراهن اول این باشگاه، رنگ های پرچم فلسطین است: سبز، قرمز و سفید. بنابراین برای یک فرد بی طرف، دیدن پرچم فلسطین و چفیه (سربندهای سنتی فلسطینی) در دست هواداران حاضر در استادیوم لاسیسترنا، استادیوم خانگی پالستینو، نمی تواند چندان تعجب آور باشد. روبرتو کتلون، مهاجم 37 ساله شیلیایی-فلسطینی که سابقه حضور در پالستینو و 23 بازی برای تیم ملی فلسطین را دارد، هم اکنون عضو تیم الهلال قدس فلسطین است. کتلون در خصوص دوران حضورش در پالستینو گفت:
دو سال برای پالستینو به میدان رفتم و از نظر حرفه ای و انسانی، دو سال فوق العاده را در این باشگاه گذراندم. حضور در این باشگاه، مرا به اصالت فلسطینی ام نزدیک تر کرد. همچنین حضور در تیم ملی فلسطین، برایم سکوی پرتابی بود تا بتوانم در لیگ یونان نیز به میدان بروم. هربار که بازیکنان وارد میدان می شوند، علاوه بر شیلیایی ها، میلیون ها نفر آن سوی مرزها (در فلسطین) بازی ما را تماشا می کنند. هواداران پالستینو، پرشورتر از همه هواداران سایر تیم ها در شیلی هستند چون با فوتبال، کل یک کشور منتظر ما هستند تا پیروز شویم تا برای فلسطینی ها در سرزمین های اشغالی، افتخار، غرور و شادی را به ارمغان بیاوریم.
سباستین مانریکز، گزارشگر 30 ساله رادیوی شیلی که یک موزیسین نیز است، در خصوص باشگاه پالستینو می گوید:
پالستینو فقط یک باشگاه فوتبال در لاسیسترنا نیست بلکه یک جامعه مورد احترام در کشور شیلی است. پالستینو نماد سرزمین اجدادی بنیانگذاران طرفداران فعلی این تیم است. نماد مردمی است که شاید بتوان گفت از پرمشقت ترین عواقب یک درگیری بی پایان در منطقه خاورمیانه رنج می برند.
باسیل مقدادی، خبرنگار فوتبال فلسطینی که پدیدآورنده سایت فوتبال فلسطین است در مورد پالستینو اظهار داشت:
فکر می کنم خیلی جالب است که یک تیم با اصالتی فلسطینی، بخشی از فوتبال آمریکای جنوبی است. تنها یازده میلیون فلسطینی در سراسر جهان وجود دارد و این که در یک جای دیگری از دنیا، یک باشگاه نام و پرچم ما را یدک می کشد، نکته بسیار زیبایی است.
ارتباط میان فلسطین و شیلی، به چندین فلسطینی-شیلیایی منتهی می شود که حتی یک کلمه عربی نیز نمی توانند صحبت کنند اما هشت هزار مایل را تا کرانه باختری طی می کنند تا در مسابقات متعدد انتخابی جام جهانی شرکت کنند. تیم ملی فلسطین برای شرکت در مسابقات برای انتخاب بازیکنان با محدودیت هایی روبرو بود و نمی توانست از بازیکنان خود در کرانه باختری یا غزه استفاده کند و بعدا نیز برگزاری جلسات تمرینی در داخل یا خارج فلسطین برای آن ها سخت بود. بنابر این تنها راه حیات فوتبال فلسطین، استفاده از بازیکنانی بود که اصالت آن ها به فلسطین ارتباطی حتی کوچک داشته باشد. در نهایت همین طور هم شد. بسیاری از هواداران در خاورمیانه، اسامی چون روبرتو و پاتریشیو را به عنوان یک نام فلسطینی نمی شناسند اما همین نام ها به بخشی از ترندی تبدیل شدند که تاثیری قوی روی تیم ملی فلسطین داشتند. بازیکنانی وجود دارند که تبعه کشورهای خاورمیانه شدند تا بتوانند برای یک تیم ملی به میدان بروند. از بارزترین این نمونه ها می توان به سباستین سوریا، مهاجم تیم ملی قطر با اصالتی اروگوئه ای و امرسون شیخ، مهاجم برزیلی الاصل سابق فلامینگو و تیم ملی قطر اشاره کرد.
اما در مورد مسئله شیلی و فلسطین، قضیه فراتر از فوتبال است. در مورد افراد شیلیایی-فلسطینی، پیوندی وجود دارد که آن ها را به سرزمین اجدادی شان متصل می کند. داستان حضور شیلیایی-فلسطینی ها در تیم ملی فلسطین با نیکولا شاهوان، یکی از نوادگان مهاجران فلسطینی به شیلی، به عنوان سرمربی تیم ملی فلسطین در سال 2002 آغاز شد. نیکولا تنها به فلسطین نیامد بلکه دستیارانی فلسطینی الاصل را از شیلی همراه خود آورد که از سوی فیفا مجوزهای لازم را کسب کرده بودند. هم اکنون تیم ملی فلسطین که در رده 110 رنکینگ فیفا قرار دارد، از بازیکنان شیلیایی-فلسطینی تکنیکی ای چون جاناتان کانتیانا، الکسیس نورامبوئنا و دنیل کبیر مصطفی بهره می برد.
با این حال، زمانی که نام پالستینو در تمام جهان شنیده شد مربوط به سال 2014 است، سالی که این تیم با پیراهن اول خود جنجال ساز شد. پیراهنی که آن ها با طرحش می خواستند محبت خود را به فلسطینی ها نشان دهند. در ژانویه 2014 پالستینو با طرح پیراهنی به میدان رفت که عدد 1 روی پیراهن، نمایانگر طرح نقشه فلسطین در سال 1947 بود و در نقشه سال 1947، رژیم صهیونیستی هنوز فلسطین را اشغال نکرده بود. این طراحی ظریف نقشه فلسطین روی پیراهن پالستینو باعث شد تا از اقصی نقاط جهان از حرکت این باشگاه تقدیر شود. این حرکت باشگاه پالستینو، مشکلاتی را نیز برای آن ها در بر داشت چرا که پاتریک کیبیلسکی، رییس یهودی باشگاه نیوبلنسه در لیگ شیلی از طرح پیراهن باشگاه پالستینو شکایت کرد. وی در این خصوص گفته بود:
شماره یک پیراهن پالستینو که به شکل نقشه فلسطین قدیم است و این نقشه ای نیست که سازمان ملل در 20 نوامبر 1947 قطعنامه آن را به ثبت رساند و مناطق یهودی نشین و عرب نشین را تقسیم کرد. نقشه روی پیراهن پالستینو، رژیم صهیونیستی کنونی را به رسمیت نشناخته و از نماد مردم فلسطین استفاده می کند. این شرایط یعنی آن ها در حال سو استفاده از موقعیت سیاسی هستند.
در نتیجه اعتراضات کیبیلسکی، پالستینو از سوی فدراسیون فوتبال شیلی به پرداخت 1300 دلار غرامت محکوم شد و آن ها مجبور شدند تا طرح پیراهن خود را تعویض کنند. با این حال، نادیده گرفتن باشگاه اصالتا فلسطینی پالستینو در لیگ شیلی غیرممکن است. برخلاف هواداران نیوبلنسه که پالستینو را دوست ندارند، در تمام شیلی، هواداران همه پالستینو و هوادارانش را به رسمیت می شناسند. اغلب شیلیایی ها در منازعات فلسطین و رژیم صهیونیستی، حامی فلسطینی ها هستند و با این که پالستینو باشگاهی پرافتخار در کشور نیست اما هواداران این تیم همیشه از قابل احترام ترین هواداران در شیلی به شمار رفته اند و می روند. میزان احترام به پالستینو در شیلی طوری است که حتی هواداران آدکس ایتالیانو (باشگاه شیلیایی با اصالتی ایتالیایی) و یونیون اسپانیولا (باشگاه شیلیایی با اصالت اسپانیایی) که دو رقیب سنتی پالستینو به شمار می روند، به هواداران این تیم احترام می گذارند. این احترام طوری بود که در جریان کشمکش دو باشگاه پالستینو و نیوبلنسه، هواداران این دو تیم طرف پالستینو را گرفتند.
در پایان، باید گفت باشگاه و هواداران پالستینو، قلبا خواستار آزادی فلسطین هستند. برای درک بیشتر این ماجرا باید به پیام پالستینو در فیس بوک پس از جریمه و اجبار برای تعویض طرح شماره یک پیراهن باشگاه اشاره کرد:
از نظر ما، فلسطین آزاد همان فلسطین قدیم (قبل از تقسیمات سال 1947) است، نه کمتر.
این پیامی واضح از یکی از جذاب ترین و خاص ترین باشگاه های فوتبال بود: آزادی فلسطین.
همچنین بخوانید
