مطلب ارسالی کاربران

غول های سرخ باواریایی‌ در خدمت ستاره جنوب، معرفی 80 اسطوره بزرگ تاریخ باشگاه بایرن مونیخ(قسمت اول-نفرات 80 تا 61)

‌ ‌ 12/22/2018 - 22:20 مشاهده پروفایل

1,305 مشاهده / 39 دیدگاه 34 19

این مطلب توسط کاربران طرفداری ارسال شده است و دیدگاه طرفداری نیست. قوانین سایت کاربر محور / گزارش تخلف

نگاهی خواهیم داشت بر زندگی و دستاورد های برخی از بزرگترین اسطوره های باشگاه بایرن مونیخ

طراحی پوستر از محمدامین یزدان پناه

با تشکر از امیرحسین بهمنیار

باشگاه بایرن مونیخ در تاریخ 27 فوریه سال 1900 در شهر مونیخ پایتخت ایالت باواریا تاسیس شد. یک گروه متشکل از 11 بازیکن جوان فوتبال که از باشگاه های خود جدا شده بودند، در کافه گیزلا واقع در منطقه شوابنگ شهر مونیخ جمع شدند و با رهبری فرانتس جان باشگاه بایرن مونیخ را تاسیس کردند و فرانتس جان اولین رئیس باشگاه بایرن شد. این باشگاه از داخل یک کافه کوچک پدید آمد و در حال حاضر یکی از بزرگترین و پرافتخار ترین باشگاه های ورزشی در جهان است. بایرن تا کنون بیش از 270 هزار عضو رسمی و بیش از 4 هزار کانون هواداری در سراسر جهان دارد که به حمایت از این تیم می پردازند.

بایرن مونیخ امروز با فاصله فاحش بزرگترین باشگاه آلمان است. هیچ تیمی از دیار ژرمن ها به غول های قرمز جنوبی نزدیک هم نیست. در سطح اروپا هم جزو قطب ها و برترین تیم های قاره سبز هستند و بازیکنان بزرگ زیادی را در تاریخ خود داشته اند. در این یادداشت به معرفی برخی از اسطوره های بزرگ بایرن مونیخ خواهیم پرداخت.در این سری یادداشت ها علاوه بر بازیکنان، مربیان نیز مد نظر قرار داده شده اند.

80-برایان لادروپ

(1990-1992)

پست: هافبک-وینگر-مهاجم

ملیت: دانمارک

یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال دانمارک و از چهره های شاخص فوتبال در دهه نود، برایان لادروپ، برادر بازیکن افسانه ای دانمارک میشل لادروپ، 474 سال پس از تاج گذاری شاه چارلز هشتم در ناپل در 22 فوریه سال 1969 در وین اتریش چشم به جهان گشود. برادرش 5 سال قبل از او در کوپنهاگ به دنیا آمده بود اما برایان به خاطر اینکه پدرش در یکی از تیم های فوتبال وین بازی می کرد در این شهر متولد شد.

برایان با برونبی در سال 1987 و 1988 قهرمان دسته اول فوتبال دانمارک شد. نیم فصل مانده به پایان قرارداد برایان با برونبی در سال 89 وی قصد کرد به تیم بایرن اوردینخن ملحق شود. قیمت این انتقال 8 میلیون کورون دانمارک بود. باشگاه با این قضیه که برایان قصد ندارد با این تیم همکاری کند مشکل داشت و شکایت کرد. در آخر فدراسیون هلند برایان را مجبور کرد 3.9 میلیون کورون به برونبی غرامت بپردازد اما برایان 3.3 میلیون کورون پرداخت کرد.

ما بین سال های 1984 تا آوریل سال 1987 برای تیم های زیر 17 سال و زیر 19 سال دانمارک به میدان رفت و در آوریل 1987 به تیم ملی دعوت شد تا جای برادرش بازی کند. اولین بازی اش را در سن 18 سالگی در مقدماتی المپیک 88 در مقابل آلمان غربی انجام داد. اولین باری که تور دروازه را لرزاند در سومین بازی ملی اش در مقابل یونان بود. برایان از بازیکنان دعوت شده به تیم ملی برای یورو 88 بود اما در یک بازی دوستانه مقابل اتریش قبل از یورو ترقوه اش شکست و از لیست خط خورد.

در اوردینخن در فصل اول، لادروپ 34 گل در فصل89-90 بوندسلیگا به ثمر رساند و در پایان به عنوان بازیکن سال دانمارک انتخاب شد. در تابستان سال 1990 برایان که اوردینخن را تیمی ضعیف می دانست و تصمیم گرفت چمدان هایش را ببندد. در می 1990 بایرن مونیخ که بازی های خارق العاده برایان را دیده بود وی را با مبلغ 6 میلیون مارک هلند به خدمت گرفت که رکورد نقل و انتقالات بوندسلیگا را شکست.

در فصل اول با بایرن مونیخ در 33 بازی 9 گل به ثمر رساند و با باواریایی ها در رده دوم قرار گرفت و به نیمه نهایی جام باشگاه های اروپا رسید. در پنجمین بازی فصل بعد از ناحیه تاندون زانو پای راست دچار آسیب دیدگی شد.

در این مدت وی انتقاد هایی به فرانتس بکن باوئر و کارل هاینز رومنیگه کرد و گفت آن ها در تیم هرج و مرج ایجاد کرده اند و به جوانان تیم میدان نمی دهند. در فوریه سال بعد بازگشت، در 15 بازی آخر به میدان رفت و شاهد دهم شدن غول آلمان بود. در پایان فصل برای دومین بار بازیکن سال فوتبال دانمارک شد و جزو 5 بازیکن برتر سال فیفا قرار گرفت.

قیصر فوتبال آلمان درباره برایان می گوید:

او بازیکن فوق العاده ای بود. چقدر پول بابتش دادیم؟ اصلا مهم نیست او شایسته این مبلغ بود.

در نوامبر سال 1990 و در پی درگیری با سرمربی تیم ملی و فدراسیون فوتبال دانمارک بر سر قضیه انتقالش از برونبی به اوردینخن به همراه برادرش تیم ملی را ترک کرد. در نهایت دانمارک نتوانست به مسابقات یورو 92 راه پیدا کند اما این تازه اول معجزه بود. در ماه های قبل از شروع یورو، یوگسلاوی به علت جنگ داخلی از مسابقات کنار گذاشته شد و دانمارک جایگزین این کشور شد. در آوریل 1992 برایان دوباره به تیم ملی بازگشت این درحالی بود که برادرش همچنان ترجیح می داد در تعطیلات باشد.

یورو 92 شاهد یک معجزه بود، در ماه های قبل از شروع یورو، یوگسلاوی به علت جنگ داخلی از مسابقات کنار گذاشته شد و دانمارک جایگزین این کشور شد. و دانمارکی که نمی بایست در مسابقات حاضر می شد به فینال رسید و در فینال دانمارک با دو گل آلمان را شکست داد و قهرمان یورو شد. در سال 95 دانمارک قهرمان جام بین قاره ای شد و برایان و میشل هردو برای دانمارک به میدان رفتند.

در سال 92 به فیورنتینا پیوست، در فصل بعد به میلان قرض داده شد. میلان کاپلو تیمی دفاعی بود. آن زمان قانون استفاده از 3 بازیکن خارجی مطرح بود ولی میلان هفت بازیکن خارجی داشت. بازی زیادی به لادروپ نرسید. میلان در آن سال در 34 بازی 36 گل زد و قهرمان سری آ شد. برایان تا سال 1996 با فیورنتینا قرارداد داشت اما اعلام کرد دیگر به فلورانس باز نمی گردد.پیشنهاد رنجرز در سال 1994 برای وی یک سورپرایز بود و راه فراری از این ایتالیای نفرین شده (از نظر او). او با مبلغ 2.3 میلیون پوند به تیم آن زمان متمول رنجرز اسکاتلند پیوست. در آن جا عالی بود. اگر از هواداران رنجرز بپرسید او را بهترین بازیکن خارجی تیمشان می دانند. در سال 98 و قبل از جام جهانی به چلسی ملحق شد اما سعی کرد قبل از بازی کردن برای این تیم قراردادش را فسخ کند چون قلبش با آبی ها نبود اما چلسی او را تهدید به شکایت به فیفا کرد.

در جام جهانی و راه رسیدن به آن مهمترین بازیکن دانمارک بود. در جام جهانی نیز فوق العاده بود و جزو 16 نفر برتر فیفا قرار گرفت. برایان حضور در یک چهارم نهایی جام جهانی 98 را بالاتر از قهرمانی در یورو 92 می داند. در کنار برادر همگامش بعد از پایان جام جهانی به 11 سال بازی در تیم ملی پایان داد و در 82 بازی 11 گل به ثمر رساند.

آژاکس آخرین تیم باشگاهی وی بود. وی یکی از صد بازیکن برتر تاریخ قوتبال به انتخاب پله در لیست صد نفره ای بود که در سال 2004 تنظیم شد. برایان لادروپ در حال حاضر مفسر ورزشی شبکه TV3 است.

افتخارات تیمی برایان لادروپ با بایرن مونیخ:

قهرمانی دی اف ال سوپرکاپ در سال 1990

گلچینی از گل های برایان لادروپ برای بایرن مونیخ

79-آندریاس برمه

(1986-1988)

پست: هافبک چپ-مدافع چپ

ملیت: آلمان

آندریاس برمه در تاریخ 9 نوامبر سال 1960 در شهر هامبورگ-آلمان دیده به جهان گشود، وی هیچگاه برای تیم اصلی شهرش یعنی هامبورگ بازی نکرد، فوتبال حرفه ای خود را با کایزرسلاترن شروع کرد. اندریاس برمه بدون شک یکی از بهترین مدافعین تاریخ آلمان است که توانایی عجیبی در بازی در تقریبا تمام پست ها را داشت، بر اساس دیدگاه بسیاری برمه یکی از 3 مدافع برتر تاریخ فوتبال در زمینه ی روندگی و سرعت بود و در زمینه ی بازی با دوپا شاید بهترین. برمه مدافعی بسیار تنومند بود و ضربات ازاد و شوت های بسیار مهلکی داشت.

آ«دریاس برمه بدون هیچ تردیدی یکی از مهم ترین بازیکنان تاریخ فوتبال آلمان و دنیاست. یک مدافع چپ کلاسیک که بهعقیده بسیاری بهترین مدافع چپ تاریخ فوتبال آلمان است. برمه در بازی با هر دو پا تبحر داشت، اواعتقاد داشت که پای راستش دقیقتر و پای چپش ضربات سنگینتری به سمت دروازه می‌زند یکی دیگر از نکات جالب توجه در مورد وی می‌توان به این اشاره کرد که او اکثر کرنرها و ضربات آزاد را با پای چپ می‌زد ولی پنالتی حساس و سرنوشت ساز فینال 1990 در دقیقه 85 را با پای راست به سمت دروازه زد و موجب سومین قهرمانی آلمان در تاریخ جام جهانی فوتبال شد. و بیشتر به خاطر غیر قابل پیشبینی بودنش در بازی فوتبال شناخته شده‌ است. او در نواختن ضربات ایستگاهی نیز مهارت داشت.

برمه از سال 1986 تا سال 1988 برای بایرن مونیخ بازی کرد، وی 59 بازی برای بایرن در بوندسلیگا انجام داد. یک قهرمانی و یک نایب قهرمانی بوندسلیگا و یک قهرمانی دی اف ال سوپرکاپ و نایب قهرمانی جام باشگاه های اروپا در سال 87 افتخارات برمه در مدت زمانکوتاه حضورش در بایرن بود.

زمانی که برمه در اینتر بازی میکرد پایه گذار بسیاری از گل های این تیم بود. در بین سالهای 1988-1992 در سال های اوج باشگاه اینتر به همراه لوتار ماتئوس و یورگن کلینزمن در این تیم حضور داشت، پس از دوران خوب خود در ایتالیا در یک مدت کوتاه به ساراگوسا اسپانیا رفت و پس از آن به آلمان بازگشت و در همین کشور به فوتبال حرفه ای خود پایان داد.

در جام جهانی 1990 ژرمنها بعد از شکست دادن تیمهای مدعی مانند یوگوسلاوی، هلند، چکسلواکی و انگلستان در مراحل مختلف، برای سومین دوره پیاپی پای به فینال جام جهانی گذاشتند تا یکبار دیگر در مقابل آرژانتین مارادونا قرار بگیرند، تک گل بازی فینال جام جهانی 90 که منجر به قهرمانی آلمان شد توسط وی زده شد. بدون شک یکی از بیادماندنی ترین لحظات جام جهانی خاطره انگیز ایتالیا، همان مشتهای گره کرده و فریاد شادی از ته دل مرد شماره 3 مانشافت بعد از به ثمر رساندن تک گل دیدار فینال است.

او 5 گل از 8 گل ملی خود را در رقابتهای جام جهانی وجام ملت های اروپا به ثبت رسانده‌است، جالب اینجاست که 3 گل از این 5 مهم در مراحل نیمه نهایی و فینال جام جهانی به ثبت رسیده‌اند. برمه ده سال عضو تیم ملی آلمان بود و یک عنوان قهرمانی جهان و دو نائب قهرمانی در جام جهانی 1986 و جام ملتهای اروپا 1992 در کارنامه دارد.

وی در بین سال های 2000-2002 مربی کایزرسلاترن بود و پس از 2 سال وقفه سکان هدایت اونترهاخینگ را بر عهده گرفت و در سال 2005 به مدت یکسال به عنوان دستیار در اشتوتگارت فعالیت داشت.

اما با وجود تمام این موفقیت ها در فوتبال برمه در زندگی شخصی به شدت شکست خورده، او با وجود درامد بسیار زیادی که از فوتبال داشت در سال 2015 ورشکسته شد و بانک تقریبا تمام دارایی های او به ارزش 300 هزار یورو را تصاحب کرد. درنهایت زمانی که نوبت به خانه ی او رسید با توجه به خدمات او به فوتبال المان بانک از مصادره خانه ی او سرباز زد به شرطی که برمه برای خود کاری پیدا کند!

برمه به مدت 15 سال بیکار بود و همین مسئله باعث جدایی همسرش و نابودی زندگی او شده بود. بکن بائر در گفتگویی در این زمینه عنوان کرده که بارها به برمه در این زمینه هشدار داده بود اما برمه برای مدت طولانی خود را غرق در الکل کرده بود و تمام کمک های مالی ما و هم تیمی هایش را هدر داد. درنهایت چندی قبل الیور استروب که خود بازیکن سابق بسیاری از تیم های بوندس لیگا بود پیشنهاد کاری به برمه ارائه کرد که در ان بندی با عنوان شستشوی توالت های عمومی در صورت نیاز امده بود!.
هرچند به نظر نمی رسد که کار به شستشوی توالت برسد اما همین مسئله بیانگر سقوط این اسطوره است، بازیکنانی مانند او و گاسکوئین که در زمینه ی زندگی عادی شکست خوردند.

افتخارات تیمی آندریاس برمه با بایرن مونیخ:

قهرمانی بوندسلیگا 1986-87
نایب قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1987-88
قهرمانی دی اف ال سوپرکاپ در سال 1987
نایب قهرمانی جام باشگاه های اروپا در فصل 1986-87

گل زیبای آندریاس برمه به هلند جام جهانی 1990

78-هانس فلوگلر

(1981-1992 و سال 1995)

پست: مدافع

ملیت: آلمان

یوهانس کریستین فلوگلر در تاریخ 27 مارچ 1960 در شهر فرایسینگ متولد شد، مدافع چپ و میانی که منحصرا برای بایرن مونیخ و فرایسینگ بازی کرد، فلوگلر هشت عنوان قهرمانی مختلف در لیگ و جام حذفی با بایرن مونیخ به دست آورد.

فلوگلر در جام جهانی 1990 و یورو 1988 برای تیم ملی آلمان غربی بازی کرد و با آلمان قهرمان جام جهانی 1990 شد، او در مجموع 11 بار برای آلمان به میدان رفت. با وجود درخشش ميلا، اسکيلاچي و گويکوچه آ در نهايت جام جهاني در دستان آلمان قرار گرفت. اين کشور با بردن سومين جام به خانه، به جمع کشورهاي ايتاليا و برزيل پيوست. آلمان تيم يوگسلاوي را 4 بر يک شکست داده بود، هلند را 2 بر يک مغلوب کرد، چکسلواکي را با يک گل از پيش رو برداشت، با انگليس به تساوي يک بر يک رسيد و در ضربات پنالتي آن را مغلوب کرد.
اين تيم با مربيگري "فرانس بکن باوئر" که در سال 1974 به عنوان بازيکن قهرمان جام جهاني شده بود، با حضور بازيکنان بزرگي مانند ماتيوس، برمه، فولر، کلينزمن، کوهلر و هاسلر شايستگي کسب عنوان قهرماني را داشت و با سه عنوان قهرماني به همراه ايتاليا و برزيل، پرافتخارترين تيم جام جهاني لقب گرفت. فينال اين جام نيز که ميان آلمان غربي و آرژانتين برگزار شد ديداري خسته کننده بود و جالب اينکه که با يک ضربه پنالتي دير هنگام به سود آلمان که به وسيله "آندرياس برمه" به تک گل اين ديدار تبديل شد، خاتمه يافت.

فلوگلر در 7 سالگی فوتبال را با SV Vötting-Weihenstephan شروع کرد، و در سال 1975 به آکادمی بایرن مونیخ آمد، او به نوعی محصول آکادمی بایرن مونیخ است. پس از سه سال بازی آزمایشی برای تیم دوم بایرن مونیخ در سال 1981 به تیم اصلی بایرن آمد. او 27 گل در بوندسلیگا در بین سال های 1983 تا 1988 برای بایرن مونیخ زد.

او در اوایل دهه نود از بازیکنان اصلی بایرن بود اما مصدومیت های متعدد در سال 1995 در زمان تراپاتونی مقدمات جدایی اش از بایرن را فراهم کرد، با این حال از باشگاه بایرن دور نشد و دوسال دیگر در باشگاه ماند و به تیم رزرو بایرن کمک کرد. پس از بازنشستگی در بخش بازاریابی باشگاه فعالیت داشت.

افتخارات تیمی هانس فلوگلر با بایرن مونیخ:

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1989-90

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1988-89

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1986-87

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1985-86

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1984-85

قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 1985-86

قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 1983-84

قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 1981-82

نایب قهرمانی جام باشگاه های اروپا در فصل 1986-87

نایب قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 1984-

77-ژورژینیو

(1992-1995)

پست: مدافع راست

ملیت: برزیل

جورجینیو:دفاع راست برزیلی که در سال 92 از بایرلورکوزن با مبلغ 3 میلیون یورو به بایرن مونیخ پیوست. او طی 3 فصلی که پیراهن بایرن را پوشید 67 بار به میدان رفت و سه گل به ثمر رساند.وی پس از بایرن به باشگاه ژاپنی کاشیما انتلرز پیوست.
جورینیو یک بار موفق به کسب عنوان قهرمانی بوندسلیگا شد. او بین سال های 1987 و 1995 پیراهن ملی کشورش را پوشید و در دو جام جهانی 1990 و 94 حضور داشت که در سال 94 قهرمان جام جهانی شد.جورجینیو برای کشورش 64 بار به میدان رفت و سه گل به ثمر رساند.

در تاریخ بایرن مونیخ که نگاه کنیم برزیلی های کمی را می بینیم که ژورژینیو جزو خوب های آن هاست. او در 17 اوت 1964 در ریودوژانیرو، برزیل به دنیا آمد. آمریکا اولین باشگاه حرفه ای وی بود که از سال 82 تا 84 در این تیم بود و سپس به تیم فلامینگو پیوست. 5 سال عضو تیم فلامینگو بود و با این تیم در سال 1987 قهرمان سری آ برزیل شد و چندین عنوان محلی نیز به دست آورد. درخشش در تیم ملی برزیل و باشگاه فلامینگو باعث شد تا مورد توجه بایر لورکوزن قرار بگیرد و در سال 1989 به این تیم پیوست و تا سال 1991 هم عضو لورکوزن بود.

در سال 1992 از لرکوزن به تیم اول آلمان، بایرن مونیخ منتقل شد. فصل اول توفیق چندانی نداشتند و در بوندسلیگا پایین تر از وردربرمن نایب قهرمان شدند و در جام حذفی هم خیلی زود حذف شدند. ژورژینیو در آن فصل 34 بازی برای بایرن انجام داد و 3 گل زد.

فصل 93-94 بهترین فصل این بازیکن برزیلی در بایرن بود که با این تیم فاتح بوندسلیگا شد. وی در این فصل 29 بازی برای بایرن انجام داد و 2 گل زد. فصل 94-95 بدترین فصلش با بایرن بود که با رتبه ششمی خاتمه یافت و فقط 17 بازی انجام داد و قبل از پایان فصل از این تیم جدا شد و به کاشیما آنتلرز پیوست و نتوانست قهرمانی پایان فصلبایرن در دی اف بی پوکال را به افتخاراتش اضافه کند.

ژورگینیو پس از جدایی از بایرن به تیم کاشیما آنتلرز ژاپن پیوست و سه فصل در این تیم بود. حضور ستاره های فوتبال بخصوص برزیلی ها در جی لیگ ژاپن در دهه نود مرسوم شد که پایه گذار آن زیکو بود. ژورژینیو در سال 98 از کاشیما جدا شد و سال های آخر فوتبالش را در تیم های برزیلی سپری کرد. مدت کوتاهی در سائو پائولو بود و خیلی زود این تیم را به مقصد واسکودوگاما ترک کرد. یک سال عضو واسکو دوگاما بود و با این تیم قهرمان سری آ بزیل در سال 2000 شد. وی در سال 2002 به فلامینگو پیوست اما فقط چهار بازی برای این تیم انجام داد و همان سال از فوتبال خداحافظی کرد.

بازیکن برزیلی سابق بایرن مونیخ 64 بار برای تیم ملی برزیل به میدان رفت و 3 گل ملی هم در کارنامه دارد. او در جام جهانی فوتبال 1990 ایتالیا در ترکیب تیم ملی کشورش حضور داشت و در جام جهانی فوتبال 1994 نیز به همراه این تیم قهرمان جام جهانی شد. پیش از این وی در المپیک 1988 سئول به مدال نقره رسیده بود و در کوپا آمریکا سال 1989 با تیم ملی برزیل قهرمان شده بود.

در فینال 1994 در یکی از به یاد ماندنی ترین فینال های جام های جهانی، و با پنالتی که بعد از تساوی بدون گل دو تیم برزیل و ایتالیا توسط باجو هدر رفت، ژورژینیو با برزیل قهرمان جهان شدند. از سال 1982 بایرن مونیخ در فینال های جام جهانی حداقل یک نماینده در بین بازیکنان 2 تیم چه به عنوان بازیکن تعویضی و چه ثابت داشته و در این بازی نیز ژورژینیو تنها بایرنی میدان بود.

ژورژینیو در تیم منتخب جام جهانی 1994 حضور داشت و در سال 1991 هم جایزه فیرپلی فیفا را برده بود. وی در سال 1996 هم بهترین بازیکن جی لیگ شد. وی پس از بازنشستگی به مربیگری روی آورد و هدایت تیم های مختلفی را بر عهده گرفت که قهرمانی جی لیگ کاپ در سال 2012 با تیم کاشیما مهم ترین قهرمانی اش به عنوان مربی به حساب می آید. مدافع برزیلی دهه نود بایرن مونیخ در سال 2005 مدرسه فوتبالی برای کودکان خیابانی شهر خود ریودوژانیرو ساخت و پس از آن مربی تیم فوتبال آمریکا ریودوژانیرو شد، تیمی که فوتبالش را از آن جا شروع کرده بود.

افتخارات ژورژینیو با بایرن مونیخ:

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1993-94

76-ماریو باسلر

(1996-1999)

پست: وینگر

ملیت: آلمان

استاد مسلم ضربات ایستگاهی در آلمان، ماریو باسلر هافبک تکنیکی دهه نود تیم ملی آلمان که با پاس های کلیدی اش گره بازی را باز می کرد. سانترها و ضربات ایستگاهی خطرناک وی از شاخص ترین ویژگی های سبک بازیش بودند.

ماریو باسلر در تاریخ 18 دسامبر 1968 متولد شد. وی فوتبالش را با تیم کایزرسلاترن آغاز کرد. وی تنها یک بازی برای تیم بزرگسالان کایزرسلاترن انجام داد و در سال 1989 به تیم اسن پیوست و دوسال در این تیم بود. در اسن فرصت بازی به مراتب بیشتری به وی رسید. در سال 1991 هرتابرلین پیوست و دوسال هم در تیم پایتخت نشین بازی کرد و در سال 1993 با انتقالی هوشمندانه که زمینه ساز شکوفایی اش شد پیراهن وردربرمن را برتن کرد. باسلر با وردربرمن در سال 1994 قهرمان دی اف بی پوکال شد و برای اولین بار به تیم ملی آلمان دعوت شد. باسلر حدودا 100 بازی برای وردربرمن انجام داد و در سال 1996 به بایرن مونیخ پیوست.

باسلر مهندس ضربات ایستگاهی در بایرن مونیخ بود، فصل 1996-97 با هدایت جیووانی تراپاتونی و با دو امتیاز بیشتر نسبت به بایر لورکوزن و با 71 امتیاز و به لطف گلزنی های یورگن کلینزمن قهرمان بوندسلیگا شدند. هرچند در جام یوفا در همان دور اول حذف شدند. باسلر در این فصل 27 بازی در بوندسلیگا و در مجموع 31 بازی برای بایرن انجام داد. فصل بعد بایرن مونیخ نتوانست از قهرمانی اش دفاع کند و پایین تر از کایزرسلاترن در رده دوم قرار گرفت و این یعنی اخراج تراپاتونی و جایگزینی شدنش با اوتمار هیتسفلد در فصل بعد. هرچند توانستند در آن فصل قهرمانی دی اف بی پوکال و دی اف بی لیگا پوکال ارا جشن بگیرند. باسلر در آن فصل 28 بازی برای بایرن انجام داد و 5 گل نیز به ثمر رساند. باسلر در آخرین فصلی که در بایرن مونیخ عضویت داشت بار دیگر قهرمانی بوندسلیگا را تجربه کرد و در دی اف بی پوکال نایب قهرمان شد اما شاخص ترین موضوع در این فصلحضور بایرن در فینال لیگ قهرمانان بود.

بایرن در فصل 98-99 با از پیش رو برداشتن کایزرسلاترن و دیناموکیف به فینال رسید. گل او به دیناموکیف در نیمه نهایی فصل 1998-99 یکی از زیباترین گل های لیگ قهرمانان اروپا در مراحل حذفی بود. باسلر همان بازیکنی است که در فینال جام باشگاه های اروپا در سال 1999 دروازه منچستر یونایتد را باز کرد. هرچند درپایان با تلخی هرچه تمام تر قهرمانی را از دست دادند. باسلر در مجموع 41 بازی برای بایرن انجام داد و 10 گل هم زد تا به لحاظ آمار انفرادی هم آخرین فصلش بهترین فصلش باشد.

باسلر در سال 99 پس از شکست تلخ در فینال لیگ قهرمانان اروپا از بایرن مونیخ جدا شد و به کایزرسلاترن پیوست و تا سال 2003 در این تیم عضویت داشت. باسلر در فصل 2003-04 راهی لیگ قطر شد به تیم الریان پیوست.

ماریو باسلر از سال 1994 میلادی عضو تیم ملی فوتبال آلمان بوده‌است. وی در 30 بازی ملی حضور داشته‌است و آخرین بازی ملی خود را در سال 1998 میلادی انجام داد. ماریو باسلر در بازی‌های ملی‌اش 2 گل به ثمر رساند. او یکی از اعضای تیم ملی آلمان در قهرمانی این تیم در مسابقات یورو 96 بود.

باسلر از سال 2004 مربیگری را آغاز کرد که تمام تیم هایی که او سرمربی آن ها بوده گمنام و ناشناخته و در دسته های پایین فوتبال آلمان بوده اند و عنوان در خور و قابل توجهی به عنوان سرمربی کسب نکرده است.

باسلر که در دهه 90 میلادی یکی از بازیکنان سرشناس و در عین حال پرحاشیه فوتبال آلمان بود. به صحبت های صریح و بی پرده اش مشهور است و درگیری ها و جنجال های بسیاری داشته است. در یک مصاحبه تلوزیونی با کنایه به تیم لورکوزن این تیم را باشگاهی بدون روح، بدون تماشاگر و بدون چیز خاصی خطاب کرد و رودی فولر هم در پاسخ گفت که باسلر اکنون یک دلقک پاره وقت و در عین حال یکی از بدترین آن ها است. مورد جنجالی بعدی وی انتقاد های صریحش از بوفون بود که او را دروازه بانی بین المللی نمی دانست و او را از نقاط ضعف تیم یوونتوس قلمداد کرده بود.

افتخارات ماریو باسلر با بایرن مونیخ:

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1996-97
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1998-99
نایب قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1997-98
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 1997-98
نایب قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 1998-99
قهرمانی دی اف بی لیگا پوکال در سال 1997
قهرمانی دی اف بی لیگا پوکال در سال 1998
نایب قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 1998-99

گلچینی از بهترین ضربات کاشته ماریو باسلر در بایرن مونیخ

75-لوئیز فن خال

(2009-2011)

پست: سرمربی

ملیت: هلند

آلوسیوس پائولاس ماریا "لوئیز" فن خال در تاریخ 8 آگوست سال 1951 در آمستردام هلند به دنیا آمد. لوئیز فان گال در طول مدت فعالیتش به عنوان بازیکن در تیم‌های اسپارتا روتردام و آ.زد. آلکمار بازی کرده است. در سال 1986 در آلکمار کمک مربی شد. پس از آن، لئو بین‌هاکر او را به آژاکس برد تا دستیارش شود.

بعد از کنار رفتن لئو بین‌هاکر در سال 1991، فن خال سرمربی آژاکس شد و در این سمت دوران بسیار موفقیت‌آمیزی را سپری کرد: آژاکس سه بار با او قهرمان باشگاه‌های هلند شد (1994، 1995 و 1996). به علاوه این تیم با هدایت وی در سال 1993 قهرمان جام حذفی هلند، و از سال 1993 تا 1995 قهرمان سوپرجام این کشور شد. در سطح اروپا نیز آژاکس در سال 1992 قهرمان جام یوفا شد و در سال 1995 هم در فینال لیگ قهرمانان اروپا بر آث میلان غلبه کرد. همچنین آژاکس در همین سال در جام باشگاه‌های جهان، با پیروزی بر گرمیو از برزیل در ضربات پنالتی، قهرمان این جام شد. در سال 1996 بازهم آژاکس به فینال لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا راه یافت، اما این بار در ضربات پنالتی مغلوب یوونتوس تورین از ایتالیا شد.

دوران مربیگری او در آژاکس در دهه 90 بر تیم ملی هلند نیز تاثیر به سزایی داشت و اکثر بازیکنان این تیم همچون پاتریک کلایورت، کلارنس سیدورف، مارک اوورمارس، فرانک و رونالد دی‌بوئر، ادگار داویدز، وینستون بوگارد، مایکل رایزیگر و ادوین فان در سار استخوان‌بندی تیم ملی را تشکیل می‌دادند.

فان گال در سال 1997 به بارسلونا رفت و این تیم را به دو قهرمانی رساند و در همان سال با غلبه بر بوروسیا دورتموند آلمان، سوپرجام اروپا را هم برای این تیم به ارمغان آورد. با وجود این موفقیت‌ها به شدت مورد انتقاد کاتالان‌ها بود، چراکه در حدود هشت هلندی را با خود به این تیم آورده بود.

فان گال در سال 2000 دوباره به هلند برگشت تا تیم ملی هلند را در مسابقات انتخابی جام جهانی 2002 هدایت کند. هلند موفق به راه‌یابی به جام جهانی نشد و دیک ادووکات جای فان گال را در تیم ملی گرفت. وی نیز به بارسلونا بازگشت که پس از نیم سال از این تیم اخراج شد و جایش را به رادومیر آنتیچ داد.

فان گال در اول نوامبر سال 2003 مدیر فنی آژاکس شد. در دوره مدیریت او، زلاتان ابراهیموویچ فروخته شد، اقدامی که رونالد کومان، سرمربی آژاکس کاملا با آن مخالف بود. در اکتبر سال 2004 فان گال بازهم آمستردام را ترک کرد.

فان گال در اول ژولای 2009 به بایرن مونیخ آمد و به عنوان سرمربی جانشین یوپ هاینکس شد. در فصل 2009-10 آندری تیموچنکوک و ماریو گومز و ایویکا اولیچ به تیم اضافه شدند و لوسیو هم مهم ترین خروجیشان بود که راهی تیم اینتر شد. فن خال دیسیپلین خودش را داشت.وقتی به رزومه کاری او نگاه میکنیم، ۱ فاکتور مشترک در بین تمامی تیم هایش میبینیم، “بازی زیبا”. فاکتوری که به شکل بی رحمانه و استکباری در همه تیم هایش القا شده است که کمال این فاکتور را میتوان در آژاکس فن خال دید.

در رزومه کاری من، بازیکنای زیادی وجود داشته اند که شیفته فلسفه فوتبالی من شده اند و این خیلی خوبست که بخشی از این تئوری باشید چرا که این تئوری متشکل از یک فلسفه حمله، فلسفه تکنیک و یک فلسفه تاکتیک می باشد، طبق این تئوری شما میتواند کیفیتی بیش از همیشهارائه بدهید

LVG در اولین فصل از دو فصلی که سرمربی بایرن مونیخ بود دبل کرد و توانست این تیم را با 70 امتیاز و 20 برد و 10 تساوی و 4 باخت و با 72 گل زده و 31 گل خورده و 5 امتیاز بیشتر نسبت به شالکه قهرمان بوندسلیگا کند. علاوه بر آن در دی اف بی پوکال پس از غلبه بر شالکه در نیمه نهایی با برد 4-0 مقابل وردربرمن عنوان قهرمانی را از آن بایرن مونیخ کرد. اما نقطه عطف حضور فن خال در بایرن و علت حضورش در این لیست این ها نیستند چرا که برای بایرن بوندسلیگا و دی اف بی پوکال تازه گی دارد. فن خال موفق شد بایرن مونیخ را پس از 9 سال به فینال لیگ قهرمانان برساند. بایرن مونیخ در فصل 2009-10 لیگ قهرمانان اروپا در دور گروهی برد 4-1 مقابل یوونتوس را ثبت کرد اما در نهایت پس از بوردو در گروهش دوم شد. در یک هشتم نهایی و یک چهارم نهایی در مجموع دو بازی رفت و برگشت برابر تیم های فیورنتینا و منچستر یونایتد 4-4 مساوی کردند اما هر دو مرحله به دلیل گل زده بیشتر در خانه حریف به سلامت پشت سر گذاشتند و در نیمه نهایی با دو برد 1-0 و 3-0 لیون را از پیش رو برداشتند و حریف اینتر در دیدار پایانی شدند اما در بازی فینال از پس اینتر مورینیو برنیامدند و نایب قهرمانی دیگری به نایب قهرمانی هایپر تعدادشان در لیگ قهرمانان اضافه شد. فن خال در سال 2010 به عنوان مربی سال آلمان شناخته شد.

فصل بعد بایرن مونیخ افت کرد، با 10 امتیاز اختلاف نسبت به صدر جدول و پس از دورتموند و لورکوزن سوم شدند و نا امیدکننده ظاهر شدند. به طوری که به پلی آف رفتند و سهمیه مستقیم لیگ قهرمانان را نگرفتند. بایرن مونیخ 81 گل زده بود و با اختلاف بهترین خط حمله را داشت اما عملکرد نا امید کننده خط دفاع و دریافت 40 گل باعث شد تا نتوانند از قهرمانی خود در آلمان دفاع کنند. در لیگ قهرمانان ارپا هم برای دومین سال پیایپی گرفتار اینتر شدند و در مرحله یک هشتم نهایی پس از تساوی 3-3 در دو بازی رفت و برگشت طبق قانون گل زده بیشتر در خانه حریف حذف شدند. در جام حذفی هم شالکه موفق شد انتقام شکستش در نیمه نهایی فصل گذشته را از بایرن بگیرد. قهرمانی در سوپرکاپ آلمان با پیروزی 2-0 برابر شالکه تنها دستاورد بایرن و فن خال در آ« فصل بود.

فن خال که خود حایگزین یوپ هاینکس درسال 2009 شده بود از این تیم رفت تا هاینکس دوباره برگردد. فن خال هدایت تیم ملی هلند را بر عهده گرفت و در جام جهانی 2014 بازی های خوبی ارائه دادند و سوم شدند. منچستر یونایتد آخرین تیمی بود که فن خال در آن به مربیگری پرداخت که تجربه ای ناموفق از آب درآمد و به خاطره ای بد برای او تبدیل شد. فن خال علیرغم هزینه های نسبتا زیاد نتایج خوبی نگرفت و اف ای کاپ 2016 تنها جامی بود که با شیاطین سرخ کسب کرد.

افتخارات تیمی لوئیز فن خال با بایرن مونیخ:

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2009-10
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2009-10
قهرمانی سوپرکاپ در سال 2010
نایب قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 2009-10

افتخارات انفرادی لوئیز فن خال با بایرن مونیخ:

بهترین مربی سال آلمان در سال 2010

مسیر بایرن مونیخ برای رسیدن به فینال لیگ قهرمانان 2010 با هدایت لوئیز فن خال

74-یورگن کلینزمن

(1995-1997)

پست: مهاجم

ملیت:آلمان

او دومین فرزند از چهار پسر سیگفرید و مارتا کلینزمن بود و دوران ابتدایی، متوسطه و دبیرستان خود را در همان منطقه گذراند. خانواده یورگن صاحب یک نانوایی بودند و در آن کار می‌کردند. هرچند که او اولین قرارداد حرفه‌ای فوتبالش را در سن 16 سالگی امضا کرد اما همچنان درس می‌خواند تا یک نانوا شود. وی در سال 1982 دیپلم نانوایی را در اشتوتگارت دریافت کرد اما تعجبی نداشت که وقتی مسیر فوتبال را با موفقیت طی می‌کرد، حرفه خانواده‌اش را ادامه ندهد.

کلینزمن بازی را در گینگن آغاز کرد. او در سن 9 سالگی توانست 106 گل در یک فصل به ثمر برساند و با زدن 16 گل در یک بازی در پیروزی 20 بر صفر مقابل تیم آیچلبرگ رکورد زد. وی از سال 1974 تا 1978 برای تیم اف‌سی گیسلینگن بازی کرد و در این چهار سال بیش از 250 گل به ثمر رساند.

یورگن در سن 14 سالگی به پروژه نوجوانان اشتوتگارت کیکرز پیوست و قراردادی حرفه‌ای در سن 16 سالگی بستو او اولین بازی‌اش را در سن 17 سالگی برای کیکرز در لیگ دسته دوم فوتبال آلمان انجام داد. وی در سومین فصل حضورش در فوتبال حرفه‌ای با زدن 19 گل در 35 بازی به عنوان یک گلزن تمام عیار شکوفا شد.
شجاعت یورگن در گلزنی توجه باشگاه‌های حاضر در بوندس‌لیگا را جلب کرد و در نتیجه او در سال 1984 با اشتوتگارت قرارداد بست. کلینزمن در پنج فصل حضورش در اشتوتگارت به طور متوسط در هر دو بازی یک گل می‌زد. او در این مدت به تیمش کمک کرد که به فینال جام حذفی آلمان (1986) و فینال جام یوفا (1989) برسد. یورگن کلینزمن در سال 1988 آقای گل بوندس‌لیگا شد و به عنوان بهترین بازیکن سال فوتبال آلمان انتخاب شد.

کلینزمن در شروع فصل 1990-1989 به تیم اینترمیلان ایتالیات ملحق شد و در این تیم زیر نظر جیوانی تراپاتونی در سال 1989 قهرمان سوپرجام ایتالیا و در سال 1991 قهرمانی جام یوفا شد.
وی فصل 1993-1992 و 1994-1993 را در تیم موناکو در لیگ یک فرانسه گذراند. آرسن ونگر هدایت این تیم را بر عهده داشت. وی در اولین فصل حضورش در موناکو سومین گلزن برتر در لیگ شد و در فصل 1994-1993 به این تیم کمک کرد تا به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا برسد.

وی که موفقیت در سه لیگ مختلف اروپایی را تجربه کرده بود، تصمیم گرفت این بار توانایی‌هایش را در لیگ برتر انگلیس محک بزند. او به تاتنهام ملحق شد اما در ابتدا تردیدهایی در خصوص استقبال هواداران از او وجود داشت زیرا کلینزمن همان کسی بود که در نیمه‌نهایی جام‌جهانی 1990 باعث حذف انگلیس شده بود. یورگن در آن فصل 21 گل به ثمر رساند و به عنوان بازیکن سال انگلیس در سال 1995 انتخاب شد.

وی فصل بعد به آلمان بازگشت تا در تیم بایرن‌مونیخ زیر نظر رهاگل بازی کند و در دو فصلی که در این تیم حضور داشت، در فصل 95-96 با بایرن مونیخ قهرمان جام یوفا شد. کلینزمن با 15 گل آقای گل جام یوفا در فصل 95-96 شد و در دیدار فینال هم دروازه بوردو را باز کرد. برترین گلزنی این تیم بود. در فصل 96-97 با 15 گل بهترین گلزن بایرن مونیخ بود و در پایان فصل هم قهرمانی بوندسلیگا را با 71 امتیاز به دست آورد.

کلینزمن در فصل 98-1997 برای تیم سمپدوریا ایتالیا بازی کرد و سپس به تاتنهام در لیگ برتر انگلیس رفت. وی در نیم‌فصل به تاتنهام رفت تا به این تیم کمک کند برای فرار از خطر سقوط بجنگد و توانست مانع از سقوط تاتنهام شود. یورگن با گلزنی مقابل ساوتهمپتون در روز پایانی فصل 98-1997 در لیگ برتر انگلیس به فوتبال حرفه‌ای خود پایان داد. وی پس از جام‌جهانی 1998 فرانسه کفش‌هایش را آویخت. وی تا آن زمان 17 فصل در چهار لیگ برتر اروپا بازی کرد، 226 گل در 506 بازی باشگاهی به ثمر رساند.

وی به عنوان بازیکن تیم ملی آلمان توانست در مسابقات جام جهانی فوتبال 1990 به مقام قهرمانی جهان دست یابد و در سال 1996 نیز قهرمان اروپا شود. کلینزمن در 108 دیداری که برای آلمان غربی و آلمان بازی کرد 47 گل به ثمر رساند. او اولین بازی‌اش برای تیم ملی فوتبال آلمان را در سال 1987 مقابل برزیل انجام داد و به آلمان کمک کرد تا در بازی‌های المپیک 1988 در سئول، کره‌جنوبی به مقام سوم برسد.

کلینزمن از ۲۶ ژوئیه ۲۰۰۴ و زمانی که ۴۰ سال داشت از سوی فدراسیون فوتبال آلمان به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال این کشور منصوب شد و به همراه الیور بیرهوف و یوآخیم لو تصمیم گرفت تا تیم ملی آلمان را در کشور خودش قهرمان جهان کند.

سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان چند ماه مانده به برگزاری مسابقات جام جهانی 2006 مورد انتقادات شدید از سوی رسانه‌ها، سیاستمداران و ورزش دوستان قرار گرفت. بخصوص پس از شکست ۴ بر ۱ تیمش در مقابل تیم ملی ایتالیا در اول مارس ۲۰۰۶ در معرض انتقادات بیشتری قرار گرفت.

او سپس مدت کوتاهی در تیم بایرن مونیخ سرمربیگری کرد و این تیم آلمانی را تا مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا پیش برد. کلینزمن ژوئیه سال 2011 با فدراسیون فوتبال آمریکا قرارداد همکاری امضا کرد و به جای باب بردلی به عنوان سرمربی این تیم مشغول به کار شد.

افتخارات تیمی یورگن کلینزمن با بایرن مونیخ:

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1996-97
نایب قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1995-96
قهرمانی جام یوفا در فصل 1995-96

افتخارات انفرادی یورگن کلینزمن با بایرن مونیخ:

آقای گلی جام یوفا در فصل 1995-96

گل های یورگن کلینزمن در جام یوفا فصل 95-96

73-فلیکس ماگات

(2004-2007)

پست: سرمربی

ملیت: آلمان

ولفگانگ فلیکس ماگات 26 جولای1953 در آشافنبورگ آلمان به دنیا آمد. وی پس از هلموت بنتهاس، ‌یوپ هاینکس،‌ فرانتس بکن بائر،‌ ماتیاس زامر و توماس شاف،‌ ششمین نفر در تاریخ بوندسلیگاست که هم به عنوان بازیکن و هم مربی،‌ قهرمان بوندسلیگا شده است.

مادر ماگات اهل پروس شرقی و پدرش اهل پورتوریکو بود و در آشافنبورگ به عنوان سرباز ارتش آمریکا خدمت می‌کرد. وی در سال 1954 به پورتوریکو برگشت. ماگات در سن 15 سالگی از طریق نامه با پدرش در ارتباط بود. از چند سال قبل از آن، هر سال او را در پورتوریکو ملاقات می‌کرد. ماگات در دسامبر سال 2003 برای دومین بار ازدواج کرد. در بین میهمانان مراسم ازدواج،‌ همسر اول وی و سه فرزندش هم حضور داشتند. ماگات در مجموع شش فرزند دارد.

ماگات فوتبال را در سال 1960 در فا. اف. آر نیلکهایم شروع کرد و در سال 1964 به تی. وی 1860 آشافنبورگ پیوست. در سال 1972 به رقیب بزرگ این تیم، ویکتوریا آشافنبورگ رفت. سال 1974 قراردادی به عنوان بازیکن حرفه‌ای با زاربروکن امضاء کرد که در آن زمان در بوندسلیگای 2 بود. او برای زاربروکن 76 بازی انجام داد و 29 گل زد.

در سال 1976 به تیم هامبورگ در بوندسلیگای 1 منتقل شد و تا سال 1986 در این تیم ماند. وی به عنوان بازی‌ساز این تیم، در 306 بازی بوندسلیگا 46 گل به ثمر رساند. او با هامبورگ سه بار قهرمان بوندسلیگا و دوبار قهرمان جام اروپا شد: 1977 در دقیقه آخر در مقابل اندرلشت بلژیک در دیدار پایانی جام در جام اروپا گل پیروزی‌بخش تیمش را زد. 1983 نیز هامبورگ با هدایت ارنست هاپل در جام باشگاه‌های اروپا با تک گل ماگات بر یوونتوس تورین ایتالیا غلبه کرد و به قهرمانی رسید.

فلیکس ماگات برای تیم ملی فوتبال آلمان بین آوریل سال 1977 و ژوئن 1986، 43 بار به میدان رفت و 3 گل زد. در سال 1980 با این تیم قهرمان اروپا شد. در جام‌های جهانی 1982 و 1986 نیز به نایب قهرمانی جهان رسید.

ماگات پس از پایان فعالیت به عنوان بازیکن،‌ کارش را به عنوان مدیر،‌ابتدا در هامبورگ و سپس در بایر اوئردینگن آغاز کرد. در سال 1992 مربیگری را شروع کرد و هدایت تیم برمرهافن را به عهده گرفت. در سال 1993 ابتدا هدایت تیم دوم هامبورگ را به دست گرفت، و در همان سال دستیار مربی تیم اول هم شد. در فصل 96/1995 بالاخره مربی تیم اول هامبورگ شد. در سال 1997 مربی نورنبرگ، در سال 1998 مربی وردربرمن و از سال 1999 تا 2001 مربی اینتراخت فرانکفورت بود. در طول مدت مربیگری در این سه تیم، حکم آتش‌نشان بوندسلیگا را داشت،‌ چراکه معمولا تیم‌ها را زمانی تحویل می‌گرفت که در آستانه سقوط قرار داشتند.از سال 2001 تا 30 ژوئن 2004 ماگات مربی و مدیر اشتوتگارت بود. در سال 2003 با این تیم نایب قهرمان بوندسلیگا شده و این تیم را راهی لیگ قهرمانان اروپا کرد.

در 18 مه سال 2004 اولی هوینس اعلام کرد که ماگات مربی بایرن مونیخ شده است. وی از تاریخ 1 جولای 2004 تا 31 ژانویه 2007 در این تیم بود. در این مدت هم در فصل 2005/2004 و هم در فصل 2006/2005 قهرمانی بوندسلیگا و نیز جام حذفی آلمان را برای بایرن به ارمغان آورد، کاری که پیش از او هیچ تیم و مربی‌ای موفق به انجام آن نشده بود. در 31 ژانویه 2007، پس از شروع دور برگشت رقابت‌ها و کسب تنها یک امتیاز از دو بازی، از بایرن مونیخ اخراج شد و جایش را به مربی قبلی این تیم، اوتمار هیتزفلد داد که تا پایان فصل 07/2006 هدایت تیم را به دست گرفت. ماگات بلافاصله بعد از آن به عنوان مفسر بازی‌های بوندسلیگا در شبکه تلویزیونی "Pay TV " مشغول کار شد.

در 30 مه سال 2007 معلوم شد که ماگات از 15 ژوئن همان سال مدیر جدید وولفسبورگ می‌شود. این شامل پست مربی و مدیر ورزشی و نیز هدایت بخش جوانان و بقیه بخش‌های ورزشی بود. اما قرارداد وی که تا ژوئن سال 2010 اعتبار داشت، در تاریخ 30 ژوئن 2009 پیش از موعد فسخ شد. در 6 مه 2009 دو باشگاه وولفسبورگ و شالکه و نیز خود ماگات، انتقال وی به تیم شالکه از تایخ 1 جولای 2009 را تایید کردند. وی در این تیم قراردادی به عنوان مربی و مدیر تا 30 ژوئن 2013 به امضاء رسانید.

افتخارات تیمی فلیکس ماگات با بایرن مونیخ:

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2004-05
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2005-06
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2004-05
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2005-06
قهرمانی دی اف بی لیگا پوکال در سال 2004

72-ماریو گومز

(2009-2013)

پست: مهاجم

ملیت: آلمان

ماریو گومزدر تاریخ 10 جولای 1985 در ریدلینگن، آلمانی غربی متولد شده است.گومز از پدری اسپانیایی و مادری آلمانی در منطقه REIDLINGEN در ایالت بادن- ووتمبرگ زاده شده است. منطقه ای در 100 کیلومتری اشتوتگارت و 175 کیلومتری مونیخ. پدرش خوزه گومز گارسیا ملقب به په په اهل آلبونان در گرانادا بود و مادرش کریستل روث آلمانی بود.

دوران فوتبال ماریو گومز از سال 1990 با تیم های پایه اولینگن آغاز شد و گومز پس از هشت سال بازی در این تیم، راهی اف. و. باد سالگاو شد. او در سال 2000 به اولم 1946 پیوست و پس از یک سال حضور در این تیم، راهی اشتوتگارت شد. گومز از سال 2001 تا 2003 در تیم های جوانان این باشگاه بازی کرد و پس از آن راهی تیم دوم اشتوتگارت شد. ماریو گومز طی دو سال در 43 بازی، 21 گل برای این تیم به ثمر رساند و در همان دوران برای تیم اصلی اشتوتگارت نیز توپ زد. طی سالهای 2003 تا 2009 او موفق شد در لیگ، 63 گل در 121 بازی برای اشتوتگارت به ثمر برساند. آماری که برای پیوستن او به بایرن مونیخ مناسب بود و باواریایی ها از سال 2009 او را به خدمت گرفتند.

فیورنتینا( 2013 تا 2015)، بشیکتاش( 16-2015 به صورت قرضی)، ولفسبورگ(18-2016) و اشتوتگارت دیگر تیمهای گومز بودند. او در فیورنتینا گران ترین بازیکن تیم بود و بیشترین دستمزد را می گرفت. با این حال به علت مصدومیت‌های متعدد نتوانست کیفیت لازم را از خود نشان دهد.

بعد از تجربه ای ناموفق در ایتالیا ماریو تصمیم بر ترک این کشور و ادامه فوتبالش در ترکیه گرفت. در سوپر لیگ ترکیه بار دیگر گومز احیا شد و توانست با به ثمر رساندن 26 گل ضمن کسب عنوان آقای گلی و کسب عنوان قهرمانی در سوپر لیگ ترکیه بار دیگر توجه همگان بخصوص لوو را به خودت جلب کند. ماریو گومز برای مسابقات یورو 2016 در لیست نهایی لوو قرار گرفت. ماریو گومز در 22 دسامبر 2017 به اشتوتگارت بازگشت.

بعد از 3 سال دوری از بوندس لیگا و حضور در لیگ ترکیه و ایتالیا، ماریو گومز دوباره به آلمان بازگشت.ماریو گومز که سابقه بازی در فیورنتینا و بایرن مونیخ را دارد بعد از 3 سال دوری از بوندس لیگا و حضور در لیگ ترکیه و ایتالیا، با قراردادی به ارزش 7 میلیون یورو به این تیم پیوست. او در این فصل برای ولفسبورگ 15 گل به ثمر رساند.

با وجود داشتن دو تابعیت، او تصمیم گرفت که برای تیم ملی آلمان بازی کند. گومز در سال های 2005 و 2006 برای تیم ملی امید المان به میدان رفت و توانست در 9 بازی 1 گل برای تیم امید کشورش به ثمر برساند. خستین بازی ملی گومز برای تیم ملی فوتبال آلمان در فوریه 2007 برابر سویئس در تاریخ 7 فوریه 2007 در دوسلدورف انجام گرفت. آلمان موفق شد حریفش را سه بر یک شکست دهد و گومز گل دوم تیمش را به ثمر رساند، 78 بار برای تیم ملی آلمان به میدان رفت و برای این تیم 31 گل زد، اما جزو آن دسته از بازیکنانی نبود که در جام جهانی 2014 به مقام قهرمانی رسیدند. او جزو آن دسته از بازیکنان تیم ملی آلمان است که در تمام رده‌های سنی فوتبال ملی این کشور از زیر ۱۵ سال تا تیم ملی بزرگسالان بازی کرده. ماریو گومز در سال 2018 پس از یازده سال تجربه حضور در مانشافت بطور رسمی از بازی های ملی خداحافظی کرد. مهاجم محبوب یواخیم لوو که در جام های جهانی 2010 و 2018 در تیم ملی آلمان حضور داشت. این مهاجم 189 سانتی متری هرگز در جام جهانی موفق به گلزنی نشد. ماریو گومز در یورو 2008 با آلمان نایب قهرمان اروپا شد اما در این تیم گلی به ثمر نرساند.

ماریو گومز در بایرن موفق شد در سال 2010 لیگ و جام حذفی را تصاحب کند. در همان سال بایرن تا فینال لیگ قهرمانان نیز صعود کرد اما در دیدار پایانی(2-0) مغلوب اینتر شد. سه سال بعد، او و بایرن باز هم لیگ و جام حذفی را فتح کردند. در حالی که برای دومین بار پیاپی به فینال لیگ قهرمانان صعود کردند این بار برخلاف فینال 2012 مقابل چلسی، در فینال برنده شدند و سه گانه بایرن در حالی تکمیل شد که حالا با حضور مردانی چون توماس مولر و ماریو مانژوکیچ و در کنار مهره هایی هجومی چون آرین روبن و فرانک ریبری، گومز فرصت چندانی برای بازی در ترکیب اصلی تیم به دست نمی آورد. گومز که در سه فصل ابتدایی حضور خود در بایرن، هرگز کمتر از 45 بازی در یک فصل انجام نداده بود، در آن فصل تنها 32 بار برای بایرن به میدان رفت. با این حال در مجموع چهار سال، آمار 75 گل در 115 مسابقه را برای بایرن برجای نهاد.

افتخارات تیمی ماریو گومز با بایرن مونیخ:

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2009-10
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2012-13
نایب قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2011-12
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2009-10
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2012-13
نایب قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2011-12
قهرمانی سوپرکاپ در سال 2010
قهرمانی سوپرکاپ در سال 2012
قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 2012-13

افتخارات انفرادی ماریو گومز با بایرن مونیخ:

آقای گلی دی اف بی پوکال در فصل 2012-13
آقای گلی بوندسلیگا در فصل 2010-11

گل های ماریو گومز برای بایرن مونیخ در فصل 2012-13

71-متس هوملس

(2006-2009 و 2016 تا کنون)

پست: مدافع

ملیت:آلمان

نام کامل وی متس یولیان هوملس است. متس هوملس به انگلیسی در 16 دسامبر 1988 در برگیش گلادباخ، آلمان غربی متولد شد اما بعد ها به مونیخ آمدند و در آنجا ساکن شدند. پدرش هرمان هوملس یک فوتبالیست و سرمربی قدیمی و مادرش هالتوف یک روزنامه نگار ورزشی و اولین کارشناس زن فوتبال در آلمان بود. متس یک برادر کوچکتر به نام جوناس هوملس دارد که او هم فوتبالیست بود اما به دلیل آسیب دیدگی شدید مجبور به بازنشستگی زود هنگام شده است.

متس راست پا بوده و در پست مدافع میانی و هافبک دفاعی بازی می کند. هوملس 191 سانتی متر قد دارد و فیزیکش کاملا مناسب یک مدافع مرکزی است. طرفداران سبک بازی هوملس را شبیه بازی فرانتس بکن باوئر می دانند و به او لقب قیصر جدید تیم فوتبال آلمان را داده‌اند.

متس هوملس بازیکنی است که علاقهٔ فراوانی به شرکت در حمله دارد و ضدحملات تیم خود را با پاس‌های عمقی چشم‌نواز خود طراحی می‌کند. او همچنین توانایی بازی در پست هافبک دفاعی را نیز دارد و در تیم زیر جوانان آلمان در این پست به بازی گرفته می‌شد.

هوملس محصول آکادمی جوانان باشگاه فوتبال بایرن مونیخ است و برای اولین بار زمانی که شش ساله بود وارد این باشگاه شد. او اولین قرارداد حرفه ای خود را در سال 2006 به مدت 4 سال با تیم فوتبال بایرن مونیخ امضا کرد. در فصل 2005-06 هرمان گرلاند مربی‌ تیم دوم بایرن مونیخ این بازیکن را از تیم زیر 19 ساله به تیم دوم این باشگاه دعوت کرد.

در فصل بعد متس بازیکن ثابت در ترکیب این تیم شد. در این مدت هوملس توجه خود را به فلیکس ماگات مربی‌ سابق باشگاه جلب کرد و او را به اردوی تدارکاتی تیم اول در فصل 2006-07 دعوت کرد. متس هوملس اولین بازی خود برای بایرن مونیخ در بازی لیگا پوکال در مقابل شالکه انجام داد. بعد از آن در اول ژانویه سال 2007 باشگاه بایرن مونیخ با او قرارداد حرفه‌ای بست و اولین بازی در بوندس لیگا را در آخرین بازی فصل 2006-07 در مقابل ماینتس انجام داد.

بعد از اینکه در نیم فصل 2007-08 نتوانست در تیم اول بایرن مونیخ بازی کند و فقط در تیم دوم بازی میکرد، در زمستان سال 2008 به باشگاه بروسیا دورتموند تا تاریخ 30 ژوئن 2009 به صورت قرضی منتقل شد. در باشگاه بروسیا دورتموند اولین بازی خود را در تاریخ 29 ژانویه سال 2008 در جام حذفی مقابل برمن انجام داد و در فوریه 2008 اولین‌ بازی بوندس لیگایی خود را با بروسیا دورتموند درمقابل کوتبوس انجام داد که بعد از آن مرتب در بازیهای تیم حضور داشت.

در فصل 2008-09 جز ترکیب اصلی‌ تیم قرار گرفت ولی‌ بدلیل مصدومیت در نیم فصل اول نتوانست کاملا بازی کند. در شروع سال ۲۰۰۹ با پارگی رباط مچ پایش باعث شد نتواند در نیم فصل دوم بازی کند. در فوریه سال 2009 با توافق باشگاه بایرن مونیخ و بروسیا دورتموند، هوملس با باشگاه دورتموند تا سال 2013 قرارداد بست.

در فصل 2009-10 هوملس به طور مداوم در تیم بازی میکرد و در پایان فصل سهمیه لیگ اروپا را بدست آوردند. در فصل 2010-11 برای اولین بار با باشگاه بروسیا دورتموند قهرمان بوندس لیگا شد و در این فصل از طرف مجله کیکر به عنوان بهترین بازیکن بوندس لیگا در پست دفاع وسط شناخته شد.

هوملس در فصل ۲۰۱۱/۱۲ با بدست آوردن قهرمانی بوندس لیگا و جام حذفی به اوج دوران فوتبالی‌اش رسید و چون می‌دانست آیندهٔ خوبی در این باشگاه دارد، در سال ۲۰۱۲ قراردادش را با باشگاه بروسیا دورتموند تا سال 2017 تمدید کرد.

او در سال 2009 به تیم ملی زیر 21 سال آلمان دعوت شد و در سال 2010 اولین بازی رسمی خود را در تیم ملی آلمان انجام داده است، هوملس در سال 2017 به عنوان کاپیتان تیم ملی آلمان انتخاب شده است، او از سال 2010 تاکنون بیش از 40 گل ملی به ثمر رسانده است. افتخارات هوملس با تیم ملی شامل قهرمانی اروپا در تیم ملی‌ زیر 21 ساله های آلمان و قهرمانی جام جهانی با تیم ملی بزرگسالان آلمان در سال 2014 می شود.

او اولین بازی رسمی خود در بوندسلیگا را در تاریخ 27 می 2007 برای بایرن مونیخ و در برابر تیم ماینتس انجام داد. بازی های درخشان او در این تیم باعث شد که به عنوان یکی از بهترین مدافعان بوندسلیگا و اروپا شناخته شود. در سال 2016 تایید شد که متس با امضای قراردادی پنج ساله، به تیم بایرن مونیخ می پیوندد.

هوملس از سال 2016 تاکنون 98 بازی برای بایرن مونیخ انجام داده است و 7 گل به ثمر رسانده و تاکنون با بایرن مونیخ دوبار قهرمان بوندسلیگا و سه بار قهرمان سوپرکاپ شده است.

افتخارات تیمی متس هوملس با بایرن مونیخ:

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2016-17
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2017-18
نایب قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2017-18
قهرمانی سوپرکاپ در سال 2016
قهرمانی سوپرکاپ در سال 2017
قهرمانی سسوپرکاپ در سال 2018

افتخارات انفرادی متس هوملس با بایرن مونیخ:

حضور در تیم منتخب بوندسلیگا در فصل 2016-17
حضور در تیم منتخب بوندسلیگا در فصل 2017-18

گلچینی از مهارت های متس هوملس

70-اشتفان روتر

(1988-1991)

پست: هافبک-مدافع

ملیت: آلمان

اشتفان روتر در 16 اکتبر 1966 در دینکلزبول در ایالت بایرن به دنیا آمد. بازیکنی چند پسته که فیزیک و قد 181 سانتی متریش به او توانایی بازی در نقاط مختلف زمین را می داد. روتر در پنج سالگی وارد آکادمی TSV 1860 Dinkelsbühl شد و فوتبالش را با این تیم آغاز کرد. او 11 سال در این تیم بود و سپس به نورنبرگ رفت.

در سال 1984 در سن 18 سالگی اولین بازیش را برای نورنبرگ انجام داد. او دوسال در نورنبرگ بود و در 125 بازی برای دومین تیم پرافتخار تمام ادوار لیگ آلمان توانست 13 گل بزند. او بعضا در پست هافبک راست بازی می کرد و توانایی بازی به عنوان مدافع را نیز داشت.

روتر بیش از 100 بار پیراهن بایرن مونیخ را به تن کرد. او از سال 88 تا سال 91 برای بایرن مونیخ بازی کرد. در فصل 88-89 با هدایت یوپ هاینکس قهرمان بوندسلیگا شدند. او یک قهرمانی دیگر هم در بوندسلیگا با بایرن مونیخ به دست آورد و یک بار هم قهرمان سوپرکاپ شد.

از 1991 تا 1992 او برای یوونتوس بازی کرد، روتر پیشنهادی از جانب لیورپول داشت که آن را رد کرد و به ایتالیا رفت اما حضورش در سری آ تنها یک فصل به طول انجامید. یوونتوس با هدایت تراپاتونی با اختلاف 8 امتیازی نسبت به میلان دوم شد و در کوپا ایتالیا هم نایب قهرمان شدند.

وی در 69 بازی ملی حضور داشته است و آخرین بازی ملی خود را در سال 1999 میلادی انجام داد. اشتفان روتر در بازی‌های ملی‌اش 2 گل به ثمر رساند. در سال 1984، راتر بخشی از تیمی بود که قهرمانی مسابقات U-16 اروپا را به دست آورد. او بعدا جام جهانی 1990 و همچنین یورو 1996 را نیز با مانشافت به دست آورد. در یورو 1996 او یکی از گل هارا در نیمه نهایی مقابل انگلیس به ثمر رساند، با این حال مانند آندریاس مولر فینال را از دست داد.

در یورو 1992 نخستین تعویضی جام لقب گرفت و به جای کارلهاینز رومینگه وارد زمین شد اما پس از هفت دقیقه مجبور به ترک زمین شد. یکی از لقب های وی "توربو" است. لقبی که به دلیل سرعت فوق العاده اش به او داده اند. او 100 متر را در کمتر از 12 ثانیه می پیمود.

روتر در سال 92 به بوندسلیگا برگشت و به دورتموند پیوست و تا آخرین سال فوتبالش یعنی تا سال 2002 در این تیم ماند. دز واقع او بیشتر اسطوره دورتموند محسوب می شود. به فینال جام یوفا در هر دو سال 1993 و 2002 رسیده است. به طور کلی، او 307 بازی برای دورتموند و 11 گل در بوندسلیگا پیش از بازنشستگی در سال 2004 به ثمر رساند.

اشتفان روتر با دورتموند سه بار فاتح بوندسلیگا شد. دو قهرمانی سوپرکاپ و دو نایب قهرمانی جام یوفا و قهرمانی جام بین الللی از دیگر افتخارات توربو است اما مهم ترین افتخارش در تیم های باشگاهی قطعا قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در فصل 96-97 است که دروتموند پرستاره و قدرتمند آن روز ها با غلبه بر یوونتوس به این مهم رسید.

راتر به عنوان سرمربی در تیم TSV 1860 مونیخ از ژانویه 2006 تا 2 فوریه 2009 فعالیت می کرد. در 27 فوریه 2012 او به عنوان مدیر کل آگزبورگ FC منصوب شد.

افتخارات تیمی اشتفان روتر با بایرن مونیخ:

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1988-89
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1989-90
نایب قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1990-91
قهرمانی سوپرکاپ در سال 1990

69-ژابی آلونسو

(2014-2017)

پست: هافبک دفاعی

ملیت: اسپانیا

ژابی آلونسو در 25 نوامبر 1981 به دنیا آمد. نام خانوادگی وی یعنی آلونسو اولانو، یک نام خانوادگی باسکی است. آلونسو کار خود را در رئال سوسیداد تیم اصلی منطقه ی خانه اش Gipuzkoa آغاز کرد، آغاز کرد و پس از یک دوره کوتاه به‌صورت قرضی به تیم ایبار منتقل شد. و سپس به رئال سوسیداد بازگشت که پس از آن مدیر جان توشاک، ژابی آلونسو را به عناون کاپیتان تیم منصوب کرد. آلونسو در نقش کاپیتانی موفق شد و در رئال سوسیداد در فصل 2002-03 به مقام دوم لالیگا نائل آمد.

وی در ماه اوت 2004 با قراردادی 10.5 میلیون پوندی به لیورپول منتقل شد و در همان فصل اول حضورش در آنفیلد با تیم تحت هدایت رافائل بنیتز به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید و در دیدار فینال گل تساوی لیورپول را در بازگشت رویایی این تیم مقابل میلان زد. آلونسو تا سال 2009 در لیورپول بازی کرد و با قرمز ها علاوه بر قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در اف ای کاپ و سوپرکاپ اروپا هم قهرمان شد و در مجموع 210 بازی برای این تیم انجام داد و 18 گل نیز به ثمر رساند. حتی وقتی در سال 2009 لیورپول را ترک کرد و به رئال مادرید پیوست هواداران این تیم بیشتر مدیریت و کادر فنی را مقصر می دانستند.آلونسو درحالی‌که در تیم رئال مادرید بازی می‌کرد در مصاحبه‌ای گفت من طرفدار تیم لیورپول هستم و همیشه خود را لیورپولی میدانم و این تیم باعث شد که من در فوتبال رشد کنم.

در خانواده ی آلونسو همه به غیر از مادر خانه ورزشکارند. پدر خانواده آقای پرکیو آلونسو در دهه ی 80 ستاره ی بارسلون بودند.و قبل از پیوستنش به بارسلونا هم تونسته بودند 2 بار قهرمانی لالیگا رو با رئال سوسیداد تجربه کنند خوان آلونسو پسر ارشد خانواده داور فوتبال است و مایکل آلونسو که یک سال از ژابی بزرگتره در رئال سوسیداد توپ میزنه.

ژابی آلونسو فردی یک بازیکن سخت‌کوش، کامل و یک هافبک همه‌کاره است. آلونسو در کار هافبک دفاعی با تکینک خاص خود کار را برای تیم حریف برای به ثمر رساندن گل سخت می‌کرد. او یک هافبک دفاعی به‌تمام‌معنا و حرفه‌ای بود.

ژابی آلونسو در شروع فصل 2009-10 به رئال مادرید رفت و با قراردادی به ارزش سی میلیون پوند به خدمت این تیم درآمد. وی با این تیم موفق به کسب مقام قهرمانی در لیگ اسپانیا در سال 2012 و قهرمانی لیگ قهرمانان در 2014 شد. او به خوبی می تواند از فوتبالیست ها عبور کند و به عنوان بهترین رهگذران توپ در جهان انتخاب شده است. ژابی 236 بازی برای رئال مادرید انجام داد 6 گل زد. اهمیت او برای مورینیو آنقدر زیاد بود که در برخی بازی ها او را وادار به گرفتن کارت مصلحتی می کرد و به ندرت در ترکیب اصلی قرار نمی گرفت. او دوبار در سال های 2011 و 2012 در تیم منتخب سال فیفا قرارگرفت و رد سال 2012 به عنوان بهترین هافبک لالیگا انتخاب شد.

ژابی آلونسو در آوریل 2003 اولین بازی خود را برای تیم اسپانیا در مقابل اکوادور انجام داد که در این بازی تیم اسپانیا موفق به شکست تیم اکوادور با نتیجه چهار بر صفر شد. وی به در طول بازی در تیم ملی اسپانیا، به همراه این تیم موفق به کسب قهرمانی در یورو 2008، یورو 2012 و جام جهانی 2010 شد. وی در جام های بین المللی معتبری مانند یورو 2004، جام جهانی 2006 آلمان، یورو 2008، جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی و یورو 2012 برای تیم ملی اسپانیا بازی کرد. ژابی آلونسو 114 بازی ملی برای اسپانیا انجام داد و 16 گل ملی نیز در کارنامه دارد وی همچنین 5 بار برای تیم تحت عنوان تیم ملی باسک بازی کرده است. آلونسو در 27 اوت 2014 از فوتبال ملی خداحافظی کرد. او در یورو 2012 که با قهرمانی اسپانیا خاتمه یافت در تیم منخب جام قرار گرفت.

ژابی آلونسو در تابستان 2014 به بایرن مونیخ پیوست. در فصل 2014-15 با بایرن مونیخ قهرمان بوندسلیگا شد. این بیست و پنجمین قهرمانی بایرن در مجموع و بیست و چهارمین قهرمانی در بوندسلیگا فعلی بود. آن ها با ده امتیاز بیشتر نسبت به ولفسبورگ قهرمان بوندسلیگا شدند. اما در لیگ قهرمانان اروپا علیرغم شروع مقتدرانه در دور گروهی و ثبت برد 7-1 برابر رم و پیروزی 7-0 و 6-1 در مراحل بعدی مقابل شاختاردونستک و پورتو در نیمه نهایی مقابل بارسلونا سرحال انریکه و مثلث MSN حرفی برای گفتن نداشتند و در مجموع 5-3 شکست خوردند. هرچند مصدومیت های زیاد در بت این نتیجه کم تاثیر نبود.در جام حذفی هم در ضربات پنالتی نتیجه را به دورتموند واگذار کردند. آلونسو دو گل برای بایرن در سی ال 2015 زد. یک گل در دور گروهی در بازی با منچستر سیتی که با برد 3-2 سیتی به پایان رسید و یک گل هم به تیم پورتو. او در مجموع در مسابقات مختلف 37 بازی برای بایرن انجام داد و 4 گل زد. ژابی در فصل 2014-15 خشن ترین بازیکن بایرن بود و در مجموع 10 کارت زرد و یک کارت قرمز از داوران گرفت.

فصل 2015-16 بایرن مونیخ با امتیاز خیره کننده 88 برای سومین فصل متوالی فاتح بوندسلیگا شد. تیم دوم یعنی دورتموند 78 امتیاز در آن فصل گرفت که در هر دوره دیگری با آن عملکرد قهرمان می شد. بایرن در دی اف بی پوکال هم موفق ظاهر شد و توانست دورتموندی که فصل قبل به آن ها باخته بودند را در فینال در ضربات پنالتی شکست دهد و قهرمان شود اما در لیگ قهرمانان اروپا برای سومین سال متوالی مغلوب یک تیم اسپانیایی شدند و پس از تساوی 2-2 برابر اتلتیکو مادرید به دلیل گل زده کمتر در خانه حریف از صعود به فینال بازماندند. ژابی آلونسو در آن فصل 39 بازی در مجموع مسابقات مختلف انجام داد و 2 گل هم زد.

ژابی آلونسو در آخرین فصلش در بایرن مونیخ یا به عبارتی آخرین سال دوران حرفه ایش هم قهرمانی دیگری را در بوندسلیگا تجربه کرد. در لیگ قهرمانان اروپا از دو فصل قبلی هم ضعیف تر ظاهر شدند و پس از دوم شدن در گروه خود به مصف آرسنال رفتند و این تیم را در دو بازی رفت و برگشت 10-2 در هم کوبیدند. اما در یک چهارم نهایی علیرغم بازی خوبی که ارائه دادند به دلیل فرصت سوزی های فراوان و البته فرصت طلبی رئالی ها از دور مسابقات کنار رفتند. در جام حذفی برای سومنی سال پیاپی با دورتموند رو به رو شدند و در نیمه نهایی نتیجه را واگذار کردند. ژابی آلونسو در مجموع 35 بازی در فصل 2016-17 در مسابقات مختلف انجام داد و 3 گل نیز زد. آلونسو در مجموع سه فصل در بایرن مونیخ بازی کرد و 117 بازی برای این تیم انجام داد و 9 گل زد. آلونسو سرانجام در تابستان 2017 در 35 سالگی کفش‌هایش را آویخت و در بازی مقابل فرایبورگ از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

افتخارات تیمی ژابی آلونسو با بایرن مونیخ:

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 20116-17
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2015-16
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2014-15
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2015-16
قهرمانی سوپرکاپ در سال 2016

افتخارات انفرادی ژابی آلونسو با بایرن مونیخ:

حضور در تیم منتخب بوندسلیگا در فصل 2014-15

گلچینی از مهارت های ژابی آلونسو در بایرن مونیخ

68-پپ گواردیولا

(2013-2016)

پست: سرمربی

ملیت: اسپانیا

جوزپ گواردیولا ای سالا با نام مستعار پپ، در 18 ژانویه سال 1971 در سانتاپدرو در باگس اسپانیا به دنیا آمد. از فصل 91-1990 عضو کادر حرفه‌ای بارسلونا شد و در 16 دسامبر سال 1990 در 19 سالگی اولین بازی خود برای این تیم را انجام داد. یک سال و نیم بعد توانست به اولین موفقیت بین‌المللی‌اش با بارسا دست یابد. در 20 مه 1992 با گلی که رونالد کومان هلندی در وقت اضافه به ثمر رساند،‌ توانست با بارسلونا در فینال لیگ قهرمانان اروپا بر سمپدوریا جنوا از ایتالیا غلبه کرده و جام قهرمانی را در ورزشگاه ویمبلی لندن بالای سر ببرد. قبل از آن هم در سال 1991 قهرمان اسپانیا شده بود. آنها دو هفته پس از قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا، دوباره قهرمان لیگ اسپانیا، لالیگا شدند. وی در سال‌های 1993، 1994، 1998 و 1999 بازهم عناوین قهرمانی را به کلکسیون افتخاراتش اضافه کرد.

در سپنامبر سال 2001،‌ پس از 17 سال بازی در پست هافبک در بارسلونا به برشا کالچو ایتالیا پیوست و سال 2002 به آ.اس.رم منتقل شد. از ژانویه 2003 تا تابستان آن سال دوباره برای برشا به میدان رفت. دوران او در ایتالیا با بدشانسی همراه بود. وی به اتهام دوپینگ، ‌مدت زیادی را در محرومیت به سر برد و نتوانست در سری ‌A درخششی داشته باشد. پس از بازی مقابل پیاچنزا در 21 اکتبر سال 2001 و دیدار با لاتزیو رم در 4 نوامبر همان سال، آثار ماده ناندرولون در بدن وی پیدا شد. به دنبال آن وی به اتهام دوپینگ با چهار ماه محرومیت از فوتبال مواجه شد.

وی در سال 2005 به عنوان اولین فوتبالیست به خاطر دوپینگ به هفت ماه زندان و پرداخت 9000 یورو جریمه نقدی محکوم شد. اما از آنجایی که وی فرجام‌خواهی کرد و نیزهیچ سابقه کیفری نداشت، تا زمان تشکیل دادگاه تجدید نظر آزاد ماند. او سپس از تمام موارد اتهام دوپینگ تبرئه شد.

برای فصل 04/2003 به ایتالیا پشت کرد و دو سال در الاهلی قطر بازی کرد. تابستان سال 2005 برای بار اول فعالیت فوتبالی‌اش را پایان داد. سال 2006 دوباره به صحنه فوتبال بازگشت و این بار برای تیم دورادوس ده سینالوآ، تیم دسته سومی آن زمان مکزیک به میدان رفت. در پایان فصل، این تیم به لیگ پریمرا دیویژن A صعود کرد. وی بعد از شش ماه بازی در آمریکای لاتین، بالاخره از فوتبال خداحافظی کرد.

گواردیولا با تیم ملی اسپانیا در سال 1992 مدال طلای المپیک را به دست آورد. پس از آن در بازی تیم ملی الف اسپانیا در 14 اکتبر 1992 در برابر ایرلند شمالی در مسابقات مقدماتی جام جهانی که به تساوی بدون گل انجامید،‌ حضور یافت. وی در جام جهانی 1994 و جام ملت‌های 2000 اروپا شرکت داشت، اما در جام‌های جهانی 1998 و 2002 به دلیل مصدومیت از ناحیه زانو نتوانست حاضر شود. آخرین بازی ملی او در 14 نوامبر سال 2001 در مقابل مکزیک بود که اسپانیا با یک گل به پیروزی رسید. او در 47 بازی ملی،‌5 گل به ثمر رساند.
.

در ماه مه سال 2008، خوان لاپورتا، ‌رئیس باشگاه بارسلونا اعلام کرد که گواردیولا برای فصل 09-2008 به عنوان سرمربی جانشین فرانک ریکارد هلندی خواهد شد. گواردیولا پیش از آن از سال 2007مربی تیم B کاتالان‌ها بود و در آغاز ماه ژوئن سال 2008 به عنوان جانشین ریکارد که اخراج شده بود،‌ معرفی گردید. او که قراردادی دو ساله با بارسا به امضاء رسانیده، با 37 سال سن،‌ سومین مربی جوان تاریخ باشگاه بارسلونا است.

دوران مربیگری وی با جدایی رونالدینیو، دکو، جیانلوکا زامبروتا، جیووانی، ادمیلسون، اوله گر و سانتیاگو از که رو و پیوستن دنی آلوز، سیدو کیتا، مارتین کاسرس و جرارد پیکه به بارسا همراه بود.اولین حضور گواردیولا به عنوان مربی در تیم بارسلونا در سومین دور مقدماتی جام باشگاه‌های اروپا (2008-09) برابر تیم ویسلا کراکوو لهستان بود که با چهار گل به سود بارسا خاتمه یافت. گواردیولا در بارسلونا دورانی طلایی را رقم زد سه قهرمانی در چهار فصل لالیگا و دو قهرمانی و دو بار رسیدن به نیمه‌نهایی در چهار فصل لیگ قهرمانان اروپا از افتخارات پپ در بارسلونا بود. دوبار قهرمانی در سوپر کاپ اروپا و دو بار قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان و گرفتن ۶ گانه برای بارسلونا و همین‌طور ۱۰ برد در الکلاسیکوها که بهترینشان برد 6-2 و 0-5 بود. پپ گواردیولا در نهایت پس از کسب چهارده جام قهرمانی در چهار سال بارسلونا را ترک کرد.

در شرایطی که همه منتظر خبر رسمی پیوستن گواردیولا به منچستر سیتی بودند گواردیولا پس از جدایی از بارسلونا در 16 ژانویه 2013 با قراردادی 3 ساله به بایرن مونیخ پیوست. وی از جولای ۲۰۱۳ کار خود در بایرن مونیخ آغاز کرد. او در ابتدای کارش در بایرن مونیخ قهرمان سوپر کاپ اروپا و جام باشگاه‌های جهان شد. وی در اولین فصل حضورش در بایرن در فاصله 7 هفته مانده به پایان مسابقات، قهرمان بوند سلیگا شد و تا مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا پیش رفت و در فینال جام حذفی با دو گل دورتموند را شکست داد.

چالش اصلی گواردیولا در بایرن مونیخ سه گانه ای بود که فصل قبل هاینکس گرفته بود. این سوال پیش می آمد که بایرن با پپ چه چیزی را می خواهد به دست بیاورد که با هاینکس به دست نیاورد. خود گواردیولا هم از این موضوع اذیت می شد و مدام سایه هاینکس روی سرش سنگینی می کرد. هواداران بایرن مونیخ از گواردیولا انتظار قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا داشتند چرا که با یک مربی ارزان قیمت تر به آن رسیده بودند.

پپ گواردیولا از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶ مربی بایرن مونیخ بود و با این تیم رکورد چهار قهرمانی متوالی در بوندسلیگا را ثبت کرد که البته اولین قهرمانی زمان هاینکس به دست آمده بود. 69 برد و 8 تساوی و 8 باخت آمار پپ در بوندسلیگا بود. در لیگ قهرمانان اروپا آمار 20 برد و 3 تساوی و 7 باخت را ثبت کرد و در مجموع تمام مسابقات در 134 بازی، 102 برد و 15 تساوی و 17 شکست را ثبت کرد.وی رکوردهای خاص زیادی در بایرن به ثبت رساند، زودهنگام ترین قهرمانی بوندسلیگا هفت هفته مانده به پایان لیگ، اولین قهرمانی بوندسلیگا در ماه مارچ، بیشترین امتیاز در نیم فصل با 47 امتیاز، بیشترین برد در نیم فصل با ۱۵ برد، بیشترین پیروزی پیاپی لیگ با 19 برد پیاپی، رکورد 53 بازی شکست ناپذیری در بوندسلیگا، بیشترین گل زده در نیم فصل با 47 گل زده
و کمترین گل خورده در نیم فصل با 4 گل خورده.

3 قهرمانی بوندسلیگا و 2 قهرمانی جام حذفی آلمان و قهرمانی در جام باشگاه های جهان و سوپرکاپ اروپا افتخارتی هستند که پپ گواردیولا با بایرن مونیخ به دست آورد. فصل 2015-16 پیش از پایان فصل جدایی پپ ازجمع باوارایی ها و پیوستنش به منچسترسیتی قطعی شده بود. گواردیولا انگیزه زیادی برای قهرمانی در سی ال در سال آخرش در بایرن داشت اما مقابل اتلتیکو مادرید با بدشانسی نتیجه را واگذار کردند. عملکزد ضعیف برابر تیم های اسپانیایی و حذف در سه سال متوالی در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل تیم هایی از لالیگا که انتظار می رفت آن ها را به خوبی بشناسد اصلی ترین و شاید تنها قسمت تاریک گواردیولا در بایرن مونیخ بود.

افتخارارت تیمی پپ گواردیولا با بایرن مونیخ:

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2013-14
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2014-15
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2015-16
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2013-14
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2015-16
قهرمانی جام باشگاه های جهان در سال 2013
قهرمانی سوپرکاپ اروپا در سال 2013

برترین و جالب ترین لحظات پپ گواردیولا در بایرن مونیخ

67-دنیل فان بویتن

(2006-2014)

پست: مدافع

ملیت: بلژیک

مدافع تنومند بلژیکی در 7 فوریه 1978 در شیمه منطقه ای در غرب بلژیک متولد شد. او دز رده پاسه تیم زیاد عوض کرد. در 8 سالگی وارد آکادمی تیم JS Froidchapelle شد و دو سال بعد به JSG Lammetal و سپس JS Froidchapelle پیوست. بین سال های 91 تا 93 در المپیک شارلوا بود و بعد به UBS Auvelais و FC Somzée رفت تا اینکه در سال 1997 به تیم جوانان باشگاه مطرح شارلوا پیوست و خیلی زود به تیم بزرگسالان این باشگاه رسید.

فان بویتن 19 بازی برای تیم بزرگسالان شارلوا انجام داد و یک گل نیز به ثمر رساند و در سال 99 به استاندارد لیژ پیوست، در استاندارد لیژ هم 59 بازی انجام داد و 8 گل زد. در فصل اول در لیگ پنجم شدند و در فصل دوم سوم شدند.

در سال 2001 به المپیک مارسی رفت. فان بویتن در مارسی نتایج خوبی نداشت. فصل اول رتبه نازل نهم را کسب کردند و فصل بعد سوم شدند. در آخرین سال حضورش در مارسی هم هفتم شدند. فان بویتن 98 بازی در مارسی انجام داد و 10 گل زد.

عملکرد اتفرادی مناسب فان بویتن باعث شد تا مورد توجه باشگاه منچسترسیتی قراربگیرد و پس از سه فصل باری در مارسی به منچسترسیتی پیوست اما این انتقال چندان خوش یمن نبود. او فقط پنج بازی برای منچسترسیتی انجام داد و در پایان فصل 2003-04 این تیم را ترک کرد.

پس از جدایی از منچسترسیتی راهی بوندسلیگا آلمان شد و با هامبورگ قرارداد امضا کرد. فان بویتن دو فصل 2004-05 و 2005-06 را در هامبورگ بود و در 84 ببازی برای این تیم توانست 10 گل به ثمر برساند. او در هامبورگ بازی های خوبی انجام داد و درسال 2006 به بایرن مونیخ پیوست.

جام جهانی 2002 اولین جام جهانی فان بویتن بود. او در مجموع 83 بار برای تیم ملی بلژیک به میدان رفت. فان بویتن از سال 2001 تا سال 2014 عضو تیم ملی بلژیک بود و 10 گل ملی هم زد.او سابقه بازی برای تیم های زیر 21 سال و زیر 18 سال بلژیک را هم دارد.

فان بویتن هشت سال در تیم بایرن‌ مونیخ توپ زد. او در این مدت بیش از 220 بار پیراهن باواریایی‌ها را پوشید و در این مدت به افتخارات زیادی نیز دست یافت. فن‌بویتن در هشت سال حضورش در آلیانتس آره‌نا چهار بار قهرمان بوندس‌لیگا، چهار بار قهرمان جام حذفی آلمان،‌ یک بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا، یک بار قهرمان سوپرجام اروپا و یک بار هم قهرمان جام باشگاه‌های جهان شد.

او شروع خوبی ب بایرن نداشت و در فصل 2006-07 در بوندسلیگا چهارم شدند و در جام حذفی و لیگ قهرمانان خیلی زود حذف شدند او 46 بازی برای بایرن در این فصل انجام داد. فصل 2007-08 جبران مافات کردند و تمام عناوین داخلی را در آلمان بردند. فن بویتن 26 بازی برای بایرن انجام داد. در فصل 2008-09 دوباره از قهرمانی در بوندسلیگا عاجز ماندند و این بار دو شدند. فان بویتن 25 بازی برای بایرن مونیخ انجام داد.

در فصل 2009-10 بایرن مونیخ یک نفس با سه گانه گرفتن فاصله داشت اما در فینال سی ال نتیجه را به اینتر واگذار کردند. در ابتدای فصل 2010-11 سوپرکاپ را بردند اما در پایان فصل در بوندسلیگا سوم شدند و عنوان قابل توجه دیگری هم کسب نکردند.

فان بویتن دو فصل 2010-11 و 2011-12 را علاوه بر تیم اصلی در تیم دوم بایرن مونیخ هم عضویت داشت. البته فقط دوبازی برای این تیم انجام داد. سه گانه فصل 2012-13 مهم ترین دستاورد فان بویتن در بایرن مونیخ بود. قهرمانی در بوندسلیگا و دی اف بی پوکال در فصل 2013-14 و اولین سال حضور پپ گواردیولا به عنوان سرمربی در بایرن مونیخ حسن ختام کار فان بویتن در این تیم بود. فان بویتن در مجموع 250 بازی برای بایرن مونیخ انجام داد و 32 گل زد.

افتخارات تیمی دنیل فان بویتن با بایرن مونیخ:

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2007-08
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2009-10
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2012-13
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2013-14
نایب قهرمان بوندسلیگا در فصل 2008-09
نایب قهرمان بوندسلیگا در فصل 2011-12
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2007-08
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2009-10
قهرمانی دی اف بی لیگا پوکال در فصل 2012-13
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2013-14
نایب قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2011-12
قهرمانی سوپرکاپ در سال 2010
قهرمانی سوپرکاپ در سال 2012
قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 2012-13
نایب قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 2009-10
قهرمانی سوپرکاپ اروپا در سال 2013
قهرمان جام باشگاه های جهان در سال 2013

سه گل برتر دنیل فان بویتن برای بایرن مونیخ

66-مارک فن بومل

(2006-2011)

پست: هافبک دفاعی

ملیت:هلند

مارک فن بومل در 22 آوریل 1977 در ماسیراخت هلند به دنیا آمد. مارک فوتبال حرفه ای خود را از تیم فورتنا سیتارد در سال 1992 آغاز کرد و سپس پس از 7 سال و در سن 22 سالگی به تیم پی اس وی رفت. او پس از 6 سال بازی برای این تیم به بارسلونا رفت و یک سال بعد در جمع مونیخی ها حاضر شد.

مارک پس از خداحافظی اولیور کان از فوتبال بازو بند مونیخی ها را بر بازو بست. او برای بایرن نیز 5 سال بازی کرد و سپس به میلان رفت و بعد از آن به تیم اسبق خود پی اس وی پیوست و پس از یک سال اکنون کفش هایش را آویخت.

وی سابقه بازی در تیم‌های آیندهوون و بارسلونا، بایرن مونیخ و میلان را دارد.ذاو در مجموع 682 بار برای در لیگ هلند، آلمان، اسپانیا و ایتالیا به میدان رفت و 94 گل نیز به ثمر رساند.

مارک همچنین در این میان موفق به کسب 21 قهرمانی باشگاهی با تیم های فوق شد که شامل قهرمانی در بوندس لیگا، سری آ، اردیوایز،لالیگا، لیگ قهرمانان اروپا، سوپر کاپ ایتالیا، جام حذفی آلمان، لیگ کاپ آلمان، سوپر کاپ آلمان، سوپر کاپ اسپانیا، سوپر کاپ هلند و جام حذفی هلند می باشد.

مرد هلندی، در چهار کشور مختلف 8 قهرمانی به دست آورد. چهار قهرمانی با آیندهوون، دو قهرمانی با بایرن مونیخ و یک قهرمانی با بارسلونا و میلان:

در هر بازی من بیشترین کارایی را از خودم می خواهم. با نهایت تلاشم پا به میدان می گذارم. به طور جوانمردانه برای هر توپی می جنگم.

پس از قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا خود او خواستار ترک بارسلونا شد. سبک بازی تدافعی او به سبک بازی بارسلونا نمی خورد و در ترکیب آنها جا نمی افتاد و به همین خاطر بایرن مونیخ خواستار به خدمت گرفتن وی شد و شانسی مجدد برای حضور در بالاترین سطح فوتبال اروپا به وی داد.

از عناوین فردی او می توان به بهترین بازیکن سال هلند در سال های 2001 و 2005 اشاره کرد. او همچنین از سال 2000 تا سال 2012 برای تیم ملی هلند در 79 بازی به میدان رفت و 10 گل نیز به ثمر رساند او همچنین با این تیم ماقم نایب قهرمانی جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی را نیز به دست آورد.

تنها بازیکن غیر آلمانی که در تاریخ بایرن مونیخ بازوبند کاپیتانی را به بازو بسته، مارک فن بومل هلندی است. فن بومل در دوره سرمربی گری یورگن کلینزمن کاپیتان بایرن مونیخ بود. او 4 سال در بایرن مونیخ توپ زد که 2 سال آن پس از خداحافظی اولیور کان از فوتبال در سال 2008، به عنوان کاپیتان باواریایی ها بود. از نظر سبک بازی و حتی شخصیتی شباهت نسبتا زیادی بین او و آرتور ویدال وجود دارد با این تفاوت که به اندازه ویدال هجومی نبود.

او پس از بایرن مونیخ به میلان پیوست. . او پس از یک فصل حضور در میلان بالاخره سال 2013 با پیراهن آیندهوون از دنیال فوتبال کناره‌گیری کرد. فن بومل با بایرن مونیخ دو بار با این تیم آلمانی قهرمانی توأمان بوندس لیگا و جام حذفی را مال خود کرد و سال 2010 هم با این تیم به فینال چمپیونزلیگ رسید که مقابل اینترمیلان برگزار شد که به اینتر باختند.

هافبک سابق هلندی بایرن مونیخ زمانی گزینه اصلی باشگاه برای تصدی سمت مدیر ورزشی بود. علت اصلی جدایی فن بومل از بایرن مونیخ درگیری با لویی فن خال سرمربی وقت تیم بود. وی در این باره در یک مصاحبه گفته بود:

یک بار دعوای شدیدی با لوییز فن خال درگرفت و من به دفاع تمام قد از هم‌تیمی‌هایم برخاستم. کلا هر بار او بدون دلیل به کسی حمله می‌کرد من نظرم را صراحتا بیان می‌کردم تا اینکه زمستان 2010 این اختلاف نظر به اوج رسید و درگیری لفظی خیلی بدی پیدا کردیم و هر چه از دهنم در آمد به او گفتم، حرف‌هایی که واقعا شایسته نبود. سپس با عذاب وجدان و چشمانی اشکبار از رختکن بیرون آمدم در حالی که می‌دانستم دوران حضورم در بایرن به سر آمده است. مقصر جدایی‌ام فن خال نبود، خودم بودم.

البته فن بومل پس از جدایی از بارسلونا هم به رایکارد تاخته بود. اختلاف فن خال و فن بومل پس از آن هم ادامه داشت و فن بومل با انتقاد از سیستم و تاکتیک فن خال آن را عامل اصلی نتایج ضعیف هلند می دانست. معدود افرادی هستند که بتوانند همچون فن بومل، تفسیری صادقانه و رو راستانه را از فن خال ارائه دهند. این دو، رابطه ای پر فراز و نشیب را در طول دوران حرفه ای فوتبالشان با یکدیگر تجربه کردند و نهایتاً نیز در سال 2011 با همدیگر به مشکل خوردند.

فن بومل بازیکنی خشن بود و در لیگ قهرمانان 23 کارت زرد گرفت و از این نظر از رکورد داران یو سی ال است. فن بومل در مجموع 183 بازی برای بایرن مونیخ انجام داد و 16 گل زد.

افتخارات تیمی مارک فن بومل با بایرن مونیخ:

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2007-08
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2009-10
نایب قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2008-09
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2007-08
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2009-10.
قهرمانی دی اف بی لیگا پوکال در سال 2007
قهرمانی سپرکاپ در سال 2010
نایب قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 2009-10

گل مارک فن بومل به بایرن مونیخ

65-آدولف کونستوادل

(1961-1967)

پست: مدافع

ملیت: آلمان

شروع به بازی فوتبال کونستوادل در SV 1880 مونیخ بود و در سال 1956 در FV Hansa Neuhausen کارش را ادامه داد تا اینکه به واسطه رودی ویس در سال 1961 به بایرن مونیخ آمد. در 27 آگوست 1961 اولین بازی خود را در تیم در Oberliga SUD انجام داد.

اولین بردش را با بایرن مونیخ در مقابل FSV فرانکفورت تجربه کرد. کونستوادل در مجموع بیش از 100 بار برای بایرن مونیخ به میدان رفت و از سال 1961 تا 1967 در جمع باوارایی ها بود.

در فصل 1960-61 بایرن مونیخ در Oberliga Süd با 12 برد و 12 شکست و 6 تساوی هشتم شد.

فصل 61-62 عملکرد بهتری داشتند و با 17برد و 7 باخت و 6 تساوی سوم شدند. بایرن در این فصل عملکرد دفاعی خوبی از خود نشان نداد و 55 گل دریافت کرد. در فصل 1962-63 بایرن مونیخ مجددا در Oberliga Süd سوم شد.

در فصل 63-64 بایرن مونیخ در لیگ منطقه ای(Regionalliga Süd) دوم شد و سهمیه حضور در دسته بالاتر را گرفت. از فصل 63-64 بود که مسابقات بوندسلیگا به شکل امروزی برگزار شد که البته بایرن مونیخ در اولین دوره حضور نداشت.

مهم ترین افتخارات کونستوادل با بایرن مونیخ در دو سال پایانی بازیش در این تیم بود.هرچند در این سال ها بیشتر بازی ها را نیمکت نشین بود. بایرن مونیخ در فصل 65-66 در بوندسلیگا سوم شد اما توانست با شکست دادن میدریچر در فینال قهرمان جام حذفی شود.

مهم ترین قهرمانی اش در فصل 1966-67 جام برندگان یوفا بود. بایرن مونیخ هرچند در بوندسلیگا ششم شد اما در جام برندگان یوفا و دی اف بی پوکال با مربیگری زلاتکو گایکوفسکی قهرمان شد. بایرن مونیخ در این فصل تاتران پرسو جمهوری چک و شامروک راورز ایرلند و راپیدوین اتریش را برد و به نیمه نهایی رسید، در نیمه نهایی 5-1 استاندارد لیژ را درهم کوبیدند و در فینال هم 1-0 رنجرز را بردند و قهرمان شدند. بایرن مونیخ در فینال دی اف بی پوکال هم 4-0هامبورگ را برد و قهرمان شد.

در تاریخ 14 اوت، 1965، در دربی مونیخ در برابر مونیخ 1860 از ناحیه مینسک و رباط صلیبی مصدوم شد. کونستوادل در سال 67 به تیم واکر مونیخ پیوست و تا سال 1974 در این تیم بود. او 134 بازی برای این تیم انجام داد و در چندین تورنومنت محلی و ایالتی قهرمان شد.

افتخارات آدولف کونستوادل با بایرن مونیخ:

قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 1965-66
قهرمانی دی اف بی پ.کال در فصل 1966-67
قهرمانی جام برندگان یوفا در فصل 1966-67

ادای احترام به آدولف کونستوادل پس از درگذشتش در آلیانز آره نا

64-کارستن یانکر

(1996-2002)

پست: مهاجم

ملیت: آلمان

کارستن یانکر در 28 آگوست 1974 به دنیا آمد. فوتبالش را در تیم های پایه شوارزمور و ویسمار و هانزاراستوک و در نهایت کلن پیگیری کرد. در سال 1993 به تیم بزرگسالان کلن رسید اما طی دو فصل چندان مجال بازی به او نرسید و در فصل 95-96 به راپید وین قرض داده شد و آن جا فرصت بازی بیشتری نصیبش شد. یانکر در راپید وین در 36 بازی 16 گل زد و با راپیدوین توانست قهرمان لیگ اتریش و نایب قهرمان جام برندگان یوفا شود. و در بازگشت به آلمان به بزرگترین تیم این کشور یعنی بایرن مونیخ ملحق شد.

نماد قدرت بدنی بایرن مونیخ در دوران حضورش بی شک خود کارستن یانکر بود. یک بازیکن کاملا فیزیکی و قدرتی که در تمام 90 دقیقه در حال جنگ با مدافعان حریف بود. دو پا و قدرتی و سرزن اما فاقد خلاقیت و تکنیک خاصی بود. اما قطعا یک ذخیره طلایی بی نظیر در نوع خود بود.

او ابتدا در کلن فوتبال بازی میکرد و در یک انتقال رایگان در سال 1996 به بایرن مونیخ پیوست. کارستن یانکر اغلب یک ذخیره طلایی موفق بود اما در همان حضور خود آمار بسیار خوبی داشت و در 143 بازی برای بایرن مونیخ 48 گل به ثمر رساند. اما زیباترین و ماندگار ترین گل او بی شک گل زیبای قیچی او به رئال مادرید در سال 2000 بود. او همراه بایرن مونیخ قهرمان لیگ قهرمانان و نائب قهرمان لیگ قهرمانان شد. در رده ملی هم نسبتا موفق بود و شاید 1 مهاجم درجه 1 نبود اما مهاجمی بسیار کارگشا و بسیار فعال بود. یانکر در آن سال ها بازیکن تیم ملی آلمان نیز بود، بیشتر اوقات در کنار جیووانی البر ترکیب ثابت خط حمله بایرن را تشکیل می داد و دایی مجبور بود برای قرار گرفتن در ترکیب ثابت با این غول آلمانی بجنگد!

کارستن یانکر، مهاجم سابق بایرن مونیخ از سال 1996 تا 2002 برای این تیم به میدان رفت و افتخارات زیادی با این باشگاه به دست آورد. خوشحالی بعد از گل او همیشه برای رسانه ها جالب بود. او بعد از گل بر حلقه ازدواجش بوسه می زد.

یانکر در فصل 96-97، 24 بازی برای بایرن مونیخ انجام داد اما فقط یگ بار موفق به گلزنی شد. بایرن مونیخ در آن فصل با شکست 3-1 در دو دیدار رفت و برگشت مقابل والنسیا از جام یوفا در همان دور اول حذف شد. در جام حذفی هم مغلوب تیم کارلسروهه شدند با این حال مطابق معمول به همان مطلوب همیشگی شان رسیدند و یک قهرمانی دیگر به قهرمانی هایشان در بوندسلیگا اضافه کردند.

در فصل 97-98 آن ها نتوانستند از قهرمانی شان در بوندسلیگا دفاع کنند و با دو امتیاز کمتر نسبت به کایزرسلاترن نایب قهرمان شدند. اما در دی اف بی لیگا پوکال و دی اف بی پوکال قهرمان شدند. یانکر در این فصل بهترین گلزن بایرن مونیخ بود. وی 13 گل در مسابقات بوندسلیگا زد و در مجموه تمام مسابقات در آن فصل 23 گل برای بایرن مونیخ زد.

فصل بعد بایرن مونیخ یک قهرمانی دیگر در بوندسلیگا به دست آورد اما در دی اف بی پوکال نایب قهرمان شدند. یانکر در 44 بازی برای بایرن 20 گل زد. برجسته ترین اتفاق این فصل بدون شک فینالیست شدن بایرن در لیگ قهرمانان بود. بایرن یک نجربه تلخ در فینال لیگ قهرمانان در سال 99 داشت.آن ها به فینال رسیدند و در فینال جلو افتادند اما ظرف چند دقیقه همه چیز را از دست دادند. یانکر درباره آن بازی گفت:

“آن یکی از تلخ ترین خاطران دوران ورزشی من است. گاهی فوتبال غیرقابل پیش بینی است، اما اگر شما برنده آن باشید، صحبت در موردش راحت است

فصل 1999-2000 یانکر در 39 بازی 14 گل برای بایرن زد و سومین قهرمانی اش در بوندسلیگا را با بایرن تجربه کرد. در این فصل بایرن تمام عناوین داخلی را برد و در دی اف بی پوکال و ی اف بی لیگا پوکال هم قهرمان شد اما در لیگ قهرمانان اروپا در مرحله نیمه نهایی ترمزشان توسط رئال مادرید کشیده شد.

44 بازی و 17 گل آمار یانکر در فصل 2000-01 بود که به لحاظ تیمی بهترین فصلش با بایرن بود. اگر در دی اف بی پوکال حذف نمی شدند می توانستند اولین سه گانه تاریخ باشگاه را 12 سال زد تر جشن بگیرند. بایرن مونیخ در یک چهارم نهایی منچستر یونایتد را شکست داد و در نیمه نهایی انتقام شکست سال قبلش از رئال در این مرحله را گرفت و با پیروزی 5-4 در ضربات پنالتی برابر والنسیا چهارمین قهرمانی اش در لیگ قهرمانان را کسب کرد.

یانکر در آخرین فصل بازیش برای بایرن مونیخ بجز قهرمانی جام بین قاره ای عنوان دیگری به دست نیاورد. در بوندسلیگا سوم شدند و در لیگ قهرمانان و دی اف بی پوکال توفیقی نداشتند. یانکر 7س از بایرن مونیخ در تیم های اودینزه، کایزرسلاترن، شانگهای شینهوا و ماترسبورگ بازی کرد در سال 2009 یانکر بازنشست شد و دیگر به واسطه گلزنی حلقه ازدواجش را نمی بوسید!

یانکر از سال 98 تا 2002 عضو تیم ملی آلمان بود و 33 بازی ملی برای تیم ملی آلمان انجام داد و 10 گل ملی نیز زد. او در جام های جهانی 1998 و 2002 و یورو 2000 حضور داشت.

افتخارات تیمی کارستن یانکر با بایرن مونیخ:

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1996-97
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1998-99
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1999-2000
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2000-01
نایب قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1997-98
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1997-98
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 1999-2000
قهرمانی دی اف بی لیگا پوکال در سال 19997
قهرمانی دی اف بی لیگا پوکال در سال 1998
قهرمانی دی اف بی لیگا پوکال در سال 1999
قهرمانی دی اف بی لیگا پوکال در سال 2000
قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 2000-01
نایب قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 1998-99
قهرمانی جام بین قاره ای در سال 2001

گلچینی از گل های کارستن یانکر در بایرن مونیخ

63-اوون هارگریوز

(1999-2007)

پست: هافبک

ملیت: انگلیس

هارگریوز در 20 ژانویه 1981 در آلبرتا کانادا به دنیا آمد. پدرش پیش از مهاجرت به کانادا برای بولتون و ویگان به میدان رفته بود. فوتبال در خانواده آنها قاعده زندگی به شمار می رفت. دو برادر دارد که یکی از آنها در کانادا به فوتبال روی آورده. او سال 1997 باشگاه کالگری فوت هیلز در کانادا را به مقصد بایر مونیخ ترک کرد.

او ابتدا سال 97 در تست آکادمی بایرن مونیخ شرکت کرد و بعد از قبولی سال 99 به تیم b بایرن مونیخ منتقل شد. او در پست هافبک دفاعی و هافبک کناری توانایی بازی داشت و در نهایت در سال 2001 با نظر مربی وقت بایرن مونیخ اوتمار هیتزفلد به تیم اصلی بایرن پیوست. در تیم b بایرن مونیخ در 26 بازی 7 گل و 8 پاس گل ثبت کرد. در زدن ضربات ایستگاهی عالی بود و در تیم اصلی بایرن مونیخ هم به درخشش خود ادامه داد. او در واقعا اولین و موفق ترین انگلیسی بایرن مونیخ بود و البته میتوانست برای تیم ملی آلمان یا کانادا هم بازی کند اما در نهایت تیم انگلستان را برگزید. در تیم اصلی او با بایرن مونیخ قهرمان لیگ قهرمانان شد و در 145 بازی 6 گل و 18 پاس گل از خود به جا گذاشت. یکی از مشکلات بزرگ هارگریوز مصدومیت های زیاد او بود. از نکات مثبت او چند پست بودن او در بایرن مونیخ بود.

اولین بازی اش برای بایرن را در 19 سالگی در آگوست 2000 انجام داد. هارگریوز به هیچ عنوان بازیکن خشنی نبود، طی 7 سال زندگی حرفه ای در رقابت های در رقابت های مختلف هرگز کارت قرمز دریافت نکرد. او چشم نواز بازی نمی کرد اما موثر بود.

با این که هافبک گلزنی به شمار نمی آید ولی اولین گل بایرن مونیخ در ورزشگاه آلیانزآره نا را د رآگوست 2005 برابر مونشن گلادباخ به ثمر رساند؛ بایرن 3 بر صفر برنده شد. در بایرن به 4 قهرمانی بوندس لیگا و 3 جام حذفی دست یافت و سال 2001 لیگ قهرمانان را فتح کرد.

اوون هارگریوز از رکوردداران حضور در فینال لیگ قهرمانان اروپا است که یک بار در سال 2001 با بایرن مونیخ و سه بار در سال های 2008 و 2009 و 2011 با منچستریونایتد بازی در دیدارپایانی لیگ قهرمانان اروپا را تجربه کرد. او و استیو مک منمن تنها بازیکنان انگلیسی هستند که با تیم غیر انگلیسی لیگ قهرمانان را فتح کردند. مک منمن با رئال مادرید قهرمان شد.

در سال 2007 بایرن مونیخ را به مقصد منچستریونایتد ترک کرد. هافبک تیم ملی فوتبال انگلیس با امضای قراردادی رویایی از بایرن مونیخ آلمان راهی منچستریونایتد شد. او در دو سال پایانی حضور جمع شیاطین سرخ تنها 10 دقیقه به میدان رفت! پس از آنکه الکس فرگوسن، سرمربی وقت یونایتدها دیگر علاقه‌ای برای حفظ او نداشت، هارگریوز راهی رقیب همشهری شد. هارگریوز در چهارفصل عضویت در منچستریونایتد تنها 39 بازی برای این تیم انجام داد.

هارگریوز در فصل 2011-12 به منچستر سیتی پیوست اما فقط چهاربازی برای این تیم انجام داد و یک گل هم زد. او در پایان همان فصل از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. هارگریوز برای اولین بار در سال 2000 توسط هاوارد ویلکینسون به تیم ملی زیر 21 ساله های انگلیس دعوت شد. رسانه های بریتانیایی او را بهترین بازیکن انگلیس در جام جهانی 2006 انتخاب کردند. او استیون جرارد و فرانک لمپارد را هم تحت تاثیر خود قرار داد. کاربران سایت اتحادیه فوتبال انگلیس هم او را بهترین بازیکن سال 2006 برگزیدند.

اوون هارگریوز 42 بازی ملی در کارنامه دارد. او در تیم زیر 19 ساله های ولز بازی کرد اما درنهایت تصمیم گرفت برای انگلیس بازی کند و پس از حضور در تیم زیر 21 ساله های انگلیس در سال 2001 اولین بازیش برای تیم ملی انگلیس را انجام داد.

افتخارات تیمی اوون هارگریوز با بایرن مونیخ:

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2000-01
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2002-03
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2004-05
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2005-06
نایب قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2003-04
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2002-03
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2004-05
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2005-06
قهرمانی دی اف بی لیگا پوکال در سال 2000
قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 2000-01
قهرمانی جام بین قاره ای در سال 2001

افتخارات انفرادی اوون هارگریوز با بایرن مونیخ:

جایزه براوو(بهترین بازیکن زیر 23 سال تورنومنت های اروپایی) در سال 2001

اولین گل اوون هارگریوز برای بایرن مونیخ

62-میروسلاو کلوزه

(2007-2011)

پست: مهاجم

ملیت: آلمان

میروسلاو ماریان کلوزه در تاریخ 9 ژوئن سال 1978 در شهر اوپوله لهستان به دنیا آمد. پدر کلوزه یک فوتبالیست حرفه‌ای آلمانی تبار به نام یوزف و مادرش به نام باربارا یژ، قبلا عضو تیم ملی هندبال لهستان بوده است. او کودکی‌‌اش را ابتدا در لهستان سپری کرد و پس از اقامت خانواد‌ه‌اش در فرانسه، در سن 8 سالگی به همراه آنان به عنوان مهاجر راهی آلمان شد. در آنجا به مدرسه رفت و بلافاصله یک دوره آموزشی نجاری را شروع کرد. اما در سن 19 سالگی اولویت اول خود را فوتبال قرار داد، ابتدا به عنوان بازیکن آماتور و سپس بازیکن حرفه‌ای.

وی در دوران نوجوانی ابتدا در تیم اس.جی. بلاوباخ-دیدل کوپف بازی می‌کرد. او بعد از ترک تیم A جوانان، بازهم در بتسیرک‌لیگا در وست‌فالتس (لیگ دسته هفتم) بازی می‌کرد. در سال 1998 در سن 20 سالگی به تیم سابق بوندسلیگا،‌ اف.سی. 08 هومبورگ پیوست و در تیم دوم آنجا در فرباندزلیگا (لیگ دسته پنجم) بازی کرد.

در سال 1999 به کایزرزلاترن رفت و ابتدا به عنوان بازیکن آماتور در تیم دوم آنجا بازی کرد. در ماه آوریل همان فصل به دلیل عملکرد خوبش راهی لیگ دسته اول شد. اما پیشرفت چشمگیر او در فصل 2000-01 بود. در آن فصل از هفته پنجم مسابقات،‌ بازیکن ثابت تیم شد و به همراه وراتیسلاو لوک‌ونچ، زوج خطرناکی را در خط حمله کایزرزلاترن ساخت. کلوزه در دیدار مقابل انرگی کوتبوس اولین و آخرین کارت قرمز خود تاکنون را دریافت کرد. او در سال‌های بعد هم از معدود بازیکنان ثابت تیم بود و در فصل 2001-02 با زدن 16 گل،‌ و تنها با دو گل کمتر،‌ در جدول گلزنان بوندس‌لیگا، پس از مارسیو آموروسو و مارتین ماکس قرار گرفت. بعد از دو سال عملکرد ضعیف که کایزرزلاترن علی‌رغم گل‌های کلوزه در خطر سقوط قرار داشت و مشکلات مالی هم گریبان باشگاه را گرفته بود، وی در پایان فصل 2003-04 با مبلغ 5 میلیون یورو به وردربرمن پیوست.

او در برمن قراردادی تا تاریخ 30 ژوئن سال 2008 به امضاء رسانید. پس از یک شروع ضعیف که او را روی نیمکت نشاند و اولین صداهای انتقادآمیز را نسبت به وی بلند کرد،‌ اما در هفته ششم مسابقات و در بازی با بوخوم از نیمه دوم وارد زمین شد و موفق به انجام اولین هت‌تریک خود در بوندس‌لیگا شد. بعد از آن بازی نیز همواره نمایش خوبی داشت و توانست جایگزین دائمی ‌آیلتون، آقای گل این تیم که به شالکه پیوسته بود، شود.

کلوزه که تا آن زمان متخصص زدن گل با ضربه سر بود، بر روی زمین هم بسیار موثر نشان داد و کاملا در خدمت تیم بود، به طوری که در مقابل 15 گلی که در یک فصل به ثمر رساند،‌ 9 گل هم برای هم‌تیمی‌هایش مهیا کرد. در فصل 2005-06 با زدن 25 گل در 26 بازی آقای گل بوندس‌لیگا شد. به علاوه در همان فصل با ساختن 14 گل، بهترین بازیکن از لحاظ امتیازآوری شناخته شد. پس از نیم فصل اول فصل 2006-07، در نیم فصل دوم در یازده بازی متوالی موفق به گل زدن نشد، به طوری که در آن فصل فقط 13 گل زد. البته بازهم به دلیل ساختن 16 گل، امتیازآورترین بازیکن فصل شناخته شد. بعد از بازی تیم ملی فوتبال آلمان در مقابل اسلواکی در 6 ژوئن 2007، کلوزه اعلام کرد که از تابستان سال 2008 در بایرن مونیخ بازی خواهد کرد.

در 29 ژوئن سال 2007 کلوزه اولین تمرین خود را با تیم بایرن مونیخ برای فصل 2007-08 انجام داد. توافق شد که مبلغ قراردادش نیز علنی نشود. مدت قراداد نیز تا 30 ژوئن سال 2011 تعیین شد. کلوزه همانگونه که شرط کرده بود، پیراهن شماره ۱۸ را در بایرن به تن کرد. البته انتقال او به بایرن، ناراحتی هواداران برمن را درپی داشت، طوری که در مراسم رسمی خداحافظی‌اش از این تیم در 18 آگوست 2007 با سوت هواداران مواجه شد.کلوزه بهترین گلزن قرن بیست و یکم بوندس‌لیگا است.

خستین بازی بین‌المللی در مارس 2001 برابر تیم آلبانی ظاهر شد. در آن بازی آلمان دو بر یک آلبانی را شکست داد و زننده دومین گل آلمان کسی نبود جز میروسلاو کلوزه، در جام‌جهانی ۲۰۰۲در کره و ژاپن، کلوزه سه شوت خود را روانه دروازه کرد و یکی از برترین‌های آن شد. اولین بازی تیم ملی آلمان در جام جهانی 2006 برابر کاستاریکا مصادف بود با روز تولد کلوزه. او در این بازی به مناسبت تولدش دو گل به ثمر رساند. کلوزه تاکنون 44 گل ملی را روانه دروازه حریفان خود کرده‌است.وی کاپیتان تیم تیم ملی فوتبال آلمان بعد از فیلیپ لام است و یکی از موفق‌ترین گلزنان تاریخ ملی فوتبال آلمان نیز بحساب می‌آید. کلوزه بهترین گلزن تمام ادوار جام جهانی است.

در ژانویه 2001 مربی وقت تیم ملی لهستان سفری به آلمان کرد تا کلوزه را که هنوز ملیت لهستانی داشت تشویق به پیوستن به تیم ملی آن کشور کند. ولی کلوزه دعوت او را رد کرده و گفت(من گذرنامه آلمانی دارم و تا وقتی اوضاع به این منوال است فرصت آن را دارم که زیرنظر رودی فولر بازی کنم. وقتی کلوزه گل می‌زند از خوشحالی پشتک می‌زند. او در جام‌جهانی پنج بار این عمل را تکرار کرد و از همان زمان طرفدارانش به او لقب سالتو کلوزه یعنی کلوزه پشتک‌زن را دادند.

دریک مصاحبه از میرو می پرسند تو خودت رو لهستانی می دون یا المانی؟اون میگه:

مهم نیست که متعلق به کجا باشی مهم اینه که بهترین باشی.من یک اروپایی هستم.خانواده و پدرو مادرم ساکن لهستانند اما خودم ساکن المان هستم.همسرم هم همینطور اما فرزندانم متولد و بزرگ شده ی المانند.

کلوزه در کنار ادموند کونن، گرد مولر و کارل هاینتس رومنیگه،‌ تنها بازیکن آلمانی است که در یک بازی در جام جهانی توانسته سه گل بزند. او در جام ملت‌های اروپا در سال 2004 در پرتغال نیز حضور داشت،‌ اما به دلیل پیشرفت مصدومیتش کمتر بازی کرد. سال 2005 هم برای او سال خوبی نبود: به علت آسیب‌دیدگی در جام کنفدراسیون‌ها بازی نکرد، فقط پنج بازی ملی انجام داد و هیچ گلی هم نزد. کلوزه هم‌اکنون با 48 گل زده،‌ موفق‌ترین گلزن شاغل در تیم ملی و دومین گلزن برتر تاریخ آلمان بعد از گرد مولر است.

افتخارات تیمی میروسلاو کلوزه با بایرن مونیخ:

قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2007-08
قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2009-10
نایب قهرمانی بوندسلیگا در فصل 2008-09
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2007-08
قهرمانی دی اف بی پوکال در فصل 2009-10
قهرمانی دی اف بی لیگا پوکال در سال 2007
قهرمانی سوپرکاپ در سال 2010
نایب قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 2009-10

افتخارات انفرادی میروسلاو کلوزه با بایرن مونیخ:

آقای گلی دی اف بی پوکال در فصل 2007-08

برترین گل های کلوزه برای بایرن مونیخ

61-خاوی مارتینز

(2012 تا کنون)

پست: هافبک دفاعی

ملیت: اسپانیا

خاوی مارتینز در روز 2 سپتامبر 1988 در استلا، دهستانی در نابارا که پامپلونا مرکزیت آن را دارد متولد شد. خاوی مارتینز از سن 5 سالگی بازی کردن را شروع کرد. در سال 1993 در آکادمی باشگاه برسئو کارش را شروع کرد. بعد از برسئو به تیم های لوگرونس و آرناس و ایزارا رفت و در سال 2001 به جوانان اوساسونا پیوست و تا سال 2005 که اولین بازیش را در رده بزگشالان برای تیم دوم اوساسونا انجام داد در تیم جوانان بود.

مارتینز در فصل 2005-06 به تیم اوساسونا ب اضافه شد و در لیگ دسته دوم اسپانیا در رده نهم قرارگرفت. مارتینز در این فصل 32 بازی انجام داد و 3 گل زد. مارتینز همان سال به تیم ملی زیر 17 سال اسپانیا دعوت شد.

مارتینز یک سال بیشتر در باشگاه اوساسونا نماند و فصل بعد به اتلتیک بیلبائو پیوست. مارتینز 6 سال در بیلبائو بود و 251 بازی برای بیلبائو انجام داد و 21 گل زد. بهترین رتبه بیلبائو در دورانی که مارتینز در آن عضویت داشت رتبه ششمی فصل 2010-11 بود و در باقی فصول رتبه این تیم بین هفت تا سیزده بود.

علیرغم نتیاج معمولی در لیگ در تورنومنت های حذفی این تیم چهره بهتری از خود نشان می داد. در فصل 2011-12 لیگ اروپا تیم اتلتیک بیلبائو پس از صدرنشینی در گروه و بالاتر قرار گرفتن از ردبول سالزبورگ و پاریس سنت ژرمن و اسلوان براتیسلاوا در دور حذفی لوکوموتیو مسکو را از پیش رو برداشت. در دور بعد منچستر یونایتد را حذف کردند و با شکست دادن شالکه و اسپورتینگ به فینال رسیدند اما در فینال مغلوب اتلتیکومادرید و پدیده جدید دنیای مربیگری فوتبال، دیگو سیمونه شدند.

مارتینز با بیلبائو دو فینال کوپا دل ری را تجربه کرد، تورنومنتی که بیلبائو دومین تیم پر افتخار آن محسوب می شود که البته هردو فینال را به بارسلونا باختند.در فصل 2008-09 آن ها رکرتیوو، اوساسونا، خیخون و سویا را شکست دادند و در فینال 4-1 به بارسلوان باختند. فینال 2011-12 را هم مجددا با سه گل اختلاف به حریف نامدار کاتالانی واگذار گردند و 3-0 باختند. مارتینز در پایان فصل 2011-12 از بیلبائو جدا شد و به بایرن مونیخ آمد.

خاوی مارتینز سابقه بازی برای تیم های ملی زیر 17 و زیر 19 و زیر 21 و زیر 23 سال اسپانیا را دارد و در سال 2010 برای اولین بار برای تیم ملی اسپانیا به میدان رفت. خاوی مارتینز 18 بازی ملی برای اسپانیا تا به امروز انجام داده است که البته بازی های زیادی را به علت مصدومیت از دست داد. او با اسپانیا قهرمان جام جهانی 2010 و یورو 2012 و نایب قهرمان جام کنفدراسیون ها در سال 2013 شد. همچنین در سال 2007 قهرمان یورو زیر 19 سال و در سال 2011 قهرمان یورو زیر 21 سال شد.

بعد از بازی های خوب مارتینز در یورو 2012، بایرن مونیخ با رقم سنگین 40 میلیون یورو(در تاریخ این باشگاه) باشگاه اتلتیک بیلبائو را راضی به فروش هافبک دفاعی ملی پوش خود کرد. جدی ترین چالش خاوی مارتینز در بایرن نه تعویض مربیان و سبک های نختلف بود و نه رقابت با نفرات دیگر برای قرارگرفتن در ترکیب اصلی بلکه کابوسی بود به نام مصدومیت. آسیب دیدگی های پر تعداد به خصوص پارگی آشیل باطس های زیادی را از وی درغ کرد.

خاوی مارتینز در بایرن مونیخ تا اینجای کار 196 بازی انجام داده و 10 گل نیز به ثمر رسانده و به زودی مرز 200 بازی را رد خواهد کرد. مارتینز کارش را با بایرن مونیخ طوفانی و با سه گانه فصل 2012-13 به رهبری یوپ هاینکس شروع کرد. بایرن مونیخ با اقتدار هر سه جام مهم فصل را فتح کرد و فصلی رویایی ساخت.

فصل بعد مارتینز هموطنش گواردیولا را به عنوان مربی بالای سر خود می دید. بایرن از نظر سبک بازی دچار تحول شد اما نقش ویژه او در تیم حفظ شد. مارتینز 33 بازی در مجموع تورنومنت های مختلف انجام داد و در لیگ و جام حذفی دبل کرد و جام باشگاه های چهان و سوپرکاپ اروپا را نیز فتح کرد اما در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا به شکلی تحقیرآمیز نتیجه را به رئال مادرید واگذار کردند و حذف شدند.

مارتینز در سال های بعد زیر نظر گواردیولا و آنجلوتی چهار قهرمانی بوندسلیگا دیگر گرفت و یک قهرمانی دی اف بی پوکال و سه قهرمانی سوپرکاپ آلمان را هم تجربه کرد. علیرغم مصدومیت های زیاد در طول این سال ها همواره قرار دادش تمدید شده است چرا که بازیکنی چندپسته محسوب می شود که به سختی می توان برایش جانشینی پیدا کرد.

افتخارات تیمی خاوی مارتینز با بایرن مونیخ: