میلیو باروچی اقتصاددان و استاد ریاضیات مالی در دانشگاه پلی‌تكنیك میلان در گفتگو با روزنامه La Repubblica بخشی از پروژه اقتصادی باشگاه یوونتوس را تحلیل و بررسی كرده است.
وقتی روز 27 دسامبر باشگاه یوونتوس وارد بازار بورس میلان شد، بیشتر شركت‌ها و غول‌های تجاری این بازار متعجب شدند. شركت یوونتوس برای حضور اولیه در صندوق این بازار بورس، 40 سهم بیشتر از سه شركت مطرح و قدیمی Mediolanum، Mediaset و Essilor را ارائه داده بود. این ورود قدرتمند تنها یك معنی را به ذهن اقتصاددان‌های بورس میلان متبادر می‌كرد؛ رقیبی قدرتمند و هدفمند مهمان تالار بورس قدیمی میلان شده است و این یعنی چاره‌ای به جز تغییر در مسیر و سیستم‌های كلاسیكِ فعالیت‌های تولیدی نیست.
ورزشِ امروز چاره‌ای جز حركت به سمت برندسازی ندارد. شاید هم‌نشینی معنای «كسب و كار» و «ورزش» تركیبی را پدید آورده كه از حیث مفهومی تعریف‌ها و تحلیل‌های جدیدی با خود دارد. با صنعتی‌تر شدن برخی از رشته‌های ورزشی مثل فوتبال، بسیاری از كشورهای اروپایی كه لیگ فوتبالی قدرتمند دارند مدت‌هاست در كشورهایشان وارد بازار بورس شده‌اند. دیگر فوتبال تنها یك رشته سرگرمی‌ساز نیست و به تلفیقی هوشمندانه از صنعت و سرگرمی رسیده است.
بسیاری از كارشناسان صنعت خودروسازی معتقدند كه تورین دیگر مثل سابق در میانِ پایتخت‌های خودرو در جهان قرار ندارد هرچند همچنان نقش بسیار مهمی در شطرنج و معادلات جهانی این صنعت ایفا می‌كند. شرکت سرمایه‌گذاری و خوشه‌ای اِكسور و شركا به همراه مجموعه‌های تابعه‌اش برای استمرار سلطه و حضورشان در اقتصاد ایتالیا و اروپا نیاز به یك بازوی قوی داشتند. پس وقت آن فرا رسیده بود تا یكی از مجموعه‌های قدیمی‌شان را احیایی دوباره و برگ برنده و نبوغ اقتصادی‌شان را برای رقبا رو كنند.
یوونتوس هنوز در ابتدای راه است و تا رسیدن به رقبای بزرگ‌ترش (بارسلونا و رئال‌مادرید) فاصله بسیاری دارد. خرید كریستیانو رونالدو تنها آغاز یك راه جدید بود؛ پیش‌بینی می‌كنم مجموعه‌ای از بازیكنان جدیدِ دیگر و البته برنامه‌های جانبی متنوع و فراوانی از سوی باشگاه یوونتوس در راه باشد. برای بال ورزشی یوونتوس حضور چنین ستارهای یك امید برای یك دستیابی به یك هدف و برای بال صنعتی آن یك جهش اقتصادی بود. او بی‌تردید آخرین ستارهای نخواهد بود كه در پروژه اقتصادی یوونتوس به تورین خواهد آمد. با این حال آندره‌ا آنیلی و همكارانش به خوبی می‌دانند كه باشگاه‌داری پیچیدگی‌های خاص خودش را دارد و باید مبتنی بر یك منطق دوگانه ورزشی ― اقتصادی مدیریت شود.
در اروپا ضرب‌المثلی است كه می‌گوید: «ایتالیایی‌ها همیشه دیر به راه می‌افتند.» یوونتوس نخستین حركت جدی را در فوتبال این كشور برای پیوستن به مسیری كه سالهاست باشگاه‌های بزرگ اروپا و جهان آغاز كرده‌اند، كلید زده است. امكان شكست بسیار بالاست اما كیست كه كتمان كند در حركت‌های اقتصادی ریسك بخشی از بازی محسوب می‌شود. آنیلی اما یك اقتصاددان است و همین امیدها را افزایش داده است؛ او كم سخن می‌گوید و بیشتر عمل می‌كند. برای تحلیل عملكرد او هنوز زود است و باید استراتژی‌های او و مجموعه تحت هدایتش را در یك پروسه زمانی چندساله رصد و آنالیز كرد.
مطلب از :
http://www.juventus.ir/persian/
