طرفداری- ده سال قبل به اندرو هندرسون گفته شد که شاید دیگر قادر به راه رفتن نباشد اما حالا او با بهترین فوتبالیست‌های دنیا در ارتباط است.
به گزارش دیلی میل، مهارت‌های هندرسون موجب شده است او مراسم‌های مرتبط با المپیک، جام جهانی و حتی در کنار شاهزاده‌های انگلستان برنامه اجرا کند. کار او تلفیقی از حرکات نمایشی همراه با توپ به علاوه حرکاتی از ورزش ژیمناستیک است. او با ستارگانی همچون کریستیانو رونالدو، نیمار و دیوید بکام هم سابقه همکاری دارد. آنطور که خودش می‌گوید، جاه طلبی‌های ورزشی‌اش را از پدرش به ارث برده است.
پدرم در تیم المپیک بریتانیا در رشته جودو (در المپیک ۱۹۸۸ سئول) حضور داشت ولی نتوانست به رویایش برسد زیرا مادرم باردار بود و پدرم در آن زمان مربیگری می‌کرد و نمی‌توانست مرخصی بگیرد چون در این صورت از کار بر کنار می‌شد و این با توجه به فرزندی که در راه بود، امکان پذیر نبود. او قهرمان دانشگاه‌های بریتانیا بود و با نیل آدامز (فاتح مدال نقره المپیک ۱۹۸۰) تمرین می‌کرد. خلاصه این که من از زمینه‌ای بسیار ورزشی می‌آیم و به همین خاطر هدفم رسیدن به بالاترین سطوح بوده است.
این تشنگی برای موفقیت، او را به سوی راگبی سوق داد اما مصدومیتی اسفناک، همه چیز را عوض کرد.
در مدرسه راگبی بازی می‌کردم و به همین خاطر می‌خواستم آن ورزش را دنبال کنم ولی با مصدومیتی بسیار بد از ناحیه پا مواجه شدم و پایم از پنج ناحیه شکست. نه مهره در پایم کار گذاشتند و گفتند امکان دارد دیگر راه نروم و باید ورزش را رها کنم. در دوران نقاهت، فیلمی از مهارت‌های فوتبال فری استایل در اینترنت دیدم که مرا جذب خودش کرد. دنبال طناب متصل به توپ می‌گشتم و مطمئن بودم که آن فیلم جعلی است. پایم هنوز در گچ بود و خلاصه تصمیم گرفتم توپ را روی سرم نگه دارم و این گونه بود که به من کمک کرد تا دوباره بر خلاف انتظارات روی پاهایم بایستم، شروع به ضربه زدن به توپ کنم و دوباره بدوم. فهمیدم مسابقه‌ای برگزار می‌شود و پس از شرکت در آن، یک سال و نه ماه پس از شکستگی پایم، در سن ۱۷ سالگی قهرمان ملی شدم و در ۱۹ سالگی هم به قهرمانی جهان رسیدم.
آمار هندرسون خارق العاده است؛ ۱۰۸ حرکت دور دنیای پشت سر هم (حرکتی که در آن پس از ضربه زدن به توپ به سمت بالا، پا یک چرخش کامل به دور توپ انجام می‌دهد)، ۶۵ حرکت شنا با قرار داشتن توپ روی گردنش و طولانی‌ترین حرکات نمایشی پیاپی با توپ با ۲۹۳ ضرب. چطور می‌توان این قدر خوب شد؟ با تمریناتی که حتی یک دونده دوی ماراتن را خسته می‌کند.
فکر نمی‌کردم اینقدر خوب باشم چون فری استایل چندان جا نیافتاده بود. با دیدن فیلم آن افراد با خودم می‌گفتم: «چگونه این قدر سریع پاهای خود را به حرکت در می‌آوردند؟ چگونه این حرکات را انجام می‌دهند؟ فکر نمی‌کنم هرگز بتوانم چنین کاری کنم». این طور نیست که ناگهان از ابتدا به پایان برسید و من همیشه دنبال بهتر شدن بودم. به لطف شکستگی پا و نحوه پرورش یافتنم، بی‌رحم بودم و روزی ۱۰ تا ۱۲ ساعت تمرین می‌کردم. همیشه این طور که باید به اجبار کاری می‌کردند تا از تمرین دست بکشم.
روابط فوتبالیست‌های و فری استایل کارها همیشه عجیب بوده است. باوری وجود دارد مبنی بر این که هر یک از این ورزشکاران در کار خودشان متخصص هستند؛ چیزی که هندرسون با آن موافق نیست. او می‌گوید حتی برترین فوتبالیست‌های دنیا همیشه این اشتیاق را داشته‌اند که یک یا دو حرکت جدید بیاموزند.
دید موجود این است که آن‌ها فری استایل را دوست دارند. برای نمونه جهت آمادگی کریستیانو رونالدو برای شرکت در یک آگهی تجاری با او دیداری داشتم. وقتی فرصت فراهم بود، با توپ بازی می‌کردیم و البته که او خیلی کار بلد است. می‌توانستم چیزی را به او نشان بدهم که حتی او، شاید بهترین بازیکن تاریخ، هم نمی‌توانست آن را انجام بدهد. او فردی است که تقریبا در فوتبال استاد همه چیز است اما باز چیز تازه‌ای برایش بود. همیشه تلاش می‌کند تا مهارت‌های جدیدی بیاموزد و کنترل توپ اولیه‌اش را بهبود ببخشد. بدیهی است که از من بهتر است ولی چیزهایی بود که دوست داشت یاد بگیرد، که این مایه مباهات است. تا این اندازه خوب است. مغرور نیست و همیشه به دنبال یادگیری است.
