طرفداری - آرژانتینی ها یکی از کشورهای صاحب نام در دنیای فوتبال به حساب می آیند که در کارنامه پرافتخار آن ها می توان به عناوین مهم و ارزشمندی هم چون دو قهرمانی در جام های جهانی 1978 و 1986، دو قهرمانی در مسابقات المپیک، 14 قهرمانی در رقابت های کوپا آمریکا و قهرمانی در جام کنفدراسیون ها اشاره کرد. آرژانتین یکی از قطب های فوتبال در زمینه پرورش بازیکنان مستعد و صدور آن ها به بهترین باشگاه های جهان نیز محسوب شده و از خاک این کشور، بازیکنان بزرگی به دنیای فوتبال معرفی شده اند.
از این رو، سایت GOAL به معرفی 20 بازیکن برتر تاریخ فوتبال آرژانتین پرداخته که شنیدن نام هر یک از آن ها، می تواند یادآور خاطرات فراوانی برای دوستداران فوتبال در سرتاسر جهان باشد. این فهرست بر اساس کیفیت فنی و افتخارات فردی، ثبات بالا و تاثیرگذاری بازیکن در عملکرد و افتخارات ملی و باشگاهی تهیه و تدوین شده است. گفتنی است که این یادداشت، صرفا ترجمه ای از سایت گل بوده و مترجم هیچ نقشی در چیدمان این لیست و ترتیب آن ها نداشته است.
20. هرنان کرسپو
وقتی در سال 2000 لاتزیو او را به قیمت 56 میلیون یورو از پارما خرید، از این مهاجم آرژانتینی در آن مقطع، به عنوان گرانترین بازیکن جهان، یاد می کردند. عنوانی که تا قبل از کرسپو در میان بازیکنان آرژانتینی، تنها دیگو مارادونا توانسته بود آن را به دست آورد. کرسپو مهاجمی ریزنقش و تکنیکی بوده که سابقه حضور در سه جام جهانی 1998، 2002 و 2006 را به همراه آلبی سلسته در کارنامه افتخارات خود دارد. بهترین بازیکن قرن باشگاه های لاتزیو و پارما، سابقه 64 بازی ملی و زدن 35 گل را در طول 12 سال بازی برای تیم ملی آرژانتین داشته و در جمع 100 بازیکن برتر تاریخ، از نگاه پله نیز قرار دارد. هرنان کرسپو اولین بازیکنی در تاریخ رقابت های چمپیونز لیگ به حساب می آید که توانسته با پنج تیم مختلف در این رقابت های مهم حضور داشته باشد و به همراه اینتر نیز سابقه سه قهرمانی پیاپی در رقابت های سری آ را دارد. هواداران تیم ملی فوتبال آرژانتین، از مهاجم زهر دار خود خاطرات شیرین بسیاری در یادها دارند و از کرسپو در فوتبال این کشور به نیکی یاد می شود.
19. ریکاردو بوچینی
ریکاردو انریکه بوچینی از جمله بازیکنان سرشناس و قدیمی فوتبال آرژانتین به حساب می آید که شاید بسیاری نام این اسطوره بزرگ سرزمین نقره را کمتر شنیده باشند. هافبک هجومیِ فوق العاده باشگاه ایندیپندنته که به همراه این تیم در دهه های 70 تا 90 میلادی توانسته بود به پنج قهرمانی در رقابت های معتبر لیبرتادورس دست یابد. بوچینی هافبکی گریزپا و سرعتی بود که شوت های محکم و از راه دور او چه در تیم ملی و چه در مسابقات باشگاهی، زبانزد عام و خاص بود. تا قبل از حضور مارادونا در تیم ملی آرژانتین، شماره 10 آلبی سلسته را می پوشید و کاپیتان این تیم در رقابت های مختلف ملی به شمار می رفت. رفاقت و رقابت بوچینی با مارادونا در تیم ملی مثال زدنی بود و مارادونا این هافبک بی نظیر را استاد و الگوی خود قرار داده بود. ریکاردو بوچینی جام جهانی 1978 را با فشار مطبوعات و مشکلات داخلی فوتبال این کشور از دست داد ولی در جام جهانی 1986 به اصرار مشهورترین هواداراش، دیگو مارادونا به تیم ملی دعوت شد. وقتی در بازی نیمه نهایی در برابر بلژیک به عنوان یار تعویضی به میدان آمد، کاپیتان آرژانتین در آن بازی خطاب به او گفت:
بیا استاد، ما منتظر تو بودیم.
آرژانتین در جام جهانی 1986 مکزیک به مقام قهرمانی رسید تا ریکاردو بوچینی نیز سهمی در این قهرمانی با ارزش آرژانتینی ها در تاریخ داشته باشد.
18. روبرتو آیالا
آیالا به گفته بسیاری از کارشناسان فوتبال، یکی از بهترین دفاع وسط های تاریخ فوتبال آرژانتین و جهان به حساب می آید که بازی های چشم نواز او چه در تیم ملی و چه در والنسیا، از یاد فوتبال دوستان نخواهد رفت. آن قدر خوب بود که مدافع بزرگی هم چون خاویر زانتی، او را در ترکیب تیم منتخب تاریخ لیگ قهرمانان اروپا قرار داده بود. آیالا سابقه حضور در سه جام جهانی را داشته و با 115 بازی ملی، پشت سر بزرگانی هم چون خاویر ماسکرانو، خاویر زانتی و لیونل مسی در رده چهارم بازیکنانی قرار می گیرد که بیشترین بازی ملی را برای آلبی سلسته انجام داده اند. روبرتو آیالا بخش مهم و تاثیرگذار از تیم رویایی والنسیا بود که به همراه این تیم، توانست به دو قهرمانی لالیگا و یک قهرمانی جام یوفا در فصل 04-2003 دست یابد. این مدافع ارزشمند آرژانتینی در سال 2011 و با پیراهن ریسینگ کلاب، در سن 38 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
17. سرخیو آگوئرو
سومین گلزن تاریخ تیم ملی فوتبال آرژانتین پس از لیونل مسی و گابریل باتیستوتا، این روزها به یکی از مهره های تاثیرگذار پپ گواردیولا در ترکیب منچسترسیتی تبدیل شده است. هنگامی که تنها 15 سال سن داشت، فوتبال حرفه ای خود را از باشگاه سرشناسی چون ایندیپندنته شروع کرد و با درخشش در این باشگاه، خیلی زود و در سن 18 سالگی عازم فوتبال اروپا و باشگاه اتلتیکو مادرید شد. پس از پنج فصل بازی برای اتلتیکو مادرید به تیم منچستر سیتی پیوست و با بیش از 200 گل زده برای این تیم، سرخیو آگوئرو از چهره های محبوب سیتیزن ها به حساب می آید. شماره 10 منچسترسیتی به همراه این تیم توانسته به سه قهرمانی لیگ برتر انگلیس دست یابد و در 30 سالگی حرف های بسیاری برای گفتن در مستطیل سبز داشته باشد. از افتخارات آگوئرو در زمینه ملی نیز می توان به قهرمانی در المپیک پکن در سال 2008، دو قهرمانی در جام جهانی جوانان در سال های 2005 و 2007 و نایب قهرمانی در جام جهانی 2014 برزیل اشاره کرد.
16. آمادئو کاریزو
گلر افسانه ای و شماره یک باشگاه ریورپلاته که در طول 23 سال بازی برای این باشگاه در بیش از 500 دیدار رسمی، حفاظت دروازه این تیم را در رقابت های مختلف بر عهده داشت. کاریزو به واسطه قد بلندی که داشت در برخی از بازی های باشگاهی و زمانی که ریورپلات عقب می افتاد، به عنوان مهاجم نیز به کار گرفته می شد. او به همراه ریورپلاته توانسته به شش قهرمانی در فوتبال آرژانتین دست یابد.آمادئو کاریزو سابقه 20 بازی در ترکیب تیم ملی فوتبال آرژانتین در دهه های 50 و 60 را نیز داشته است. از بازی های مهم و تاثیرگذار کاریزو در تیم ملی می توان به رقابت های کوپا یوروآمریکانا در سال 1964 و در ریودوژانیرو برزیل اشاره کرد که در آن بازی ها، آرژانتین با درخشش و البته کلین شیت های او توانست از سد تیم های قدرتمندی چون پرتغال، انگلیس و برزیل بگذرد و به مقام قهرمانی این رقابت ها دست یابد.
15. خاویر ماسکرانو
با 147 بازی برای آلبی سلسته، خاویر ماسکرانو رکوردار بازی در تیم ملی آرژانتین شناخته می شود و هواداران فوتبال در این کشور، خاطرات تلخ و شیرین زیادی از بازی های او در تیم ملی به یاد دارند. ماسکرانو در چهار جام جهانی در ترکیب آرژانتین حضور داشته که تنها افتخار ارزشمند او با تیم ملی، مقام دومی وی با آرژانتین در جام جهانی 2014 بوده است. در عرصه باشگاهی اما او با بارسلونا افتخارات زیادی در طول 8 سال بازی در این باشگاه کسب کرده که از جمله آن ها می توان به دو قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، پنج قهرمانی در لالیگا، پنج قهرمانی در رقابت جام حذفی فوتبال اسپانیا موسوم به کوپا دل ری، دو قهرمانی در سوپرجام اروپا و دو قهرمانی در جام باشگاه های جهان اشاره کرد. ماسکرانو که در تیم های باشگاهی و ملی در دو پست دفاع وسط و هافبک دفاعی به میدان می رود، همواره به عنوان بازیکنی تاثیرگذار و سخت کوش شناخته می شود.
14. آنتونیو راتین
برای هواداران تیم ملی انگلیس، آنتونیو راتین نامی شناخته شده و البته منفور به حساب می آید. راتین در جام جهانی 1966 و بازی برابر تیم انگلیس، در دقیقه 35 اخراج می شود. اما اتفاقی که نام این هافبک آرژانتینی را در این بازی و تاریخ جام جهانی جاودانه کرده است، به واکنش او بعد از این اخراج برمی گردد. راتین که اعتقاد داشت داور به نفع انگلیسی ها سوت زده و با ناداوری او را اخراج کرده، به طرز شدیدی به تصمیم داور اعتراض داشت و به راحتی حاضر نبود که از زمین خارج شود. کاپیتان تیم ملی آرژانتین نزدیک به 8 دقیقه در زمین مسابقه باقی ماند و حتی بعد از اینکه از زمین بازی خارج شد، در اطراف میدان به نشانه اعتراض بر روی فرش قرمز مخصوصی که تنها ملکه انگلیس حق عبور از روی آن را داشت، نشست و حاضر نبود آنجا را ترک کند. نهایتا پلیس مجبور شد دخالت کند و به زور راتین را به بیرون زمین هدایت کند. اما هر چقدر او در نزد انگلیسی ها منفور است، در نزد هواداران تیم ملی آرژانتین و به خصوص باشگاه بوکاجونیورز محبوب بوده و بسیاری راتین را از جمله اسطوره های فوتبال آرژانتین می دانند. این ستاره آرژانتینی سابقه حضور در دو جام جهانی 1962 و 1966 را داشته و در 10 سال حضورش در تیم ملی آرژانتین در 34 بازی به میدان رفته است.
13. عمر ارستس کرباتا
وینگر سرعتی و تکنیکی آرژانتینی ها را به نوعی می توان با گاریشنا ستاره تیم ملی فوتبال برزیل، از بسیاری جهات مقایسه کرد. اسطوره فقید تیم ملی آرژانتین و باشگاه های ریسینگ کلاب و بوکاجونیورز که در سال 1991 و در سن 55 سالگی دار فانی را وداع گفت، از بازیکنان پرافتخار این کشور شناخته می شود. از عمر کرباتا و بازیکنانی چون اومبرتو ماسکیو، آنتونیو آنجلیلو، عمر سیوری و اسوالدو کروس به «فرشته‌هایی با صورت های کثیف» در فوتبال آرژانتین یاد می کنند. دلیل این نامگذاری به رقابت های کوپا آمریکا در سال 1957 برمی گردد که تیم ملی این کشور برای یازدهمین بار فاتح این رقابت ها شد. در آن بازی ها این پنج بازیکن ستاره های آرژانتین به حساب می آمدند که توانستند در بازی فینال آن سال، با حساب 0-3 برزیل مدعی را شکست دهند. کرباتا 43 بار با پیراهن آرژانتین در میادین مختلف به میدان رفته و موفق به زدن 18 گل نیز شده است. دو قهرمانی در رقابت های کوپا آمریکا در سال های 1957 و 1959 و حضور در جام جهانی 1958 از افتخارات عمر ارستس کرباتا در عرصه ملی به حساب می آید.
12. رنه هوسمن
رنه اورلاندو هوسمن که به «لوکو» در فوتبال آرژانتین شهره است، هافبک تکنیکی و خلاقی بود که با بازی های خوب خود در تیم ملی آرژانتین، زمینه ساز اولین قهرمانی آلبی سلسته در جام جهانی 1978 شد. هوسمن سابقه حضور در باشگاه های هوراکان، ریورپلاته، کولو-کولو و ایندیپندنته را در کارنامه خود داشته است. این هافبک توانمند همچنین سابقه حضور در دو جام جهانی 1974 و 1978 را داشته و در این رقابت ها، 4 گل نیز به ثمر رسانده است. او به همراه تیم ایندیپندنته توانسته در سال 1984 به مقام قهرمانی مسابقات لیبرتادورس نیز دست یابد. این قهرمان ملی آرژانتینی ها در مارس 2018 و پس از اینکه سال ها در بستر بیماری بود، دار فانی را وداع گفت و مراسم باشکوهی به خاطر درگذشت این اسطوره فوتبال آرژانتین، در این کشور برگزار شد.
11. خاویر زانتی
اینکه بازیکنی به مانند خاویر زانتی با سابقه 17 ساله خود در تیم ملی آرژانتین، تنها در دو جام جهانی 1998 و 2002 حاضر بوده را فقط باید حاصل کج سلیقگی و اشتباهات مدیران و سرمربیان وقت تیم ملی دانست. فولبک توانمندی که در عین شایستگی، بسیاری از رویدادهای مهم بین المللی را در تیم ملی آرژانتین از دست داد و نکته عجیب و تامل آور اینجاست که با وجود چنین کیفیت فنی بالایی، چرا حضور این بازیکن در جام های جهانی 2006 و 2010 نادیده گرفته شد؟ اما با این وجود، خاویر زانتی با 143 بازی ملی، پشت سر ماسکرانو در رده دوم بازیکنانی قرار می گیرد که بیشترین بازی ملی را برای آلبی سلسته انجام داده اند. زانتی در رده باشگاهی نیز عملکرد فوق العاده ای را در باشگاه محبوبش، اینتر به جای گذاشته و با انجام 858 بازی رسمی با پیراهن نراتزوری، پرسابقه ترین بازیکن این باشگاه ایتالیایی به حساب آمده و توانسته رکورد تعداد بازی «جوزپه برگومی»، اسطوره تیم ملی ایتالیا و باشگاه اینتر را نیز بشکند. کاپیتان سابق اینترمیلان طی 19 سال حضور در این باشگاه، تمام عناوین و افتخارات باشگاهی ممکن را کسب کرده است. از جمله افتخارات مهم زانتی در اینتر می توان به پنج قهرمانی در سری آ، یک قهرمانی در رقابت های چمپیونز لیگ، یک قهرمانی جام یوفا و یک قهرمانی در جام باشگاه های جهان در سال 2010 دانست.
10. فرناندو ردوندو
هواداران رئال مادرید به او لقبِ شاهزاده مادرید را داده بودند. جواهر قیمتی و خوش تراشی که در میانه میدان رئال مادرید و تیم ملی آرژانتین جادو می کرد و با ظرافت وصف نشدنیش، دل هر هوادار فوتبالی را می ربود. کاپلو، زمانی که سرمربی لوس بلانکوس بود در مورد ردوندو گفته بود:
واقعا از کیفیت او شگفت زده شدم، از لحاظ تاکتیکی او عالی است.
با این کیفیت فنی بالا، اما فرناندو ردوندو در سبک و تاکتیکی سرمربی چون بیلاردو جایی نداشت و حتی در موردی عجیب و در سال 1998 که پاسارلا، عهده دار هدایت تیم ملی آرژانتین شده بود، با وضع قانون عجیب و مسخره ای که منع داشتن موهای بلند را به اجرا گذاشت، ردوندو را در آن مقطع به تیم ملی دعوت نکرد. در همان سال ردوندو با رئال مادرید به قهرمانی چمپیونز لیگ رسید و آرژانتین در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی فرانسه در مقابل هلند تن به شکست داد تا همگان به تصمیات اشتباه و دیوانه وار پاسارلا پی ببرند. ردوندو تنها 29 بازی برای آلبی سلسته انجام داده ولی همگان از او به عنوان یکی از بهترین هافبک های دفاعی تاریخ فوتبال جهان، یاد می کنند.
9. آنخل لابرونا
ماشین گلزنی باشگاه ریورپلاته که از کوچکترین فرصت ها در محوطه جریمه حریفان، نهایت استفاده را می برد و با 293 گل زده به عنوان دومین گلزن برتر تاریخ لیگ آرژانتین شناخته می شود. او که جزئی از تیم رویایی ریورپلاته معروف به ماشین هم بود یکی از بهترین بازیکنان قاره آمریکای جنوبی در نسل خود شناخته می شود. لابرونا در سن 39 سالگی در جام جهانی 1958 در ترکیب تیم ملی آرژانتین حضور پیدا کرد و عنوان مسن ترین بازیکن تاریخ آن رقابت ها را از آن خود ساخت. با کنار رفتن فوق ستارگانی هم چون عمر سیوری، آلفردو دی استفانو و هومبرتو ماسکیو از آرژانتین و حضور آن ها در تیم های ملی ایتالیا و اسپانیا، به نوعی شاکله آرژانتین در اواخر دهه 50 میلادی فرو ریخت و بیشتر بار بازی های تیم ملی بر دوش لابرونای مسن، اما تمام نشدنی بود. او به همراه ریورپلات به 9 قهرمانی لیگ آرژانتین دست یافت و به همراه تیم ملی نیز دو بار فاتح رقابت های کوپاسودآمریکانا در سال های 1946 و 1955 شد. وی تا پیش از مرگش در سال 1983، شش سال نیز هدایت تیم محبوبش، ریورپلاته را برعهده داشت.
8. دنیل پاسارلا
مدافع تیم ملی آرژانتین در سه حضورش در جام های جهانی 1978، 1982 و 1986 و طی 12 بازی در این مسابقات 7 پیروزی، 1 تساوی و 4 شکست به دست آورد و 3 بار نيز دروازه حريفان را گشود. پاسارلا دارای القاب و عناوینی هم چون «رئیس»، «قیصر» و «کاپیتان بزرگ» بود و از توان ذهنی بالایی در هدایت تیم ملی آرژانتین در درون زمین برخوردار بود. این مدافع افسانه ای فوتبال آرژانتین با دو قهرمانی در سال های 1978 و 1986 از پرافتخارترین فوتبالیست های تاریخ کشورش و حتی جهان به شمار می رود. دنیل پاسارلا یک مدافع فوق العاده بود که تخصص بالايی در زدن ضربات آزاد و پنالتی داشت. پاسارلا در جام جهانی 1978 به عنوان کاپیتان آرژانتین در 7 بازی این تیم حضور داشت و در آخر و بازی فینال برابر هلند، توانست جام قهرمانی را بالای سر ببرد. از پاسارلا به عنوان یکی از گلزن ترین مدافعان تاریخ نیز یاد می شود؛ چنان که در 70 بازی ملی برای آرژانتین وی 22 گل به ثمر رسانده و در 447 بازی باشگاهی نیز، 140 گل زده است.
7. اوبالدو فیلول
اوبالدو فیلول با سه حضور در جام های جهانی 1974، 1978 و 1982 و قهرمانی در جام جهانی 1978، از نظر بسیاری از کارشناسان فوتبال، بهترین دروازه بان تاریخ این کشور به حساب می آید. فیلول در 58 بازی با پیراهن تیم ملی این کشور به میدان رفته و سابقه حضور در باشگاه هایی نظیر ریسینگ کلاب، ریورپلاته، فلامینگو، اتلتیکو مادرید و ولز سارسفیلد را در کارنامه ورزشی خود داشته است. او با ریورپلاته به 7 قهرمانی لیگ آرژانتین دست یافته و با اتلتیکو مادرید نیز در سال 1985 به قهرمانی در رقابت های سوپرجام اسپانیا رسیده است. اما بدون شک مهم ترین افتخار ورزشی اوبالدو فیلول، قهرمانی در جام جهانی 1978 بود که وی تنها با دریافت 3 گل در 7 بازی این رقابت ها، از عوامل تاثیرگذار در قهرمانی اول آلبی سلسته در جام جهانی به حساب می آید. رفلکس ها و عکس العمل های خیره کننده فیلول به خصوص در مهار ضربات پنالتی از عوامل شهرت وی بود و این دروازه بان بنا به آمار تا 25% ضربات پنالتی را می توانست مهار کند و یا جهت آن ها را به خوبی تشخیص دهد.
6. گابریل باتیستوتا
شاهزاده فلورانس با 56 گلی که در 72 حضور بین المللیش برای آرژانتین به ثمر رسانده پس از لیونل مسی در رده دوم برترین گلزنان تاریخ فوتبال این کشور قرار گرفته است. باتیستوتا تنها فوتبالیست تاریخ است که در دو جام جهانی مختلف (1994 و 1998) موفق به ثبت هت تریک شده است. دستاوردی که نشان دهنده ثبات و آمادگی بالای باتی گل در تورنمنت های مهم بوده است. وی هم چنین در سه حضورش در جام های جهانی 1994، 1998 و 2002 توانسته 10 گل در این رقابت ها به ثمر برساند. باتیستوتا مهاجمی باهوش و فرصت طلب بود که در سخت ترین شرایط با ضرباتی ناگهانی و خارق العاده دروازه حریفان را باز می کرد. باتی گل یکی از اسطور های بزرگ فیورنتینا نیز محسوب می شود که توانسته در 269 بازی 168 گل وارد دروازه حریفان کند. اگرچه هیچ گاه گابریل نتوانست عناوین ارزشمند قهرمانی را با این تیم به دست آورد، ولی حضور ده ساله وی در این تیم، او را به یکی از اسطوره‌های غیر بومی این شهر تاریخی تبدیل کرده به گونه ای که مجسمه ای از او ساخته شده و در یکی از میادین نصب گردیده است. از افتخارات باتی گل در تیم ملی می توان به دو قهرمانی کوپا آمریکا در سال های 1991 و 1993 و قهرمانی در جام کنفدراسیون ها در سال 1992 اشاره کرد.
5. عمر سیوری
عمر سیوری یکی از ستارگان سرشناس فوتبال آرژانتین بود که در سال 1961 موفق به دریافت توپ طلا شد. سیوری سابقه بازی در هر دو تیم ملی آرژانتین و ایتالیا را نیز داشته که به همراه آرژانتین موفق به قهرمانی در رقابت های کوپا آمریکا در سال 1957 شده است. سیوری اسطوره باشگاه یوونتوس نیز به حساب می آید و در 215 بازی برای بیانکونری موفق به زدن 135 گل شده است. عمر سیوری در فصل 60-1959 موفق به کسب کفش طلای سری آ شد. این مهاجم گلزن، اولین بار با ریورپلاته به شهرت رسید و بازی های خوب او در این تیم سبب شد تا در 22 سالگی راهی فوتبال ایتالیا و باشگاه یوونتوس شود. وی در سه فصل حضورش در ریورپلاته توانست به سه قهرمانی پیاپی در لیگ آرژانتین دست یابد و در یوونتوس نیز به سه قهرمانی در سری آ و دو قهرمانی در جام حذفی ایتالیا برسد. وی به همراه ایتالیا نیز در جام جهانی 1962 حضور داشت که البته به موفقیت آن چنانی به همراه لاجوردی پوشان ایتالیا نرسید. سبک بازی سیوری و مهارت او در دریبل مدافعان حریف، فوتبال او را در دوران خود از دیگران متمایز می کرد. تخصص سیوری، عبور توپ از بین دو پای حریف و جای گذاشتن مدافع پیش روی خود بود. با این که سیوری بازیکنی چپ پا بود، اما بسیاری از گل‌های خود را با استفاده از پای راست و سر به ثمر می رساند. عمر سیوری در فوریه 2005 و در سن 69 سالگی به علت سرطان پانکراس در زادگاه خود سن نیکولا، از دنیا رفت.
4. ماریو کمپس
تا قبل از ظهور مارادونا در فوتبال آرژانتین، ماریو کمپس قهرمان ملی این سرزمین شناخته می شد. این مهاجم سرشناس با دو گل مهم خود در دیدار فینال جام جهانی 1978 برابر هلند، نقش بسزایی در اولین قهرمانی آلبی سلسته در جام های جهانی داشت. کمپس فوتبال خود را در تیم اینستیتوتو دو کوردوبا شروع کرد و پس از آن در تیم های مهمی هم چون روزاریو سنترال، والنسیا، ریورپلاته و هرکولس به بازی پرداخت. ماریو کمپس اگر چه در جام جهانی 1974 آلمان نیز در صف ملی‌پوشان آرژانتین قرار داشت، اما در جام جهانی 1978 در خاک کشورش بود که خود را جاودان ساخت. او با شش گل در این مسابقات توانست به آقای گلی و کفش طلای جام جهانی دست یابد و طعم شیرین قهرمانی فوتبال جهان را برای نخستین بار برای آرژانتینی‌ها به ارمغان آورد. اوج فوتبال باشگاهی این مهاجم سرشناس نیز در باشگاه والنسیا بود و در این تیم دوران موفقی را گذراند. وی به همراه خفاش ها موفق به قهرمانی در سوپرکاپ یوفا، قهرمانی در برندگان جام یوفا و قهرمانی در جام حذفی اسپانیا شده است. کمپس هم چنین در سال های 1977 و 1978 نیز جایزه پیچیچی یا بهترین گلزن رقابت های لالیگا را توانست با والنسیا به دست آورد.کمپس بین سال‌های 1973 و 1983 در 43 بازی با پیراهن تیم ملی فوتبال آرژانتین در میادین مختلف حضور یافت و 20 گل نیز وارد دروازه حریفان کرد. وی در 555 بازی باشگاهی خود 300 گل به ثمر رسانده است.
3. آلفردو دی استفانو
همان طور که در مقدمه این یادداشت نیز گفته شد، در انتخاب اسامی این لیست افتخارات ملی و باشگاهی نیز لحاظ شده است. تا قبل از حضور دو فوق ستاره کنونی فوتبال جهان یعنی لیونل مسی و کریستیانو رونالدو، از آلفردو دی استفانو در کنار پله و مارادونا به عنوان بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال یاد می کردند. دی استفانو هرچند 6 بازی ملی در ترکیب آرژانتین در کارنامه خود دارد ولی در رقابت های باشگاهی و حضور در باشگاهی به مانند رئال مادرید بسیار درخشان عمل کرده است. دی استفانو به گفته بسیاری از کارشناسان مستطیل سبز، بهترین بازیکن تاریخ لوس بلانکوس شناخته می شود که توانسته به همراه این تیم به پنج قهرمانی جام باشگاه های اروپا دست یابد. اما وقتی از افتخارات فردی این فوق ستاره به مانند کسب دو توپ طلا و سوپرتوپ طلا سخن به میان می آید، همگان در نگاه اول ملیت آرژانتینی این بازیکن را مورد نقد و بررسی قرار می دهند. او با اولین باشگاه حرفه ای خود، ریورپلاته موفق به کسب دو قهرمانی در لیگ آرژانتین شد و در 669 بازی رسمی باشگاهی موفق به زدن 487 گل شده است. آلفردو دی استفانو به همراه آرژانتین در سال 1947 موفق به قهرمانی در رقابت های کوپا آمریکا شد. 5 قهرمانی جام باشگاه های اروپا در کنار 8 قهرمانی در لالیگا و یک قهرمانی در جام حذفی اسپانیا و کسب 5 جایزه بهترین گلزن لالیگا (پیچیچی) از دیگر افتخارات آلفردو دی استفانو در دنیای فوتبال به حساب می آید. این بازیکن بزرگ و پرافتخار تاریخ فوتبال در 7 جولای 2014 و در سن 88 سالگی، در شهر مادرید اسپانیا درگذشت.
2. لیونل مسی
رکورد و شکستن رکورد؛ کاری است که فوق ستاره آرژانتینی دنیای فوتبال در آن تخصص ویژه ای دارد. هوش سرشار، تکنیک بالا و هر آن چه از یک بازیکن فوتبال در حد عالی و فراتر از آن می خواهیم را می توانیم در یک پکیج جداگانه و یکجا به نام لیونل مسی بیابیم و شاید دیگر در دنیای فوتبال، بازیکنی به مانند او به وجود نیاید. لیونل مسی هر چه در رقابت های باشگاهی و تیمش بارسلونا به اوج افتخار و قهرمانی های متعدد هم چون 4 قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، 9 قهرمانی در لالیگا، 6 قهرمانی در کوپا دل ری، 8 قهرمانی در سوپرکاپ اسپانیا، 3 قهرمانی در سوپرکاپ اروپا و 3 قهرمانی در جام باشگاه های جهان دست یافته، اما به همان اندازه در رقابت های ملی و حضور در تیم ملی آرژانتین به نوعی ناموفق عمل کرده است. افتخاراتِ دارنده 5 توپ طلای جهان و 5 کفش طلای اروپا در عرصه ملی را می توان به کسب عنوان نایب قهرمانی در جام جهانی 2014 و سه نایب قهرمانی در رقابت های کوپا آمریکا خلاصه کرد. هر چند این بازیکن در پایان رقابت های جام جهانی برزیل، موفق به کسب توپ طلای این بازی ها نیز شد. البته مسی در سال 2008 با تیم المپیک آرژانتین توانست به مقام قهرمانی دست یابد و در جام جهانی جوانان در سال 2005 نیز موفق شد به مقام قهرمانی جهان برسد. لیونل مسی در 128 بازی با پیراهن آلبی سلسته به میدان رفته و موفق به زدن 65 گل نیز شده است که به تنهایی او را به بهترین گلزن تاریخ تیم ملی آرژانتین تبدیل کرده است. با توجه به سن مناسبی که مسی حائز آن است، شاید در آینده ای نزدیک و در رقابت های کوپا آمریکا و جام جهانی 2022 قطر، وی بتواند با قهرمانی در این تورنمنت های مهم، نام خود را در فوتبال آرژانتین بیش از پیش، جاودانه سازد.
1. دیگو مارادونا
همگان او را در کنار پله، از اساطیر فوتبال جهان برمی شمرند و بدون هیچ تردیدی او بهترین بازیکن تاریخ فوتبال آرژانتین است. بازیکنی که در نزد مردم این کشور نیز بسیار محبوب بوده و شهرت او در آرژانتین و دنیای فوتبال پس از بازی تاریخی و حیثیتی برابر انگلیس در جام جهانی 1986 نیز اضافه گشت. مارادونا دو گل در برابر انگلیسی ها به ثمر رساند که اولی به «دست خدا» معروف شد و دیگری نیز به عنوان «گل قرن» لقب گرفت. مارادونا سابقه حضور در چهار جام جهانی 1982، 1986، 1990 و 1994 را در کارنامه خود دارد که تیم ملی آرژانتین با درخشش او در دوره‌های 1986 و 1990 به‌ترتیب به قهرمانی و نایب‌قهرمانی جام جهانی دست یافت. شاید بتوان نقطه برتری مارادونا نسبت به مسی در فوتبال آرژانتین را در قهرمانی های جهان این بازیکن بزرگ بررسی کرد و به این دلیل نیز در این لیست، مارادونا در جایگاه اول قرار گرفته است. در رقابت های باشگاهی نیز دیگو مارادونا در تیم های مهمی نظیر بوکاجونیورز، بارسلونا و ناپولی به بازی پرداخته که بیشتر شهرت و افتخار این بازیکن نیز در ناپولی به دست آمده است. او به همراه ناپولی توانسته به دو قهرمانی در سری آ، قهرمانی در جام حذفی ایتالیا، قهرمانی در سوپرکاپ ایتالیا و قهرمانی در جام یوفا دست یابد. مارادونا یک بازیساز خارق العاده در پست هافبک هجومی و مهاجم سایه بود که قدرت دریبل زنی وحشتناک او در کنار کنترل توپ و پاس‌های درخشان و ضربات آزاد کم‌نظیرش از او یک شماره 10 بی نظیر در تاریخ فوتبال جهان ساخته بود. گفتنی است مارادونا در رای گیری فیفا در سال 2002 به عنوان بهترین بازیکن قرن بیستم از سوی طرفداران فوتبال جهان انتخاب شد.
بیشتر بخوانید: آشنایی با بازیکنان بزرگ دنیای فوتبال
از ری پوکر تا بیشترین مدال؛ ده رکورد دست نیافتنی در تاریخ جام های جهانی
آشنایی با تمامی پدران و پسرانی که در جام های جهانی به میدان رفته اند
از مودریچ و ژاوی تا پیرلو و تاردلی؛ بیست هافبک برتر میانی تاریخ از نگاه سایت گل
از مسی و رونالدو تا گریزمان و نیمار؛ ده بخت اصلی کفش طلا در روسیه 2018
