سینا کاظمی<p>بارزترین نقطهِ قوتِ فیلم : احتمالا بازی بی عیب و نقص "آل پاچینو" بود , واقعا صورتش حال ِ فیزیکیش را توضیح میداد و "آل..." کاملا در نقش خودش فرو رفته بود. اما خود "نولان" مثل همیشه کارگردانی نکرده بود... بنظرم طراحی صحنه و جلوههای میدانیش میتونست خیلی با "حال و احوالِ" «آل پاچینو» هماهنگتر باشه......</p><p> </p>
