طرفداری - جاناتان ویلسون، اَبَر تاکتیک نویس دنیای فوتبال، در یادداشتی فنی پیش از جدال حساس لیورپول و منچسترسیتی برای گاردین، از تقابل مدافعان کناری در این دیدار صحبت کرد.
ویلسون معتقد بود همچون بسیاری از بازی های تاکتیکی فوتبال مدرنِ این روزها، در این دیدار هم تیمی می تواند موفق باشد که مدافعان کناری اش در فاز هجومی قدرتمندتر باشند. این مسئله برای پپ گواردیولا به هیچ عنوان مسئله جدیدی نیست. پیش از این بارها از اهمیت مدافعان کناری برای سرمربی اسپانیایی صحبت کرده ام (اینجا و اینجا) و یورگن کلوپ نیز فصل گذشته با رونمایی از دو مدافع کناری «Ultra-aggressive» باعث شد تا مثلث خط جلویش تبدیل به یکی از دیوانه وار ترین مثلث های تاریخ فوتبال مدرن شود.
ویلسون در یادداشتش همچنین نتیجه گرفته بود شدت و نبض دیدار را هم مدافعان کناری کنترل خواهند کرد. به این معنی که اگر سرمربی بخواهد رویکرد محتاطانه ای اتخاذ کند، این رویکرد را از طریق مدافعان کناری اش می تواند در بازی اعمال کند.
نخستین تصمیم تاثیرگذار که اتفاقا در همین مورد هم اتخاذ شده بود، توسط یورگن گلوپ عیان شد. جایی که او در اقدامی جالب توجه جو گومز را به سمت راست خط دفاعی برد تا لوورن را جانشین او در مرکز خط دفاعی و زوج فن دایک کند. این تصمیم حاوی پیام روشن و مشخصی بود. اینکه یورگن کلوپ ترجیح داده به جای الکساندر آرنولد به عنوان یک مدافع راست فوق تهاجمی از بازیکنی در این پست استفاده کند که از تعادل بهتری در دفاع و حمله برخوردار است. از سمت پپ گواردیولا در ترکیب ابتدایی اما نکته جدیدی نبود. بنجامین مندی به بازی رسید تا بار دیگر در سمت چپ خط دفاعی قرار گیرد و کایل واکر نیز مطابق انتظار در سمت راست خط دفاعی حضور داشت.
نکته خاص برای پپ گواردیولا اما رویکرد مدافعان کناری اش بود. مدافعان کناری که همان طور که پیشتر توضیح دادم در بسیاری اوقات تبدیل به «False full-back» یا «Half-space libero» (توضیح مفصل فنی پیرامون این دو نقش) می شوند و با حضور مداوم در «Half space» و یک سوم تهاجمی خودی نقش بسیار مهم و کلیدی را در فاز تهاجمی تیم ایفا می کنند. در بازی شب گذشته اما اولویت اول نه مسائل تهاجمی بلکه تمرکز روی کنترل حریف بود. به دو تصویر زیر دقت کنید. نقاطی را نشان می دهد که واکر (تصویر اول) و مندی (تصویر دوم) در یک سوم تهاجمی اقدام به ارسال پاس کرده اند. در عین ناباوری می بینیم که واکر تنها 3 پاس موفق در یک سوم تهاجمی از خود ثبت کرده و بنجامین مندی نیز تنها 10 بار توانسته در یک سوم تهاجمی هم تیمی هایش را از طریق ارسال پاس صاحب توپ کند. یعنی مجموعا 13 پاس صحیح از هر دو بازیکن در یک سوم تهاجمی.
زوج مندی-واکر در فصل جاری در چهار بازی در لیگ برتر به عنوان مدافعان کناری سیتی در ترکیب اصلی قرار گرفته اند. در بازی برابر آرسنال این دو بازیکن مجموعا 23 پاس در یک سوم تهاجمی ارسال کردند، در دیدار برابر وولوز 36 پاس و در دیدار برابر نیوکاسل 50 پاس. کایل واکر در دیدار هفته گذشته برابر برایتون (که مندی در آن غایب بود) به تنهایی 41 پاس در یک سوم تهاجمی برای هم تیمی هایش ارسال کرد و 3 شانس گلزنی نیز برای آن ها به وجود آورد. اما در بازی برابر لیورپول این دو بازیکن روی هم تنها 13 پاس در یک سوم تهاجمی ارسال کردند که البته هیچ کدام از این پاس ها نیز پاس کلیدی نبود و منجر به خلق موقعیت برای بازیکنان سیتی نشد. این رویکرد محتاطانه و کنترلی تدافعی که پپ گواردیولا برای مدافعان کناری اش اتخاذ کرده بود، نتیجه سه شکست پیاپی در آنفیلد بود.
این رویکرد کنترلی تدافعی موجب افزایش تمرکز بازیکنان سیتی شد و این افزایش تمرکز در نهایت باعث می شد تا بازیکنان سیتی کمتر زیر فشار لیورپولی ها توپ را از دست بدهند و اگر توپ را هم از دست دادند، با نظم و سازماندهی بهتری در برابر ضد حملات خط جلوی این تیم قرار گیرند. این مسئله در 31 دقیقه ابتدایی بازی بسیار کلیدی بود. چرا 31 دقیقه ابتدایی را برای بررسی انتخاب کرده ایم؟ چون همین 31 دقیقه بود که سرنوشت فصل گذشته لیگ قهرمانان اروپا را به کل عوض کرد. به تصویر زیر دقت کنید. نقاطی را نشان می دهد که بازیکنان سیتی مالکیت توپ را در دیدار فصل گذشته دو تیم در لیگ قهرمانان اروپا در آنفیلد و در 31 دقیقه نخست از دست دادند. بازیکنان سیتی 16 بار به طرق مختلف در این دقایق مالکیت توپ را به لیورپولی ها تقدیم کردند. به نقاطی که آن ها این مالکیت را از دست دادند، دقت کنید. 7 بار در زمین خودی و 4 بار دقیقا در نقاطی که خط جلوی لیورپول انتظار آن را می کشد. نتیجه چه شد؟ 3-0 در همین 31 دقیقه.
در دیدار یکشنبه اما شرایط به کلی تغیییر کرد. تصویر زیر نقاطی را نشان می دهد که بازیکنان سیتی در 31 دقیقه نخست مالکیت توپ را به حریف واگذار کردند. آن ها 8 بار در این دقایق توپ را به لیورپولی ها دادند (نصف بازی فصل گذشته لیگ قهرمانان در آنفیلد) و از این تعداد نیز تنها 3 بار از دست دادن مالکیت توپ در زمین خودی رخ داد. این یعنی خطر کمتر، ضد حمله کمتر و غافلگیری کمتر.
یکشنبه پپ گواردیولا اعداد جالبی خلق کرد. اعدادی که همه برآیند همان رویکردی است که توضیح دادم. سیتی شب گذشته تنها 50.6 درصد مالکیت توپ را در طول 90 دقیقه عهده دار بود. این یعنی یکی از کم ترین اعداد تاریخ دوران مربی گری گواردیولا. آن ها تنها 6 شوت به دروازه حریف زدند و بار دیگر یکی از کم ترین اعداد تاریخ دوران مربی گری گواردیولا را خلق کردند. بازیکنان سیتی همچنین شب گذشته تنها 3 بار شانس گلزنی برای یکدیگر ایجاد کردند، ایضا این عدد هم بسیار کم سابقه و یکی از کم ترین ها در تیم های گواردیولا است.
پدیده "عبور از اصول" سرانجام در آنفیلد رخ داد. اصولی که پپ گواردیولا آن را می پرستد و برایش اهمیت دارد در راه رسیدن به پیروزی و موفقیت، حتما از آن ها استفاده کند. پیروزی که با پیروی از اصول برای گواردیولا رخ دهد، بسیار شیرین تر از پیروزی است که بدون پیروی از اصول ایجاد شود. با این حال او ناگزیر شد که راه دوم را انتخاب کند. گواردیولا گرچه یکشنبه نتوانست 3 امتیاز را کسب کند اما صدرنشینی را حفظ کرد و سرانجام به شکست های پیاپی در آنفیلد خاتمه داد. او حالا سخت ترین بازی فصلش را انجام داده و تیمش هنوز هم در لیگ برتر سرحال ترین تیم است. آقای نابغه پس از بازی در نشست خبری خیلی صادقانه، رک و بی پرده اعتراف کرد که چاره ای جز عبور از اصولش نداشته است:
ما ضد حملات آن ها را کنترل کردیم. چهار مدافع ما به خوبی عمل کردند. آرایش خوبی را همراه با صبر در برابر لیورپول داشتیم. مشکل این جا بود که حملات زیادی خلق نکردیم. اگر در ورزشگاه آنفیلد مقابل لیورپول، بازی را باز کنید، یک درصد هم شانس نخواهید داشت. آن ها در این مورد شاید بهترین تیم جهان هستند.
