طرفداری- پس از بررسی مجدد نمونه تست‌های دوپینگ المپیک لندن، با مثبت شدن تست دوپینگ چهار وزنه‌بردار، سعید محمدپور ملی‌پوش وزنه‌برداری ایران که مقام پنجم را در المپیک لندن کسب کرده بود، توانست به مدال طلا برسد. اکنون مشخص شده که بالاخره پس از مدت‌ها تاییدیه قهرمانی محمدپور در المپیک لندن از سوی IOC ارسال شده اما نکته مهم این است که این خبر از سوی کمیته ملی المپیک یا فدراسیون وزنه‌برداری ایران به صورت رسمی رسانه‌ای نشد و در واقع محمدپور در سکوت به مدال طلای المپیک لندن رسید.
محمدپور در گفت‌وگو با ایسنا، در مورد ارسال تاییدیه قهرمانی‌اش در المپیک لندن از سوی کمیته بین‌المللی المپیک گفت:
شاید برای کسانی که از وزنه‌برداری سررشته ندارند، این طور به نظر بیاید که مدال من شانسی بوده اما کسانی که از وزنه‌برداری سررشته دارند، می‌دانند که رقابت در دسته ۹۴ کیلوگرم المپیک لندن به چه صورت بود و واقعا حق من بود که به این مدال برسم. البته باید از آقای شهنازی تشکر کنم که پیگیر کارم بود. حدود ۱۰ روز پیش آقای شهنازی دبیرکل کمیته ملی المپیک به من اطلاع داد که تاییدیه قهرمانی‌ام در المپیک لندن از سوی IOC ارسال شده و سه راه پیش روی ما قرار دارد تا مدال طلایم را بگیرم اما متاسفانه بر روی این خبر کار نشد. من توقع داشتم که خبرگزاری‌ها و سایت فدراسیون وزنه برداری و کمیته ملی المپیک این خبر را رسانه‌ای کنند اما نمی‌دانم چرا این کار انجام نشد؟
محمدپور در پاسخ به این پرسش که به چه صورت قرار است مدال طلای المپیک لندن را دریافت کند، گفت:
همان طور که عنوان کردم کمیته ملی المپیک سه راه را پیش روی ما قرار داده است. اول این که مدال را به ایران بفرستند و ما خودمان در اینجا مراسمی بگیریم، دوم خودشان در کمیته بین‌المللی المپیک مراسمی برگزار کنند و مدال را به من اهدا کنند و سوم در یک مسابقه بین‌المللی این مدال به من اهدا شود. کمیته ملی المپیک ایران هم انتخاب آن را بر عهده فدراسیون گذاشته و فدراسیون هم اعلام کرده در همین مسابقه جهانی ۲۰۱۸ که در ترکمنستان برگزار می‌شود، این مدال به من اهدا شود. در واقع من همراه تیم ملی به ترکمنستان بروم و در حاشیه مسابقات مدالم را دریافت کنم. قرار است کمیته ملی المپیک در مورد این موضوع و پیگیری مابقی کارها با IOC صحبت کند.
وزنه بردار ایران در مورد انتظاری که نسبت به گرفتن پاداش طلایی‌های بازی‌های المپیک لندن دارد، تصریح کرد:
در بازی‌های المپیک لندن ورزشکاران کشورهای دیگر حقم را خوردند اما انتظار دارم در کشور خودم حقم را به من بدهند. در آن سال جوایز متعددی علاوه بر سکه‌هایی که تصویب شده بود، به قهرمانان المپیک داده شد اما من انتظار دارم حداقل همان تعداد سکه‌ای که به قهرمانان المپیک لندن دادند، به من هم بدهند. من یک ریال بیشتر از حقم نمی‌خواهم. درست است که مبلغ سکه بالا رفته اما مثلا اگر بخواهند ۲۰۰ سکه را به قیمت همان سال حساب کنند و معادل ریالی آن را به من بدهند، به اندازه برنز بازی‌های آسیایی می‌شود. به هر حال مدال طلای المپیک افتخاری برای ایران است و انتظار دارم که حقم را به من بدهند تا انگیزه‌ای شود که بتوانم دوباره به میادین قهرمانی برگردم.
او در مورد بازگشت دوباره به تخته وزنه‌برداری نیز گفت:
زمانی که به اردوی تیم ملی آمدم، دستم اذیت می‌کرد و بنابراین به خانه آمدم و دارم بدنسازی کار می‌کنم تا دستم را تقویت کنم چرا که در اردوی ماهشهر نزدیک بود دوباره آسیب دیدگی که قبلا برایم رخ داده، اتفاق بیفتد. الان هم تمریناتم را انجام می‌دهم و در فکرش هستم که دوباره برگردم. امیدوارم خدا کمک کند که دستم دیگر اذیت نکند. زمانی که برگردم به دسته ۱۰۹ کیلوگرم می‌روم چون برایم بهتر است و وزنم را که افزایش دهم، دستم هم قوی‌تر می‌شود و فشار کمتری به آن وارد خواهد شد.
محمدپور در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر این که گفته می‌شود شاید بعد از مدال طلای المپیک لندن انگیزه کمتری برای حضور در میادین قهرمانی دارد، تاکید کرد:
حقیقتا یک سال به خاطر اشتباه خودم دور ماندم اما بعد از آن حرفه‌ای زندگی و تمرین کردم و اشتباهاتی نداشتم تا این که دستم آسیب دید. به نظرم تا المپیک ریو می‌توانستم حداقل دو مدال جهانی و مدال بازی‌های آسیایی داشته باشم.
او در پاسخ به این پرسش که فکر می‌کند چه کسی مقصر آسیب دیدگی دستش پیش از مسابقات جهانی ۲۰۱۵ بود، تصریح کرد:
این که بخواهیم در مورد مساله‌ای که گذشته صحبت کنیم، فکر می‌کنم کار بیهوده‌ای است اما در همین حد بگویم که نزدیک مسابقات جهانی آقای توکلی من را ۱۵ روز بدون دلیل خاصی از اردو بیرون کرد آن هم در شرایطی که در اوج بودم. اگر یک درصد من مقصر بودم، هیچ وقت در موردش بحث نمی‌کردم اما واقعا تقصیری نداشتم و همین ۱۵ روز بیرون ماندن باعث شد بدنم به هم بریزد. پدرم هم خبر نداشت که من از اردوی تیم ملی بیرون هستم. زمانی که به من گفت می‌خواهد به دیدنم بیاید، مجبور شدم واقعیت را به او بگویم و پدرم هم با آقای توکلی تماس گرفت و دلیل بیرون گذاشتن من را پرسید و سوال کرد که آیا من بی انضباطی کردم یا خوب تمرین نمی‌کنم اما آقای توکلی پاسخ منفی داده بود و تنها دلیلی که آورد، این بود که در اردوی شهرکرد من به علی هاشمی گفته بودم در سالن تمرین را ببندد چون باد می‌آید و قولنج می‌کنم! توکلی معتقد بود که باید ابتدا به او می‌گفتم و واقعا برای من جای تعجب داشت که مگر اردوی تیم ملی وزارتخانه است که بخواهیم نامه‌نگاری کنیم تا یک در سالن تمرین بسته شود. همان ۱۵ روز بیرون ماندن باعث شد بدنم به هم بریزد. در کل دیگر آن اتفاق تمام شده و بهتر است دیگر در موردش صحبت نکنیم.
