طرفداری- برندهارد کارل تراوتمن در سال ۱۹۲۳ در برمن آلمان به دنیا آمد.به خاطر تلفظ سخت کلمه‌ی "برندهارد"، برای انگلیسی‌ها در انگلستان به نام "برت" شناخته میشد و به همین نام مشهور شد. خانواده‌ی او در آن دوران از اوضاع مالی خوبی برخوردار نبودند.
پس از شروع جنگ جهانی دوم تراوتمن به جنگ فرستاده شد. او که توانایی‌های فیزیکی، تحصیلاتی و علمی بالایی داشت، به عنوان یک تفنگدار آموزش دیده‌ی دریایی و یک چتر باز به جنگ با روسیه در جنگ جهانی دوم فرستاده شد. تراوتمن 3 سال در جبهه‌ی شرق جنگید. او چنان در این جبهه درخشان ظاهر شد که ۵ مدال افتخار از جمله نشان درجه یک صلیب آهنین که بالاترین نشان افتخار المان بود را نیز به دست آورد. سپس تراوتمن به جبهه‌ی غرب فرستاده شد. مدتی بعد طی یک غافلگیری بیش از 90 درصد سربازانی که در این منطقه می‌جنگیدند کشته شدند ولی تراوتمن با این که جراحاتی برداشته بود اما موفق شد جان سالم به در ببرد ولی توسط انگلیسی‌ها اسیر شد. او از معدود سربازان بازمانده در آنجا بود. پس از اتمام جنگ او را در اردوگاهی در شمال غربی انگلستان در منطقه‌ی ماکرفیلد زندانی کردند و سپس به لنکشایر انتقال دادند جایی که خود تراوتمن در مورد آن جا میگوید: من در آن جا انسانیت، صبر و تحمل را یاد گرفتم و آموختم تا در مقابل بدی‌های دیگران بتوانم آنها را ببخشم.
در زمان اسارت او، در زندان مسابقات فوتبال برگزار میشد و او نیز عضو تیم زندانیان شد. تراوتمن در آن زمان در پست مدافع بازی می‌کرد. در یکی از این مسابقات در حالی که دروازه بان تیم مصدوم شده بود، او به درون دروازه رفت و به قدری خوب ظاهر شد که از ان روز به بعد او هرگز در پستی به غیر از پست دروازه بان به میدان نرفت. این آغاز کار سنگربانی بود که قرار بود بعدها به یکی از معروف ترین و بهترین دروازه بانان تبدیل شود.
تراوتمن پس از آزادی در سال ۱۹۴۸ به دلیل این که خانواده اش را از دست داده بود و دیگر در آلمان کسی را نداشت به وطن خود باز نگشت و تصمیم گرفت در همان شهر لنکشایر مستقر شده و به کار خانوادگی خود یعنی کشاورزی ادامه دهد. پس از این که او در لنکشایر مستقر شد، نمایندگان تیمی محلی به نام سنت هلن که درخشش خیره کننده‌ی او در تیم زندانیان به گوششان خورده بود به سراغ وی امدند. به این ترتیب او در 25 سالگی به صورت رسمی وارد فوتبال شد. برت به مدت یکسال عضو این تیم محلی بود و در 43 بازی که برای این تیم به میدان رفت عملکرد فوق العاده ای را از خود در این تیم به جای گذاشت.
چندی بعد خبری بسیار جنجالی در مطبوعات انگلستان پیچید؛ برت تراوتمن با یک باشگاه در سطح اول فوتبال انگلستان یعنی منچستر سیتی قرار داد امضا کرد. این خبر بین مطبوعات و مردم انگلستان جنجال زیادی به پا کرد. روز بعد تظاهرات گسترده ای در شهرهای مختلف انگستان از جمله لندن و منچستر بر پا شد. 20 هزار نفر در تظاهرات علیه این اقدام باشگاه منچستر سیتی که با یک سرباز المانی قرار داد امضا کرده بود، شرکت کردند. به گفته‌ی برخی منابع جمعیت تظاهر کنندگان در سرتاسر انگلستان به 50 هزار نفر هم میرسید. طرفداران منچستر سیتی نیز که به شدت خشمگین بودند بلیط مسابقات باشگاه را تحریم کردند و اعلام کردند تا وقتی این آلمانی در باشگاه باشد باشگاه تحریم می‌شود. اعتراضات فقط به انگلستان ختم نمیشد. در آلمان نیز به واسطه‌ی حضور وی در یک باشگاه انگلیسی اعتراضات بالا گرفت. کار تا جایی پیش رفت که انتظار میرفت قرار داد تراوتمن با باشگاه آبی پوش شهر منچستر فسخ شود. سر انجام کاپیتان با سابقه‌ی منچستر سیتی اریک وست وود که خود او سرباز انگلستان در جنگ جهانی دوم بود و حتی در این جنگ آسیب‌هایی را هم دیده بود، خطاب به برت گفت: همه‌ی ما دوستان یکدیگر هستیم. هیچ فرقی بین آلمانی‌ها و انگلیسی‌ها وجود ندارد.ما همه کنار یکدیگر برای موفقیت باشگاه به میدان خواهیم رفت.
سر انجام با همه‌ی جنجال ها با حمایت مسئولان و بازیکنان منچستر سیتی از تراوتمن، تراوتمن و منچستر سیتی به کار خود ادامه دادند و این تازه شروع یک همکاری جذاب و دراز مدت بین برت و منچستر سیتی بود. اما مشکل به همین جا ختم نمیشد. او پشت سر فرانک سویفت که یکی از بهترین دروازه بانان لیگ شناخته میشد و دروزاه بان تیم ملی انگلیس هم بود، قرار گرفت. چندی بعد بالاخره او در برابر بولتون فرصت بازی پیدا کرد. او در اولین بازی خود برای منچستر سیتی چنان درخشان ظاهر شد که خیلی زود به دروازه بان اصلی تیم تبدیل شد. بازی های بی نظیر و فوق العاده‌ی تراوتمن همه را به وجد اورده بود. او به قدری درخشید که از نفرت میان تماشاگران به محبوب ترین فرد میان آن ها تبدیل شده بود. برت به سرعت در انگلستان محبوب شد. بازی های درخشان او باعث شد تا پیشنهاد های بسیاری از انگلستان و آلمان برای او برسد. بزرگترین تیم های انگلیس در پی درخشش او خواهان جذب وی بودند. در انگلیس ارسنال و تاتنهام از جدی ترین تیم های خواهان وی بودند. از خارج از انگلیس هم باشگاه های زیادی در پی به خدمت گیری تراوتمن بودند. یکی از جدی ترین پیشنهاد ها در سال 1952 از باشگاه شالکه 04 المان بود. باشگاه شالکه در آن سال ها از قدرت زیادی برخوردار بود و در فصل پیش از آن در رتبه‌ی دوم منطقه‌ی غرب قرار گرفته بود. در آن سال سران این باشگاه تلاش بسیاری را برای راضی کردن تراوتمن انجام دادند تا او را به گلزن کرشن بیاورند ولی سرانجام خود او و باشگاه حاظر به این انتقال نشدند و تراوتمن اعلام کرد که از بودن در منچستر راضی است.
سرانجام در اولین جام جهانی تیم ملی آلمان غربی پس از جنگ جهانی دوم یعنی سال 1954 کادر فنی و هواداران آلمان به شدت در تلاش برای فراهم کردن امکان حضور او در تیم ملی به عنوان گلر اصلی بودند. آن ها از یکی دو سال قبل برای فراهم کردن امکان حضور او در تیم ملی تلاش میکردند و برای جام جهانی این تلاش ها بیشتر هم شده بود. علیرغم همه‌ی تلاش ها جو منفی که علیه او در آلمان راه افتاده بود و به دلایل سیاسی به او اجازه‌ی حضور در تیم ملی آلمان داده نشد. به تراوتمن گفته شد که فقط در صورت ترک انگلیس و حضور در لیگ آلمان او به ترکیب ژرمن ها راه خواهد یافت ولی چنین چیزی مورد قبول وی قرار نگرفت و وی حاضر به ترک تیمی که او را به این سطح از مهارت و محبوبیت رسانده بود نشد. در همان جام جهانی آلمان موفق به قهرمانی دراماتیکی شد. به این ترتیب به یکی از بزرگترین دروازه بانان تاریخ آلمان به دلایلی سیاسی علیرغم تمایل هوادارن و مربیان آلمانی در طول دوران بازی خود هرگز اجازه‌ی حضور در تیم ملی آلمان داده نشد.
سرانجام یکی از معروف ترین بازی های تاریخ انگلستان فرا رسید؛ منچستر سیتی باید در فینال جام حذفی مقابل بیرمنگام صف آرایی می‌کرد. سیتی برای رسیدن به فینال از سد تیم هایی چون بلکپول, ساوزند یونایتد, لیورپول, اورتون و تاتنهام گذشته بود. بیرمنگام حریف سیتیزن ها در این مسابقه بود. جمعیت زیادی در ورزشگاه ومبلی حاضر بودند تا فینال قدیمی ترین جام دنیا را تماشا کنند. تراوتمن در آن بازی نمایش بسیار خوبی را از خود به نمایش گذاشت و چندین بار موقعیت های حریف را مهار کرد. در دقیقه ۷۵ توپ روی دروازه‌ی سیتی ارسال می شود و جلوی تراوتمن می افتد. تراوتمن خود را به سمت توپ پرتاب می‌کند و دروازه‌ی سیتی را نجات میدهد اما زانوی مهاجم حریف با گردن او برخورد می‌کند و باعث مصدومیت شدید این بازیکن شجاع می شود. در آن زمان تعویض وجود نداشت و اگر بازیکنی مصدوم می شد، تیم باید ۱۰ نفره به کار ادامه می داد. پیتر مورفی بازیکن بیرمنگام خطاب به برت میگوید: "آیا می توانی به بازی ادامه دهی؟" برت شکست سال گذشته سیتی در همین مرحله را به خاطر می آورد به سختی پاسخ می دهد:" که زمان زیادی تا پایان مسابقه باقی نمانده است و به بازی ادامه می دهم." چند وقت بعد پس از اینکه او بهبود یافت برت می گوید اخرین گفتگویی را که در آن روز به خاطر میارم جمله‌ی پیتر مورفی بوده است. او به بازی ادامه می دهد. در دقایق آخر او چند موقعیت خوب حریف را دفع می کند و آن ها را ناکام می گذارد. بازی به پایان می رسد و منچستر سیتی با درخشش تراوتمن با نتیجه ۳ بر ۱ فاتح جام حذفی می شود. او بعد ها در مورد این بازی چنین گفت: "پس از مصدومیت من همه چیز را تیره و تار بود و درد بسیار زیادی را در بدنم حس می کردم."
سرانجام پس از پایان بازی سریعا تراوتمن به بیمارستان انتقال یافت و مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج آزمایش ها نشان میداد که گردن او شکسته است. او سریعا تحت عمل جراحی قرار میگیرد. پس از بهبودی دکترش به او می گوید شانس با وی هراه بوده زیرا با یک تکان کوچک در ناحیه ی گردن ممکن بود فلج شود یا جان خود را از دست بدهد!
جالب است بدانید که درست دو روز قبل از فینال جام حذفی تراوتمن موفق به کسب عنوان بهترین بازیکن فصل شده بود و با نمایش خوب و شجاعت خود در این بازی نشان داد که کاملا لیاقت این عنوان را دارد. این برای نخستین بار بود که به یک بازیکن غیر بریتانیایی جایزه ی بهترین بازیکن سال اهدا می شد. تراوتمن در آن سال به واسطه ی بازی های درخشان خود در جام حذفی و همچنین لیگ انگلستان بهترین بازیکن سال انگلستان انتخاب شد. او علاوه بر کمک به سیتی در جام حذفی، با واکنش های اعجاب آور خود با سیتی در سطح اول لیگ 22 تیمی انگلستان به چهارم شدن سیتی با فاصله ی کم از تیم های نایب قهرمان و سوم این لیگ کمک زیادی کرده بود. تراوتمن به عنوان دروازه بان و به عنوان اولین دروازه بانی که موفق به کسب جایزه ی بهترین بازیکن فصل انگلستان می شود این جایزه را دریافت کرد. ارزش کار او انجا مشخص می شود که در آن سال ها انگلیسی ها به سختی به غیر بریتانیایی ها بها می دادند و تا سال 1981 جز برت کسی موفق به بردن این جایزه نشد.
سال 1960 اتحادیه ی فوتبال انگلستان تصمیم گرفت که تیم منتخب لیگ انگلیس را برای بازی با تیم های منتخب چند کشور از جمله سری آ و لیگ ایرلند انتخاب کند. آن ها تراوتمن را به عنوان کاپیتان این تیم منتخب راهی این مسابقات کردند.
در سال 1964 گویا زمان جدایی فرا رسیده بود. او در مدت 15 سال حضورش در سیتی نه تنها در میان طرفداران منچستر سیتی بسیار محبوب شده بود بلکه کل انگلیسی ها هم بسیار به برت علاقمند شده بودند. به طوری که پس از جدایی وی از سیتی فدراسیون فوتبال انگلیس و مسئولان منچستر سیتی مراسم بسیار باشکوهی برای خداحافظی او ترتیب دادند و مسابقه ای را برای خداحافظی او بین تیم منتخب شهر منچستر (منتخب منچستر یونایتد و منچستر سیتی) به کاپیتانی خود تراوتمن و تیم ملی انگلستان ترتیب دادند. این بازی در ورزشگاه ماین رود و میان استقبال بی نظیر حدود 60 هزار انگلیسی که کلاه خود و بنر های حمایتی او را در اختیار داشتند برگزار شد.این بازی با جوی بسیار احساسی همراه بود و تماشاگران در سرتاسر بازی با صدای بسیار بلند برت تراوتمن را تشویق میکردند.
در تیم منتخب منچستر بازیکنانی چون برت تراوتمن ،بابی چارلتون، دنیس لاو حضور داشتند و در تیم ملی انگلیس هم بازیکنانی چون ماتیوس ، فِینی و آرمفایلد حضور داشتند. در این بازی تراوتمن و بازیکنان دو تیم همه ی ترفند ها و مهارت های خودشان رو برای سرگرم کردن تماشاگران انجام می دادند و بازی جوی کاملا احساسی و شاد داشت. این بازی احساسی در حالی که با نتیجه ی 5 بر 4 به نفع تیم کاپیتان تراوتمن بود با هجوم تماشاگران به زمین بازی برای بغل کردن تراوتمن نیمه کاره ماند و در اسکورت پلیس او از تمامی هواداران خود خداحافظی کرد! بله تراوتمن از اوج نفرت در میان انگلیسی ها به محبوبیت بسیار عجیبی رسیده بود و در استقبالی بی نظیر بالاخره اینگونه و در اوج محبوبیت در این بازی همکاری 15 ساله اش در انگلیس و منچستر سیتی به پایان رسید.تراوتمن در سال 1964 از منچستر سیتی جدا شد. او تا نزدیک سن 42 سالگی در 545 بازی برای منچستر سیتی به میدان رفت و بیش از 15 سال در این تیم بود. تراوتمن مدت بسیار کوتاهی را در تیم ولینگتون تاون (تیمی محلی در ولز) به میدان رفت و دو بازی برای این تیم انجام داد و سپس از فوتبال خداحافظی کرد.
پس از خداحافظی از فوتبال او از طرف آلمان به عنوان سفیر توسعه ی این کشور انتخاب شد و در چندین تیم ملی در حال توسعه مربی گری کرد. همچنین نام تراوتمن در تالار مشاهیر آلمان به ثبت رسید و در سال 1997 از جمهوری فدرال المان مدال شایسگی دریافت کرد. نام برت تراوتمن که در تمام دوران بازی خود جز در منچستر سیتی در هیچ تیم دیگری در سطح اول فوتبال بازی نکرده بود در تالار مشاهیر منچستر سیتی هم ثبت شد و وی به عنوان بهترین بازیکن قرن 20 منچستر سیتی انتخاب شد. همچنین نام تراوتمن در سال 2004 به تالار مشاهیر انگلیس نیز اضافه شد. او در همان سال از طرف ملکه الیزابت در رابطه با اقدامات صلح جویانه بین انگلستان و المان نیز مدال افتخار کسب کرد. نام وی در سال 2005 به تالار مشاهیر ملی فوتبال جهان هم راه پیدا کرد.
همچنین سر مت بازبی اسطوره ی منچستر یونایتد در رابطه با برت تراوتمن اظهار داشت: "برت به قدری باهوش بود و سریع و عالی واکنش نشان میداد که نباید قبل از زدن ضربه به توپ فکر میکردیم زیرا امکان نداشت او فکر شما را نخواند. باید اول ضربه را به توپ میزدیم و بعد از ان فکر می کردیم."
سر بابی چارلتون دیگر اسطوره ی شیاطین سرخ تراوتمن را بهترین دروزاه بان در تمامی طول تاریخ معرفی کرد و از او به عنوان سخت ترین حریفی که در مقابلش بازی کرده عنوان کرد.
تراوتمن همیشه خودش را طرفدار و مدیون منچستر سیتی می دانست و برای دیدن بازی های سیتی بسیاری از اوقات به ورزشگاه می آمد. او گفته بود که اگر هم موفق به دیدن بازی های منچستر سیتی از نزدیک نشود، همیشه بازی های آن ها را از تلویزیون نگاه می کند.
در سال 2011 فرانتس بکن بائر برای قدردانی از زحمات تراوتمن به منچستر آمد و پیش از دیدار بایرن مونیخ و منچستر سیتی که با برتری سیتیزن ها به پایان رسید، برخورد گرمی با تراوتمن داشت و از او به پاس تمامی زحماتی که برای المان کشیده بود قدردانی کرد.
مجسمه تراوتمن در ورودی اصلی ورزشگاه اتحاد
سرانجام او در 19 جولای 2013 و در سن 89 سالگی دار فانی را وداع گفت. به گفته ی هم عصران وی بی شک او یکی از بهترین دروازه بانان تمامی عصر ها به شمار می رود اما چیزی که او را از سایرین متمایز کرده بود این بود که او به وسیله ی فوتبال و به وسیله ی اقدامات خیر خواهانه اش دو دشمن بزرگ در زمان جنگ جهانی دوم یعنی انگلیس و آلمان را با یکدیگر پیوند داد و جوایز متعددی از هر دو کشور دریافت کرد.
ارسالی کاربر طرفداری، امیرحسین ولی پور
