J HouNعاشقه دام بودم.. 3 سال موندم ک برم دامه تهران.. سمنان میتونستم ولی نرفتم.. از شانسه گوهم نه گلستان ( ک دامدار زیاد داره مثه تورکمنا) نه مازندران و نه گیلان دامپزشکی نداشتن و الانم ندارن احتمالا..
آرزوم دامپزشک بودن تو فنلاند و استرالیا و کانادا و سیبری و مغولستان بود.. پیشه گوزن های شمالی..
اومدم رشته ای ک ازش متنفر بودم..
پرستاری..
نه اینکه احترام نزارم براش.. نه.. کلا از شغلی ک بالاسر داره بدم میومد.. پرستاریم ازش بد میگفتن.. میگفتن واسه مرد شغل جالبی نیس.. بعدشم میگفتن کسی ک عرضه نداره بره پزشکی و دندان میره پرستاری..
حتی ب یکی از دوستام قول دادم ک نرم پرستاری..
این عوامل و بیشتر باعث شدن از پرستاری متنفر باشم..
آخرشم بگم ک اگه وضع مالیت خوبه و میتونی وام بگیری دام خوبه.. چون دام الان بیشتر خصوصی شده..
اگه آشنایی داری ک دامپزشک باشه و کارش خوب باشه بچسب بهش👻
پرستاری تو ایران خوبه.. کلا خارجم ک همه ی رشته ها خوبن
ولی اگه آزاد پرستاری خونده باشی میتونی بدون واریز پول بری خارج..
ولی اگه دولتی خونده باشی باید 8 سال اینجا کار کنی و هزینه هایی ک دولت برات کرده رو حلال کنی بع ش بری..
اگه پول داریم میتونی 50 تومن بدی و مدرکتو خلاص کنی.. ینی همون هزینه ای ک دولت برات کرده..
شاید 50 تومن زیاد باشه.. ولی خب..
تغذیه... ایمیل دادم ب یه خانومه فوق تخصص تغذیه.. چی بود اسمش.. اها.. خانومه اسلامی.. نمیدونم حجت الاسلامی یا همچین چیزی بود.. مطبش خیابان سئول بود..
پدر ک ن😐 مادره علم تغذیه ی ایران..
بهش گفتم میتونم بعد فارغ التحصیلی بیام پیشتون کار کنم.. گفت حضوری بیا ببینم چی میگی😁
گفت وقت بگیر بیا..
نرفتم..
چون تغذیه تو ایران جا نیفتاده هنوز..
الان شاهرود و سمنان و گرگان و اکثر شهرا دارن میگیرن
فک نمیکنم استخدامی ب تعداد اونا باشه..
مطبم بزنن مطمعن نیستم مریض بیاد..
مخصوصن تو شهرای کوچیک ک خیلی مریضی ب اون صورت ندارن..
باز خودت میدونی..
منم بین این 3 تا مونده بودم ک پرستاری رو زدم
