بنام میهنی جمله ای دوستم تو طرفداری گفت همونو گذاشتم واس اینستام اول شعرم این بود
هنگام سپیده دم خروس سحری
دانی که چرا همی کند نوحه گری
یعنی که نمودند در آینه ی صبح
کز عمر شبی گذشت و تو بی خبری
الان جمله دوستمه
هر چه آید بسرم باز گویم بگذرد، وای از این عمر من که با میگذرد می گذرد
.
الان میخوام عوضش کنم بذار
"بازنده ی تمام انتخاب های طبیعی"
