طرفداری - کارخانه بازیکن سازی فوتبال ایتالیا در فاز تهاجمی مدت زیادی است که چیز خاصی برای ارائه ندارد. مجموعه ای از استعدادهای نسل جدید فوتبال ایتالیا نام خودشان را سر زبان ها انداختند اما بازیکنی که بشود به آن چه در فوتبال باشگاهی و چه در فوتبال ملی اعتنا کرد، به هیچ عنوان یافت نشده است.
با این وضعیت همچنان لورنتزو اینسینیه با 27 سال سن مهم ترین بازیکنی است که فوتبال ایتالیا می تواند روی آن در فاز تهاجمی حساب کند و طبیعی است ستاره ناپولی نتواند در تیم ملی به تنهایی آن بازدهی كه در ناپولی دارد، از خود نشان دهد. فدریکو برناردسکی، بازیکن سابق فیورنتینا و فعلی یوونتوس، یکی دیگر از استعدادهای نسل جدید بازیکنان ایتالیایی بود که بسیاری از تاکتیک نویسان و کارشناسان فوتبال ایتالیا معتقد بودند می تواند در فاز تهاجمی تبدیل به ستاره شود. برناردسکی شروع خوبی در فیورنتینا داشت و این انتظار وجود داشت که با پیوستن به یوونتوس، گام اصلی توسط او برداشته شود. با این حال جوان ایتالیایی در فصل نخست اوضاع خوبی در یوونتوس نداشت. او فصل گذشته انتخاب اول الگری نبود و البته مصدومیت سنگینی که تجربه کرد نیز او را از رسیدن به پیشرفت در یوونتوس دور کرد. تاکتیک نویسان ایتالیایی اما از برناردسکی قطع امید نکردند. آن ها معتقد بودند که "فدریکوی واقعی" در فصل جدید می تواند رخ نمایی کند.
پیشتر در این مطلب توضیحات فنی مفصلی پیرامون سبک بازی برناردسکی ارائه داده ام. تغییر اصلی که در وضعیت او در فصل جدید ایجاد شده اما مربوط به دو مسئله است. نخست حضور کریستیانو رونالدو، به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ و یکی از بزرگ ترین الگوهای تلاش و سخت کوشی در تاریخ ورزش که اتفاقا خیلی زود قوی ترین رابطه را با برناردسکی برقرار کرد و دوم نیز پست و نقش جدیدی که مکس الگری در فصل جدید برای برناردسکی در نظر گرفته است. پست و نقش جدیدی که در دیدار برابر فروزینونه سرانجام به طور كامل عملی شد و اتفاقا بازیکن یوونتوس بهترین عملکرد ممکن را در آن داشت.
بعضی تاکتیک نویسان ایتالیایی پس از نهایی شدن ترکیب بازیکنان یوونتوس در فصل جدید، پیشنهاد جالبی برای الگری پیرامون برناردسکی داشتند. آن ها معتقد بودند با پیوستن رونالدو و اینکه یوونتوس مجموعه ای از بهترین بازیکنان کناری را در فاز تهاجمی در اختیار دارد، فدریکو برناردسکی باید در پست و نقش جدیدی به میدان رود. آن ها روی نقش «Mezzala» تاکید داشتند. این نقش همان طور که پیش از این نیز به طور خلاصه در این مطلب به آن اشاره کرده ام، معادل ایتالیایی «Half-winger» است. این نقش برای بازیکنانی در پست هافبک میانی تعریف می شود. بازیکنان حاضر در این نقش گرچه بازی را به عنوان یک هافبک میانی (در اکثر مواقع یک هافبک میانی در خط میانی سه نفره) آغاز می کنند اما عمده وظایف آن ها حضور در کناره های زمین در فاز تهاجمی و همکاری با بازیکن خط جلوی سمت خود است.
بهترین مثال درباره این نقش مربوط به آنخل دی ماریایِ کارلو آنچلوتی می شود. دی ماریا بازی را به عنوان یک هافبک میانی در خط هافبک سه نفره رئال مادرید آغاز می کرد (آلونسو، مودریچ و دی ماریا) اما شرح وظایف او بیشتر در فاز تهاجمی و حضور در کناره های زمین بود. به طوری که او در سمت چپ همکاری و هماهنگی خوبی با رونالدو به عنوان یک «Inside forward» (توضیح مفصل فنی پیرامون این نقش) داشت و معمولا با اضافه شدن رونالدو به باکس تبدیل به بازیکن کناری رئال مادرید در سمت چپِ خط جلو می شد. غالبا بازیکنانی در این نقش می توانند موفق شوند که ذاتا یک وینگر یا بازیکن کناری خط جلو باشند اما الگوهای موفقی همچون مارک همشیکِ مائوریتسیو ساری یا پل پوگبایِ آنتونیو کونته نیز در این مورد وجود دارد. فدریکو برناردسکی نیز با توجه به اینکه ذاتا یک وینگر و بازیکن کناری خط جلو محسوب می شود، می تواند یک انتخاب مناسب برای سرمربی باشد که می خواهد از این نقش در رویکرد تاکتیکی اش استفاده کند.
انتظار تاکتیک نویسان ایتالیایی سرانجام در بازی مقابل فروزینونه در این مورد به سر رسید. در شرایطی که بازی به طور کامل برای یوونتوس گره خورده بود، برناردسکی به جای بنتانکور به میدان آمد تا در نقش «Mezzala» در خط هافبک سه نفره یوونتوس ظاهر شود. خط هافبکی متشکل از پیانیچ، امره جان و فدریکو برناردسکی. برناردسکی در سمت چپ خط میانی قرار گرفت تا در کنار کریستیانو رونالدو تبدیل به ابزار تهاجمی آلگری در این سمت شود. به دو تصویر زیر دقت کنید. تصویر اول نقاط ارسال پاس توسط برناردسکی را نشان می دهد و تصویر دوم نقاطی که برناردسکی پاس هم تیمی هایش را دریافت کرده است. می بینید که چگونه او به عنوان یک هافبک میانی در نقش «Mezzala» در یک سوم تهاجمی و متمایل به کناره های سمت چپ توپ را به گردش درآورده است. عمده وظایف یک بازیکن در نقش «Mezzala» مربوط به این نکته می شود: حضور پررنگ و تاثیرگذار در «Half space» (توضیح مفصل فنی پیرامون این مسئله) و کناره های زمین در فاز تهاجمی. این تاثیرگذاری طبیعتا شامل پارامترهای گلزنی، پاس گل، ایجاد شانس گلزنی و به گردش در آوردن توپ است.
تصویر بعد این حضور "تاثیرگذار" را بهتر نمایش می دهد. برناردسکی در بازی مقابل فروزینونه در دقایق نه چندان زیادی که در زمین حضور داشت توانست چهار شانس گلزنی برای هم تیمی هایش ایجاد کند که از میان این تعداد، یکی از شانس ها نیز شانس مسلم گلزنی محسوب می شد. مشاهده می کنید که او سه بار به طور مستقیم درون باکس حریف متمایل به سمت چپ توانسته حضور خطرناک و موثری داشته باشد. او گرچه تنها در نیمه دوم به بازی فراخوانده شد اما توانست در میان تمامی بازیکنان حاضر در زمین رتبه نخست را از حیث ایجاد شانس گلزنی به خود اختصاص دهد.
برناردسکی در پنج دقیقه پایانی و پس از گل برتری رونالدو، با تعویض مانژوکیچ و به بازی آمدن ماتویدی بار دیگر به خط جلو رفت تا ماتویدی جانشین او در خط میانی سه نفره شود. بازیکن ایتالیایی گل خودش را نیز روی یک ضد حمله سریع که توسط رونالدو آغاز شد، با دقت و هوش بالایی به ثمر رساند تا نشان دهد رفته رفته به بلوغ نزدیک می شود. از پیوستن کریس رونالدو به عنوان یکی از مولفه های موثر در پیشرفت برناردسکی پیشتر صحبت کردیم. همان طور که گفتیم رونالدو به عنوان الگوی تلاش و سخت کوشی در تاریخ ورزش شناخته می شود. رابطه نزدیکی که خیلی زود میان رونالدو و برناردسکی شکل گرفته (به طوری که این دو زمان زیادی را بیرون زمین با یکدیگر سپری می کنند) توانسته تا همین جا تاثیر مثبتی روی برناردسکی داشته باشد. او نسبت به گذشته تلاش بیشتری از خود چه در بازی و چه در تمرینات نشان می دهد و بسیار متمرکزتر از همیشه است. این مسئله توسط الگری نیز بارها مورد تاکید قرار گرفته است.
درخشش برناردسکی در پست و نقش جدیدش دست آلگری را برای استفاده بیشتر و موثرتر از این بازیکن در ادامه فصل باز گذاشته است. جایی که با توجه به ترافیک بالای بازیکنانی کناری در فاز تهاجمی در ترکیب یوونتوس، برناردسکی می تواند در نقش جدید بازدهی بیشتری داشته باشد. مهم تر از تمامی این مسائل اما تغییر ذهنیت و رویکرد فدریکو برناردسکی است. بازیکن حالا دیگر 24 ساله یوونتوس به خوبی متوجه شده اگر می خواهد نامش به لیست بلند بالای استعدادهای ستاره نشده فوتبال ایتالیا در سال های اخیر اضافه نشود، باید به طور کامل روی پیشرفت در یوونتوس و برداشتن گام های اصلی تمرکز کند و صد البته که نقش الگری و رونالدو در این پیشرفت بسیار کلیدی بوده و در ادامه نیز می تواند بسیار کلیدی باشد.
