وئیس فیلیپه مادیرا کایرو فیگو در تاریخ ۴ نوامبر سال ۱۹۷۲ در آلمادای پرتغال به دنیا آمد.
فعالیت‌ها
فیگو در دوازده سالگی به استخدام تیم نوجوانان اسپورتینگ لیسبون درآمد. وقتی هفده سال داشت، برای تیم بزرگسالان اسپورتینگ در لیگ فوتبال پرتغال به میدان رفت. وی در نوزده سالگی توجه جهان فوتبال را به خود جلب کرد.
بدین ترتیب فیگو در سال 1989 به عنوان عضوی از تیم ملی زیر 16 سال پرتغال به مقام سوم جهان در اسکاتلند رسید. دو سال بعد با تیم زیر 20 سال پرتغال قهرمان جام جهانی جوانان در کشور خودش شد.
در سال 1995 از اسپورتینگ لیسبون راهی اف.ث. بارسلونا شد. در آنجا با مربیان بزرگی چون یوهان کرایف، بابی رابسون و لوئیز فان گال تمرین کرد و به یکی از معروف‌ترین فوتبالیست‌های آن زمان تبدیل شد.
پس از جام ملت‌های 2000 اروپا در بلژیک و هلند، که به عنوان بهترین بازیکن آن جام نیز شناخته شد، با قرادادی به مبلغ 60 میلیون یورو که درآن زمان یک رکورد محسوب می‌شد، به رئال مادریدپیوست. قراردادی که تا امروز چهارمین قرارداد سنگین تاریخ فوتبال می‌باشد.
در 18 آگوست سال 2004 در مادرید کناره‌گیری‌اش از تیم ملی پرتغال را اعلام کرد، اما در 4 ژوئن سال 2005 در جام جهانی 2006 در مقابل اسلواکی به میدان بازگشت.
در ژوئن سال 2005 از آنجایی که به وضوح در برنامه‌های وندرلی لوکزامبورگو، سرمربی رئال جایی نداشت، توسط این تیم برای انتقال به تیمی دیگر آزاد گذاشته شد و بدین ترتیب به اینتر میلانپیوست.
در 8 ژولای سال 2006 در شکست 1 بر 3 در مقابل تیم ملی آلمان در دیدار رده‌بندی جام جهانی، آخرین بازی‌اش برای تیم ملی پرتغال را انجام داد.
فیگو در پایان فصل 07/2006 قصد داشت به تیم الاتحاد جده عربستان بپیوندد تا فعالیتش را در آنجا به پایان برساند. او ابتدا یک پیش قرارداد با این تیم برای یک سال بازی امضاء کرد و قرار شد از اول ژولای سال 2007 در این تیم بازی کند. اما گویا مشکلاتی بین او و باشگاه به وجود آمد و این انتقال به انجام نرسید. به همین علت فیگو تصمیم گرفت یک فصل دیگر در اینتر میلان بماند و در آنجا یک قرارداد یک ساله به امضاء رساند.
در 4 نوامبر سال 2007 در یک دیدار در سری A در مقابل یوونتوس تورین در پی خطای پاول ندود، برای چندمین بار پایش شکست. در 16 فوریه سال 2008 در بازی مقابل لیوورنو دوباره به میدان بازگشت. پس از چندین بار اختلاف‌نظر با روبرتو مانچینی، سرمربی اینتر، تصمیم گرفت در پایان فصل این تیم را ترک کند. اما وقتی هم‌وطن وی، خوزه مورینیو جانشین مانچینی شد، قراردادش را یک سال دیگر با اینتر تمدید کرد.
در 30 مه سال 2009، کمی پس از قهرمانی در لیگ فوتبال دسته اول ایتالیا، در وب‌سایت رسمی باشگاه اعلام کرد که دیگر قراردادش را با این تیم تمدید نمی‌کند و می‌خواهد در یک باشگاه کوچک پرتغال به فعالیتش خاتمه دهد.
فیگو رکورددار بازی ملی در پرتغال است و در کنار اوزه‌بیو یکی از موفق‌ترین فوتبالیست‌های این کشور می‌باشد.
فیگو با وجود خداحافظی از فوتبال ولی همچنان در صحنه فوتبال حضور دارد و به عنوان یکی از مدیران ارشد باشگاه اینتر میلان فعالیت می‌کند.
عناوین و موفقیت‌ها
به عنوان بازیکن ملی:
مقام سوم جام جهانی زیر 16 سال: 1989
قهرمان جام جهانی جوانان: 1991
نایب قهرمان اروپا: 2004
مقام چهارم جهان: 2006
به عنوان بازیکن باشگاهی:
قهرمان جام حذفی پرتغال: 1995
قهرمان جام حذفی اسپانیا: 1997، 1998
قهرمان جام در جام اروپا: 1997
قهرمان سوپر جام اسپلنیا: 1999
قهرمان لیگ قهرمانان اروپا: 2002
قهرمان سوپر جام اروپا: 2002
قهرمان باشگاه‌های جهان: 2002
قهرمان باشگاه‌های اسپانیا: 1998، 1999، 2001، 2003
قهرمان جام حذفی ایتالیا: 2006
قهرمان سوپر جام ایتالیا: 2006، 2008
قهرمان باشگاه‌های ایتالیا: 2006، 2007، 2008، 2009
افتخارات شخصی
مرد سال فوتبال اروپا: 2000
مرد سال فوتبال جهان: 2001
مرد سال فوتبال پرتغال: 1995، 1996، 1997، 1998، 1999، 2000
