🔻در طول دههٔ ۹۰ فوتبال ایتالیا خانهٔ بی چون و چرای فوتبال در جهان به شمار می رفت. باشگاه های سری آ ۱۳ جام اروپایی را کسب کردند، ۶ بار رکورد نقل و انتقالات در جهان را تغییر دادند و ۶ بار توپ طلا را بدست آوردند. به این ها باید ستارگان پرشمار آن روزهای دنیای فوتبال که در ایتالیا توپ می زدند را اضافه کرد از آسپریلا تا زیدان. به دورانی که سری آ بر جهان حکمرانی می کرد خوش آمدید...🔺
🔻داوید و روبرتو🔻
شاید گاسکوئین باعث شد تا سری آ در تلویزیون انگلیس پخش شود اما تاخیر در بازی کردن او برای بازی در لاتزیو موجب آن شد که او اولین انگلیسی ای نباشد که در دههٔ ۹۰ در سری آ بازی می کند.
اندکی پس از پیوستن گاسکوئین به لاتزیو، دیوید پلات با قراردادی ۵/۵ میلیون پوندی به باری پیوست. باشگاهی که بیشتر برای سقوط نکردن به دسته های پایین تر می جنگید و در منطقه ای در جنوب ایتالیا واقع شده است. پلات اذعان دارد که پیش از پیوستنش به باری حتی نمی دانسته که باری در کجای ایتالیا قرار داشته است.
با وجود اینکه این هافبک در نخستین فصل حضورش در ترکیب خروس ها ۱۱ بار گلزنی کرد اما نتوانست مانع سقوط تیمش به سری بی شود. پس از سقوط باری به سری بی پلات به یوونتوس پیوست.
پلات می گوید:"هنگامی که به رختکن تیم نگاه می کردم به بزرگی و قدرت تیم پی می بردم، جانلوکا ویالی که با ۱۲ میلیون پوند از سمپدوریا به یووه آمده بود و روبرتو باجو که با ۸ میلیون پوند فلورانس را به مقصد تورین ترک کرده بود، دو بازیکنی بودند که انتقال هایشان رکورد نقل و انتقالاتی جهان را جابجا کرده بود."
یوونتوس در فصل پیش از آن هم با برد برابر بروسیا دورتموند به قهرمانی "جام یوفا" رسیده بود. با این حال پلات در یوونتوس هم ماندگار نشد.
پلت دلیل جدایی اش از بیانکونری را اینگونه بیان می کند:"من خیلی در یوونتوس بازی نکردم. آنتونیو کنته در خط میانی و روبرتو باجو در خط حملهٔ تیم به خوبی با یکدیگر بازی می کردند. روبرتو باجو در یوونتوس حکم روبرتو مانچینی در سمپدوریایی را داشت که من بعدا به آن پیوستم. آن دو با هم هماهنگ بودند و جایگزین شدن من بجای آن ها بسیار دشوار بود!"
پلات و مانچینی در حقیقت با یکدیگر ارتباط داشتند. چند ماه پیش از پیوستن پلات به سمپدوریا، مانچینی طی تماسی غیر منتظره از او خواسته بود تا به لوییجی فراریس بیاید و همبازی اش شود.
سمپدوریا بهترین دوران تاریخ خودش را سپری می کرد: پس از قهرمانی آن ها در "جام برندگان اروپا" در سال ۱۹۹۰، آن ها توانستند یگانه قهرمانی خود در سری آ تا کنون را در فصل ۱۹۹۰/۹۱ بدست آورند.
بازیکنان تیم برای جشن گرفتن قهرمانی در لیگ تصمیم گرفتند تا همگی موهای خودشان را بلوند کنند؛ در این میان چون آتیلیو لومباردو طاس بود مجبور بود تا برای یک هفته از موی مصنوعی استفاده کند!
گفته می شود زمانی که بازیکنان سمپدوریا به ملاقات پاپ جان پل دوم رفتند او با دیدن بازیکنان تیم با این چهره ها، گیج شده بود.
سمپدوریا سپس در سال ۱۹۹۲ به فینال "جام باشگاه های اروپا" رسید اما در وقت های اضافهٔ فینال، ضربه آزاد رونالد کومان موجب شد تا بارسلونا در ویمبلی جام را بالای سر خود ببرد.
پلات می گوید که از تماس مانچینی شوکه شده است و مانچینی هم گفته است که هرگز فشاری از روی باشگاه برای متقاعد کردن من، بروی او نبوده است. پلات همچنین می گوید که در زمانی که به یوونتوس پیوست فکر می کرد این آخرین باشگاهی است که در ایتالیا تغییر می دهد، اما چنین چیزی در کار نبود، زیرا او دوست داشت در زمین بازی کند!
🔻تماس درست🔻
انتقال پلات به سمپدوریا به بهترین تصمیم دوران فوتبالی او تبدیل شد. هرچند دس واکر، دیگر انگلیسی حاضر در سمپدوریا در فصل قبل از آن توانسته بود عملکرد خوبی را در تیم از خودش به جای بگذارد (البته او در ۳۰ بازیِ سری آ که به میدان رفت در پست غیر تخصصی اش یعنی دفاع کناری بازی کرد و از این اتفاق هم چندان راضی نبود) اما عملکرد دیوید پلات هم در نوع خودش فوق العاده بود. زوج او و مانچینی در خارج از زمین هم به دوستانی صمیمی تبدیل شدند.
پلات می گوید:"رابی (روبرتو مانچینی) علاقه داشت تا در یک راه معیّن قرار گیرد و بخاطر همین موضوع بود که ۱۵ سال در سمپدوریا ماندگار شد. این موضوع برای او کار می کرد. سبک بازیِ تیم با سبک بازیِ مانچینی یکی بود و او من را هم برای جا افتادن در تیم درست می دید."
پلات همچنین می گوید:"زندگی او باشگاه بود، همه عاشق او بودند و او هم از این موضوع باخبر بود. او هرگز کسی را آزار نمی داد؛ علی الخصوص از زنان مواظبت می کرد و با آن ها درست رفتار می کرد! او مثل توتی و رم بود. اگر به کافه یا باری می رفت هرگز پولش را خودش حساب نمی کرد. او می توانست چیزی را که می خواهد انجام دهد، اما هواداران همیشه می دانستند که او چیزی را که به نفع باشگاه باشد انجام می دهد."
در ماه می سال ۱۹۹۵ یک حادثه جالب بین مانچینی و هواداران سمپدوریا رخ داد. سمپدوریا بازی قبلی خودش را که از قضا دربی دلا لانترنا بود را با شکست مواجه شده بود و در این بازی میزبان برشا بود. مانچینی می دانست که هواداران عصبی هستند و هنگامی که بازیکنان پیش از بازی دور زمین تمرین کنند، رفتار های نامناسب از سوی آن ها سر می زند. این اتفاق افتاد اما در طول بازی هیچ اتفاق ناراحت کننده ای رخ نداد.
پلات می گوید:"با دو گلی که من در دقایق پایانی بازی زدم، ما بازی را ۲-۱ بردیم. اتمسفر فوق العاده ای در ورزشگاه وجود داشت. در پایان بازی رابی من را به سمت هواداران کشاند و ما در میان تشویق فوق العادهٔ هواداران ورزشگاه را دور زدیم. در پایان رابی در میان تشویق تماشاگران زمین مسابقه را ترک کرد و این پس از یک برهه سخت فوق العاده بود."
پلات در سمپدوریا با لومباردو و گولیت هم بازی شد (گولیت در سال ۱۹۹۳ به سمپدوریا پیوست و در سال ۱۹۹۴ دوباره به میلان بازگشت. البته او بار دیگر توسط سمپدوریا خریداری شد) و به سمپدوریا کمک کرد تا در کوپا ایتالیا به قهرمانی برسد و به نیمه نهایی "جام برندگان اروپا" راه یابد؛ هر چند در پنالتی ها مغلوب آرسنال شدند. پلات دوران حضورش در سمپدوریا را همواره به عنوان یکی از بهترین برهه های دوران زندگی اش می شناسد.
پلات می گوید:"بهترین بازیکنان جهان در سری آ بازی می کردند. در گذشته بازیکنان انگلیسی زیادی به ایتالیا می آمدند، پیش از آنکه اینترنت، یوتیوب و اسکای بوجود بیاید. ما می شنیدیم که می گفتند فوتبال ایتالیا دفاعی است اما با این حال تعداد جام های اروپایی کسب شده توسط باشگاه های ایتالیایی را می دیدیم! هر چند که تیم های انگلیسی معتقدند طی آن سال ها محرومیت نزدیک به ۶ ساله آن ها از حضور در اروپا به فوتبال انگلیس صدمه زد. دیدن این چیز برای من اما داستان متفاوتی داشت. من همواره از فوتبال ایتالیا به اندازه ای که در خور آن بود، قدردانی کردم. شما می توانستید بازی ها را در خانه هایتان در انگلیس تماشا کنید. همانطور که خانواده و دوستان من همواره می گفتند که فوتبال ایتالیا بسیار محبوب است."
دیوید پلات از سمپدوریا به آرسنال پیوست و روبرتو مانچینی هم به همراه سرمربی تیم، اسون گوران اریکسون به لاتزیو پیوست. پلات یک فصل در آرسنال دبل کرد و یک بار هم به عنوان بهترین بازیکن سال انگلیس انتخاب شد. با این حال چندین انگلیسی دیگری که به ایتالیا آمدند سرنوشت جالبی نداشتند؛ لی شارپ که از لیدز یونایتد به صورت قرضی سمپدوریا آمد چندان موفق ظاهر نشد. دنی دیچیو هم که از کویینز پارک رنجرز به ایتالیا آمد نتوانست خودش را با شرایط سری آ وفق دهد. دیگر بازیکن انگلیسی ناکام در ایتالیا وینگر سابق ناتینگهام فارست و نیوکاسل، فرانز کار بود که به رجیانا پیوست و عملکرد ضعیفی در این تیم داشت و سپس به صورت قرضی به بولتون پیوست و در نهایت هم به وست برومویچ منتقل شد.
🔻دیگر روبرتو🔻
پیش از آمدن روبرتو به محوطه جریمه، توپ روی نقطهٔ پنالتی قرار گرفته بود، با این حال بودای کوچک خوشحال نبود. توپ را برداشت، به آن بوسه زد و...
سه سال پیش از این پنالتی مشهور روبرتو باجو، او با انتقالی جنجالی از فیورنتینا به یوونتوس پیوست.
نزدیک به ۵۰ نفر در جریان آشوب هایی که پس از فروش او به یوونتوس ایجاد شد مجروح شده بودند. حتی باجو هم چندان مطمئن به ترک فلورانس نبود. او حتی در مراسم معارفه اش در تورین، حاضر به گردن کردن شال گردن یوونتوس هم نشد!
در نخستین بازگشتش به خانه سابق، از زدن ضربه پنلاتی به فیورنتینا امتناع کرد؛ با وجود اینکه پنالتی زن اول تیم به شمار می رفت. تلاش هم تیمی هایش برای راضی کردن او جواب نداد و در نهایت لوییجی دی آگوستینی ضربه پنالتی را زد. دی آگوستینی پنالتی را از دست داد و یوونتوس بازی را ۱-۰ به فیورنتینا واگذار کرد. هنگامی که روبرتو تعویض شد و به بیرون زمین آمد شال گردنی از سوی هواداران ویولا به سمت او پرتاب شد، او شال گردن را به دست گرفت و به سمت هواداران فیورنتینا تکان داد.
داستان روبرتو باجو، یک معمایِ دست نخورده است. او با اینکه افتخارات پرشماری کسب نکرد اما از دید بسیاری با استعداد ترین بازیکن سری آ در دهه ۹۰ به شمار می رفت. تنها مردی که یک سال کامل در سری آ بازی کرد، رکورد نقل و انتقالاتی فوتبال جهان را جابجا کرد و در پایان برنده توپ طلا شد (رونالدو هم در سال ۱۹۹۷ پس از اینکه با ۱۹/۵ میلیون پوند به اینتر پیوست، توپ طلا را برد اما یک سال کامل در سری آ نبود و بخش اعظمی از موفقیتش را در بارسلونا بدست آورد).
استثنایی ترین سال باجو، سال ۱۹۹۳ بود. هنگامی که او (به همراه دیوید پلات) جام یوفا را فتح کرد و به اولین و آخرین جام اروپایی اش دست یافت. باجو طی این سال ۳۹ بار هم گلزنی کرد.
فابریزیو راوانلی در گفت و گوی خودش با فور فور تو می گوید:"باجو فردی درونگرا ولی قهرمانی مطلق بود. تکنیک او فوق العاده بود. روبرتو عقیده داشت که داشتن مهارت در فوتبال، چاره گشای کارش می شود."
باجو تنها دو بار موفق به کسب اسکودتو شد؛ آن هم با دو باشگاه مختلف. اولی را در آخرین سال حضورش در یوونتوس، در سال ۱۹۹۵ بدست آورد. روبرتو در آن فصل بدلیل مصدومیت ۵ ماه از میادین دور بود اما در روزی که بیانکونری با شکست دادن پارما قهرمانی اش را قطعی کرد، سه پاس گل داد.
این اسکودتو همچنین اولین قهرمانیِ الساندرو دل پیروی آن زمان ۲۰ ساله بود. باجو در مصاحبه ای که آن زمان انجام داده بود، او را اینچنین توصیف کرد:"او تمام فاکتور های لازم برای تبدیل شدن به یک بازیکن عالی را دارد."
در ادامه راوانلی از خاطرات تیم در سالی که به قهرمانی در سری آ منتهی شد، می گوید:" در آن فصل ما با سه مهاجم بازی می کردیم: ویالی، من و یکی از بین دل پیرو و باجو.
لیپی در بازی خوانی بسیار خوب بود و به خوبی می دانست تا به چه شکل بازیکنان تیم را تهییج کند. من می توانم حرف های او در نخستین روزی که در تمرین ابتدای فصل حاضر شد را بخاطر آورم. همه ما در وسط زمین جمع شدیم و لیپی با ما صحبت کرد:" یوونتوس به یک نفر وابسته نیست و ما به یک اندازه در آن نقش داریم."
ما به عنوان یک تیم، قدرتمند بودیم. در زمین با وجود بازیکنان با کیفیتی چون آنجلو پروتزی، پائولو سوسا، دیدیه دشان، چیرو فرارا، السیو تاکیناردی و آنتونیو کنته خودنمایی می کردیم.
به یاد دارم که در ژانویه، پارما را با حساب ۳ بر ۱ شکست دادیم و آن ها را در جدول پشت سر گذاشتیم. من در آن بازی یکی از زیباترین گل های دوران بازی ام را به ثمر رساندم؛ روی سانتر نسبتا کوتاه ویالی، با یک ضربه سر دروازه پارما را باز کردم. فوق العاده بود!
شب قبل از بازی برگشت با پارما که منجر به قهرمانی ما در سری آ شد، بدلیل اینکه عصبی بودم، خوابم نمی برد. با این وجود اما به راحتی بازی را با برد پشت سر گذاشتیم. بازی را با نتیجه ۴-۰ به پایان بردیم و من هم در آن بازی دو بار گل زدم. پس از بازی به خانه اومبرتو آنیلی، رئیس افتخاری باشگاه رفتیم و در آنجا جشن گرفتیم.
قهرمانی ما در سری آ اما با مرگ آندره آ فنتوناتو، دفاع چپ تیم که فصل پیش از آن ۲۷ بار هم در لیگ برای یوونتوس بازی کرد، تلخ شد. او تنها ۲۳ سال سن داشت و پیش از آنکه پزشک ها سرطان او را تشخیص دهند بازیکن آینده داری نشان داده بود."
راوانلی همچنین گفت که تمام افتخاراتی که در یوونتوس کسب کردم را به او تقدیم می کنم.
راوانلی به همراه یوونتوس به قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در سال ۱۹۹۶ رسید: آن هم در دیداری که خودش تک گل تیمش را به ثمر رساند. پس از تساوی ۱-۱ دو تیم یوونتوس و آژاکس در ۱۲۰ دقیقه، بازی به ضربات پنالتی رفت و یوونتوس در استادیوم المپیکوی رم به قهرمانی رسید.
فصل بعد، راوانلی در انتقالی غیر منتظره به میدلزبورو پیوست. او ماجرای انتقالش را اینگونه بیان می کند:"من هیچ اطلاعی از علاقه یوونتوس به تمدید قرار داد با من نداشتم. احساس ترس کردم و پس از مشورت با مدیر برنامه هایم تصمیم گرفتم تا به میدلزبورو بروم."
یک سال قبل از قهرمانی یوونتوس در لیگ قهرمانان اروپا، روبرتو باجو به آث میلان پیوست.
سیلویو برلوسکونی خواستار این بود تا با نیمی از دستمزدی که باجو در یووه می گرفت او را به سن سیرو بیاورد و در نهایت موفق هم شد. در حالیکه باشگاه هایی نظیر منچستر یونایتد و بلکبرن هم به جذب باجو علاقه داشتند اما او در نهایت با ۸/۶ میلیون پوند به میلان رفت. باجو در فصل ۱۹۹۵/۹۶ توانست دومین و آخرین اسکودتوی خودش را بدست آورد. در فصلی که ۱۰ بار برای تیمش گلزنی کرد و یکی از مهم ترین گل هایش را از روی نقطه پنالتی به فیورنتینا زد!
🖇منبع: سایت فور فور تو
🔻ادامه دارد...
