اسپانیا با معرفی فیلم «قهرمانان» به مراسم اسکار، عملا تازه‌ترین فیلم اصغر فرهادی به نام «همه می‌دانند» را از گردونه رقابت‌های این مراسم حذف کرد. این درحالی بود که مراسم و جشنواره‌های مختلف خارجی از جمله اسکار طی سال‌های گذشته، جوایزی به فرهادی داده بودند و او سعی داشت با ساخت فیلمی تمام عیار اسپانیایی به نام «همه می‌دانند» ، یک‌بار دیگر خود را مطرح کند.
«همه می‌دانند» دومین فیلم اصغر فرهادی است که در خارج ایران و در یک کشور غربی ساخته می‌شود، اما مانند آثاری که این فیلمساز در داخل ایران می‌سازد اقبالی مشابه در جشنواره‌های سینمایی غرب به آن نمی‌شود. اسپانیایی‌ها حتی حاضر نشدند فیلم فرهادی را به عنوان نماینده این کشور به اسکار معرفی کنند. سینمای اسپانیا در نهایت فیلم «قهرمانان» را به عنوان نماینده سینمای خود در شاخه بهترین فیلم خارجی جوایز اسکار ۲۰۱۹ برگزید.
اگرچه از زمان نمایش فیلم «همه می‌دانند» در جشنواره کن که در پایین‌ترین درجه نظرسنجی‌های اغلب لیست‌های منتقدین آن جشنواره قرار گرفت، معلوم بود که با یکی از ضعیف‌ترین کارهای سینمایی اصغر فرهادی روبه‌رو هستیم اما اکران بسیار ناموفق فیلم یاد شده در فرانسه نیز دلیل دیگری بر افول جدی این کارگردان بود. افولی که از چندین سال پیش و پس از فیلم «جدایی نادر از سیمین»، با تن دادن فرهادی به ساخت آثار سفارشی برای اتحادیه اروپا و امیر قطر و کمپانی ممنتو آغاز و شدت یافته بود.
از میان پنج فیلم آخر اصغر فرهادی که طی سال‌های اخیر ساخته شده‌اند، سه فیلم این کارگردان یعنی «درباره الی»، «جدایی نادر از سیمین» و «فروشنده» در ایران ساخته شده‌اند و به نوعی نقد جامعه ایران محسوب می‌شوند. این سه فیلم جوایز بسیاری در جشنواره‌های غربی به دست آوردند و در بزرگ‌ترین رویداد‌های سینمایی غرب، چون کن و اسکار مطرح شدند، اما دو فیلم «گذشته» و «همه می‌دانند» از این فیلمساز ایرانی که در خارج از ایران و کشور‌های غربی ساخته شده‌اند کمترین اقبال را در رویداد‌های سینمایی غربی تجربه کردند. این موضوع این نظریه را که نقد جامعه ایران در آثار فرهادی در ارزشگذاری آثار وی در جشنواره‌های غربی مؤثر است تا حدودی قوت می‌بخشد. اینکه فیلمسازی، چون جعفر پناهی با وجود محرومیت از فیلمسازی در ایران به مدت ۱۰ سال حاضر نمی‌شود حتی به طور موقت برای ساخت فیلم به خارج از ایران مهاجرت کند را نیز می‌توان تأییدی بر این مدعا قلمداد کرد، حتی درباره فیلمسازی، چون مرحوم عباس کیارستمی نیز آثاری که او در داخل ایران ساخته جزو بهترین آثار وی به لحاظ دریافت جوایز در جشنواره‌های غربی هستند.
متاسفانه اصغر فرهادی متوجه نشد که توفیق فیلم‌هایی مانند «گذشته» به خاطر قوت سینمایی آن نبوده و یا اسکار فیلم «فروشنده»، نه بابت ویژگی‌های سینمایی‌اش بلکه در واقع به دلیل لابی‌های خواهر امیر قطر و کمپانی فیلمسازی‌اش یعنی «انستیتو فیلم دوحه» بوده که پیش از آن نیز چندین فیلم خود را در جشنواره‌هایی مانند کن و یا مراسم اسکار به موفقیت رسانده بود.
همین توهمات باعث شد که جناب کارگردان، تمام و کمال به آن سوی مرز اسباب‌کشی کرده و هیچ نشانی از ایران و ایرانی بودن در فیلمش باقی نگذارد که شاید بتواند به قول خودش بدون محدودیت‌های داخلی، همه توانایی‌های هنری خودش را به منصه ظهور برساند. ولی هیهات که وقتی آرزوها بر تیر توهمات و تصورات و تخیلات بنشیند، هدفش جز باد هوا نخواهد بود. آیا اصغر فرهادی نیز به همین زودی به پایان راه رسید؟!
