این روز ها زامبی ها برای همه جذاب شده اند، چه برای کسانی که سریال مردگان متحرک (The Walking Dead) را دنبال می کنند و یا کسانی که آب و مهمات برای حمله احتمالی زامبی ها ذخیره می کنند. زامبی های سریال ها و فیلم ها شبیه هم نیستند؛ بعضی مثل زامبی های فیلم Night of the Living Dead آهسته و احمق هستند و بعضی مانند زامبی هایی که ویل اسمیت در فیلم I Am Legend با آن ها جنگید، باهوش هستند. حالا با وجود فراگیری این زمینه در داستان های علمی تخیلی، علم درباره احتمال وقوع چنین رخدادی چه می گوید؟
آیا زامبی ها می توانند واقعی باشند؟!
آیا زامبی ها می توانند واقعی باشند؟!
کسانی هستند که سعی می کنند خود را خیلی جدی تر از سرگرم شدن با ایده وجود زامبی ها نگه دارند. با این حال تعدادی دانشمند جدی و مهم هستند که ویژگی های زامبی ها را بررسی و پرسش های مهمی درباره اتفاقاتی که می تواند برای مغز و بدن انسان بیفتد مطرح می کنند. CDC (مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ایالات متحده آمریکا) یک نقشه مقابله با زامبی طراحی کرده که پر از ایده برای زمانی است که مردگان شروع به حرکت کنند. عجیب است که این ایده ها مطابق تمهیداتی است که برای دیگر وضعیت های اورژانسی مفید است. در هر حال آمادگی برای از بین بردن تعدادی زامبی خیلی جالب تر از پنهان شدن در زیرزمین هنگام یک گردباد است، کاری که به CDC خیلی باید به آن بپردازد.
معمولا زامبی ها بعد از آلوده شدن به یک ویروس به وجود می آیند. این که یک ویروس چه مقدار پخش شود به نحوه انتقال آن بستگی دارد. ویروسی که از طریق مایعات بدن منتقل شود خیلی راحت تر از ویروسی که از طریق هوا منتقل می شود قابل مهار است. به همین دلیل بد ترین شیوع ابولا ( که از طریق مایعات بدن منتقل می شود ) تنها 4877 نفر را در 11 ماه کشت در حالی که آنفولانزا، که از طریق هوا منتقل می شود، هر سال بیش از 250 هزار نفر را در جهان می کشد. اگر ویروس زامبی ها تنها از طریق گاز گرفتن منتقل شود می تواند قبل از شیوع مهار شود.
به هر حال لازم نیست زیاد دقیق شویم. زامبی های نمرده در سینما هرگز نمی توانند واقعی باشند. مغز باید کار کند تا بتواند به ماهیچه ها پالس حرکتی بدهد و قلب نیز باید بتنپد تا اکسیژن و مواد مغذی را در بدن بگرداند. با مرده بودن زامبی ها، قلب دیگر نمی تپد، مغز دیگر کار نمی کند و بدن آن چه نیاز دارد را دریافت نمی کند. پرونده بسته شد:
زامبی ها مرده اند و مرده می مانند.
زامبی ها نمی توانند زنده باشند اما چه می شود اگر موجودات زنده همین ویژگی های زامبی ها را داشته باشند؟ استیون شولزمن (Steven Scholzman)، استادی در دانشکده پزشکی هاروارد می گوید اتفاقی که برای زامبی ها می افتد عصبی است و ربطی به نمرده بودن آن ها ندارد.
عصب شناسان، تیموتی وراستاینن (Timothy Verstynen) و بردلی ویتک (Bradley Voytek) این ایده را هنگامی ابراز داشتند که برای ساخت یک ویدئو همکاری می کردند، ویدئویی که در آن یک زامبی را آزمایش می کنند و از نشانه های فیزیکی بیمار برای تشخیص دلیل علائم راه رفتن آهسته، عدم تعادل، صحبت کردن بریده بریده و بی معنی و اشتهای سیری ناپذیر استفاده کردند. تمام این رفتار ها مشابه اختلالات عصبی شناخته شده است و می تواند به آسیب قسمت خاصی از مغز مربوط باشد. اگر چه هنوز بیماری شناخته شده ای وجود ندارد که تمام علائم زامبی بودن را دارا باشد اما این دو نفر عبارت اختلال کمبود آگاهی (Consciousness Deficit Hypoactivity Disorder) را برای توضیح این حالت مطرح کرده اند.
