اکنون بکالی بر مسند ریاست باشگاهی نشسته که نه نامی دارد و نه لوگویی و نه پیراهنی و نه تاریخی.
وقتی گئورگ بکالی مالک باشگاه استوا بخارست در سال 2011 با تهدید به ممنوعیت استفاده از نام و لوگوی باشگاهش روبرو شد برابر قصر بزرگش در مرکز بخارست طی مصاحبه مطبوعاتی سرش را بالا گرفت و با صدای بلندی گفت: «... برای باشگاه نام جدیدی برخواهم گزید. می‌توانم باشگاهم را به هر نامی بخوانم. من رنگ پیراهن و لوگوی باشگاه را تغییر خواهم داد» و سپس تاکید کرد: «... این باشگاه به من تعلق دارد، من.» سپس در انتها افزود: «... بگذارید ببینیم طرفداران از من حمایت خواهند کرد یا ژنرال‌های ارتشی. من قوی‌تر از آن‌ها هستم، قوی‌تر.»
چند هفته پیش بود که کنستانیتن گالکا مربی استوا بخارست مردانش را با پیراهنی ناآشنا بدون نام و لوگوی استوا پس از حکم دادگاه روانه میدان کرد. او تنها کسی بود که روی گرمکنش لوگوی استوا جایی پیدا کرده بود. روی بیلبورد میدان نامی از «استوا بخارست» به چشم نمی‌خورد. روی بیلبورد نوشته شده بود: «تیم میزبان». آن شب 1500 نفر برای تیم میزبان به ورزشگاه آمدند، فقط 1500 تن. میان آن‌ها 500 طرفدار افراطی که معمولا با نعره‌هایشان از بکالی حمایت می‌کردند هم خاموش شده بودند. تیم میزبان در آن شب سرد برابر سکوهای خالی با یک گل پیروز شد. چند روز بعد «استوا بخارست دیروز» و «تیم میزبان امروز» در رقابت‌های جام اروپا برابر دینامو کیف به میدان رفت. قیمت بلیط فقط پنج پوند بود و خیلی‌ها انتظار داشتند حداقل پنجاه هزار طرفدار پرشور استوا سکوها را پر کنند. با این وصف فقط 8000 نفر راهی استادیوم شدند و «تیم میزبان» این بار با دو گل شکست خورد و راهی به دیدارهای پلی‌اف پیدا نکرد.
گره خوردن سرنوشت باشگاه استوا بخارست با گئورگ بکالی بازتابنده فروپاشی نظام ورزشی است که روزگاری حداقل در شعارها به «طبقه کارگر» می‌بالید و نام مردم را لابلای شعارهایش تکرار می‌کرد. مسیری طی‌شده توسط استوا که از 7 ژوئن 1947 در دوران تکتازی کمونیست‌ها آغاز شد و با تکیه به ارتش سرخ رومانی جلو آمد همیشه پر تب و تاب بود و آمیخته به سیاست و قدرت‌طلبی. پای حکم برپایی باشگاه امضای ژنرال میهایل لاسکار رئیس ارتش رومانی به چشم می‌خورد. استوا بخارست باشگاه محبوب خانواده چائوشسکو بود و در دهه 1980 عصر طلایی را رقم زد... پس از فروپاشی کمونیسم گئورگ بکالی سیاستمدار و تاجر رومانیایی جلو آمد. بکالی طی انتخابات مجلس رومانی 2000 فقط 16266 رای آورد... سال 2004 حزب «دمکرات مسیحی» را برپا کرد و این بار در انتخاباتی که فریاد زد به خداوند قسم خورده از رومانی کشوری درخشان بسان آفتابی لایزال در دل آسمانی بسازد به 184560 رای دست یافت... سال 2005 بود که نشریات رومانیایی خبری چاپ کردند که بر مبنای آن بکالی دستور کشیدن تابلویی الهام گرفته از تابلوی «شام آخر» لئوناردو داوینچی را داده بود که در آن٬ حضرت مسیح در وسط میز نشسته بود و حواریونش در دو طرفش به چشم می‌خوردند... او سال 2006 ادعا کرد حزبش «انقلاب فرهنگی» را در رومانی رقم خواهد زد... سال 2009 که رسید در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرد و فقط 1/91 درصد رای کسب کرد... سپس «بانک بکالی» را با فقط سرمایه سی میلیون یورو بنا نهاد که فقط میلیونرهای رومانیایی می‌توانستند در آن حساب باز کنند... او که املاک و مستغلات بی‌پایانی را پس از فروپاشی کمونیسم در رومانی از آن خود کرده بود با واگذاری بخش کوچکی از آن‌ها ابتدا مالک 51 درصد باشگاه استوا بخارست شد و کمی بعدتر 15 درصد دیگر را هم از آن خود کرد.
بکالی مالک استوا بخارست شده بود. صاحب پرافتخارترین باشگاه رومانی. رباینده 25 عنوان قهرمانی لیگ رومانی، 21 قهرمانی جام حذفی، قهرمان اروپا 1986 برابر بارسلونای تری ونبلز، قهرمان سوپر کاپ 1986 برابر دینامو کیف والری لوبانفسکی... این چوپان‌زاده متولد 1958 با تکیه به رفاقت دیرینه‌اش با گئورگی هاجی، شمایل فوتبال رومانی، می‌خواست امپراطوری جدیدی را در فوتبال رومانی برپا کند. استوا نخستین باشگاه رومانیایی بود که نام کمپانی غربی «فورد» را روی پیراهنش آورده بود. برندهای بعدی عبارت بودند از «کاسترول» و «فیلیپس» خیلی چیزهای دیگر. پارسال بود که بکالی قرارداد سالی 1/5 میلیون یورویی با کمپانی «سینی اینشورنس» که در زمینه بیمه فعالیت می‌کرد امضا کرد. ولی سال‌های اخیر را در سایه جنجال‌ها و اتهامات سپری کرده بود. سال 2005 میزان بدهی‌هایش یازده میلیون دلار برآورد شدند. کمی بعدتر به دلیل نپرداختن مالیات‌هایش چند کمپانی جدید برپا کرد تا بدهی‌هایش را تخفیف دهد. دادگاه عالی او را سه سال و نیم به زندان انداخت و او با ریخت و پاش فراوان آزاد شد. استویکا مدیر باشگاهش را به جرم فساد مالی و پول‌شویی دستگیر کرده بودند، موستاتا رهبر طرفداران باشگاه را قتل متهم کرده بودند.
اکنون سه سال از آن مصاحبه برابر خانه قصرگونه‌اش سپری شده و بکالی پس از دو بار پیروزی در دادگاهی عمومی در دادگاه عالی برابر ژنرال‌ها زانو زده. ژنرال‌هایی که سهم بیشتری از ثروت تمام‌نشدنی او را می‌خواهند. ژنرال‌هایی که برای استفاده او از نام و تاریخ استوا تکه‌های بزرگ‌تری از کیک غول‌آسای او در عصر میلیونرهای عصر پس از فروپاشی کمونیسم می‌خواهند. بنابراین دادگاه عالی رومانی طی رای خود هرگونه اجازه در استفاده از نام، لوگو و برند باشگاه را غیر قانونی اعلام کرده‌اند. بر اساس رای دادگاه هر آن‌چه به تاریخ و نماد باشگاه استوا بخارست مربوط می‌شود از آن وزارت دفاع استوا است و نه هیچ کس دیگر. 25 عنوان قهرمانی لیگ رومانی و 21 قهرمانی جام حذفی، قهرمانی اروپا 1986 و قهرمانی سوپر کاپ 1986 به ارتش تعلق دارد و نه بکالی. اکنون بکالی بر مسند ریاست باشگاهی نشسته که نه نامی دارد و نه لوگویی و نه پیراهنی و نه تاریخی. او باشگاهی دارد با چند بازیکن و مربی. باشگاهی بی‌نام. باشگاهی که گذشته‌اش طی یک حکم راهی بایگانی‌ها شده، راهی آرشیوها، کتابخانه‌ها و فیلم‌ها و عکس‌ها. باشگاهی که طرفدارانش نمی‌دانند کجا پیدایش کنند.
.
کلیپی در همین رابطه گذاشتم که دیدنش خالی از لطف نیست https://www.tarafdari.com/node/997284
.
.
منبع: https://1varzesh.com/football/europe/11077
