مهدی کلامیاین کاملا درسته که تمرکز رو عدم موفقیت مورینیو خیلی زیاده. و شاید غیر منصفانه هم باشه، ولی دلیل داره
اولا که انسان هایی که موفق بودن در گذشته مقدار زیادی تنفر ایجاد میکنن برای حریف هاشون. اما بعضی افراد حریف های خیلی قابل احترامی هم نبودن
مثلا خوزه واقعا در تمام طول مربیگریش از بازی های روانی زیادی استفاده کرده، این چیزی نیست که رسانه ها به این زودی فراموش کنن
دوره اولش تو چلسی انگلیسی حرف زدن رانیری رو مسخره میکرد
جنگ های کاملا بی دلیلش با ارسن ونگر در حالی که اصلا بحثی بینشون نبود
گرفتن دماغش جلو مسی واسه رفتن رو اعصابش
درسته که همه افراد موفق hater دارن، ولی طبیعیه که زمین خوردن یکی مثل دیگو کوستا یا سرخیو راموس برای فوتبال دوستا لذت بخش تر از زمین خوردن دیوید بکام یا مثلاً فن در سار یا هر کس دیگه ایه که سوژه ای دست مردم نداده، خواهد بود. کل دوران مربی گریش آدمی بوده که همه رو با دلیل یا بی دلیل سوژه کرده، حالا هم رسانه ها دارن عوضش رو در میان
