لیگ برتر ایران با رویکرد جدی تر ,گل نخوردن آغاز شده است .
چهار هفته گذشته است .
۳۲ بازی برگذار شده است .
۶۰ گل رد و بدل شده است . (میانگین زیر ۲ گل در هر بازی )
هفته اول ۱۰ گل .
هفته دوم ۲۶ گل .
هفته سوم ۸ گل .
هفته چهارم ۱۶ گل .
استفاده از سیستم هایی با دو هافبک سر عقب ، سیستم قالب بوده است .
۴.۲.۳.۱ و ۴.۴.۲ مثال های بارز این سیستم ها هستند .
تیمی مانند پرسپولیس گل نمیخورد و یک دلیل مشخص دارد ، و تیمی مانند نفت مسجد سلیمان گلی به ثمر نرسانده است . (در ادامه به آنها خواهیم پرداخت)
به جز پدیده و سپاهان و ذوب آهن سایر تیمها در این چهار هفته ، بصورت کامل و یکپارچه هجومی بازی نکرده اند .
در امارهایی از تیم پرسپولیس مقابل استقلال خوزستان مثلا تیم خوزستانی ۷۸ بار به زمین پرسپولیس آمد که فقط ۳۸موردش را خط اول پرس ، تیم تهرانی قطع کرده است .
نکته دیگر خنثی سازی حملات حریف توسط لایه ی آخری پرس ، پرسپولیس بوده است .
یکی از دلایل این توانایی در خنثی سازی به عمق تیمی برمیگردد .
در فوتبال دنیا ، عمق تیمی اصولا بین ۳۰ تا ۲۵ متر است . طول بازی اصولا کم است .
در پاره ای وقتها مشاهده شده است که عمق تیمی مانند آتلتیکو به ۱۶ متر هم میرسد و گذشتن از این لایه ها ، بسیار سخت است .
سرعت بازی بین خطوط در فوتبال ایران کم است ، تیمها برای بازیسازی اسیر تله های فیزیکی حریف میشوند و این یکی از دلایل این است که برانکو در این سالها تیمهایش را با خط دفاعی قدرتمند میشناسیم . چون با کم کردن فضا برای حریفان و اصول دفاع منطقه ای راهی برای نفوذ پرتعداد به لایه ی آخر پرس خود نمیدهد .
شما مقایسه کنید خلق موقعیتهای ۴ بازی اول لیگ داخلی علیه پرسپولیس را با یک نیمه دوم بازی مقابل السد را ، توانایی بازیکنان درست ، اما رویکردهای تاکتیکی و نوع آموزش سطح چنین تیمهایی کاملا متفاوت است .
امسال تراکتور با ۳ مدافع به میدان آمد .
حقیقتا از این تنوع سیستم خوشحال شدم ، اما به مرور و با فشار افکار عمومی و منتقدان و اشتباهات مکرر دفاعی ، توشاک بزرگ دست از این سیستم کشید .
حقیقتا لیگ ایران به تنوع روش و سیستم بازی نیازمند است . امیدوارم تراکتور با جذب مدافعین و وینگ بکهای تخصصی به سیستم مورد علاقه توشاک‌بازگردد .
سپاهان ِ قلعه نویی فاقد پلی میکری در قد و قواره ی محرم نویدکیا است . اما در این سالها قلعه نویی نشان داده مربی بزرگی است و بلدترین مربی برای لیگ ایران است . یکی از مشکلات قلعه نویی طی این سالها عدم رعایت عمق پرس بوده است ، گاهی بین لایه ی اول پرس و لایه ی آخر پرس تیمی اش فاصله زیادی دیده میشود که باعث شده است نبردهای بزرگی را از دست بدهد .
در تیم استقلال یک نکته جالب وجود دارد ، این تیم شکل و شمایل فوتبال تاتنهامی دارد . قدرت توپگیری بالا ، قدرت دریبل زنی بالا .
استقلالی ها هر زمانی موفق بوده اند در این ۴ هفته که آمار خیره کننده توپگیری در زمین حریفان را بالای میانگین لیگ ایران را داشته اند . (بازی ذوب و تراکتور) این تیم مقابل پیکان و پارس به دلیل استراتژی ناهماهنگ پرس آماری زیر پنجاه درصد ارقام بالا را بجای گذاشت .
شفر یک مربی آلمانی است .
روش پرس آلمانی ها هم مشخص است .
ایده های او تا چه حد میتواند استقلال پر نوسان را در ادامه به تیمی قوی و قالب در لیگ ایران برگرداند مشخص نیست .
یکی از شاهکارهای تیم شفر ۳۴ مورد بازپسگیری توپ در بازی ذوب آهن در زمین ذوب بوده است با خلق درصد بالای دریبل موفق .
لیگ ایران باید ، لیگ شجاع تری باشد ، تا بازتولید تاکیتیکی موفق تری داشته باشد .
از تفاوتهای دیگر لیگ ایران با استانداردهای جهانی مسئله (drop) کردن است .
یعنی اشغال فضای بین مدافعین و هافبکهای حریف و‌شکستن خطوط.
تیم بستن ، زوج سازی ٬ پردازش ایده ها ، تمرین کردن و حل کردن مشکلات تاکتیکی از سخت ترین کارهایی است که یک انسان میتواند انجام دهد ، و انتقاد ساده ترین کار است .
شرایط حاکم بر مدیریت ورزش گاهی ایجاب میکند تیمها این چنین بسته و با ترس از باختن بازی کنند ، اما باید بدانیم که در جام جهانی هم چنین سبک و روشی سبک قالب بر جام جهانی بوده است ٬اما باید مربیان و مدیران لیگ ما بپذیرند در دل فوتبال با عمق ۱۶ متر آتلتیکو زدن ۴ گل به رئال مادرید نهفته بود .
ارادتمند محمد صالحی
