طرفداری - "آنجا زندگی چیزی فراتر از کریستیانو رونالدو است"
این تیتر روزنامه کوریره دلو اسپورت در مورد اینتر بود. تیتری که البته، پرینت و منتشر کردنش آسان بود اما در واقعیت، خیلی ها نمی دانند آن را باور کنند یا خیر.
از زمانی که یوونتوس خرید کریستیانو رونالدو را تمام کرد -خریدی که به انتقال قرن معروف شد- خبرها کاملا پیرامون این ستاره پرتغالی و قهرمان هفت دوره اخیر اسکودتو بود و به نظر می آید هشتمین اسکودتوی یوونتوس از همین حالا کلید خورده است.
با این وجود، نباید فراموش کنیم فصل گذشته سری آ در بین 5 لیگ معتبر اروپا، تنها لیگی بود که تا هفته های آخر قهرمان خود را نشناخته بود و رقابت دو طرفه یوونتوس و ناپولی برای کسب اسکودتو به گلزنی دقایق پایان پیپیتا در مه آتزا بستگی داشت. از رقابت برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان هم باید یاد کنیم. جای اینتر و لاتزیو در چند دقیقه پایانی آخرین بازی عوض شد و نراتزوری بالاخره راهی لیگ قهرمانان شد. این رقابت سال گذشته باعث می شود دیگر غول های یتالیا به این امید داشته باشند که "زندگی چیزی فراتر از کریستیانو رونالدو است" و بعضی پا را فراتر بگذارند و بگویند "زندگی چیزی فراتر از بیانکونری است".
اینتر یکی از این غول هاست.
پیش از افت محسوس فوتبال ایتالیا در سال های اخیر، این لیگ به عنوان بهترین لیگ جهان و حتی تاریخ فوتبال شناخته می شد. در سال های اخیر قدرت خرید تیم های ایتالیایی کاهش یافته بود و ستاره ها بیشتر ترجیح می دادند راهی لیگ برتر یا لالیگا شوند اما اوضاع به وضوح در حال تغییر است.
در سال 2011، نراتزوری در بین ثروتمندترین باشگاه های اروپایی در رده هشتم قرار داشت. آنها اخیرا در رده نوزدهم این لیست قرار گرفتند. نراتزوری در حالی که باشگاه های اروپایی در حال رشد سرسام آور بودند، بین سال های 2010 تا 2016، 27 درصد از لحاظ ارزش و ثروت اقتصادی نزول کرد.
از سوی دیگر، در حالی که منچستریونایتد درآمد خود را بین سال های 2010 تا 2016، 234 درصد افزایش داد، در مدت مشابه رشد درآمد اینتر تنها 4 درصد بود.
با این حال، سرمایه گذاری گروه سونینگ از زمان روی کار آمدن در سال 2016، تلفات سالیانه اینتر را کاهش داده است و کارشناسان ایتالیایی پیش بینی می کنند درآمد آنها در فصل جاری به بالای 300 میلیون یورو خواهد رسید. حالا آنها از نظر ارزشمندی برند باشگاه به رده سیزدهم اروپا رسیده اند؛ یعنی دو پله پایین تر از یوونتوس، قهرمان سال های اخیر ایتالیا.
رشد اقتصادی در باشگاه ها، به یک بیزینس جاه طلبانه و پربار تبدیل شده است. اینتر در این تابستان بزرگترین کودتای اخیر خود را تجربه کرد. آنها راجا ناینگولان را با 38 میلیون یورو خریداری کردند و برای لائوتارو مارتینز 23 میلیون یورو پرداخت کردند. متئو پولیتانو و کیتا بالده در پست وینگر به خدمت گرفته شدند و ورود کوادو آساموا، استفان دی فرای و شیمه ورسالیکو به تقویت دفاع آنها بسیار کمک می کند. فراموش نکنیم اینتر فصل گذشته 30 گل دریافت کرد و از این بابت، بدترین آمار دفاعی را در بین چهار تیم برتر سری آ داشت.
در همین حال، اسپالتی و اینتر با تجربه گرانبهایی که فصل گذشته به دست آوردند و کسب سهمیه لیگ قهرمانان، خیلی امیدوارند تا در جبهه های مختلف نبرد کنند. ترکیب آنها حالا روی نیمکت هم بسیار کامل تر شده و مطمئنا اسپالتی در تعقیب اسکودتو خواهد بود:
تیم ما از هر لحاظ آماده و تست شده است. حالا آماده ایم هر تیمی را شکست دهیم. این یعنی باید در مقابل هر تیمی برای پیروزی به میدان برویم. من فکر می کنم در این فصل ترکیب قوی تری دارم. نه تنها به دلیل خریدهای جدید، بلکه حالا ما یکدیگر را بهتر می شناسیم و ایده های واضح تری برای اهدافمان داریم. باید رتبه چهارم فصل گذشته خود را ارتقا دهیم.
اسپالتی در دقایق زیادی از فصل گذشته با سیستم 4-2-3-1 تیمش را به میدان فرستاد و حتی در تامین این سیستم نیز با توجه به نفراتش با مشکلاتی همراه بود اما حالا با تقویت تیم، پلن اول به طور کامل انجام شدنی است و می تواند به سیستم 3-4-2-1 به عنوان پلن بی روی بیاورد. در حالی که تا همین چند وقت پیش اینتر برای خرید کاندروا از لاتزیو تلاش می کرد، حالا او یک بازیکن تقریبا مازاد به حساب می آید. در تمام پست ها اسپالتی گزینه جانشین مناسب در اختیار دارد. حالا اینتر در دروازه، خط دفاع، مدافعان کناری، هافبک، وینگرها و مهاجم نوک بازیکنانی حداقل قابل قبول دارد. هیچکدام از بازیکنان اصلی این تیم به نوعی پاشنه آشیل به حساب نمی آیند و سطح کلی تیم به وضوح بالاتر رفته است.
در حالی که احتمال دارد که باشگاه بتواند پس از انتقال بلند پروازانه تابستان به دلیل بهبود وضعیت مالی باشگاه، به آرامش برسد، طرفداران اینتر می توانند از پیشرفت هایی که به دست آمده، افتخار کنند. مطمئنا هنوز هم نتیجه در زمین بازی مشخص می شود، اما اینتر سرانجام منابع لازم برای کم کردن فاصله با صدر را دارد و باید به عنوان مدعی شناخته شود.
در حالی که فصل گذشته میلان با لی یونگ هونگ رکورد نقل و انتقالات تابستانی تاریخ ایتالیا را شکست و اینتر خریدهای بزرگی انجام نداده بود، آندره آ آنیلی در مصاحبه ای عجیب عنوان کرد:
به نظر من رقیب اصلی ما اینتر است. من چیزی از مالکان میلان نمی دانم و آنها را نمی شناسم پس نمی توانم قضاوت کنم اما گروه سونینگ کاملا سازمان یافته و جدی است.
دیروز هم جوزپه ماروتا، اینتر را رقیب اصلی یوونتوس در کسب اسکودتو دانست. مساله مهم دیگر این است که اینتر با سونینگ تیم فروشنده ای نیست. آنها ستاره های خود مانند پریشیچ و ایکاردی را از منچستریونایتد و رئال مادرید دور کرده اند. کاری که ثروتمندترین باشگاه های جهان کمتر می توانند انجام دهند. اخیر مد شده که ترکیب تیم هایی مانند موناکو و آژاکس بدون خروجی های بزرگ در صفحات اجتماعی منتشر می شود. موناکو اگر فروش نداشت، می توانست یکی از قوی ترین ترکیب های جهان را داشته باشد. اینترِ جدید با سونینگ حداقل تاکنون نشان داده به هیچ عنوان فروشنده نیست. آنها بازیکن مازاد می فروشند، نه ستاره اصلی. تنها همین مساله می تواند گواه بازگشت اینتر در آینده نزدیک باشد.
فوتبال قابل پیش بینی نیست. آنها ممکن است قهرمان اسکودتو شوند و یا حتی سهمیه لیگ قهرمانان را نگیرند اما روندی که اینتر طی می کند، سیاست های مالی و نقل و انتقالاتی این تیم و جدیت گروه سونینگ ما را به یاد آغاز دوره ریاست آندره آ آنیلی در یوونتوس می اندازد و شرایط کاملا به سمت مطلوب رو به جلو می رود. باشگاه ایده های واضحی دارد و برنامه ریزی های بسیار خوبی انجام داده است. آنها در تابستانی که تا 30 ژوئن گرفتار تامین بودجه و راضی کردن یوفا برای فیرپلی مالی بودند، نه تنها این کار را به خوبی انجام دادند بلکه در ادامه ترکیبشان را به شدت تقویت کردند.
کریستیانو رونالدو در سال اخیر، توپ طلا گرفته و آمار فوق العاده ای دارد اما زندگی برای این اینتر فراتر از آن است که با حضور رونالدو در تیم رقیب، ناامید شوند و دست از کار بکشند. آنها در همین تابستان به دنبال خرید لوکا مودریچ، بهترین بازیکن جام جهانی 2018 بودند و بازیکن نیز مایل به پوشیدن پیراهن نراتزوری بود. آنها بزرگ فکر می کنند و موفقیت در انتظار چنین افرادی است.
