اختصاصی طرفداری - از 6 مارس سال 1902 که تاریخ رسمی تاسیس باشگاه رئال مادرید به حساب می آید تا به الان (سال 2018) نزدیک به 116 سال می گذرد. 116 سالی که رئال را به موفق ترین تیم تاریخ فوتبال اسپانیا و همچنین بهترین تیم تاریخ فوتبال اروپا و جهان تبدیل نموده است. تیمی که همیشه در بالاترین سطح رقابت های باشگاهی در قاره سبز قرار داشته و هواداران لوس بلانکوس در گوشه و کنار دنیا به تیم پرافتخار خود به حق می بالند. از این رو قصد داریم تا در یادداشتی که در هشت بخش تقدیم شما عزیزان می شود به معرفی 70 ستاره و بازیکن برتر تاریخ این باشگاه بر اساس عملکرد فردی، تاثیرشان در افتخارات و عملکرد این تیم و نوستالژی و خاطرات هواداران رئال مادرید از این بازیکنان پرداخته ایم. بدون شک نظرها و معیارها در خصوص بهترین ها متفاوت بوده و این مطلب نیز بر اساس سلیقه شخصی نویسنده و دوستانی که بنده را در این زمینه یاری داده اند، تهیه شده است.
گفتنی است در بخش افتخارات، تنها دستاوردهای هر بازیکن با پیراهن رئال مادرید در کنار افتخارات ملی و فردی لحاظ شده و سایر افتخارات به دست آمده این بازیکنان در دیگر باشگاه ها به غیر از رئال مادرید، در این یادداشت منظور نشده است.
50. استیو مک منمن (2003-1999)
استیو مک منمن از بازیکنان خاطره ساز و دوست داشتنی انگلیسی در بین طرفداران فوتبال در دنیا محسوب می شود که هواداران رئال مادرید نیز با او خاطرات خوب و خوش زیادی دارند. مک منمن متولد 11 فوریه 1972 (بهمن ماه 1350 شمسی) در بندر لیورپول کشور انگلستان است. این هافبک ارزشمند انگلیسی، سابقه بازی در تیم های مطرحی هم چون لیورپول، رئال مادرید و منچسترسیتی را دارد. بسیاری استیو مک منمن را موفق ترین بازیکن فوتبال انگلیس در خارج از این کشور می شناسند. شروع فوتبال مک منمن از باشگاه جوانان لیورپول و در سن 16 سالگی بود. وی تا 18 سالگی در جوانان لیورپول توپ زد و سپس در سال 1990 به تیم اصلی راه پیدا کرد. مک منمن یکی از بازیکنان قدیمی و خاطره ساز باشگاه لیورپول است، به طوری که او در 9 فصل حضورش در این تیم، در 364 بازی برای قرمزهای آنفیلد 66 گل به ثمر رساند. مک منمن در فصل 92-1991 توانست 51 بازی برای لیورپول انجام دهد و جایگاهش را در این تیم ثبیت کند. در پایان فصل، سرخ ها قهرمان جام حذفی انگلیس شدند که در فینال، مک منمن عنوان بهترین بازیکن میدان را از آن خود کرد. درخشش این بازیکن در ترکیب لیورپول به حدی بود که بسیاری او را با دوران اوج «ایان راش» قیاس می کردند. برایان رابسون، مربی وقت میدلزبورو در اظهار نظری جالب در مورد این بازیکن گفته بود:
همه در لیگ انگلیس می دانند که اگر مک منمن را مهار کنند، لیورپول را مهار کرده اند.
هر چند «روی ایوانز» سرمربی آن روزهای لیورپول، نظر دیگری داشت و می گوید:
متنفرم که بقیه فکر کنند که ما تیمی هستیم که به یک بازیکن وابسته ایم.
در سال 1997 او پیشنهاد 12 میلیون پوندی بارسا را رد کرد و از سویی برای تمدید قرارداد با لیورپول هم به توافق نرسید و گفت که تا پایان قراردادش یعنی تا سال 1999 در لیورپول می ماند. وی در آغاز فصل 99-1998 کاپیتان لیورپول شد. مک منمن یک پایان احساسی در لیورپول داشت. فوت مادرش «ایرنه» نیز در ماه های آخر حضورش در این تیم، باعث شد که پایان کارش در پیراهن سرخ لیورپول تلخ تر از پیش باشد. سرانجام این بازیکن پس از 9 سال حضور در لیگ برتر انگیس و بردن جام حذفی و جام اتحادیه با لیورپول، در سال 1999 به رئال مادرید پیوست.
انتقال وی در زمان خودش، دارای جنجال ها و حواشی زیادی بود. مک منمن ظرف چهار سال حضور در رئال مادرید، قلب هواداران این تیم را فتح کرد. رفتار بسیار نجیبانه این بازیکن درون و بیرون زمین، علاوه بر این که کاملا در خدمت تیم بود، باعث شد که او تبدیل به یکی از محبوب ترین بازیکنان تاریخ رئال مادرید شود. وی در 4 سال حضورش در رئال، انواع و اقسام رکوردهای مختلف را به نام خود در این تیم ثبت کرد و دوران درخشانی را با قوی های سپید شهر مادرید سپری کرد. او تبدیل به اولین بازیکن تاریخ انگلیس شد که در سال 2000 با یک باشگاه غیرانگلیسی قهرمان اروپا می شد. دو سال بعد و در سال 2002 نیز، مک منمن اولین بازیکن تاریخ فوتبال انگلیس شد که دو بار قهرمان چمپیونزلیگ می شود. یکی از بهترین لحظات بازی این هافبک دوست داشتنی در تیم رئال مادرید، زمانی بود که مقابل والنسیا در فینال چمپیونزلیگ سال 2000 گلزنی کرد. مک منمن با یک شوت زیبا دروازه کانیزارس را باز کرد و با یکی از گل هایی که تا ابد در یاد هواداران رئال باقی می ماند به هشتمین قهرمانی اروپایی این تیم کمک کرد. وی در سال 2002 نیز در نیوکمپ در نیمه نهایی چمپیونزلیگ در مقابل بارسلونا گلزنی کرد تا رئال یک تساوی ارزشمند کسب کند و بتواند به فینال این رقابت ها صعود کند.
این بازیکن در دوران حضورش در رئال، در پست های متفاوتی بازی می کرد و روند بی نظیری داشت. 152 بازی و 14 گل زده و کسب 6 جام معتبر، ماحصل حضور این هافبک فوق العاده در دوران حضورش در رئال مادرید بوده است. درخشش استیو مک منمن موجب شد که راه حضور بریتانیایی های دیگر به رئال مادرید باز شود. بازیکنانی مثل گرت بیل و مایکل اوون پیش از پیوستن به رئال از مک منمن مشورت گرفتند که بازیکن سابق لیورپول به هر دوی آن ها توصیه کرد که رئالی شوند. در سال 2003 استیو مک منمن به همراه کلود ماکله له، هیرو و مورینتس از رئال جدا شد و راه منچسترسیتی را در پیش گرفت. او دو سال بعد در پیراهن آبی رنگ منچستر سیتی اعلام بازنشستگی کرد. این بازیکن در مجموع در سه باشگاه لیورپول، رئال و سیتی در 560 بازی 80 گل زد و 182 پاس گل داد. در عرصه ملی اما استیو مک منمن توفیق آن چنانی نداشت و به ندرت به تیم ملی انگلیس دعوت می شد. وی در طول 7 سال، تنها 37 بار پیراهن سه شیرها را برتن کرد و 3 گل ملی نیز برای انگلیس به ثمر رساند.
افتخارات استیو مک منمن در رئال مادرید
قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در فصل های 2000-1999 و 2002-2001
قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل های 01-2000 و 03-2002
قهرمانی در سوپرجام اروپا در سال 2002
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال 2001
افتخارات فردی و ملی استیو مک منمن
کسب عنوان بهترین بازیکن لیگ قهرمانان اروپا در سال 2000
کسب جایزه آلن هاردکر در سال 1995
قرارگیری در تیم برتر سال لیگ برتر انگلیس در فصل 97-1996
قرارگیری در تیم منتخب جام ملت های اروپا 1996
کسب جایزه بازیکن ماه لیگ برتر در ماه دسامبر سال 1997
49. ریکاردو زامورا (1936-1930)
زامورا از دروازه بانان قدیمی و پرآوازه دهه 20 و 30 میلادی تیم ملی اسپانیا و باشگاه های بارسلونا، اسپانیول و رئال مادرید است. این گلر سرشناس که ملقب به «ال دیوینو» در دنیای فوتبال است به خاطر پوشیدن کلاه لبه دار و یک شال گردن سفید در زمین فوتبال مشهور بود که بعدها توسط چندین بازیکن هم عصرش این نوع پوشش تقلید شد. به گفته خود زامورا دلیل این گونه لباس پوشیدن، این بود که از آفتاب و مخالفانش در امان باشد. ریکاردو زامورا مارتینز متولد 21 ژانویه 1901 (بهمن ماه 1279 شمسی) در شهر بارسلونای اسپانیاست. شروع به کار این گلر 186 سانتی در 13 سالگی و باشگاه یونیورسیتاری بود و تا 15 سالگی در این تیم مشغول به بازی بود. زامورا فوتبال حرفه ای خود را از باشگاه اسپانیول در سال 1916 شروع کرد و به مدت 3 فصل وظیفه مراقبت از دروازه این تیم را برعهده داشت. وی به اسپانیول کمک کرد تا در سال 1918 قهرمان جام کاتالونیا شود.
او سپس در سال 1919 راهی بارسلونا شد و سه فصل موفق را با این تیم گذراند. وی با بارسلونا موفق شد در سال های 1920 و 1922 به مقام قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) برسد. زامورا در هر سه فصل حضورش در این تیم به سه قهرمانی پیاپی در جام کاتالان رسید. زامورا پس از سه فصل حضور در بارسلونا در سال 1922 مجددا به اسپانیول بازگشت. در فوریه 1929 اولین بازیش را در لالیگا با اسپانیول انجام داد و در همین سال با این تیم قهرمان جام کاتالونیا شد و اولین کوپا دل ری اش را با تیم اسپانیول به دست آورد. ریکاردو زامورا پس از انجام 26 بازی در لالیگا برای اسپانیول، در سال 1930 به رئال مادرید، که در آن زمان با نام منتخب مادرید فعالیت می کرد، پیوست. رئال مادرید با کمک گلر سرشناس خود و دیگر بازیکنانش موفق به کسب اولین لالیگای تاریخ خود در فصل 32-1931 شد.
یک سال پس از آن، زامورا بار دیگر با رئال مادرید فاتح لالیگا یا لیگ سراسری جدید کشور اسپانیا شد. در سال آخر حضور زامورا و در فینال جام حذفی اسپانیا، رئال مادرید موفق شد با نتیجه 1-2 بارسلونا را شکست دهد و فاتح این رقابت ها شود. زامورا در این بازی، درخشش فوق العاده ای داشت و توانست در طول این مسابقه چندین موقعیت گلزنی را از هم تیمی های سابق خود بگیرد. وی پس از 6 فصل حضور موفق در رئال مادرید و کسب 4 جام با ارزش با این تیم، راهی فوتبال باشگاهی فرانسه و تیم نیس شد. وی یک سال در این تیم مشغول به بازی شد و در سن 37 سالگی با پیراهن این تیم فرانسوی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. در عرصه رقابت های ملی، ریکاردو زامورا در سال 1920 به همراه جوزپ سامیتیر، فلیکس سه سوماخا، پی چی چی و خوزه ماریا بلائوسته، اعضای اولین تیم ملی اسپانیا را تشکیل دادند. مربی این تیم نیز «فرانسیسکو برو» بود و به همراه این تیم، زامورا توانست مدال نقره المپیک 1920 بلژیک را ببرد.
زامورا 46 بازی ملی برای تیم ملی اسپانیا انجام داد و در جام جهانی 1934 نیز حضور داشت. وی هم چنین 13 بازی برای منتخب کاتالان انجام داده است. وی به مدت 38 سال به عنوان بازیکنی که بیشترین بازی ملی را دارد، در کشور اسپانیا شناخته می شد تا این که «خوزه آنخل ایریبار» جای او را گرفت. ریکاردو پس از بازنشستگی از فوتبال در عرصه سرمربی گری، هدایت تیم هایی نظیر نیس، سلتا، مالاگا، اسپانیول و تیم ملی اسپانیا را برعهده داشت. زامورا در 8 سپتامبر 1978 (شهریور 1357 شمسی) در سن 77 سالگی درگذشت. به یاد این دروازه بان افسانه ای فوتبال اسپانیا از سال 1958 از سوی روزنامه مارکا جایزه ای (جایزه ریکاردو زامورا) به دروازه‌بانی تعلق می‌گیرد که پایین‌ترین نسبت گل خورده به تعداد بازی‌ها را در طول یک فصل داشته باشد. زامورا توسط مجله ورلدساکر به عنوان یکی از برترین بازیکنان قرن بیستم انتخاب شده است.
افتخارات ریکاردو زامورا در رئال مادرید
قهرمانی در رقابت های لالیگا در دو فصل 32-1931 و 33-1932
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در سال های 1934 و 1936
افتخارات فردی و ملی ریکاردو زامورا
کسب مدال نقره المپیک 1920 بلژیک به همراه تیم اسپانیا
بهترین دروازه بان اسپانیایی قرن بیستم از سوی فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال
یکی از برترین بازیکنان قرن بیستم به انتخاب مجله ورلدساکر
قرارگیری در تیم منتخب جام جهانی 1934 از سوی فیفا
کسب عنوان بهترین دروازه بان جام جهانی 1934 از سوی فیفا
قهرمانی در لالیگا در دو فصل 40-1939 و 41-1940 به عنوان سرمربی در تیم اتلتیکو آویاسیون
48. کلود ماکله له (2003-2000)
کلود ماکله له از آن دست، ستارگانی است که هواداران رئال مادرید، همیشه افسوس آن را می خورند که چرا بازیکنی به مانند او فقط و فقط سه فصل برای این تیم بازی کرد. ستاره ای که رئال مادرید پس از جداییش در سال 2003، تا به الان نزدیک به 213 میلیون یورو، صرف خرید بازیکنانی کرد که در حد ماکله له باشند. از نوری شاهین که فقط 4 بازی برای رئال مادرید انجام داد بگیرید تا بازیکنانی به مانند سامی خدیرا، مایکل اسین، ممدو دیارا و حتی امرسون و فرناندو گاگو؛ ولی هیچ کدام از این بازیکنان به واقع نتوانستند حتی به گرد پای این هافبک دفاعی فوق العاده برسند. شاید فقط بتوان از ژابی آلونسو و کاسمیرو برای پرکردن این پست کلیدی در رئال مادرید پس از دوران ماکله له نام برد. با این مقدمه به سراغ معرفی کلود ماکله له یکی از برترین هافبک دفاعی های تاریخ رئال مادرید و دنیا می پردازیم. کلود ماکله له متولد 18 فوریه 1973 (بهمن ماه 1351 شمسی) در کشور زئیر است. ماکله له فوتبال خود را در 18 سالگی از نانت آغاز کرد.
وی 6 فصل برای نانت بازی کرد و در 205 بازی موفق یه زدن 12 گل برای قناری ها شد. این بازیکن در نانت موفق شد در فصل 95-1994 به مقام قهرمانی لیگ فرانسه دست یابد. ماکله له پس از نانت، راهی المپیک مارسی شد که در آن زمان، یکی از پرافتخارترین باشگاه های فرانسه به حساب می آمد. 32 بازی و زدن دو گل برای بندرنشینان مارسی، کافی بود تا سلتاویگو خواهان او شود. کلود به اسپانیا رفت و برای تیم محبوب گالیسیا بازی کرد، اما این پایان کارش در سرزمین ماتادور ها نبود، چرا که رئال مادرید نامدار برای در اختیار گرفتن او دست به کار شد. پس از دو فصل بازی در سلتاویگو و انجام 70 بازی برای این تیم، ماکله له در سال 2000 با مبلغ 14 میلیون یورو، پیراهن سفید کهکشانی ها را به تن کرد و تبدیل به یکی از بهترین بازیکنان سانتیاگو برنابئو شد. این بازیکن فرانسوی تا سال 2003 در رئال باقی ماند و با این تیم توانست، به 7 جام معتبر از جمله لیگ قهرمانان اروپا (1 بار) و لالیگا (2 بار) دست یابد.
کلود 140 بار در طول این 3 فصل با پیراهن رئال مادرید به میدان رفت و نقش کلیدی و مهمی در نظم دادن به خط هافبک رئال و قطع حملات تیم های دیگر در طول بازی هایی داشت که به میدان می رفت. ماکلله در طول 140 بازیش برای رئال مادرید، تنها توانست 1 گل به ثمر برساند، اما بدون شک تاثیری که در ترکیب کهکشانی ها گذاشت به مراتب از آقای گلی لالیگا ارزشمندتر بود. سال ها بعد از او، ژابی آلونسو نقشش را در رئال ایفا کرد و در قهرمانی قوهای سپید مادرید در لیگ قهرمانان نقشی کلیدی داشت. سرانجام پرز جاه طلب، این ستاره ارزشمند را در ازای 20 میلیون یورو به چلسی فروخت. پرز در توجیه فروش کلود ماکله له در آن سال ها می گوید:
من بازیکنی که نتواند یک پاس 4 متری بدهد را در تیمم نگه نمی دارم!
اما فقدان همان بازیکن که از دادن پاس 4 متری عاجز بود، باعث شد تا رئال مادرید برای کسب دهمین قهرمانی اش در لیگ قهرمانان اروپا، 12 سال صبر کند و میلیون ها میلیون یورو خرج کند تا بتواند مشابه این بازیکن را به رئال بیاورد. به هر حال این ستاره فرانسوی در سال 2003 از رئال جدا شد و به لیگ برتر انگلیس و تیم چلسی پیوست و موفقیت های خود را این بار با این تیم لندنی تکرار کرد. ماکله له در چلسی خیلی زود به یکی از مهره های موثر این تیم تبدیل شد. 5 سال بازی در چلسی، 217 بازی و 2 گل، کارنامه او را به عنوان یکی از بهترین های تاریخ فوتبال، پربارتر کرد. در طول این 5 سال، ماکله له به همراه چلسی به 6 جام از جمله دو قهرمانی متوالی در لیگ برتر انگلیس دست یافت. پس از 5 سال بازی در لندن، پاری سن ژرمن مقصد بعدی او بود و تا پایان دوران فوتبالش یعنی سال 2011، در این تیم بازی کرد و بالاخره کفش هایش را آویخت و خود را بازنشسته اعلام کرد.در رده ملی ماکله له 71 بار سابقه پوشیدن پیراهن تیم ملی فرانسه را داشته و مهم ترین افتخار ملی او، نایب قهرمانی با تیم ملی کشورش در جام جهانی 2006 بوده است.
افتخارات کلود ماکله له در رئال مادرید
قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در فصل 02-2001
قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل های 01-2000 و 03-2002
قهرمانی در سوپرجام اروپا در سال 2002
قهرمانی در جام بین قاره ای در سال 2002
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال های 2001 و 2003
افتخارات فردی و ملی کلود ماکله له
نایب قهرمانی در جام جهانی 2006 به همراه تیم ملی فرانسه
کسب عنوان بهترین بازیکن سال چلسی در سال 2006
47. فرانسیسکو بویو (1997-1986)
فرانسیسکو بویو یکی از دروازه بانان سرشناس فوتبال اسپانیا و باشگاه رئال مادرید بود که 11 سال مسئولیت حفاظت از دروازه قوی های سپید شهر مادرید را برعهده داشت. بویو با 542 بازی در لالیگا یکی از بازیکنان سرشناس و قدیمی در این زمینه در اسپانیا محسوب می شود و نزدیک به 20 سال به طور حرفه ای در سطح اول فوتبال اسپانیا مشغول به بازی بود. فرانسيسكو (پاكو) بويو سانچز متولد 13 ژانویه 1958 (دی ماه 1336 شمسی) در بتانزوس، دهستانی کوچک در استان لاکرونیای اسپانیاست. وی فوتبال حرفه ایش را در سال 1975 و از باشگاه رئال مایورکا در دسته دوم باشگاه های اسپانیا شروع کرد و یک سال در این تیم مشغول به بازی بود. پس از یک فصل بازی در مایورکا، بویو این تیم را به مقصد دپورتیوو لاکرونیا ترک گفت.
قرارداد پاکو بویو با لاکرونیا چهار ساله بود و وی در مدت حضورش در لاکرونیا در 122 بازی وظیفه حراست از دروازه این تیم را برعهده داشت. البته در این بین یک فصل (79-1978) به صورت قرضی به تیم هوئسکا فرستاده شد و در سال 1979 مجددا به دپورتیوو لاکرونیا برگشت. در سال 1980 بویو به تیم سویا ملحق شد تا بتواند برای اولین بار طعم حضور در لالیگا را بچشد. فرانسیسکو بویو به مدت 6 فصل در سویا حضور داشت و در 242 بازی رسمی با پیراهن این تیم در میادین مختلف در دروازه این تیم ایستاد. بازی های خوب بویو در سویا باعث شد که او در سال 1983 به تیم ملی اسپانیا نیز دعوت شود. با این حال تا زمان پیوستن پاکو بویو به رئال مادرید در سال 1986 او به هیچ عنوان و افتخاری دست نیافته بود.
شروع افتخار آفرینی های این دروازه بان بزرگ از همان بدو ورودش به رئال مادرید آغاز شد و توانست در فصل اول حضورش در این تیم، به قهرمانی در رقابت های لالیگا دست یابد. بویو با 6 قهرمانی در لالیگا از بازیکنان پرافتخار باشگاه رئال مادرید محسوب می شود که علاوه بر این 6 جام، موفق به کسب 7 کاپ دیگر و در مجموع 13 جام ارزشمند در 11 سال حضورش در رئال مادرید شده است. فصل اول حضور بویو در رئال مادرید علاوه بر قهرمانی در لالیگا با درخشش او در بازی های اروپایی هم همراه بود؛ جایی که او در بازی مقابل یوونتوس در مرحله عملکرد فوق العاده ای در مقابل ستاره این تیم، میشل پلاتینی داشت. آن بازی در مجموع برنابئو و دل آلپی 1-1 شد و كار به ضربات پنالتي كشيد و بويو سه پنالتی از پنالتی های یاران يوونتوس را مهار كرد و اولين جايزه زامورا را در سال دوم حضورش در مادريد كسب كرد.
در آن فصل در بازی های ليگ او در 35 بازی تنها 23 گل دريافت كرد. بویو در فصل 95-1994 توانست رکورد خیره کننده 709 دقيقه کلین شیت را از دسامبر 1994 تا 12 فوريه 1995 از خود بر جای گذارد كه در تاريخ لاليگا پنجم است. بويو ششمين و آخرين لاليگايش را نيز در آخرين سال حضور حرفه ای خود در فصل 97-1996 به دست آورد. او در 39 سالگی بازنشسته شد و بعد از 343 بازی در لالیگا برای رئال مادريد، جای خود را بودو ایلگنر داد. در رده ملی نیز، پاکو بویو در طی حضورش در دپورتيوو به تيم زير 21 سال اسپانيا دعوت شد و از دروازه اسپانيا در المپيك 1980 حراست كرد كه اسپانيا در آن بازی ها در همان دور اول حذف شد. در بازی های ملی نيز در هفت بازی که برای تیم ملی اسپانیا به میدان رفت، تنها 2 گل دریافت كرد و يكی از بازيكنان نايب قهرمان اروپا در سال 84 (اسپانيا) بود.
افتخارات فرانسیسکو بویو در رئال مادرید
قهرمانی در رقابت های لالیگا در شش فصل 87-1986، 88-1987، 89-1988، 90-1989، 95-1994 و 97-1996
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل های 89-1988 و 93-1992
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال های 1988، 1989، 1990 و 1993
قهرمانی در جام بین قاره ای در سال 1994
افتخارات فردی و ملی فرانسیسکو بویو
نایب قهرمانی در جام ملت های 1984 اسپانیا به همراه تیم ملی اسپانیا
برنده جایزه زامورا در دو فصل 88-1987 و 92-1991 به همراه رئال مادرید
46. کریم بنزما (2009 - تاکنون)
کریم بنزما با وجود همه فراز و نشیب هایی که در رئال مادرید داشته، اکنون به استقبال دهمین فصل حضورش در این تیم می رود. مهاجمی که هر سرمربی و با هر فلسفه کاری پا به رئال مادرید گذاشته، گویا کریم مهره ثابت و تاثیرگذارش از همان ابتدا بوده است. این مهاجم فرانسوی اگرچه چندین فصل ناامید کننده نیز در رئال مادرید داشته، ولی اگر عملکرد کلی او را زیر ذره بین قرار دهیم، خواهیم دید که کریم بنزما تا چه حد بازیکن مهم و مثمر ثمری برای کهکشانی ها بوده است. شخص پرز که مدیریت باشگاه رئال را برعهده دارد، در این سال ها هیچ گاه حاضر به فروش او نشده و با فروش بازیکنانی نظیر هیگواین، موراتا، چیچاریتو و در نهایت ماریانو او را تبدیل به مهره فیکس رئال مادرید کرده است. سیاست باشگاه در فصل جدید (19-2018) که با عدم خرید مهاجم در نقل و انتقالات همراه بوده ، بازهم نشان داد که رئال مادرید تا چه اندازه ای به مهاجم فرانسوی خود اعتماد دارد. او در حال حاضر در کنار مایورال تنها شماره 9 های تخصصی مادریدی ها هستند.
کریم مصطفی بنزما متولد 19 دسامبر1987 (آذرماه 1366 شمسی) در شهر لیون فرانسه است. پدر و مادر کریم مسلمان و اهل الجزایر هستند. کریم بنزما ششمین فرزند خانواده اش بوده و هشت خواهر و برادر دارد. پدرش کارمند مجلس و مادرش خانه دار است. کریم کشف «گیامه تورا» بود که به غیر از او، کاشف استعداد بازیکنانی نظیر حاتم بن عرفا و فلورن مالودا هم بوده است. کریم بنزما به صورت حرفه ای فوتبال خود را در 9 سالگی و از باشگاه المپیک لیون شروع کرد و در سال 2004 به تیم دوم این باشگاه ملحق شد. بنزما دو فصل برای تیم دوم لیون بازی کرد و در سال 2006 رسما به تیم اصلی لیون پیوست. کریم 5 فصل را در لیون سپری کرد و با این تیم به عناوین ارزشمندی هم چون 4 قهرمانی در لیگ فرانسه دست یافت. در فصل 08-2007 بنزما عنوان بهترین گلزن لیگ فرانسه را از آن خود کرد و در این 5 سال در 148 بازی با پیراهن لیون موفق به زدن 66 گل شد. پس از سپری شدن پنج فصل از حضور وی در باشگاه لیون، کریم بنزما در جولای سال 2009 به باشگاه رئال مادرید ملحق شد.
رقم انتقال قرارداد او از لیون به رئال مادرید 35 میلیون یورو اعلام شد، اما با در نظر گرفتن عملکرد مثبت و نحوه بازی او، مبلغ قرارداد تا سقف 41 میلیون یورو نیز افزایش پیدا می کرد. وی زمانی با باشگاه رئال مادرید قرارداد بست که ستارگان معروف دنیای فوتبال به مانند کریستیانو رونالدو و کاکا نیز در همان سال با رئال قرارداد منعقد کردند. نخستین باری که کریم بنزما برای تیم رئال مادرید بازی کرد، یک بازی دوستانه در شهر دوبلین در مقابل شامروک روورز جمهوری ایرلند بود، که کریم در نیمه دوم وارد زمین بازی شد و تک گل این مسابقه را در دقیقه 87 بازی به ثمر رساند. عملکرد بنزما در فصل اول حضورش در رئال مادرید به هیچ وجه راضی کننده نبود و او تنها توانست 9 گل در 33 حضورش در تمامی رقابت ها به ثمر برساند. اما این پایان ماجرا نبود و شروع گلزنی های بنزما از فصل دوم حضورش در مادرید شروع شد و رفته رفته بنزما خود را در دل هواداران رئال جای داد. کریم در 6 فصل بعد و تا قبل از شروع فصل 17-2016 یکی از گلزنان اصلی رئال لقب گرفت ولی در دو فصل بعدتر باز هم از تعداد گل های وی کاسته شد و انتقاد هواداران لوس بلانکوس از او فزونی یافت. گرچه هدف اصلی هر مهاجمی آن هم در تیمی به بزرگی رئال مادرید گلزنی است ولی نحوه بازی کریم بنزما حتی در این یکی دو فصل اخیر بنا به نظر شخص سرمربی این تیم، زیدان ، مثبت ارزیابی شده است. زیدان در مورد انتقادها از بنزما و شرایط این بازیکن گفته است:
بنزما به اندازهای که از او انتظار می رود گل نمیزند. در این موضوع با منتقدان موافق هستم. اما او بهتر از برخی بازیکنانی است که اتفاقا گلهای زیادی هم می زنند. نه فقط به خاطر سبک بازی، بلکه به خاطر پیدا کردن فضاها و باز کردن آنها در بازی با تیمهایی که دفاعی فشرده دارند. اگر با این توانایی‌ها گل هم میزد آن وقت دیگر هیچ مشکلی نداشت.
هر چند با همه این تفاسیر عملکرد و کارنامه کلی کریم بنزما در رئال مادرید کاملا قابل دفاع بوده است.
بنزما در 9 فصل حضورش تا بدین جا در پیراهن رئال در لالیگا، با 127 گلی که در 276 بازی به ثمر رسانده، عنوان هفتمین گلزن برتر تاریخ رئال مادرید در لالیگا را به خود اختصاص داده است. ضمن اینکه او شاید با 113 پاس گلش حتی از هافبک های خلاق و طراز اول رئال نیز بیشتر پاس گل داده باشد. آمار گل های او در تمامی بازی های رئال نیز به 192 گل در 413 بازی می رسد. نکته جالب توجه دیگری که در مورد این مهاجم فرانسوی وجود دارد این است که او تقریبا به همه تیم های اسپانیایی گل زده است. مهاجم فرانسوی رئال مادرید، تا به حال مقابل30 تیم اسپانیایی به میدان رفته و موفق شده به همه آنها گل بزند. کریم بنزما در تاریخ 10 دسامبر 2011 موفق شد سریع ترین گل تاریخ بازی های ال کلاسیکو را در ثانیه 21 بازی به ثمر برساند. کریم بنزما با 59 گل در لیگ قهرمانان اروپا (47 گل در رئال مادرید و 12 گل در لیون) بهترین گلزن فرانسوی در تاریخ این رقابت ها نیز محسوب می شود. کریم بنزما در فصل 19-2018 باید زیر نظر لوپتگی به میدان برود. مربی ای که نشان داده است تیمش ستاره محور نیست و از خصوصیات بازیکنانش به خوبی بهره می گیرد.
با رفتن رونالدو، قطعا فضاهایی که در اختیار بنزما قرار خواهد گرفت گسترده تر خواهد بود و او خواهد توانست نقش پر رنگ تری در بازی تیمی رئال مادرید داشته باشد و با خلاقیت خود راه را برای گلزنی دیگر بازیکنان این تیم باز کند. در عرصه ملی، بنزما در تمامی تیم های پایه فرانسه بازی کرده و در 81 بازی برای تیم ملی بزرگسالان فرانسه موفق به زدن 27 گل شده است. هر چند روند حضور او در بازی های ملی در تاریخ 13 آوریل 2016 قطع شد و از او برای بازی در جام ملت های اروپای 2016 دعوت به عمل نیامد. دلیل این موضوع نیز به ارتباط بنزما به پرونده اخاذی از ماتیو والبوئنا، دیگر بازیکن تیم ملی فرانسه در خصوص فیلم رابطه جنسی او برمی گردد که بنزما به همین دلیل بازجویی و با نظر دیدیه دشام، او از لیست تیم ملی فرانسه خط خورد. حال باید به انتظار نشست و دید که سرنوشت بنزما و رئال مادرید در فصل آتی چگونه خواهد بود و آیا کریم مصطفی بنزما می تواند دوباره به روزهای اوج و شکوه خود در ترکیب رئال مادرید بازگردد؟
افتخارات کریم بنزما در رئال مادرید
قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در چهار فصل 14-2013، 16-2015، 17-2016 و 18-2017
قهرمانی در رقابت های لالیگا در دو فصل 12-2011 و 17-2016
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل 11-2010 و 14-2013
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال 2012 و 2017
قهرمانی در سوپرجام اروپا در سال های 2014، 2016 و 2017
قهرمانی در جام باشگاه های جهان در سال های 2014، 2016 و 2017
افتخارات فردی و ملی کریم بنزما
زننده سریع ترین گل تاریخ بازی های ال کلاسیکو در ثانیه 21 در دسامبر 2011
قهرمانی در جام ملت‌های اروپا زیر 17 سال در سال2004 به همراه تیم نوجوانان فرانسه
کسب جایزه Bravo در سال 2008
کسب عنوان آقای گل لیگ 1 فرانسه در فصل 08-2007
بهترین بازیکن لیگ 1 فرانسه در فصل 08-2007
بهترین بازیکن سال فرانسه در سال های 2011، 2012 و 2014
45. رافائل مارتین وازکز (1990-1983 & 1995-1992)
رافائل مارتین وازکز از بازیکنان قدیمی دهه 80 و90 میلادی باشگاه رئال مادرید بود که در دو دوره زمانی و در مجموع، سابقه 10 سال بازی در این تیم را دارا بوده است. این هافبک اسپانیایی از بازیکنان پرافتخار رئال مادرید به خصوص در زمینه قهرمانی در لالیگا محسوب می شود و توانسته با این تیم به 6 قهرمانی در لالیگا دست یابد. وازکز متولد 25 سپتامبر 1965 (مهرماه 1344 شمسی) در مادرید اسپانیاست. شروع فوتبال این بازیکن از جوانان رئال مادرید و در سال 1980 بوده است. وازکز سه سال در جوانان مادرید بازی کرد و در 18 سالگی و در سال 1983 به تیم بزرگسالان رئال مادرید و به گروه مشهور کرکس ها پیوست. مارتین وازکز در دوره اول حضورش در رئال، 7 سال و تا سال 1990 در این تیم توپ زد و به 11 قهرمانی با رئال مادرید دست یافت. ضمن این که وی در همین دوره در 179 بازی با پیراهن رئال به میدان رفت و موفق به زدن 35 گل برای این تیم شد. این بازیکن پس از 7 فصل حضور در رئال مادرید، در سال 1992 به ایتالیا رفت تا برای تورینو بازی کند. در دو فصل حضور وی در این تیم، وازکز با تورینو موفق شد به مقام نایب قهرمانی جام یوفا در فصل 92-1991 برسد. در 1992 وی مدت اندکی برای تیم فرانسوی المپیک مارسی بازی کرد و سپس به برنابئو بازگشت و دومین دوره حضورش در این باشگاه تا 1995 طول کشید.
در دوره دوم حضور وازکز در رئال مادرید، او در 73 بازی برای این تیم به میدان رفت و موفق به زدن 7 گل نیز برای رئال شد. در سه فصل حضور پایانی مارتین وازکز در رئال مادرید، وی به سه جام دیگر نیز دست یافت. در مجموع در 10 سال حضور این هافبک ارزشمند در ترکیب لوس بلانکوس، او در 252 بازی با پیراهن این تیم در میادین مختلف حضور یافت و موفق به زدن 42 گل نیز شد. تعداد جام های رافائل مارتین وازکز در رئال خیره کننده بوده است و او توانسته در 10 سال حضورش در رئال مادرید، 15 جام ارزشمند کسب کند. از 1995 تا 1997 برای دپورتیوو لاکرونیا بازی کرد و سپس به همراه اعضای گروه کرکس ها، میشل و بوتراگوئنو راهی اتلتیکو سلایا شد. وازکز در همین سال و طی مدت کوتاهی به بوندسلیگا رفت تا برای کارلسروهه بازی کند. در سال 1998 مارتین وازکز پس از تنها 5 بازی برای این تیم آلمانی، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. در عرصه ملی نیز، این هافبک خلاق سابقه 38 بازی برای تیم ملی اسپانیا را داشته و یک گل ملی (برابر تیم اروگوئه در سال 1991) نیز به ثمر رسانده است. وازکز در حال حاضر عضو تیم پیشکسوتان رئال مادرید است و هر از گاهی به یاد روزهای قدیمش در رئال با هم بازی های سابقش فوتبال بازی می کند.
افتخارات رافائل مارتین وازکز با رئال مادرید
قهرمانی در رقابت های لالیگا در شش فصل 86-1985، 87-1986، 88-1987، 89-1988، 90-1989 و 95-1994
قهرمانی در جام یوفا در فصل های 85-1984 و 86-1985
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل های 89-1988 و 93-1992
قهرمانی در Latin Cup در سال 1985
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال های 1988، 1989 و 1993
قهرمانی در جام ایبرو امریکانا در سال 1994
افتخارات فردی رافائل مارتین وازکز
کسب عنوان بهترین بازیکن سال اسپانیا در سال 1990
44. فرناندو مورینتس (2005-1997)
مورینتس یکی از چهره های سرشناس فوتبال اسپانیا است که در طول دوران فوتبالش در باشگاه های مختلفی نظیر رئال مادرید، موناکو، لیورپول و والنسیا بازی کرده است. وی در 337 بازی در لالیگا در 15 فصل حضورش 124 گل به ثمر رسانده است. فرناندو مورینتس سانچس در 5 مارس 1976 (اسفندماه 1354 شمسی) در شهر کاسرس در منقطه اچرمادورای اسپانیا به دنیا آمده است. شروع دوران حرفه ای این مهاجم اسپانیایی در 17 سالگی و از باشگاه آلباسته بوده است. وی دو فصل در این تیم توپ زد و اولین بازی لالیگایی خود را در فصل 94-1993 برای این تیم انجام داد. در سال 1995 مورینتس جوان به باشگاه رئال ساراگوسا فروخته شد و دو فصل دیگر را هم در این باشگاه توپ زد که برادرش دنی هم در این تیم حضور داشت. 34 گل در 77 بازی ماحصل دو فصل حضور مورینتس در رئال ساراگوسا بود و همین عملکرد خوب این بازیکن در این دو سال، باعث شد تا رئال مادرید خواهان جذب این مهاجم فرصت طلب شود. این بازیکن در سال 1997 با 6.6 میلیون یورو به رئال پیوست. در ابتدا او یار ذخیره میاتوویچ و شوکر بود اما به مرور به بازیکن ثابت تیم تبدیل شد و در همان فصل اول حضورش در رئال در 33 بازی در لالیگا 12 گل زد.
رائول دیگر رقیبش برای خط حمله رئال مادرید در آن سال ها بود. رئال در آن فصل در لالیگا چهارم شد، اما قهرمانی اروپا را از آن خود کرد. مورینتس در 10 بازی خود در لیگ قهرمانان اروپا موفق به زدن 4 گل برای رئال مادرید در فصل 98-1997 شد و از عوامل تاثیرگذار در قهرمانی رئال مادرید در آن فصل بود. مورینتس در فصل دوم حضورش در رئال عملکرد درخشانی داشت که 25 گل در لالیگا زد و در کل فصل نیز در 38 بازی 25 گل به ثمر رساند. وی در فصل 2000-1999 توانست 19 گل به ثمر رساند و آقای گل رئال شود. وی همچنین دومین چمپیونزلیگش را هم در همان فصل به دست آورد که در فینال و در پیروزی 3-0 مقابل والنسیا گلزنی کرد. فصل بعد از آن هم، مورینتس اولین قهرمانی خود را در لالیگا بدست آورد که 10 گل در مجموع به ثمر رساند. او در هشت بازی در لیگ قهرمانان چهار گل زد که رئال در آن دوره در نیمه نهایی توسط بایرن مونیخ حذف شد. در سال 2002 سران رئال مادرید تصمیم به خرید ستاره برزیلی تیم اینتر، رونالدو نازاریو گرفتند. در این بین پیشنهادهایی از سوی تیم هایی به مانند بارسلونا و تاتنهام برای خرید این مهاجم گلزن به مورینتس رسید که هیچکدام از این پیشنهادها از نظر مالی نتوانست وی را اغوا کند و فرناندو تصمیم به ماندن در رئال مادرید گرفت.
هرچند مطابق انتظار با حضور رونالدو، این مهاجم نقش محوری خود را در رئال از دست داد و نیمکت نشین شد. در آن زمان حتی گوتی و خاویر پورتیو نیز بالاتر از او در ترکیب قرار می گرفتند. مورینتس در بازی لیگ قهرمانان مقابل دورتموند، زمانی که توسط دل بوسکه صدا زده شد تا به عنوان تعویض سوم در وقت های تلف شده وارد میدان شود، با این مربی درگیری پیدا کرد. این بازیکن در فصل نقل و انتقالات زمستانی علیرغم شایعاتی که در مورد پیوستنش به تاتنهام، ساراگوسا، رم و میلان وجود داشت در رئال ماند و در قهرمانی لالیگا با این تیم سهیم بود. مورینتس آن سال فقط 15 بازی در لالیگا داشت که در سه بازی از ابتدا بازی می کرد و پنج گل هم به ثمر رساند. مورینتس با شروع فصل 04-2003 دیگر می دانست که در برنامه های تاکتیکی تیم جایی ندارد و پس از مذاکرات ناکام با شالکه، به صورت قرضی به موناکو پیوست که عملکردش در این تیم فرانسوی فوق العاده بود. وی در 28 بازی در لیگ فرانسه 10 گل زد و جالب آن که او در لیگ قهرمانان همان سال، آقای گل مسابقات با 9 گل شد. در شبی تلخ برای هواداران رئال مادرید، موناکو در دو بازی رفت و برگشت توسط مورینتس در مرحله یک چهارم پایانی، توانست دروازه کهکشانی ها را باز کند و رئال مادرید توسط مهاجم قرضی و البته نیمکت نشینش، حذف تلخی را در این مرحله متحمل شد.
عملکرد درخشان مورینتس پس از حذف رئال نیز همچنان ادامه داشت و وی موفق شد در نیمه نهایی به چلسی هم گل بزند. اما مورینتس و تیمش در فینال چمپیونز، مغلوب پورتو آقای خاص (مورینیو) در «گِلزن کرشن» شدند و به مقام نایب قهرمانی در آن فصل بسنده کردند. مورینتس در پایان فصل مجددا به رئال مادرید برگشت اما خرید اوون از لیورپول، نشان می داد که در رئال جایی برای مورینتس وجود ندارد. این بازیکن در آن فصل در 13 بازی حضور داشت که در همه آن ها ذخیره بود. این مهاجم سرانجام و در ژانویه 2005 با 9.3 میلیون یورو به لیورپول فروخته شد. وی در دوران حضورش در رئال مادرید در 182 بازی لالیگایی که در112 تای آن از ابتدا در ترکیب این تیم حضور داشت، موفق به زدن 82 گل زد. مورینتس در مجموع نیز توانست در 261 بازی با پیراهن رئال مادرید در تمامی رقابت ها برای این تیم، 99 گل به ثمر برساند. کسب 8 جام ارزشمند از جمله دو لالیگا و سه کاپ قهرمانی چمپیونزلیگ از مهم ترین دستاوردهای این مهاجم گلزن در تیم رئال مادرید بوده است.
مورینتس عملکرد چندان خوبی در لیورپول نداشت و در فصل اول حضورش در این تیم فقط سه گل برای لیورپول در لیگ برتر به ثمر رساند که مهم ترین گلش در اولین بازیش برای سرخ ها، مقابل یونایتد بود. البته در آن سال او با سرخ ها چهارمین قهرمانی اروپایی خود را هم کسب کرد؛ هر چند که با توجه به قراردادش حق حضور در لیگ قهرمانان را برای لیورپول نداشت، چرا که در آغاز فصل برای رئال در این تورنمنت بازی کرده بود. فرناندو مورینتس در دوران حضورش در آنفیلد در 60 بازی فقط 12 گل برای این تیم به ثمر رساند و با لیورپول موفق به کسب سوپرجام اروپا و جام حذفی انگلیس در سال 2006 شد. در تابستان 2006، مورینتس در ازای مبلغ تنها 3 میلیون یورو از لیورپول به والنسیا پیوست و سه فصل در این تیم اسپانیایی مشغول به بازی شد. وی در والنسیا دوباره به روزهای اوج خودش برگشت و در این تیم همکاری خوبی با «داوید ویا» داشت و در 24 بازی لالیگایی در فصل اولش 12 گل زد و در لیگ قهرمانان هم با 7 گل آقای گل تیمش شد. بدین ترتیب در طول فصل 07-2006 مورینتس بار دیگر به ترکیب تیم ملی اسپانیا برگشت. مورینتس در والنسیا و در فصل 08-2007 موفق به قهرمانی در رقابت های حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) شد و در سه سال حضورش در والنسیا در 97 بازی در تمامی رقابت ها موفق به زدن 33 گل برای این تیم شد.
در جولای 2009 این بازیکن راهی فوتبال فرانسه و باشگاه المپیک مارسی شد که در آن جا با دیدیه دشام، مربی سابقش در موناکو همکاری می کرد. او در تنها فصل حضورش در این تیم، عملکرد موثری نداشت و در پایان فصل از مارسی جدا شد و اعلام بازنشستگی کرد هر چند که در آغاز فصل 15-2014 دوباره به فوتبال برگشت و در تیم دسته چهارمی سانتی آنا در فوتبال اسپانیا بازی کرد. مورینتس در رده ملی، در تمامی تیم های ملی اسپانیا سابقه بازی داشته و در 9 سال حضورش در تیم ملی (2007-1998) در 47 بازی موفق به زدن 27 گل برای اسپانیا شده است. مورینتس در دوران حضورش در رئال مادرید یک بازیکن سریع، خلاق و سخت کوش بود که در پیکارهای هوایی بی نظیر بود و می توان او را یک تمام کننده عالی با سر درون و با شوت های سهمگینش در بیرون محوطه جریمه دانست. وی کاشته زن خوبی هم بود. مورینتس در اواخر دوران فوتبالش با کاهش سرعتش بیشتر به عنوان مهاجم کاذب بازی می کرد. جالب است بدانید تصویر فرناندو مورینتس دو بار و در سال های 1999 و 2005 بر روی جلد بازی فیفا نیز قرار داشت.
افتخارات فرناندو مورینتس در رئال مادرید
قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سه فصل 98-1997، 2000-1999 و 02-2001
قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل های 01-2000 و 03-2002
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال 2001
قهرمانی در جام بین قاره ای در سال های 1998 و 2002
افتخارات فردی و ملی فرناندو مورینتس
نایب قهرمانی در رقابت های زیر 21 سال اروپا در سال 1996 به همراه تیم جوانان اسپانیا
کسب عنوان بهترین مهاجم اروپا در فصل 04-2003
کسب عنوان آقای گل لیگ قهرمانان اروپا در فصل 04-2003 به همراه تیم موناکو
قرارگیری در تیم سال لیگ 1 فرانسه در فصل 04-2003 به همراه تیم موناکو
43. خوزیتو (1959-1951)
خوزه ایگلسیاس فرناندز ملقب به خوزیتو، یکی از بازیکنان پرافتخار تاریخ باشگاه رئال مادرید در دهه 50 میلادی بود که با رئال موفق به کسب 10 جام معتبر (4 لالیگا، 4 جام باشگاه های اروپا و دو Latin Cup) شده است. خوزیتو که در پست وینگر راست برای رئال مادرید در آن سال ها بازی می کرد، متولد 23 دسامبر 1926 (دی ماه 1305 شمسی) در گرانادای اسپانیاست. خوزیتو به همراه ریکاردو زامورا، کاستیل و لئون از آن دست از بازیکنان قدیمی اسپانیا بودند که در زمان بازیشان در زمین های فوتبال، هنوز لالیگایی در اسپانیا وجود نداشت. خوزیتو تا قبل از پیوستنش در سال 1951 به رئال مادرید، در تیم هایی نظیر رئال وایادولید، سالامانکا و راسینگ سانتاندر حضور داشت که از سابقه و تعداد بازی های این هافبک اسپانیایی در آن تیم ها، اطلاعات کافی در دسترس نیست. خوزیتو در 25 سالگی به باشگاه رئال مادرید پیوست و 8 فصل در این تیم توپ زد. خوزیتو عضو تیم رویایی رئال مادرید در دهه 50 میلادی بود که در آن زمان این تیم در اوج قدرت خود در فوتبال اسپانیا و اروپا قرار داشت و رئال با بازیکنان دهه 50 و 60 خود به عناوین و افتخارات ارزشمندی در طول تاریخ پرافتخار خود دست یافت.
این هافبک گلزن در 124 بازی برای رئال مادرید در لالیگا به میدان رفت و موفق به زدن 51 گل برای این تیم شد. ضمن اینکه خوزیتو در تمامی رقابت ها نیز در مجموع در 177 بازی برای این تیم 77 گل به ثمر رساند و همان طور که گفته شد به 10 جام ارزشمند با رئال مادرید دست پیدا کرد. پس از 8 فصل حضور موفق در رئال مادرید، خوزیتو در سال 1959 به لوانته پیوست و یک فصل در این تیم توپ زد. پس از آن به رایو وایکانو پیوست و در سال 1961 و در 35 سالگی اعلام بازنشستگی کرد. وی پس از بازنشستگی رو به مربی گری در فوتبال اسپانیا آورد و در تیم های مختلفی از جمله سلتا، تنریف، والنسیا، گرانادا، کوردوبا، مورسیا، آلاوز و دپورتیوو لاکرونیا مشغول به کار شد. این هافبک توانمند اسپانیایی تنها سابقه یک بازی ملی برای تیم ملی اسپانیا، آن هم در سال 1952 و در یک بازی دوستانه مقابل آلمان غربی را داشته است. خوزه ایگلسیاس فرناندز سرانجام در تاریخ 12 جولای 2007 (تیرماه 1386 شمسی) در گرانادا زادگاهش، دیده از جهان فرو بست.
افتخارات خوزیتو در رئال مادرید
قهرمانی در جام باشگاه های اروپا در چهار فصل متوالی 56-1955، 57-1956، 58-1957 و 59-1958
قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل های 54-1953، 55-1954، 57-1956 و 58-1957
قهرمانی در رقابت های Latin Cup در سال های 1955 و 1957
42. لوییس مولونی (1957-1946)
مولونی را می توان در کنار زیدان و میگل مونیوس، تنها ستارگانی در باشگاه رئال مادرید دانست که هم در زمان بازیگری و هم در زمان هدایت رئال به عنوان سرمربی، این تیم را به قهرمانی در رقابت های اروپایی رسانده اند. شاید تا حد زیادی بتوان لوییس مولونی را با اسطوره دیگر رئال مادرید، زین الدین زیدان تشبیه کرد؛ هر دوی آن ها زمانی برای هدایت رئال مادرید به عنوان سرمربی انتخاب شدند که این تیم اوضاع چندان مساعدی نداشت. ولی هم زیدان و هم مولونی پس از قبول سرمربی گری رئال مادرید در دو دوره زمانی مختلف، موفق شدند تا تیمی که در شرایط و حال و روز خوبی قرار نداشت را به موفقیت های بزرگی برسانند. لوییس مولونی متولد 12 می 1925 (اردیبهشت 1304 شمسی) در سانتا کروس اسپانیاست.
این بازیکن که در زمان بازیش در پست هافبک بازی می کرد، فوتبال حرفه ای خود را در سن 18 سالگی و از باشگاه مارینو شروع کرد. پس از سه فصل بازی های درخشان در این تیم، دو باشگاه رئال مادرید و بارسلونا، همزمان خواهان به خدمت گرفتن او شدند که در نهایت، سانتیاگو برنابئو ریاست وقت باشگاه رئال مادرید موفق شد نظر مساعد این بازیکن را جلب نموده و مولونی در سال 1946 به رئال مادرید ملحق شد. لوییس مولونی اولین بازی خود را در تاریخ اول دسامبر 1946 برابر بارسلونا انجام داد که این بازی در نهایت با پیروزی 1-2 رئال مادرید ختم شد. در اولین فصل حضور این هافبک اسپانیایی در رئال مادرید وی در 15 بازی برای این تیم، موفق به زدن 10 گل شد که برای بازیکنی که در پست هافبک بازی می کرد، آماری فوق العاده به حساب می آمد.
لوییس مولونی (سمت چپ) در کنار مندوزا، رئیس وقت رئال مادرید
مولونی در 11 سال حضورش در رئال مادرید در 198 بازی برای رئال به میدان رفت که در 107 بازی از ابتدا در ترکیب این تیم قرار داشت و موفق به زدن 90 گل نیز برای رئال مادرید شد. مولونی در زمان حضورش موفق یه کسب 9 جام زرین با رئال مادرید از جمله کسب سه جام لالیگا و دو جام قهرمانی باشگاه های اروپا شد. در سال 1957 مولونی رئال را به مقصد لاس پالماس ترک گفت و یک سال بعد در 33 سالگی در پیراهن این تیم، اعلام بازنشستگی کرد. مولونی طی 5 سال حضورش در تیم ملی اسپانیا (1955-1950)، 7 بار پیراهن تیم ملی را بر تن کرد و موفق به زدن 2 گل نیز شد. در عرصه مربی گری، لوییس مولونی دوران باشکوهی را با رئال مادرید گذرانده است. در فصل 78-1977، مدیران رئال پس از شکست در هفته دوم برابر سالامانکا ترجیح دادند میلیانیچ را برکنار کرده و لوییس مولونی را جایگزین وی سازند.
رئال در نهایت با هدایت مربی جدید خود موفق شد، در همان فصل قهرمان لالیگا شود. سال قبل از آن، رئالی ها فصل را با رتبه ناامید کننده نهمی به پایان رسانده بودند. اوج موفقیت مولونی در زمان هدایت رئال مادرید، کسب دو قهرمانی متوالی با تیم تحت هدایتش در جام یوفا در فصل های 85-1984 و 86-1985 بوده است. مولونی در قامت سرمربی گری رئال مادرید، 96 بار روی نیمکت رئال نشست که حاصل آن 55 پیروزی، 25 تساوی و 16 شکست بوده است. او توانست رئال مادرید را دو بار در رقابت های لالیگا و دو بار هم همان طور که بیان شد در رقابت های جام یوفا قهرمان کند و یک بار هم قهرمانی در جام حذفی اسپانیا را به دست آورد. این بازیکن - سرمربی پرافتخار رئال مادرید در 12 فوریه 2010 (بهمن ماه 1388 شمسی) در سن 84 سالگی درگذشت.
افتخارات لوییس مولونی با رئال مادرید (بازیکن)
قهرمانی در جام باشگاه های اروپا در فصل های 56-1955 و 57-1956
قهرمانی در رقابت های لالیگا در سه فصل 54-1953، 55-1954 و 57-1956
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل 47-1946
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال 1948
قهرمانی در Latin Cup در سال های 1955 و 1957
افتخارات لوییس مولونی با رئال مادرید (سرمربی)
قهرمانی در رقابت های جام یوفا در دو فصل 85-1984 و 86-1985
قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل های 78-1977 و 79-1978
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل 82-1981
41. ایگناسیو زوکو (1974-1962)
ایگناسیو زوکو از آن دست فوتبالیست های پرافتخار باشگاه رئال مادرید است که توانسته با این تیم به 7 قهرمانی در رقابت های لالیگا دست پیدا کند و یکی از اسطوره های باشگاه رئال در این زمینه محسوب می شود. زوکو که در سال های حضورش در رئال مادرید در پست هافبک دفاعی بازی می کرد، متولد 31 جولای 1939 (مردادماه 1318 شمسی) در گارده در منطقه ناواره کشور اسپانیاست. شروع فوتبال زوکو از یک تیم محلی در 18 سالگی به نام اوبرنا بوده است. زوکو دو سال در این تیم توپ زد و در سال 1959 به اوساسونا پیوست. پس از آن که چندین ماه به صورت قرضی در تیم ایرونیا توپ زد اولین بازی لالیگایی خود را در روز 10 ژانویه 1960 در شکست 2-1 مقابل اوویدو تجربه کرد و پس از آن در تمامی بازی های آن فصل تیمش، که منجر به سقوط شد، حضور داشت. در تابستان 1962 زوکو به رئال مادرید ملحق شد که در سال اولش فقط 13 بازی انجام داد که به همراه این تیم در همان فصل قهرمان لالیگا شد. اما در فصل 66-1965 زوکو جایگاه اصلی خود را در ترکیب رئال مادرید پیدا کرد و در همه دقایق بازی های لالیگا حضور داشت و 9 بازی کامل هم در جام باشگاه های اروپا، شامل فینال مقابل پارتیزان انجام داد.
آن سال رئال ششمین قهرمانی اروپایی خود را جشن گرفت. ایگناسیو زوکو یکی از بازیکنانی است که سابقه طولانی در باشگاه رئال مادرید داشته است. وی در 12 سال حضورش در رئال مادرید، در بیش از 400 بازی رسمی در این تیم حضور داشت که 10 جام مهم را از آن خود کرد. این هافبک خوش سیمای رئالی به غیر از دو قهرمانی که گفته شد، دو کوپا دل ری و شش لالیگای دیگر را هم در رئال مادرید برد و در مجموع 64 بازی در جام باشگاه های اروپا انجام داد که شش گل به ثمر رساند. زوکو در ژوئن 1974 در سن 35 سالگی با پیراهن رئال مادرید بازنشسته شد و 20 سال بعد سرپرست رئال مادرید شد. زوکو تا سال 1998 این سمت را در اختیار داشت. این بازیکن در تیم ملی اسپانیا نیز 25 بازی انجام داده و اولین بازی ملی او نیز در 19 آوریل 1961 و در پیروزی 2-1 مقابل ولز در مرحله مقدماتی جام جهانی 1962 بود. این فوتبالیست بزرگ در تاریخ 28 سپتامبر 2015 (مهرماه 1394 شمسی) بر اثر بیماری در سن 76 سالگی درگذشت. گفتنی است، زوکو پس از فوت دی استفانو ریاست انجمن پیشکسوتان رئال را به عهده گرفته بود.
افتخارات ایگناسیو زوکو در رئال مادرید
قهرمانی در رقابت های لالیگا در هفت فصل 63-1962، 64-1963، 65-1964، 67-1966، 68-1967، 69-1968 و 72-1971
قهرمانی در جام باشگاه های اروپا در فصل 66-1965
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل های 70-1969 و 74-1973
افتخارات ملی ایگناسیو زوکو
قهرمانی در جام ملت های اروپا 1964 اسپانیا به همراه تیم ملی اسپانیا
بخش اول معرفی 70 ستاره تاریخ باشگاه رئال مادرید
بخش دوم معرفی 70 ستاره تاریخ باشگاه رئال مادرید
