مطلب ارسالی کاربران
تا مسکو هیچ خبری از خواب نیست!
در پی انبوه هواداران در میدان سرخ , همان میدان سرخ که در دهه 1980 در آن رژه موشکی هسته‌ای رخ داد , جایی که پیکر مومیایی لنین که پدر بنیانگذار کشور شوروی و خانه کرملین روسیه است , رخ داد . این خیابان با تزئین کریسمس که اکنون مترادف با فروشگاه‌های مد روز و بهترین رستوران‌ها است , میزبان تمام 32 کشور شرکت‌کننده است که روح جام جهانی و شب را جشن می‌گیرند .
ساکنین مسکو نیز برای دیدن هواداران به خیابان «نیکول اسکایا» می‌آیند . آن‌ها تصاویری از طرفداران آرژانتینی را که سرود «ملی» را با صدای طبل می‌خوانند , یا با حضور طرفداران مکزیکی که ماسک «لیچادور» بر سر دارند , به صدا در می‌آورند. طرفداران پرو که بیش از 43000 نفر هستند و به عنوان «اینکایی‌ها» ( یا سفید و قرمزها ) برای رنگ تیم ملی شناخته می‌شوند ، بعد از 36 سال دوری برای حمایت از تیم ملی خود سفر کرده‌اند. بعضی‌ها برای آمدن به اینجا همه چیز خود را فروخته بودند. در «یکاترینبرگ»، «ریکاردو مانویل باندا» گفت که آپارتمانش را فروخته است و به محض اینکه پرو در جام جهانی گروه بندی شد، یک بلیط هواپیما خریداری و شغلش را رها کرد. برای صرفه‌جویی در هزینه ها ، او یک ماه با اتوبوس سفر کرد تا به روسیه برسد. او در این باره می گوید: «من بخشی از نسلی هستم که در سال 1970 و 78 جام جهانی با تیم پرو بود . من هیچ وقت فکر نمی‌کردم زنده بمانم تا این تیم باز هم در جام جهانی بازی کند، من باید اینجا باشم تا بتوانم به پسرانم بگویم که در زمانی، از تیم خودم حمایت کرده بودم ."
طرفدار فوتبال بودن، نیاز به شور و اشتیاق برای تیم ملی و فداکاری همگانی دارد. فروش خانه، اتومبیل و یا ترک شغل تان تنها شروع یک سفر طولانی است. حضور در جام جهانی روسیه به معنای سفر طولانی به همه 11 شهر میزبان است . این حضور، نیاز به سفر شبانه هم دارد. پرواز در ساعت 2 صبح و یا گاهی اوقات سوار شدن در یک اتوبوس برای 48 ساعت سفر از «یکاتیرین بوردگ» به سوشی به عنوان طرفداران پرو برای دیدن تیم ملی محبوب خود را نیز به همراه دارد. خانواده‌ای نه نفره از کشور کلمبیا در همه چهار شهری که تیم ملی کلمبیا بازی می‌کرد حضور داشتند . تمام این نه نفر، در آپارتمانی در «سارانسک»، گاهی روی زمین آشپزخانه می‌خوابیدند، و این کار فقط برای دیدن اولین بازی تیم خود در مقابل ژاپن بود. اما هیچ جا کسی، این موضوع را درک نمی‌کند که چرا طرفداران این نوع فداکاری را در استادیوم انجام می‌دهند . هیجان جمعی به عنوان لحظه‌ای است که هر طرفدار فوتبال، بودن خود را در آن آرزو می کند. جام جهانی واقعا برای هواداران است . بدون آن‌ها و بدون فداکاری‌های شان، فوتبال، معنای چندانی ندارد. همه این ها برای تجربه یک لحظه زندگی است.
منبع: ESPN
مترجم: سزار ویالپاندو
