طرفداری- تیم آرژانتین در آخرین بازی مرحله گروهی با پیروزی 2 بر 1 در بازی مقابل نیجریه، به جمع شانزده تیم برتر جام راه یافت.
آنچه در نیمه اول این بازی مشاهده شد این بود که نیجریه با پرس در زمین آرژانتین با هدف فشار آوردن به دفاع حریف و استفاده از اشتباهات آنها بیشترین حضور و لمس توپ را در زمین حریف داشت. پرس با دوندگی زیاد تا اجازه ندهند توپ از زمین آلبی سلسته خارج شود.
در سمت مقابل هدفی که شاگردان سمپائولی دنبال می کردند این بود که هر جا در زمین خودی صاحب توپ شدند با پاس های بلند هوایی یا پاس های عمقی زمینی با طول های بالا توپ را به مهاجمین خود برسانند. زیرا به دلیل پرسینگ تیم نیجریه در زمین حریف، جای مدافعین و هافبک های آنان خالی می ماند و فضای لازم برای حرکت مهاجمان آرژانتین و پا به توپ شدن آنها فراهم می آمد. این بهترین فرصت بود تا مهاجمان آرژانتین با یک پاس صاحب توپ شده و با دروازه بان تک به تک شوند. اتفاقی که در گل اول افتاد و یک پاس بلند هوایی به لیونل مسی پشت محوطه جریمه حریف رسید و تبدیل به گل شد.
پاس های بدون تاخیر پنج امتیازی به همراه نفوذ و حرکت بدون توپ مهاجمین از کلید واژه های مهم حمله آرژانتین در نیمه اول بود. در فاز دفاعی دوندگی بازیکنان آرژانتین از جمله ماسکرانو موجب شد تا بازیکنان نیجریه در رسیدن به دروازه آنها ناکام بمانند. در تصویر زیر نقشه حرارتی ماسکرانو نشان می دهد که او در کدام مناطق زمین حضور داشته و البته با 103 لمس توپ بالاترین آمار را در میان هم تیمی هایش دارد.
در نیمه دوم نیجریه تصمیم به عقب نشینی و دفاع در زمین خودی گرفت. این بار بیشترین حضور و لمس توپ توسط آنان در زمین خودی صورت گرفت. به این ترتیب تیم آرژانتین در نیمه اول در یک سوم دفاعی بیشتر توپ از دست داد و در نیمه دوم در یک سوم تهاجمی. بازیکنان این تیم هم سعی کردند با استفاده از پاس های کوتاه، حرکت در بین مدافعین، یک و دو کردن و استفاده از حرکات پا به توپ فردی برای رسیدن به دروازه حریف به توفیق دست یابند. این تیم با سانتر از کناره ها هم حمله هایی را بر روی دروازه حریف ترتیب داد.
در این نیمه در هر منطقه ای که بازیکنان آرژانتین صاحب توپ می شدند نیجریه با کم کردن فاصله طولی و عرضی بین بازیکنانش سعی می کرد با محصور کردن بازیکنان حریف در یک باکس با طول 40 تا 50 متر و عرض 20 متری و تجمع در اطراف او، فضا را برای پیشروی و پاسکاری محدود کند و تا حد امکان حریف را از دروازه دور نگه دارد تا امکان ایجاد موقعیت را از آنها سلب کند.
بررسی بازی دو تیم آرژانتین و نیجریه نشان می دهد هر دو تیم در تعداد شوت ها، دریبل ها، نبردهای هوایی موفق و دفع توپ آمار بسیار نزدیکی دارند و تفاوت آنها در میزان مالکیت توپ، تعداد لمس توپ و تعداد پاس ها است که برای شاگردان سمپائولی دو برابر حریف بوده است. می توان گفت آرژانتین در به گردش درآوردن توپ در زمین بسیار موفق تر از نیجریه عمل کرده است.
و اما آنچه در این بازی ها تفاوت ها را رقم می زند سطح کیفی بازیکنان دو تیم است. کیفیتی که در مقابل تاکتیک های مختلف نیجریه به کمک آرژانتین آمد. آنجا که روخو بدون لحظه ای درنگ و قبل از عکس العمل مدافعین، در محوطه جریمه حریف به توپ ضربه می زند و گل دوم را برای تیمش به ارمغان می آورد.
