ایکاردی همراه تیم نبود؛ پیش از آغاز جام هم دو بازیکن از لیست تیم به دلیل مصدومیت خط خوردند. شرایط آرژانتین با فاجعه دو سال قبل تفاوتی نکرده بود جز بالا رفتن سن لئو مسی که حالا بیشتر از قبل نگاه‌های مردم آرژانتین به ساق‌های طلایی‌اش دوخته شده. برای مسی غیر ممکن‌ترین ماموریت، جام جهانی است.
نگاه‌ها به سوی مسی بود یا خورخه سامپائولی؟ احتمالا بازی اسپانیا با آرژانتین را از یاد نبرده‌اید؛ بعد از گل ششم دوربین‌ها به جای زوم کردن روی چهره پر از افسوس خورخه سامپائولی، لئو مسی را هدف قرار دادند. این یعنی «لئو! تنهاتر از قبل قدم خواهی زد.»
در آن سو ایسلند آرام آرام به جام پا گذاشت. وقتی از هانس هالدورسون دروازه‌بان ایسلند درباره مهم‌ترین ویژگی این کشور پرسیدند پاسخ داد: «آرامش. ما با این ویژگی دردسر درست می‌کنیم. درست مثل سکانس‌های وایکینگ‌ها.»
هالگریمسون ترکیب تیمش را ۱-۱-۴-۴ چید. با وسواس تمام آرایش خطوط را نظم بندی و استایل تیمش جلوی مهره‌های خلاق و سرعتی را مشخص کرد. به مانند ۴ سال پیش؛ تاکتیک ایران برابر آرژانتین و مسی، پر کردن حفره‌هایی بود که احتمال حضور مسی در آن بیشتر بود تا مناطق تحت نفوذ لئو تحت هر شرایطی از کنترلش خارج شود. راه متوقف کردن مسی در تیم ملی که لو رفت، دیگر از سوی رهبران آرژانتینی چاره‌اندیشی نشد. دفاع منطقه‌ای و فشرده نفس لئو را حبس کرد و عملا بازی اصلی فاتح هر بازی، از کار افتاد.
برای آرژانتین که سیستم ۱-۳-۲-۴ را انتخاب کرده بود، لئو پشت آگوئرو قرار گرفت. ماکسیمیلیانو مزا در گوش راست و آنخل دی‌ماریا سمت چپ. یک خط عقب‌تر نیز ماسکرانوی پا به سن گذاشته کنار لوکاس بیگلیا. به قدری حواس بازیکنان ایسلند برای متوقف کردن مسی جمع بود که ثانیه‌ای غفلت از آگوئرو کافی بود تا دروازه‌بان هم مانع رسیدن شوت آگوئرو به تور دروازه نشود. برای ملاک قراردادن عمل‌کرد آگوئرو، جمله پپ گواردیولا را یاد آور می‌شوم: «هرگز به آگوئرو نگفتم در حمله چه کاری کند. او راه خودش را به دروازه با نبوذغ ذاتی پیدا می‌کند.»
بله گل اول حاصل همین نبوغ خوان آگوئرو بود. یک کنترل توپ و گردش به جا و ضربه نهایی. مسی حالا بیشتر زیر فشار بود. کریس رونالدو، آینه دق لئو در این بازی. نوبت پنالتی که شد سایه رونالدو کم‌رنگ‌تر شد اما خود مسی این را نمی‌خواست. پنالتی همراه آرزوهای آرژانتینی‌ها خراب شد. هرچند که در ادامه بازی، دیبالا هرگز توپ را لمس نکرد و به بازی فراخوانده نشد. اما مشکل تیم سه سرباز جلو زن نیست. مشکل آرژانتین به معنای واقعی «تیم» نبودن است و این را خود مسی زمانی متوجه شد که دیگر دیر شده بود.
