اینترو:
"سکـــوتــــــ" سرشار از سخنان ناگفته است، از حرکات ناکرده
اعتراف به عشق‌های نهانِ و شگفتی‌های بر زبان نیامده
ورس 1:
فردای من خیلی وقته که گذشته ازش
آب شد ریخت روی گونه‌های من // مثل دونه‌های برف
مهم نیست چی می‌شه بعدش // این مهمه که هنوز زندم
من همونم که بعدِ مرگش // همه میگن که هنوز زنده‌ست
من اَشکامُ به تو دادم // دیدم چشما همه تو خوابن
قبر ساختم از اُتاقم , نفسم حبس شد // بدنم سر شد , ولی روحمُ گرم نگه داشتم رو اجاقمم
من همیشه بازنده بودم روی کاغذ // ولی همیشه جلو رفتم توی راهم
این دنیا با من بَد بود // تاسم عددش کم بود
هنوز نباختم این قمارُ نه نه
کورس 1:
جرم بعدِ جرم، جنگ پشتِ جنگ // مرگ بعدِ زندگی، زندگی بعدِ مرگ
من زنده موندم چون خبر خوب // واسه‌ی دشمنم مُردنِ من بود
ورس 2:
نه نرو، وایسا؛ از چی باید حرف زد // با چی می‌شه فهمید فرق خوبُ از بَد
من یادم نرفته اون‌جایی‌رو که بودم // ولی باید فراموش کنم جایی‌رو که هستم
یه کوهِ عقده، تو این قفس مُرده، که زندگیَم جُرمه // بعدِ این شبِ تاریک، نوبتِ صبحه
کورس 2:
جرم بعدِ جرم، جنگ پشتِ جنگ / مرگ بعدِ زندگی، زندگی بعدِ مرگ
من زنده موندم چون خبر خوب / واسه‌ی دشمنم مُردنِ من بود
جرم بعدِ جرم، جنگ پشتِ جنگ / مرگ بعدِ زندگی، زندگی بعدِ مرگ
هنوز رو پائم // چون آرزوی دشمنم زمین‌خوردن من بود
