مطلب ارسالی کاربران
زیرخاکی های ناب (5) - ایران 2-1 اسراییل ( گل های ایران )
سلام رفقا...
یکی از مهم ترین بازی هایی که تیم ملی ایران داشته، با اسراییل، از سری بازی های جام ملت های آسیا بوده.
30 هزار نفر در امجدیه با شور و هیجانی کم نظیر حضور داشتند. خیابون ها خلوت بود و همه یا تو خونه یا تو کافه ها و قهوه خونه ها داشتن بازی رو نماشا می کردند. این بازی خیلی مهم بود و تا اندازه ای هم سیاسی.
تماشاگرای ایران شعار های عجیب غریبی رو علیه "موشه دایانن" نخست وزیر اسراییل می گفتن.. :)) همه برای برد ایران دعا می کردند.
ترکیب ایران در این بازی:
دروازه بان: عزیز اصلی
مدافعین وسط: حسن حبیبی (کاپیتان) - جعفر کاشانی
مدافعین کناری: مصطفی عرب - محراب شاهرخی
هافبک ها: حسین فرزامی - پرویز قلیچ خانی
مهاجمین: حسین کلانی - فریبرز اسماعیلی - اصغر شرفی ( همایون بهزادی '55 ) - اکبر افتخاری
*همایون بهزادی در بازی مقابل چین تایپه به خاطر خطای شدید "استوار سوک بهادر" مصدوم شد تا برای این بازی آمادگی کامل رو نداشته باشد و از روی نیمکت بازی رو آغاز کند.
*علی جباری جوان هم به علت مصدومیت به این بازی نرسید. :|
* جعفر کاشانی هم به زحمت به این بازی رسید. او نیز مقابل برمه به دلیل نصدومیت بازی نکرد.
( پ.ن: من که متاسفانه خیلی بازی هارو ندیدم ولی اونایی که دیدن می گفتن نبرد های اون موقع خیلی گلادیاتوری بوده و خطاهای شدیدی رو انجام می دادند. :| )
اسراییل، قهرمان دوره ی قبل این مسابقات برای دفاع از عنوان خود تنها به پیروزی نیازداشت اما ایران حتی با یک تساوی هم قهرمان می شد. پس این بازی، حالتی فینال گونه داشت.
به همین دلیل اسراییلی ها تیمی هجومی تر را روانه ی میدان کردند. آن ها با 6 نفر حمله می کردند. که 3 نفر آنها در خط حمله بازی می کردند. یعنی:اشپیگل ، دوربیلی و اشپیگلر
در خط هافبک این تیم هم می شد "رخامیم تالبی" گوش راست سرعتی به همراه کاپیتان "رابی یونگ" را دید که به خط حمله کمک می کردند. وظیفه ی تغذیه ی این 5 بازیکن رو "رزنتال" بر عهده داشت که شاید به همراه اشپیلگلر کلیدی ترین بازیکن اسراییل بودند.
اما در سوی دیگر این میدان که ایران حضور داشت،حسن حبیبی، اسطوره ی بی همتای فوتبال ایران تیم رو به بهترین شکل ممکن رهبری می کرد. در کنارش هم جعفر کاشانی حضور داشت تا تجربه و کیفیت خط دفاع ایران فوق العاده بالا باشد.
مهره ی کلیدی خط هافبک ایران، پرویز قلیچ خانی بود که با قدرت بدنی بالای خودش، در دفاع و حمله برای تیم ملی فوق العاده مهم بود.
در خط حمله هم شاید درنبود علی جباری و همایون بهزادی ( که به عنوان یار تعویضی به زمین آمد) حسین کلانی امید اول ایران برای گلزنی بود.
بازی با سوت داور هندی آغاز شد. داوری که قرار است یک تصمیم خیلی مهم بگیرد. تصمیمی که باعث شد 10 دقیقه بازی متوقف بشود! اما فعلا می رویم سراغ اوایل بازی:
اسراییل همان دقیقه ی اول حمله ای را ترتیب می دهد که ضربه ی اشپیگلر راهی به دروازه ندارد.
بازی با حمله های اسراییل شروع شد و کم کم ایران بازی را به کنترل خود درمی آورد. فرصت های خطرناکی رو دو تیم روی دروازه ی هم ترتیب می دهند که هیچ کدام کارساز نیست! شاید خطرناک ترین آن ها ضربه ی اکبر افتخاری باشد که با اختلافی اندک به بیرون می رود.
بالاخره در دقیقه ی 54، سانتر اشپیگلر از جناح چپ با ضربه ی سر اشپیگل به گل اول اسراییل تبدیل می شود. عزیز اصلی اعتقاد به آفساید دارد... اما اینطور نیست... 1-0 به نفع اسراییل...
بهت و سکوت امجدیه را فرا می گیرد. همایون بهزادی مصدوم جای اصغر شرفی را می گیرد. ایران کم کم ریتم هجومی به خود می گیرد.
همایون بهزادی که بهترین مهاجم زمان خود بود، امید را به اردوی تیم ملی می دهد. همه او را با ضربات سر و پرش های استثنایی اش می شناختند. اما او با پا گل زد! در دقیقه ی 75. سانتر زمینی مصطفی عرب از جناح چپ به پای بهزادی برخورد کرد تا توپ آرام آرام راهی دروازه شود. توپ از خط گذشته بود که مدافع اسراییل توپ را بیرون می کشد. اسراییلی ها اعتقادی به گل ندارند اما ایرانی ها شادی می کنند. نگاه ها به کمک داور هندی بازی است. او صحت گل را تایید می کند. او می گوید توپ از خط دروازه رد شده! شاید این گل شبیه به گل جف هرست در بازی فینال جام جهانی 1966 باشد! اسراییلی ها به ویژه اشپیگلر و ویسوکر اعتراض می کنند. اما آلکس جوزف، داور وسط هندی بسیار قاطع است! او فرزامی و یونگ را اخراج می کند و با قاطعیت تمام می گوید که گلل صحیح است! امجدیه دوباره غوغا می شود! تماشاگران خوش حال اند!
حال نبض بازی در دست ایران است. تیر خلاص را پرویز قلیچ خانی بر پیکره ی اسراییل می زند. دقیقه ی 86ام با شوتی سرکش! 2-1 به سود ایران.
اسراییل برای قهرمانی حالا باید 2گل بزند که با توجه به وقت و روحیه ی دو تیم و روند بازی، این اتفاق غیر ممکن است!
داور سوت پابان بازی را به صدا در می آورد. در ایران جشن ملی برپاست! تماشاگران با شعار زیبای " بچه ها متشکریم!" از بازیکنان تشکر می کنند.
عده ای به خیابان ها هجوم می آورند و شعار عجیب دیگری را علیه موشه دایان سر می دهند:
" با اره بریدند سر موشه دایان رو!! عجب سگ پدری بود.. عجب سگ پدری بود!!"
ایران دو، اسراییل یک! جام قهرمانی را حسن حبیبی بالای سر می برد تا ایران قهرمان این دوره از رقابت ها نام بگیرد.
قهرمانی ارزشمند نسل معصوم و بی ادعای امجدیه!
---------------------------------------------------------------------
رفقا ببخشید اگر طولانی بود...
شاد باشید و با مرام! ^_^
