هنگامی که پروئنکا در سوت خود به نشانی شکست 4-0 بایرن برابر رئال دمید،همه ی بازیکنان بایرن می دانستند که چه اتفاقی افتاده است.
آن ها می دانتسند که تحقیر شده اند.آن ها تحقیر شدند چون که می خواستند بیش از حد خوب باشند.آن ها از رسیدن به جامی که اکثریت بایرن را لایق آن می داسنتند عاجز ماندند.
این اندکی باور نکردنی بود.بایرن 4-0 در خانه اش ببازد.بایرنی که تا سه ماه پیش،در هم کوبیدن تیم ها برایش حکم یک تفریح را داشت.بایرنی که در بالاترین سطح در دنیای فوتبال بازی می کرد.بی شک عمده ترین دلیل این به اوج رسیدن بایرن یک چیز بود:فرانک ریبری.
صورت زخمی فرانسوی بایرن،بزرگترین نقش را در تریپل فصل قبل بایرن داشت.درست است که تیم هینکس به یکدستی و یکپارچگی مشهور بود اما مطمئنن ریبری از باقی بازیکنان یک سرو گردن بالاتر بود.
در اگوست فرانک بهرتین بزایکن اورپا می شود و مسی و رونالدو را در شمارش آرا تحقیر می کند و با بازی خوب خود به پپ کمک می نماید تا سوپر کاپ اروپا را بعنوان اولین جام برای بایرن به ارمغان بیاورد.
در ابتدای فصل و در موقعی که بحران مصدومیت بر بایرن سایه افکنده بود و نتیجه نگرفتن پپ می توانست کار را در شروع برای وی سخت کند،این فرانک بود که با بازی خوب خود پپ را از مشکلات فراری می داد.هنگامی که اکثر بازیکنان بایرن بدلیل تطابق با سبک جدید مربی خود نمی توانستند بازی همیشگی خود را به نمایش بگذارند این فرانک بود که پپ را از این مشکلات فراری می داد.
هنگامی که رای گیری توپ طلا انجام گرفت همگان او را شایسته ی این عنوان می دانستند،گل او در ورزشکاه اتحاد به منچستر سیتی و همچنین بازی های درجه ی یک وی در بوندس لیگا لرزه بر تن همه ی حریفان بایرن می انداخت.
تا اینکه ژانویه امد.در حالیکه همه منتظر خوانده شدن اسم ریبری برای کسب عنوان بهترین بازیکن فوتبال دنیا بودند،نام ستاره ی پرتغالی رئال به گوش خورد و ریبری بایرن،علیرغم اینکه همسرش محل توپ طلا را مشخص کرده بود،علی رغم اینکه گفته بود دیگر از این بهتر نمی تواند بازی کند فقط نظاره گر شادی رونالدو در مراسم فیفا بود.و از این جا بود که بازی صورت زخمی بایرن رفته رفته افت نمود.
سال جدید فرا می رسد و فرانک فقط چهار گل به ثمر می رساند که هیچ کدام از آن ها در برابر تیم های بزرگ نبود.این وضعیت واقعا نگران کننده است.آسیب هم مزید بر علت شد تا فرانک بعد از یک ماه دوری از میادین نتواند هیچگاه به ریتم سابق خود برگردد.
الیور کان اسطوره و کاپیتان سابق بایرن دلایل افت ریبری را عدم امادگی وی نمی داند:"برای یک بازیکن کنار امدن با این قضیه که با وجود عملکرد فوق العاده و تریپل نتوانی بهترین بازیکن جهان شوی سخت است.اما به هر حال شما باید قادر باشین تا بتوانید در ریتم خوب خود حرکت کنید.این تنها مربوط به ریبری نبود،بلکه گریبان گیر بایرن مونیخ هم شد"
در حالی که تیم تحت هدایت گواردیولا توانست بوندس لیگا را در ماه مارس تصاحب کند،که یک رکورد به حساب می آید،فرم و ریتم تیم،در کنار ریبری به وضعیت ناامید کننده ای می رسد که البته وضعیت بد فرانک در کنار عملکرد ضعیف هم تیمی هایش حتی بدتر به نظر می رسد.
اگرچه بخشی از تقصیر هارا پپ گواردیولا به گردن گرفت اما همگان به یاد دارند زمانی که بایرن در ضدحملات سریع عمل می نمود،فرانک ریبری با فضا سازی و استفاده از همان فضا ها نقش غیر قابل انکاری در موفقیت بایرن بازی می نمود.
و اکنون با وجود مالکیت توپ بالای بایرن در اکثر بازی ها،بایرن شکست سنگینی در برابر رئال متحمل شد و فرانک ریبری خود را در کنار باقی بازیکنان بایرن سرکوب شده و شکست خورده دید.
نمونه ی بارز بازی بایرن در برنابئو می باشد.تیم مادریدی عقب نشست و فضا را به بازیکنان بایرن داد،اما فرانک چه کاری برای رونق دادن به حملات بایرن لا اقل در سمت خودش انجام داد؟ پس از اتمام دور رفت و شکست 1-0 بایرن برابر رئال،افنبرگ کاپیتان سابق بایرن دلایل عملکرد ضعیف بایرن را عملکرد ضعیف فرانک و همچنین تاکتیک های پپ دانست:"بایرن آن چنان که باید سرعت را در دستور کار خود قرار نداده بود.
آن ها می خواستند تا همانند ورزش هند بال توپ را در نزدیکی محوطه ی جریمه رئال به گردش در بیاورند.هرچند ضعف ریبری هم در این قضیه پر رنگ است که بدلیل بحران حاضر در تیم نمی تواند همانند سال گذشته بازی های خوبش را انجام دهد" به همین دلیل در بازی بایرن و رئال نقشه های بایرن کاملا قابل پیش بینی شده بود.
بازی بد ریبری در دیدار برگشت دو چندان میشود.و اکنون در آستانه ی بازی فینال جام حذفی برابر دورتموند،که در یکی از بهترین فرم هایش قرار دارد،این اتفاق دور از ذهن نیست که بایرنی ها از کسب ان جام هم ناکام بمانند.و فقط یک جام به هوادارانی که قول تریپل داده بودند هدیه دهند.
جام جهانی هم نزدیک می شود و ریبری از امید های فرانسه برای کسب عنوان قهرمانی به حساب می آید.فرانسه علی رغم وجود ستاره های فراوان سه دوره است که نتوانسته به مقام قهرمانی این رقابت مهم دست یابد.
حال که فرانک 31 ساله شده است و ستاره ی تیم دیدیه دشان به حساب می آید،باید بار دیگر به روزهای اوجش برگردد و یا این که دوران حرفه ایش را بعنوان مردی که زمانی برای باشگاهش می درخشید به پایان برساند.
منبع:http://bayern.blogsky.com/1393/02/14...
