نوید 1899تحلیلت خوب بود دوست عزیز میتونم بعضی توضیحات رو هم من اضافه کنم به تحلیلت
در مورد سبک پپ باید بگم یک سبک کاملا کنشی هستش که سعی میکنه با داشتن توپ همیشه ریتم حمله رو حفظ کنه و گزینه دفاعش پرسینگ از جلوست و پپ همیشه به این دو فاکتور وفادار موند و تیمی که بتونه از پرسینگ تیم پپ در بره در موقعیت ضد حمله قرار میگیره که نمونه هاشو چندین بار دیدیم. البته جزئیات زیادی داره این سبک جابجایی بازیکنا تو این سبک موقع بازیسازی یکی از جذابترین بخشهاش هست. برای چنین نوع فوتبالی بهترین حالت داشتن بازیکنایی با تکنیک بالا واسه کنترل توپ واسه حفظ مالکیت هستش مثل بارسلونا در زمان حضور پپ. تو بارسا پپ تو یک سوم دفاع حریف هدف رو یک و دو ها ، بازی عمقی و حرکت های عرضی با ارسال پاسهای تو در ، گذاشته بود و چون ابزارش کامل بود به بهترین نحو اجراش کرد. ولی تو بایرن پپ گزینه های دیگه ای داشت. کیفیت و سبک بازیکنا فرق میکرد پس رو آورد به نفوذ از کناره ها وحتی شوتهای راه دور چیز که اصلا تو بارسا نمیدیدیم یعنی پپ با توجه به داشته هاش نوع حملشو در قالب فوتبال مالکانه تغییر میده و الانم تو سیتی با توجه به داشته هاش طراحی جدیدی از نوع حمله هاش ارائه میکنه.
در مورد سبک دوم بگم که این سبک یک انتخاب اول نیست واسه مربیان بلکه یک سبک واکنشی هست. و دلیل تناقض رئال مورینیو که 121 گل زد رو میتونم اینطور توضیح بدم. مورینیو ابزاری که داشت اجازه بازی صرف دفاعی رو نمیداد کاری که حتی مقابل پپ تو اون بازی 5-0 انجام داد و نتیجه عکس گرفت یعنی خواست با امثال اوزیل و رونالدو فضاها رو ببنده که میدونیم این بازیکنا توپ گیر نیستن و بازیکنان فیزیکیتری لازمه واسه این کار(مثل اتلتیکو مادرید) پس مورینیو اومد روش دیگه ای بکار بست و لایه های دفاعی رو تقسیم کرد بازیکنان جلو وظیفه پرس سنگین و هنگام شکست پرس جلو بازی تخریبی از عقب شروع میشد. یعنی اگه بخایم واضحتر بگیم پرسینگ جلو و طراحی سریع ضد حملات بود که باعث شد تیم مورینیو گلهای زیادی بزنه. در حالی که اتلتیکو مادرید با سیمئونه همون بازیه فشرده تو زمین خودی رو اجرا میکنه چون بازیکن فانتزی کمتر و بازیکن فیزیکی بیشتری داره و صرف نتیجه با گل کمتر هم واسش کفایت میکنه.
در مورد تقابل دو سبک هم فقط یه چیز رو توضیح بدم. پپ مربی هست که در قالب بازی مالکانه حتی اگه حملشو تغییر بده به استراتژی دفاعش وفادار مونده یعنی پرسینگ از جلو و همین پاشنه آشیل پپ شد. چون در صورت شکستن پرسینگ توسط تیم حریف به طرز وحشتناکی فضا ایجاد میشه و تیم حریف میتونه ضربشو بزنه. انریکه تو بارسا راه حل دفاعی بهتری پیدا کرد اومد نقطه شروع پرسینگ رو کشید عقب و تو نیمه خودی پرس کرد تو این حالت حتی اگه پرسینگ شکست بخوره تیم میتونه پوشش رو بده چون تو زمین خودی هست و فضا کمه واسه حریف. اگه پپ بتونه قدری این جابجایی رو تو تیم خودش پیاده کنه هم اجازه ضد حمله کمتری داده به تیم حریف و هم میتونه خودش هم ضد حمله بزنه مثل بارسای انریکه.
