- همیشه برام نوشتن از تو آسون ترین کار بود. فقط کافی بود یک موضوع رو انتخاب کنم - و تو انقدر خوب و ویژه بودی - که می تونستم راجع به اون موضوع برات 10 صفحه بنویسم. اما الان خدا می دونه که دارم سخت ترین کار دنیا رو می کنم. اینکه برات از رفتنت بنویسم. از جدایی پُل پوگبایِ دوست داشتنی از تیمم بنویسم. برام مهم نیست برای رفتنت چقدر پول گیرمون اومد. برام مهم نیست که بعضی( فقط و فقط بعضی ) از بازی ها وسط زمین راه می رفتی و با حرکاتت اعصابمون رو خرد می کردی. هیچی واقعا برام مهم نیست. برای من همیشه مهم این بوده و هست که تورو اندازه یه یوونتینی واقعی دوستت داشتیم. اینکه هممون از بودنت توی تیم لذت می بردیم. حتی منی که پارسال اوایل فصل منتقد شماره یکت بودم. همیشه و تو همه جا باز هم می گفتیم که اون پوگبائه. اون عاشق مائه. می تونه تو یه لحظه روند و نتیجه بازی رو عوض کنه. اما الان نمی دونم دیگه چی بگم ،،، خیلی برام سخته اما مجبورم از این به بعد بعد از دیدنت بگم اون پوگبائه و عاشق منچستر یونایتده. راستش همیشه بوده ،،،،،،،
- نمی دونم چرا ولی بعد از رفتنت یاد فصل دومت توی یوونتوس افتادم. اونم خیلی زیاد. همون فصلی که شاهزاده ی تیممون یعنی کلودیو مارکیزیو مدتی بود افت کرده بود و تویی که بیشتر بازی ها نیمکت نشین بودی، کم کم جاش رو توی ترکیب اصلی گرفتی. تازه 1 سال بود اومده بودی تو تیممون اما خب اون موقع ها همه و همه میخ واستن تبدیل بشی به فیکس تیممون. البته بگم انقدر هم خوب بودی که کونته با شجاعت و دلگرمی هوادار های یوونتوس بهت این فرصت رو بده که تبدیل بشی به هافبک اصلی تیم. انقدر خوب بودی که باعث شدی کونته دست به مثلث فوق العاده MVP بزنه تا تو روی نیمکت حروم نشی. الان که رفتی یاد اون فصل میفتم و به خودم می گم چه حسی داشتی توی اون زمان ؟! اون زمان که 2 سال قبلش با وجود شوق و شور بازی کردن، توی منچستر کسی بهت اهمیت نمی داد. آره زبونی همه می خواستنت و قبولت داشتن اما کسی جرات بازی دادن بهت رو نداشت. اما در عرض کمتر از 1 سال داشتی فیکس تیمی می شدی که پیرلو، ویدال و مارکیزیو رو توی خط هافبکش داشت. داشتی کلودیو مارکیزیویی رو کنار می زدی که شاهزاده ی تورینی ها بود. داشتی تبدیل می شدی به پوگبوم. داشتی دیده می شدی ،،، الان برام سوال پیش اومده اون موقع ها به چی فکر میکردی ؟ به تیم سابق و حالت فکر میکردی ؟ اصلا اونموقع دوستمون داشتی ؟ برام سوال پیش اومده اگه کونته و تیم مدیریت الان رو می دیدن، بازم بهت بازی می دادن و مارکیزیو رو نیمکت نشینت می کردن ؟
اگه رفتن تورو فاکتور بگیریم، این تابستون برامون فوق العاده بوده. دنی آلوز، بن عطیه، پیانیچ، پیاتسا و ایگوایین اومدن توی تیم و شدیم یکی از مدعی های اصلی لیگ قهرمانان اروپا. خدا رو چه دیدی شاید تونستیم طلسم رو بشکونیم و امسال قهرمان اروپا بشیم. اما بزار همین الان بگم جات توی جشن قهرمانی خیلی خیلی خالی می مونه. حداقل اینو مطمئنم که خودم توی جشن قهرمانی همش دنبال تو می گردم که برامون Dab بزنی. از ته قلب هم برات دعا می کنم که توی لیگ اروپا با تیمت موفق باشی. چون اصلا دوست ندارم یوونتوس با این قدرت رو ترک کنی و توی تیم بعدیت موفق نباشی !! نمی گم موندن تو توی تیم معنی قهرمانی 100 درصد توی اروپا رو می داد، اما بودنت حداقل 10 درصد شانسمون رو بیشتر می کرد. تو تیمی رو ترک کردی که یکی از شانس های اصلی قهرمانی اروپا تو فصل آیندس. تیمی که فصل بعد نگاه های خیلی زیادی روشه. و این یعنی یوونتوس بهترین بستر برای رسیدن به آروزهایی که همیشه به زبون میاری بود. یعنی قهرمانی اروپا و بردن توپ طلا !
می دونم هنوز خیلی جوونی و مشکلی نیست که 2 سال برای قهرمانی اروپا صبر کنی اما فوتبالِ و هزار پیچ و خم. تو نقد رو ول کردی، به امید اینکه شاید به نسیه برسی. تنها چیزی که توی یوونتوس بهش نمی رسیدی و الان توی منچستر بهش رسیدی پولِ. بقیه چیز ها و موفقیت ها توی یوونتوس انتظارت رو می کشیدن و الان که رفتی به منچستر، باید برای رسیدن بهشون بیشتر صبر کنی.نمی تونم باور کنم تو برای پول رفته باشی ،،،، اصلا نمی تونم این قضیه رو باور کنم. تو عاشق فوتبال هستی. دلیل رفتنت رو می دونم هر چی باشه پول نیست. انقدر عاشق و قدر شناس بوده و هستی که به خاطر پول یوونتوس رو ول نکنی و بری. شاید همونطوری که بالا گفتم، همیشه عاشق منچستر بودی ،،،،،
نمی دونم شاید هم تو مثل خیلی ها منچستر رو تیم بهتر و بزرگتری از یوونتوس می دونی اما واقعیت اینه که فصل بعد ما جزء شانس های اصلی قهرمانی توی لیگ قهرمانان اروپا هستیم و حضورمون توی این تورنمنت برای فصل بعدش هم تضمین شدست اما تو با منچستر باید تو لیگ اروپا بازی کنی. اونم جلو تیمایی که سال قبل با یوونتوس توی لیگ باهاشون بازی میکردی و مثل آب خوردن شکستشون می دادی. در ضمن تضمینی هم برای حضورت تو لیگ قهرمان سال بعدش هم نیست. هر کاری هم کنم نمی تونم مصاحبه هایی که تو یوونتوس در مورد منچستر می کردی رو فراموش کنم. امیدوارم منچستری ها بتونن فراموش کنن اون حرفارو. البته شک ندارم همین الان خیلی هاشون فراموش کردن.
برای همین دلایله که رفتنت به منچستر یونایتد رو درک نمی کنم. نمی تونم هضمش کنم. نمی خوام بگم منچستر باشگاه بد و کوچیکی هست اما تنها برتری منچستر نسبت به یوونتوس در حال حاضر، فوقِ تبلیغاتی بودنش هست. بازی کنار کسایی مثل بوفون، بونوچی، آلوز، بارزالی، کیلینی، مارکیزیو، پیانیچ، دیبالا و ایگوایین رو برای بازی کنار کی ول کردی ؟ زلاتان ؟ کسی که جلوی یوونتوس همیشه و همیشه یک بازنده بوده ؟! مورینیو ؟! کسی که تو هیچ تیمی بیشتر از 3 سال نبوده ؟! نمی دونم، نمی دونم، نمی دونم و نمی دونم. اگه به رعال یا بارسلونا می رفتی برام خیلی سخت تر بود چون رقیب مستقیممون رو قوی می کردی اما حداقل برای قابل هضم بود. رفتنت به منچستر یونیاتد، هیچ جوره برام معنی و مفهوم نداره ،،،، مگه اینکه رایولابلایی رو سرت اوورده باشه که سر بالوتلی اوورد. وای نه ،،،، اصلا دوست ندارم لحظه ای عاقبت بالوتلی رو برای پُل پوگبای دوست داشتنیم تصور کنم ،،، نه تو برای پول نرفتی. می دونم ! تو همیشه عاشق منچستر بودی ،،،،،
- با همه ی این اوصاف بازم ازت ممنونم. ممنون بابت تمام لحظه های ناب و قشنگی که برامون ساختی. ممنون برای همه چی. برات توی لیگ اروپا و لیگ جزیره هم آرزوی موفقیت می کنم. به امید قهرمانیت توی لیگ اروپا و دوم شدنت توی لیگ جزیره. می گم دوم شدنت چون توی قلبم می خوام آنتونیو کونته ی عزیز اول بشه ;) اما خیالت راحت بعد از کونته، همه و همه تورو دوست داریم توی لیگ جزیره. کاری به تیمی که توش بازی می کنیم نداریم. برای ما فقط تو مهمی و دوست داریم موفق باشی ... البته تا وقتی که جلوی ما قرار میگیری. اونوقته که برای شکستت دعا می کنیم. به منچستری ها هم تبریک می گم. یکی از بهترین و ویژه ترین هافبک های حال حاضر دنیا رو خریدین. بازیکنی که حتی اگه تو یه بازی 90 دقیقه رو مختون باشه، باز می تونه با 1 حرکت هم تیم رو نجات بده هم شما رو عاشق خودش کنه. ازش تا می تونید لذت ببرید چون تیم پولدار و طمع رایولا خیلی زیاده ،،،،
خداحافظ پُلِ عزیز ،،، خداحافظ هشت پا ،،، تو باشگاه سابق و جدیدت خوش بگزره ،،، امیدوارم تو هم مثل همبازی جدیدت زلاتان، جلوی یوونتوس همیشه ناکام باشی. یک یوونتوسی که عاشق خودت و تیمت بود، اما الان فقط عاشق خودتِ و نه باشگاهت.
