بدترین خریدهای دوران موراتی
از سال 1995 که ماسیمو موراتی به عنوان پرزیدنت اینتر معرفی شد، این تیم یک از آشفته ترین دوران خود را تجربه کرد. در طول این 18 سال چیزی حدود 100 بازیکن و 18 مربی به اینتر آمده اند. ماسیمو همچون یک هوادار واقعی، زندگی خود را وقف اینتر کرد تا تیمش را به قله افتخار برساند. اما انگیزه خوب + حرکت اشتباه مساوی است با اشتباه. موراتی در این سالها نشان داد که بسیار کم صبر است و خیلی سخت به کسی اعتماد می کند. اصلا هم جای تعجب نیست که اینتر در طی این سالها این همه ترانسفر انجام داده است.
در لیست زیر شما اسامی بدترین خریدهای موراتی از سال 1995 تا سال 2012 را شاهد خواهید بود. با تشکر از پرزیدنت موراتی که این همه بازیکن ناموفق و بد را خریده بوده اند، کار انتخاب 10 نفر از بین این همه بازیکن کار مشکلی بود ولی در نهایت این 10 نفری که در لیست زیر خواهید دید توانستند در این لیست جای بگیرند. از دیگر بازیکنانی که می توانستند در این لیست جای بگیرند می توان به Domoraud - Ventola - Sukur - Farinos - Dalmat - Kallon - Brechet - Van Der Meyde - Forlan - Kharja اشاره کرد.
معیار قرار گیری در این لیست، مقدار مبلغی است که اینتر پرداخت کرده است و مقدار عملکرد مثبتی که بازیکن داشته است می باشد. بازیکنان متوسط زیادی را اینتر خریده است که در مرحله اول باید گفت که خرید آنها اشتباه بوده است ولی چون بسیاری از آنها به دلیل قیمت بسیار پایین خریداری شده اند، در این لیست اشاره ای به آنها نشده است. به عنوان مثال می توان به Brechet اشاره کرد. مدافعی که هیچ گونه بویی از دفاع کردن نبرده بود ولی با توجه به این که سایر مدافعین اینتر قیمتی بیشتر داشته اند، جای او امن بود و کارش به این لیست نکشید.
تمامی قیمت های ذکر شده به میلیون یورو هستند.
10- کریستین چیوو ( ورود 15- خروج ؟ )
در طی 2 فصل و نیم اول ابتدایی حضور خود در اینتر این مدافع رومانیایی عملکرد خوبی را از خود بر جای گذاشت. هم در میانه خط دفاعی و هم در پست مدافع چپ به نظر قابل اعتماد می رسید و همه فکر می کردند که اینتر خرید خوبی داشته است. اما از آن روزی که در بازی با کیه وو از ناحیه سر با مصدومیتی وحشتناک از ناحیه سر روبرو شد، ساختار بازی او نیز تغییر کرد. از روزی که به تمرینات برگشت، هرگز نتوانست به آن چیوویی که قبلا بود تبدیل شود. با بازگشت او ما شاهد بازیکنی بودیم که ضعیف شده بود، پاسهای اشتباه می داد، جای گیری های بدی داشت، در یار گیری ناموفق بود، خطاهای بی مورد انجام می داد و در نتیجه کارت های بی مورد دریافت می کرد و... . او در دوره خوزه مورینیو یکی از عناصر ضعیف تیم به شمار می رفت و عملکردش در دوران بنیتز و لئوناردو را بیشتر می توان به فاجعه تشبیه کرد. با توجه به عملکرد مصبت در اوایل دوران حضورش در اینتر، رتبه اش در این لیست پایین تر نمی رود ولی کارهای مثبت او به هیچ نمی توانند اشتباهاتی که مرتکب شده است را جبران کنند.
9- آدریانو ( ورود 15- خروج 0 )
تقریبا یک چیزی مانند چیوو ولی با نتیجه ای بدتر. او را به پارما قرض دادند تا کمی تجربه بازی کردن پیدا کند و در آنجا با موتو زوج بسیار خوبی ساخته بود. آدریانو با توجه به این که در فصل 05/2004 تعداد کلی گلهای خودش را به عدد 40 رسانید، همه را امیدوار کرده بود. اما دقیقا از روزی که در سال 2006 پدرش از دنیا رفت، عملکرد او نیز شروع به ضعیف شدن کرد. بعد از آن اتفاق کم کم در تمرینات شرکت نمی کرد و در پارتی های شبانه حضور پیدا می کرد. بدن او روز به روز چاقتر می شد و روز به روز انگیزه اش را نیز بیشتر از دست می داد. رفتارهای عجیبی از خود نشان می داد تا آن که اینتر مجبور شد او را بازیکن ازاد اعلام کند و از تیم کنارش بگذارد. حتی اکنون نیز آدریانو نتوانسته از سایه خارج شود و کماکان مشغول نوشیدن الکل است.
8- فابیان کارینی ( ورود 10- خروج 0 )
هیچ می دانید 10 میلیونی که برای خرید او خرج شده بود از کجا آمد؟ این عدد قیمت تخمین فابیو کاناوارو بود. بله، اینتر یکی از بدترین معاوضه های تاریخ را انجام داد و یکی بزرگترین مدافعین جهان را در یک معامله با یک دروازه بان فوق العاده معمولی معاوضه کرد. کارینی که در کوپا امریکای سال 2003 نمایش خیره کننده ای داشت توجه اینتر را جلب کرد. مهم نیست که یک بازیکن چقدر بااستعداد باشد، اگر شما یکی از بهترین مدافعان جهان را با یک بازیکن که تنها در چند مسابقه عملکرد مناسبی داشته است معاوضه بکنید، در هر صورتی این کار احمقانه خوانده می شود و این کاری بود که اینتر انجام داد. هیچ وقت نتوانست کوچکترین تهدیدی برای تولدو، دروازه بان شماره 1 آن روزهای اینتر باشد. نتیجه این شد که اینتر او را به سایر تیمها قرض داد تا تجربه بازی کردن بیشتری بدست بیاورد. بدترین بخش داستان این بود که او حتی پس از بازگشت به اینتر نیز نتوانست جایگاهی داشته باشد و به عنوان دروازه بان چهارم اینتر معرفی می شد. تا روزی که از اینتر جدا شد تنها 4 بار به میدان رفت. چه جوک مسخره ای. اینتر کاناوارو رو فدا کرد تا او را بخرد ولی تنها 4 بار توانست برای اینتر بازی کند. این در حالی بود که کاناوارو در تورین روز به روز بیشتر می درخشید.
7- داوید سوازو ( ورود 13- خروج 0 )
ستاره سابق تیم کالیاری. بازیکنی که این تیم را به تنهایی از منطقه سقوط به دسته پایینتر نجات داد. حتی جایزه بهترین بازیکن خارجی فصل ا نیز نیز مال خود کرد ( این جایزه را با کاکا مشترکا برنده شد ). در همین حال اینتر و میلان به سرعت دست به کار شدند تا او را به خدمت بگیرند و این اینتر بود که در نهایت موفق به این کار شد. اینتر جنگ نقل و انتقالاتی را پیروز شد ولی زمان زیادی نگذشت که مشخص شد در واقع این یک باخت بوده است. سوازو هیچ وقت نتوانست به فرم روزهای خوبش در کالیاری دست پیدا بکند و حتی به سختی در ترکیب اینتر قرار می گرفت. حتی بالوتلی جوان هم او را برای قرار گرفتن در ترکیب شکست داد. سایر مهاجمین آن روزهای اینتر هم زلاتان - کرسپو و کروز بودند که این بازیکن هیچ گونه شانسی برای رقابت با اینها نداشت. پس از آن به تیمها جنووا و بنفیکا قرض داده شد ولی در آنجا هم ناموفق ظاهر شد. پس از بازگشتش به اینتر، او کاملا مصدوم بود و حتی 1 دقیقه هم نتوانست برای اینتر به میدان برود. او حالا یک بازیکن فراموش شده بود و هیچ وقت نتوانست به ترکیب اینتر نزدیک شود. باشگاه قراردادش را تمدید نکرد و او را کنار گذاشت.
6- وارستیلاو گرسکو ( ورود 5- خروج 0 )
بازی پایانی در مقابل لاتزیو در 5 ماه می سال 2002 خلاصه ای از گرسکو می باشد. هیچ کس بازی هایش در طول فصل را به یاد ندارد و همه و همه تنها آن یک بازی را به خاطر دارند. قبل از آنروز، او مدافع چپ ثابت اینتر و نفری بود که بعد از رکوبا پشت ضربات ایستگاهی قرار می گرفت. 5 میلیونی که اینتر 2 سال قبل برای او پرداخته بود به نظر می آمد راضی کننده باشد. اما پاس گل او به Poborsky از خیلی جهات کمک کرد تا او در این رده از بدترین خریدهای اینتر قرار بگیرد. عملکرد فوق العاده ضعیش باعث شد تا اینتر اسکودتو را از دست بدهد. تنها چند روز بعد از آن اتفاق، اینتر او را به عنوان بخشی از قرارداد آلمیدا به پارما فرستاد.
5- سولی مونتاری ( ورود 15- خروج ؟ )
در نخستین روزهایی که مورینیو به اینتر آمد او تلاش کرد تا هافبک تهاجیمی ای مانند لمپارد را به خدمت بگیرد. اما در عوض یک هافبک دفاعی را به خدمت گرفت که نامش مونتاری بود. در طول دورانش در اینتر او موفق شد گلهای خوبی به ثمر برساند مخصوصا گل برتری در بازی با یوونتوس و گل پشت پایش در مقابل ناپولی. اما بعد از آن او روی دیگر خودش را هم نشان داد. تکل های خشن - فاقد هوش فوتبالی و بازی های احساسی از بارزترین خواص او بود و اصلا هم نباید تعجب کرد که او بیشترین کارت ها را در بین سایر بازیکنان اینتر دریافت کرده بود. در آخر باید گفت که با توجه به سابقه مورینیو، نمی توان مطمئن بود که ایا خرید او در مرحله اول پیشنهاد مورینیو بوده است و یا خیر.
4- نلسون ریواس ( ورود 7.5- خروج 0 )
اگر مونتاری در میانه میدان فاجعه بار بود، ریواس در خط دفاعی حتی از فاجعه هم فراتر بود. واقعا جای تعجب داشت که اینتر چگونه او را به خدمت گرفته است و حتی بیشتر جای تعجب داشت که چگونه او 16 بار در خط دفاعی حضور پیدا کرد در حالی که مربی ای همچون مورینیو بالای سر تیم بود. 16 بازی در طی 2 فصل بسیار کم است ولی با توجه به خاصیت ریواس باید گفت که این مقدار بسیار زیاد هم بوده است. از روزی که در جوزپه مه آتزا به میدان رفت مشخص بود که نمی تواند خرید خوبی باشد و و در هر جایی که بازی می کرد یک الگو در خط دفاعی به شمار می رفت. الگو؟ بله، الگویی بود برای هر مدافعی چرا که آنها باید دقیقا برعکس کارهای او را انجام می دادند. تکل های بی موقع - عدم فیزیک بدنی مناسب - جای گیری اشتباه و دستپاچه شدن از بارتزین خواص او بود. پس از پایان 2 فصل او را به لیوورنو انتقال دادند تا بدون شک هر هوادار اینتر خوشحال شود.
3- آمانتینو مانسینی ( ورود 13- خروج 0 )
یک شکست غیر منتظره. قبل از حضورش در اینتر مانسینی تمامی خطو دفاعی حاظر در سری آ را با قدرت دریبلینگ خود آزار داده بود. با سرعت و تکنیکی بالا به شکلی خنده دار و سرگرم کننده در میان مدافعین می دوید و گل زیبایش در قمابل لیون را می توان نشانه ای از توانایی های بالای او دانست. او به اینتر آمد تا نیاز مورینیو در پست بال برآورده شود. مانسینی در بازی مقابل چلسی بارها داف و روبن رو عذاب داد و باعث دردسر مورینیو شد. خوزه نیز پس از حضور در اینتر او را به خدمت گرفت. یک بازیکن شناخته در سری آ و بازیکنی که با سیستم مربی به راحتی سازگاری دارد. به نظر می رسید او یکی از کلیدی ترین بازیکنان اینتر خواهد شد. اما دیری نگذشت که مشخص شد او هم یک خرید ناموفق دیگر بوده است. به نظر می رسید که او توانای های بالای خود را در رم جاگذاشته است. دیگر ما شاهد سرعت بالا - دریبل های زیبا و جا عوض کردن های خیره کننده نبودیم و باید گفت که هر مدافعی مانسیتی را به عنوان صبحانه می خورد. پس از 2 فصل اینتر او را به میلان قرض دادو بعد از این که هیچ گونه امیدی به درخشش دوباره این بازیکن نداشت، دیگر قراردادش را تمدید نکرد.
2- فرانچسکو کوکو ( ورود 22.5- خروج 0 )
به نظر می رسید که جست و جوی ایتالیایی ها برای یافتن مالدینی جدید پایان یافته است. با عملکرد بسیار خوبش تحسین همگان را برانگیخته بود و به همین زودی لقب مالدینی جدید را مال خود کرده بود. در این روز بود اینتر پیشنهادی به ارزش 28 میلیون را به میلان ارئه کرد. سیدورف + 22 میلیون. حالا اتفاقای فوق العاده جالب افتاد. سیدورف تبدیل شد به یکی از کلیدی ترین بازیکنان میلان تبدیل شد تا به همراه میلان بتواند سری آ و لیگ قهرمانان را مال خود کند. از آن طرف هم کوکو روز به روز عملکردش بدتر شد تا آنجا که بیشتر عمرش را در اینتر در اتاق های جراحی سپری کرد. 2 سال پس از این جراحی ها سرانجام ما شاهد بازگشت وی به میادین بودیم. اما باز هم فرم او تغییری کرد و بدتر هم شد. پس از آن نیز اینتر او را به تیمهای لیوورنو و تورینیو قرض داد تا شاید شرایطش تغییر کند. اما در آن تیمها نیز موفقیتی کسب نکرد تا آنجا که پس از بازگشتش به اینتر در سال 2007 رسما از فوتبال خداحافظی کرد. در کل او 68 بار برای اینتر به میدان رفت که مقدار زیادی از آن به عنوان یار تعویضی بود. اما در کمال تعجب او بدترین ترانسفر دوران موراتی نبوده است. فقط فاجعه بار بودن سیستم نقل و انتقالات باشگاه اینتر در دوران موراتی را در نظر بگیرید که بازیکنی همچون کوکو بدترین خرید آنها نبوده است.
1- ریکاردو کوارشما ( ورود 24.6- خروج 7.3 )
قطعا لیاقت شماره 1 را در این لیست دارد. شاید می توان به او بدترین خرید تاریخ سری آ را داد. در همان سالی که مانسینی خریداری شد، او هم به اینتر آمد. مورینیو امید داشت تا 2 بال انفجاری را داشته باشد. هر دو نفر آنها موفق نشدند انتظارات را برآورده بکنند. با توجه به اینتر که برای او چیزی حدود 24 میلیون + یکی از بازیکنان جوانان اینتر هزینه شده بود، به راحتی می توان گفت که او حتی در حد 1 میلیون یورو نیز برای اینتر بازی نکرد. پاسها و شوت های اشتباه - عدم توانایی برقراری ارتباط با سایر بازیکنان تنها بخشی از خواص او بود. به خصوص هیچ کس خودخواهی های او را فراموش نمی کند در حالی که در آن شرایط دادن یک پاس ساده کار را تمام می کرد. مورینیو کماکان از او استفاده می کرد با وجودی که عملکرد درخشانی نداشت. شاید این به دلیل این بود که حداقل به میزانی که برایش پول خرج شده است حدقل او را کمی بدواند. اما هیچ وقت او نتوانست بدرخشد تا آنجا که اینتر او ره به صورت قرضی به چلسی انتقال داد. در آنجا هم موفقتی نداشت تا دوباره به اینتر برگردد و در کمال تعجب باز هم ناموفق ظاهر شد. سرانجام مورینیو تسلیم شد و دیگر از او استفاده نکرد. خوزه حتی شماره 7 را که متعلق به فیگو بود را نیز به او داد ولی این انگیزه دادن های مربی هم کاری نکرد تا کوارشما تبدیل به بدترین خرید اینتر بشود.
