پائولو -کبیر- بازیکنه که . . .
متعصب ترین بازیکن تاریخه
90درصد مدافعای دنیا اونو الگو خودشون میدونن
90درصد مهاجمایی ک جلوش بازی کردن اونو بهترین مدافعی میدونستن ک جلوشون بازی کردن
همه فوتبال دوستا دوسِش دارن
تعداد CL هایی ک برده با تمام تیم های سری آ برابری میکنه
تو 16 سالگی باولین بازیشو برای میلان انجام داد
عضو ثابت همه ی ترکیب های تاریخ فوتبال
جبرخی جملات در ستایش مالدینی:
هواداران اینترمیلان در دربی :
"Per 20 Anni Nostro Rivale, Ma Nella Vita Sempre Leale "
(For 20 Years Our Opponent, But In Life Always Loyal)
"برای ۲۰ سال رقیب ما بودی ... ولی در زندگی همیشه وفادار تو خواهیم بود. "
سر الکس فرگوسن:
یکی از آرزوهای من دردوران مربیگری که به آن نرسیدم، در اختیار داشتن مدافعی به اسم پائولو مالدینی بود.
.
زمانی که من به نسل فعلی فوتبال نگاه می‌کنم لیونل مسی بارسلونا را برتر می‌بینم؛ اگر چه فوتبال کاکا مرا به وجد می‌آورد و زیدان هم عالی بوده اما بی شک پائولو مالدینی فوتبالیست مورد علاقه من است. حضورش فوق العاده است؛ خوی بی نهایت طلبی و ورزشکارانه اش ویژگی برجسته اوست. اگر چه مدافع است اما تمام تیمهای تاریخ فوتبال میلان را طی حضور باورنکردنی و پیروزمندانه اش تحت تاثیر قرار داده است .
گواردیولا پس از قهرمانی با بارسلونا در لیگ قهرمانان اروپا:
من این قهرمانی را به فوتبال ایتالیا و پائولو مالدینی اهدا می‌کنم که نباید نگران هیچ چیز باشد، چرا که او مورد تحسین تمام قاره اروپاست.
پویول بعد از ملاقات با مالدینی در تمرین بارسلونا:
با بهترین مدافع تاریخ فوتبال جهان تمرین کردم. پائولو مالدینی الگوی من بود.
رائول گونزالس :
مالدینی استاد من است. خیلی جوان بودم که بازی های او را تماشا می کردم و از این که هواداران او را ستایش می کردند به او احساس حسادت داشتم.
لئوناردو بونوچی:
او یک اسطورهٔ زنده و یک افسانهٔ بی مثال است . جدا از اینکه اوبرای من یک دوست خوب به حساب می‌آید اما من همیشه او را باعمکرد خوبش به یاد می‌آورم .زمانی که درتیم زیر بیست و سه ساله‌ها بازی می‌کرد همانند یک رهبر واقعی ،با استعداد ، نوع درکش ازفوتبال ، خصوصیات اخلاقی منحصربه‌فرد ، تلاش زیاد و فداکاری. با این خصوصیات درباره مالدینی چه می‌توان گفت جز اینکه او نماد میلان است .
چزاره مالدینی (پدرش):
من و همسرم فرزندان زيادي داشتيم که از قضا همگي بسيار شلوغ و پر سر و صدا بودند. در اين ميان پائولو با آن چشم هاي براق چيز ديگري بود. او به هر وسيله اي براي خود توپ مي ساخت و وسايل خانه راه گريزي نداشتند. کنترل اين جمع ياغي بسيار دشوار بود. فقط يک چيز پائولو را آرام مي کرد : يکشنبه عصر و برنامه فوتبال ايتاليا
