مطلب ارسالی کاربران
مقایسه پله،مارادونا ودی استفانو
ﭘﻠﻪ ﻳﺎ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﻛﺪﺍﻡﻳﻚ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺎﺯﻳﻜﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟
ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻥ ﺑﺤﺚﻫﺎﻳﻲ
ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻟﻔﻈﻲ ﺑﻴﻦ
ﻫﻮﺍﺩﺍﺭﺍﻥ ﭘﺮﺗﻌﺪﺍﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻲﻛﺸﺪ.
ﻳﻜﻲ ﺍﺯ
ﺑﺰﺭﮒﺗﺮﻳﻦ
ﺍﺧﺘﻼﻑﻫﺎﻳﻲ
ﻛﻪ ﺑﻴﻦ
ﺍﻫﺎﻟﻲ
ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ
ﻭﺟﻮﺩ
ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﻳﻦ
ﻣﻮﺿﻮﻉ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﭘﻠﻪ ﻳﺎ
ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ
ﻛﺪﺍﻡﻳﻚ
ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺎﺯﻳﻜﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﻳﻚ
ﺑﺎﺭ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻥ ﺑﺤﺚﻫﺎﻳﻲ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮﺍﺭﺩ
ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻟﻔﻈﻲ ﺑﻴﻦ ﻫﻮﺍﺩﺍﺭﺍﻥ ﭘﺮﺗﻌﺪﺍﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻲﻛﺸﺪ.
ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻥﻛﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻲ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺍﺳﻄﻮﺭﻩ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ
ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ، ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﺯﻱﻫﺎﻱ ﻫﺮ ﺩﻭ
ﺑﺎﺯﻳﻜﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﻱ ﺩﻭﺭ ﻫﻤﭽﻮﻥ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪﻫﺎﻱ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺑﺎ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦﻫﺎﻱ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﻮﺷﺶ
ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻲﮔﺮﻓﺖ. ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﻴﻢ
ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺑﺎﺯﻳﻜﻦ ﺩﺭ 2 ﺩﻭﺭﻩ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺯﻱ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ
ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻳﻨﺪﻭ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺸﻜﻞ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻧﺮﻳﻜﻪ ﻣﺎﻛﺎﻳﺎ ﻣﺎﺭﻛﺰ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻣﺮﺩﺍﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ
ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﭘﻠﻪ ﻭ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ. ﺍﻭ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ
1958 ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮒﺗﺮﻳﻦ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎﺭﻫﺎﻱ ﺁﻣﺮﻳﻜﺎﻱ ﺟﻨﻮﺑﻲ ﺍﺳﺖ.
ﻣﺎﺭﻛﺰ ﻣﺠﺮﻱ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻣﺸﻬﻮﺭﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﭘﺮﺑﻴﻨﻨﺪﻩﺗﺮﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﻱ
ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻲ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺩﻱﭘﺮﻳﻤﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ 20 ﺳﺎﻝ
ﺍﺧﻴﺮ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻲﻫﺎﻱ ﻣﺘﻌﺪﺩﻱ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ
ﭘﺎﻟﺮﻣﻮﻱ ﺑﻮﺋﻨﻮﺱ ﺁﻳﺮﺱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﻳﺪﮔﺎﻩﻫﺎﻱ ﺍﻭ ﺩﺭ
ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﭘﻠﻪ ﻭ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺩﺭ ﭘﻲ ﻣﻲﺁﻳﺪ:
ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﺭﻭﺷﻦ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ 2 ﺑﺎﺯﻳﻜﻦ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺍﺯ 2 ﺩﻭﺭﻩ ﻣﺨﺘﻠﻒ
ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺸﻜﻞ ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻢ
ﻭﻗﺘﻲ ﭘﻠﻪ ﻭ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩﺍﻡ، ﻳﻚ ﺑﻴﻨﺶ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪﺍﻡ. ﺷﻤﺎ
ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﻣﺴﻲ ﻭ ﺭﻭﻧﺎﻟﺪﻭ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﭼﻮﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻳﻚ
ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ.
ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﻌﺪﻱ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺁﻧﻬﺎ
ﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻡ، ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻲ ﺑﺎ ﺭﻳﺎﺿﻴﺎﺕ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺜﺎﻝ ﭘﻠﻪ
ﺭﺍﺳﺖﭘﺎ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻲ ﺍﺯ ﭘﺎﻱ ﭼﭙﺶ ﻫﻢ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲﻛﺮﺩ، ﻭﻟﻲ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ
ﻳﻚ ﭼﭗﭘﺎﻱ ﺻﺮﻑ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﺎﻱ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺍﺻﻼ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻲﻛﺮﺩ.
ﺍﻣﺎ ﭘﺎﻱ ﭼﭗ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺧﺎﺭﻕﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻛﺴﻲ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﻪ
ﭘﺎﻱ ﺭﺍﺳﺖ ﭘﻠﻪ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺑﺪﻫﺪ، ﺷﺎﻳﺪ 8 ﺍﺯ 10 ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ
ﭘﺎﻱ ﭼﭗ ﺍﻭ 7 ﺍﺯ .10 ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻉ 15 ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﭘﺎﻱ ﭼﭙﺶ 10 ﺍﺯ 10 ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭﻟﻲ ﺍﺯ ﭘﺎﻱ ﺭﺍﺳﺘﺶ
ﭼﻪ؟ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺯﻳﺎﺩ ﻫﻢ ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﻳﺎﺿﻲ ﺭﺟﻮﻉ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ
ﺧﻴﻠﻲ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻛﺮﺩ.
ﻣﻬﺎﺭﻧﺎﺷﺪﻧﻲ
ﺩﺭ ﻭﻫﻠﻪ ﺍﻭﻝ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﺎﺯﻳﻜﻦ ﻣﻬﺎﺭﻧﺸﺪﻧﻲ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻭﻗﺘﻲ ﻣﻲﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ
ﺍﺯ 2 ﻳﺎ 3 ﺑﺎﺯﻳﻜﻦ ﻋﺒﻮﺭ ﻛﻨﻨﺪ ﻳﺎ ﺷﻮﺕ ﺑﺰﻧﻨﺪ، ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﻲﻛﺮﺩﻧﺪ؛
ﻭﻟﻲ ﭘﻠﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺑﺪﻧﻲ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺑﻬﺘﺮﻱ ﺩﺍﺷﺖ. ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺗﺮﻱ
ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺛﻘﻞ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺍﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﻲﺷﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮ
ﻣﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﺑﺪﻫﺪ. ﭘﻠﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ
ﺑﺎﺯﻳﻜﻦ ﺳﺎﺩﻩﺗﺮﻱ ﺑﻮﺩ. ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺮﻳﻚ ﺑﺮﺍﻱ ﭘﻴﺮﻭﺯﻱ ﺭﺍﻩﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎﺕ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻛﻮﭘﺎﻱ ﺁﻣﺮﻳﻜﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﻱ ﺩﻭﺭ،
ﺑﺮﺯﻳﻞ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﻴﻦ ﻭ ﺍﺭﻭﮔﻮﺋﻪ ﺩﺭ ﻣﻜﺎﻥ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮﻱ
ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ.
ﺩﻟﻴﻞ ﺁﻥ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ. ﻭﻗﺘﻲ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﻴﻦ ﻭ ﺍﺭﻭﮔﻮﺋﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺮﺯﻳﻞ
ﺑﺎﺯﻱ ﻣﻲﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻊ ﻟﺰﻭﻡ ﺍﺯ ﺯﺩﻥ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﻓﻮﺗﺒﺎﻟﻴﺴﺖﻫﺎﻱ
ﺑﺮﺯﻳﻠﻲ ﺭﻭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ . ﭘﻠﻪ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺟﻮﺍﺏ
ﻣﻲﺩﺍﺩ، ﭼﻮﻥ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺪﻧﻲ ﺑﺎﻻﻳﻲ ﺩﺍﺷﺖ، ﺍﺯ ﺿﺮﺑﺎﺕ
ﺣﺮﻳﻔﺎﻥ ﻧﻤﻲﺗﺮﺳﻴﺪ.
ﭘﻠﻪ ﻫﻤﻪ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲﺩﺍﺩ. ﺍﻭ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁﻟﻔﺮﺩﻭ ﺩﻱﺍﺳﺘﻔﺎﻧﻮ
ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻲﺷﻮﺩ، ﺩﺭﻳﺒﻞﺯﻥ ﻧﺒﻮﺩ، ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﻪ
ﺣﺮﻳﻒ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻲﺩﺍﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻧﻔﺮﺍﺕ
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻓﻀﺎﻫﺎﻱ ﺧﺎﻟﻲ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻛﻨﺪ. ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻫﺮﺯﻣﺎﻥ ﻛﻪ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ
ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﻓﻊ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﻲﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﺸﺨﻴﺺ
ﻣﻲﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻣﻮﺛﺮ ﺍﺳﺖ، ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺯﻳﻜﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺮﻣﻲﺩﺍﺷﺖ.
ﺩﺭﻳﺒﻞ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﭘﻠﻪ، ﺩﺭﻳﺒﻞ ﺩﻭﻃﺮﻓﻪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎﻻﻳﺶ ﺍﻳﻦ
ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲﺩﺍﺩ.
ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻜﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﭘﻠﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺑﺎ
ﻣﺪﺍﻓﻌﺎﻥ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪﻱ ﺭﻭﺑﻪﺭﻭ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺩﺭ
ﺩﻫﻪ 80 ، ﻣﺪﺍﻓﻌﺎﻥ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺎﻛﺘﻴﻚﻫﺎﻱ ﺩﻓﺎﻋﻲ ﻭ
ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﺮﺍ ﺣﺘﻲ ﺩﺭ ﺁﻣﺮﻳﻜﺎﻱ ﺟﻨﻮﺑﻲ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ .
ﭘﻠﻪ ﻫﻴﭻﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺑﺎﺯﻱ ﻧﻜﺮﺩ. ﺍﻭ ﺩﺭ ﺳﻔﺮﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ
ﺑﺎ ﺳﺎﻧﺘﻮﺱ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺩﺍﺷﺖ، ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﻲﺷﺪ. ﭘﻠﻪ
ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﺑﻪ ﻣﺸﻜﻞ ﻣﻲﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺳﺎﻧﺘﻮﺱ ﺑﻪ
ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﻣﻲﺭﻓﺖ، ﺑﻪ ﺩﺭﺩﺳﺮ ﻣﻲﺍﻓﺘﺎﺩ. ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﺣﺘﻲ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻫﻢ
ﭘﻠﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻣﻲﺷﺪ. ﻛﺎﻓﻲ ﺍﺳﺖ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺳﺎﻧﺘﻮﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻲ
ﻛﻪ ﭘﻠﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﻱﻫﺎﻳﻲ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ
ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺳﺎﻧﺘﻮﺱ ﺑﺎ ﭘﻠﻪ ﻭ ﺳﺎﻧﺘﻮﺱ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﻠﻪ، ﺯﻣﻴﻦ ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ
ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺍﺷﺖ .
ﺗﻜﻨﻴﻚ ﺧﺎﻟﺺ
ﺑﺮﺧﻼﻑ ﭘﻠﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ، ﺑﺎﺯﻳﻜﻦ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ ﺑﻮﺩ، ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺍﺻﻼ
ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺿﺮﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺰﻧﺪ . ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ، ﭘﺎﻫﺎﻱ
ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪﻱ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﻱ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻲﺩﺍﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎﻱ
ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺟﻬﺶ ﻛﻨﺪ . ﺍﻭ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﺮﺵ ﺑﻠﻨﺪﺵ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺯﺩﻥ
ﺿﺮﺑﻪ ﺳﺮ، ﺗﻮﭖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﻬﺎﺭ ﻭ ﻳﻚ ﺣﺮﻛﺖ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ
ﻣﻲﻛﺮﺩ. ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﻠﻪ ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺩﺍﺷﺖ. ﺍﻭ ﻳﻚ
ﻓﺎﻧﺘﺰﻱﺑﺎﺯ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﺚ ﺍﺯ ﭘﻠﻪ ﺟﻠﻮ ﻣﻲﺍﻓﺘﺪ .
ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﻛﻮﺗﺎﻩﻗﺎﻣﺖ ﺑﻮﺩ؛ ﻭﻟﻲ ﭘﺎﻫﺎﻳﻲ ﻗﻮﻱ ﻭ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﻳﻲ ﻣﺤﻜﻢ
ﺩﺍﺷﺖ. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﻮﭖ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮﺩ . ﺍﻭ
ﺣﺘﻲ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﺿﺮﺑﺎﺕ ﺧﺸﻦ ﻭ ﺗﻜﻞﻫﺎﻱ ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﺍﺭ ﻛﻨﺪ، ﺑﺪﻭﻥ
ﺁﻥ ﻛﻪ ﺁﺳﻴﺐ ﺑﺒﻴﻨﺪ. ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺑﺮﺍﺣﺘﻲ ﺗﻮﭖ ﺭﺍ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻣﻲﻛﺮﺩ ﻭ
ﺗﺴﻠﻂ ﻓﻮﻕﺍﻟﻌﺎﺩﻩﺍﻱ ﺭﻭﻱ ﺗﻮﭖ ﺩﺍﺷﺖ. ﺩﻳﺪ ﺍﻭ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﻳﻲ ﺑﻮﺩ. ﺑﺮﺍﻱ
ﻣﺜﺎﻝ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻟﺤﻈﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﺪﺍﻓﻌﺎﻥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺭﺍ ﻳﻜﻲ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ
ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺮﻣﻲﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻥ ﮔﻞ ﻓﻮﻕﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﻴﺘﺮ ﺷﻴﻠﺘﻮﻥ ﺑﺰﻧﺪ،
ﺣﺮﻛﺖ ﺧﻮﺭﺧﻪ ﻭﺍﻟﺪﺍﻧﻮ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ
ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩ، ﺗﻮﭖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﻲﺩﺍﺩ .
ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺭﻭﻱ ﺑﺎﺯﻳﻜﻨﺎﻥ ﻛﻨﺎﺭﻱﺍﺵ
ﺩﺍﺷﺖ. ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻛﻨﺎﺭﻱ
ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺩﺭ ﺗﻴﻢ ﻣﻠﻲ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﻴﻦ ﺑﺎﺯﻳﻜﻨﺎﻧﻲ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ
ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻳﻚ ﻟﻴﺪﺭ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ. ﻛﺎﺭﻱ ﻛﻪ
ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﻲ 1990 ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﺭﺍ ﻫﻴﭻ ﺑﺎﺯﻳﻜﻨﻲ ﺗﺎ ﺑﻪ
ﺣﺎﻝ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭ ﺗﻴﻤﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺷﺎﻧﺴﻲ ﺑﺮﺍﻱ
ﭘﻴﺮﻭﺯﻱ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﻓﻴﻨﺎﻝ ﺑﺎﻻ ﻛﺸﺎﻧﺪ.
ﭘﻠﻪ ﻫﻢ ﻫﻤﻜﺎﺭﻱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻮﺑﻲ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﺎﺯﻳﻜﻨﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ.
ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺎﺯﻳﻜﻦ ﺗﻴﻤﻲ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺑﻮﺩ. ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ
ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻳﺎﺭﺍﻧﻲ ﻫﻤﭙﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ.
ﺩﻱ ﺍﺳﺘﻔﺎﻧﻮ، ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ
ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﭘﺎﻱ ﭼﭗ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﻱ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲﺷﺪ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺯﻳﺒﺎﺗﺮ
ﺷﻮﺩ. ﭘﻠﻪ ﻫﻢ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﻳﺒﺎ ﺑﺎﺯﻱ ﻣﻲﻛﺮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻳﻚ
ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻳﻚ ﻭﺭﺯﺷﻜﺎﺭ ﺑﻮﺩ. ﺑﺎﺯﻳﻜﻨﺎﻥ ﻛﻤﻲ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ
ﺩﻭ ﺍﺳﻄﻮﺭﻩ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ. ﻳﻮﻫﺎﻥ ﻛﺮﻭﻳﻒ ﻭ ﺑﺎﺑﻲ ﭼﺎﺭﻟﺘﻮﻥ ﺍﺯ
ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺎﺯﻳﻜﻨﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﻫﻴﭻﻳﻚ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﺣﺘﻲ
ﭘﻠﻪ ﻭ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ، ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻟﻔﺮﺩﻭ ﺩﻱ ﺍﺳﺘﻔﺎﻧﻮ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ. ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ
ﺩﻱﺍﺳﺘﻔﺎﻧﻮ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺎﺯﻳﻜﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭ ﻛﺎﻣﻼ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎﺯﻱ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﻳﻜﺘﻪ ﻣﻲﻛﺮﺩ . ﻣﻜﺎﻥ ﺑﺎﺯﻱ
ﺧﺎﺻﻲ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻲﺩﻳﺪﻳﺪ . ﺍﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻧﺎﺩﺭﻱ
ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﻓﻮﺗﺒﺎﻟﻴﺴﺖﻫﺎﻱ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻓﺎﻗﺪ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺩﻱ ﺍﺳﺘﻔﺎﻧﻮ
ﻳﻚ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﻓﻮﻕﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲﺩﺍﺩ.
ﺳﻮﺍﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﻢ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻲﺷﻮﺩ، ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ
ﺑﺎﺯﻳﻜﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﺯﻱ ﻣﻲﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﻣﺪﺭﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ
ﻣﻲﺷﻮﺩ، ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﻲ ﻣﻲﺍﻓﺘﺎﺩ؟
ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺗﻜﻨﻴﻚ، ﻫﻮﺵ، ﺧﻼﻗﻴﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺪﻧﻲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺣﺪ
ﻣﻤﻜﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﻭﻟﻲ ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻣﻦ ﺩﻱ ﺍﺳﺘﻔﺎﻧﻮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻮﺩ.
ﻧﻈﺮ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ
ﻣﺎﺭﻳﻮ ﺯﺍﮔﺎﻟﻮ: ﺣﺘﻲ ﺩﻭ ﺗﺎ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﺎﻱ ﭘﻠﻪ ﻧﻤﻲﺭﺳﻨﺪ.
ﺭﻭﺩ ﮔﻮﻟﻴﺖ: ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺎﺯﻳﻜﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﺖ. ﻣﻦ ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺍﺯ
ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﺎﺯﻱﻫﺎﻱ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﻣﻲﺩﻳﺪﻡ. ﺍﻭ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺩﺭ ﻛﻼﺳﻲ
ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﺎﺯﻱ ﻣﻲﻛﺮﺩ.
ﻓﺮﺍﻧﺘﺲ ﺑﻜﻦ ﺑﺎﻭﺋﺮ : ﭘﻠﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ
ﻣﻲﻛﺮﺩ ﻭﻟﻲ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺍﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﻧﺒﻮﺩ .
ﻛﺎﺭﻝ ﻫﺎﻳﻨﺲ ﺭﻭﻣﻨﻴﮕﻪ: ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﻮﺩ. ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ
ﺑﺎﺯﻱ ﻣﻲﻛﺮﺩ، ﺑﺎﺯﻱ ﻛﺮﺩﻥ ﻛﻤﻲ ﻣﺸﻜﻞﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﭘﻠﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ
ﺑﺮﺯﻳﻞ ﺑﺎﺯﻱ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﻛﺎﺳﻤﻮﺱ ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﻙ. ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺩﺭ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﻴﻦ
ﻭ ﺑﻮﻛﺎﺟﻮﻧﻴﻮﺭﺯ ﺑﺎﺯﻱ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺭﻓﺖ.
ﺗﻮﺳﺘﺎﺋﻮ: ﭘﻠﻪ ﻛﺎﻣﻞﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺑﻮﺩ . ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﭖ ﻳﻚ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ
ﺑﻮﺩ، ﻳﻚ ﺷﻌﺒﺪﻩﺑﺎﺯ ﺳﻴﺮﻙ، ﭘﻠﻪ ﺳﻤﺒﻞ ﺗﻜﻨﻴﻚ ﻭ ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺑﻮﺩ.
ﺍﺭﻳﻚ ﻛﺎﻧﺘﻮﻧﺎ: ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﭘﻠﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﺯﻳﻜﻨﺎﻧﻲ
ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﻳﻲ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﺵ ﻣﻲﺩﻳﺪ، ﻳﺎﺭﺍﻧﻲ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺩﺍﺷﺖ. ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ
ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺗﻴﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺑﻜﺸﺪ. ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﻴﻦ
ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻴﺪ، ﺁﻧﻬﺎ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻧﻤﻲﺷﺪﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺯﻳﻞ ﺑﺪﻭﻥ
ﭘﻠﻪ ﻫﻢ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻣﻲﺷﺪ.
ﺭﻭﻧﺎﻟﺪﻭ: ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺯﻳﻠﻲﺍﻡ. ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ
ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ!
ﺳﺮ ﺍﻟﻒ ﺭﻣﺰﻱ: ﭘﻠﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﺍﺷﺖ. ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﻫﻢ
ﻫﻤﻴﻦﻃﻮﺭ . ﻣﺎﺭﺍﺩﻭﻧﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻼﺵ ﻣﻲﻛﺮﺩ ﻭ ﺗﻜﻨﻴﻚ ﺑﺎﻻﺗﺮﻱ ﺩﺍﺷﺖ.
ﻣﺸﻜﻞ ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ
ﻣﻲﺁﻭﺭﻳﻢ. ﺍﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﭘﺎ ﻣﻲﮔﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ.
ﺳﺮ ﺍﻟﻜﺲ ﻓﺮﮔﻮﺳﻦ : ﺍﻳﻦ ﻳﻚ ﺑﺤﺚ ﺑﻲﺣﺎﺻﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ
ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺎﺯﻳﻜﻦ ﻣﻮﺭﺩﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻛﺪﺍﻡ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ
ﺑﺤﺚ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻫﻢ ﻋﺎﻳﺪ
ﻧﻤﻲﺷﻮﺩ
