از آخرین باری که فوتبالیست دیگری جز این دو توانسته بهترین بازیکن جهان لقب بگیرد، هشت سال میگذرد. آن سال بهترین فوتبالیست کره زمین، کسی نبود جز ستاره میلان
نویسنده: متیو پینتوس - شوت
به گزارش سایت رسمی کانون مربیان فوتبال ایران (ifca.ir)، چند روز قبل بود که "کریستیانو رونالدو"، فوقستاره پرتغالی رئالمادرید یک بار دیگر توپ طلای فوتبال جهان را از آن خود کرد تا برای سومین بار به عنوان بهترین بازیکن جهان معرفی شود. نزدیکترین رقیب رونالدو یعنی لیونل مسی نیز تاکنون چهار بار این عنوان را به دست آورده است. به عبارت بهتر در هفت سال گذشته، توپ طلا فقط سهم این دو نفر بوده و از آخرین باری که فوتبالیست دیگری جز این دو توانسته بهترین بازیکن جهان لقب بگیرد، هشت سال میگذرد. آن سال بهترین فوتبالیست کره زمین، کسی نبود جز کاکا!
ستاره برزیلی آن روزهای میلان در راس خط هافبک لوزیشکل تیمش در فصل 07-2006 قرار داشت. او در آن فصل توانست با گلها و پاس گلهایش به میلان کمک کند به هفتمین و البته آخرین قهرمانیاش در اروپا برسد. با این مقدمه قصد داریم نگاهی بیندازیم به میلان پرقدرت آن فصل؛ آنها اکنون کجا هستند؟
دروازهبان: نلسون دیدا
فصل 07-2006: دروازهبان تیم قهرمان جهان، از سال ۲۰۰۰ در میلان حضور داشت. بعد از چند سال و گذر از فراز و نشیبهای فراوان، بالاخره شماره یک تیم ملی برزیل و باشگاه میلان لقب به دست آورد. خیلیها او را جزو بهترین دروازه بانان جهان در آن دوره میدانستند؛ اگرچه عدهای هم به اشتباهات گاه و بیگاش اشاره میکردند. در هر حال فصل 07-2006 نقطه عطفی برای این دروازهبان بود. هرچند در سالهای بعد مصدومیتها و فرم ضعیف دیدا، باعث شد او در بازیهای کمی برای میلان به میدان برود.
امروز: با وجود رسیدن به ۴۱ سالگی، همچنان فوتبال بازی میکند. او بعد از اینکه از ترکیب اصلی میلان دور شد، در سال ۲۰۱۰ این تیم را ترک کرد و به کشورش بازگشت. دیدا ابتدا با پورتوگوئزا قرارداد بست و نمایشهایش خوبش باعث شد در سال ۲۰۱۲ راهی گرمیو شود. دیدار به تازگی نیز قراردادی را با اینترناسیوناله امضا کرده و همچنان دروازهبان شماره یک تیمش است.
مدافع راست: کافو
فصل 07-2006: اسطوره سابق رم در سال ۲۰۰۳ به میلان پیوست و با این تیم به افتخارات مهمی رسید. او سالهای سال در رم و تیم ملی برزیل نقشی انکارناپذیر را در پست وینگ بک راست در سیستم 2-5-3 ایفا میکرد و خیلیها مهارت و انرژی او را درآن دوره به عنوان یک الگوی تمامعیار برای پست وینگ بک محسوب میکردند. قطعا لقب قطار سریعالسیر برازنده کافوی برزیلی بود که در میلان به قهرمانیهای ارزشمندی دست یافت.
امروز: کافو بعد از پنج سال حضور در میلان در سال ۲۰۰۸ از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. چندی بعد به عنوان یکی از ۱۱ بازیکن ترکیب طلایی باشگاه رم انتخاب شد. حتی در سال ۲۰۰۴، پله از او به عنوان یکی از ۱۲۵ بازیکن برتر آن زمان دنیای فوتبال نام برد. کافو اکنون در رسانهها کار میکند و البته به عنوان سفیر فوتبال برزیل نیز فعال است. او در جریان تحقیر برزیل در جامجهانی ۲۰۱۴ مدعی شد با وجود تجارب و جایگاهش در فوتبال این کشور، از رختکن تیم طرد شده است.
مدافع میانی: آلساندرو نستا
فصل 07-2006: یکی از برترین مدافعین جهان در دهه گذشته؛ کسی که ویژگیهای یک مدافع تمام و کمال را در خود داشت. برنده چهار عنوان بهترین مدافع سال سری A، در سال ۲۰۰۳ با رقمی نزدیک به ۳۰ میلیون یورو به میلان پیوست. با وجود آنکه مدت زیادی از صل 07-2006 را به دلیل مصدومیت از دست داده بود، در نهایت در بازی فینال مقابل لیورپول به تیمش کمک کرد هفتیمین قهرمانیاش در اروپا را جشن بگیرد.
امروز: او که همچنان در میلان به عنوان نماد و الگو شناخته میشود، در سال ۲۰۱۲ ایتالیا را ترک کرد و راهی لیگ آمریکا شد. اخیراً نیز به تیمی در لیگ هند پیوست و دوباره همبازی مارکو ماتراتزی شد.
مدافع میانی: پائولو مالدینی
فصل 07-2006: سمبل میلان و برترین بازیکن تاریخ باشگاه در این تیم به همهچیز رسید. او در طول 20 سال حضورش در این باشگاه به موفقیتهای چشمگیری دست یافت. مالدینی مثل همبازی سابقش "آلساندور کاستاکورتا" توانایی این را داشت که در پستهای مختلفی خط دفاع به میدان برود.
امروز: پس از سالها حضور در میلان و انجام ۹۰۲ بازی باشگاهی، در سال ۲۰۰۹ از فوتبال خداحافظی کرد. سال ۲۰۱۲ او در ترکیب برترینهای فوتبال تاریخ ایتالیا قرار گرفت. به نظر میرسید پائولو چندی بعد، به عنوان مربی به عرصه فوتبال بازگردد اما او پیشنهاد "کارلو آنچلوتی" را برای دستیاری رد کرد. کریستین، پسر پائولو اکنون در تیم جوانان میلان حضور دارد و میگویند آینده درخشانی پیش رو دارد.
مدافع چپ: مارک یانکولفسکی
فصل 07-2006: یانکولفسکی یکی از باثباتترین بازیکنان میلان در آن فصل رویایی بود. این مدافع اهل جمهوری چک در آن فصل ۵۰ بار برای میلان به میدان رفت و نمایشهای بینظیرش باعث شد فوتبالیست سال کشورش لقب گیرد. دفاع چپ سابق اودینزه با تکنیک و قدرت شوتزنی خود به میلان کمک زیادی کرد.
امروز: او تا سال ۲۰۱۱ در میلان ماند و در سال ۲۰۱۲ از فوتبال خداحافظی کرد، مصدومیتهای پی در پی در اواخر حضورش در میلان و البته سال آخر فعالیت فوتبالیاش در باشگاه بانیک استراوا باعث شد نتواند مثل سابق برای تیمش عنصری تاثیرگذار و مهم باشد. انجام ۷۷ بازی در عرصه ملی نشان میدهد او تا چه حد بازیکن مهمی برای تیم ملی کشورش بوده است.
هافبک دفاعی: آندرهآ پیرلو
فصل 07-2006: در تابستان ۲۰۰۶ با دادن بیشترین پاس گل به کشورش کمک کرد تا قهرمان جهان شود و سپس در سال بعد از آن، همراه با میلان به قهرمانی اروپا رسید. او بهترین پاسور تیم ملی و باشگاهش محسوب میشد و در سال ۲۰۰۷ در مراسم بهترینهای فوتبال جهان، به عنوان پنجمین فوتبالیست برتر سال انتخاب شد.
امروز: برخیها او را همچون جنسی میدانند که با گذر زمان نه تنها از کیفیت و ارزشش کاسته نمیشود، بلکه پختهتر و بهتر نیز خواهد شد. نمایش پیرلو در جام جهانی ۲۰۱۴ برابر انگلستان، یکی از گواههای این ادعا است. او در ۳۶ سالگی هنوز هم میدرخشد. پیرلو اکنون در تیم قهرمان ایتالیا، یوونتوس حضور دارد و در سال ۲۰۱۳ توسط بلومبرگ، در لیست پنج بازیکن برتر اروپا قرار گرفت.
هافبک مرکزی: گنارو گتوسو
فصل 07-2006: در سال ۱۹۹۹ با مبلغ ۸ میلیون یورو از تیم گلاسکو به میلان آمد، نقشی انکارناپذیر در تیم میلان ایفا میکرد، همچون فولاد، سخت و مقاوم بود، و خیلی زود بعد از پیوستن به میلان توانست جای خودش را در ترکیب اصلی تثبیت کند.
امروز: بعد از بازنشستگی در سال ۲۰۱۳، خیلی سریع وارد عرصه مربیگری شد و دوران پرفروغی را هم پشت سر نگذاشت، او ابتدا در سال ۲۰۱۲ میلان را ترک کرد و به عنوان مربی بازیکن در تیم سوئیسی اف. سی زیون فعالیت کرد، بعد از چند ماه از کار برکنار شد و مربیگری تیم پالرمو را در دسته دوم ایتالیا قبول کرد، اما باز هم نتایج ضعیف، مانع ادامه همکاری شد. اخیراً نیز در لیگ یونان پست سرمربیگری تیمی را قبول کرد که از آن شغل نیز به تازگی استعفا داد.
هافبک مرکزی: ماسیمو آمبروسینی
فصل 07-2006: در سال ۱۹۹۵ به میلان پیوست و مثل گتوسو نقشی محوری در ترکیب تیم داشت، هافبکی تنومند، انرژیک و پرتوان که از قدرت رهبری و بازیخوانی بالایی در زمین برخوردار بود. درست است که همیشه انتخاب اول ترکیب نبود اما قطعا عنصری قابل اتکا بود که همیشه میشد رویش حساب کرد.
امروز: با وجود داشتن پیشنهاد از وستهام، در سال ۲۰۱۴ از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. او پس از 18 سال حضور در میلان، آخرین فصلش را در فیورنتینا سپری کرد.
هافبک تهاجمی: کلارنس سیدورف
فصل 07-2006: از سال ۲۰۰۲ و انتقال از اینتر به جمع روسونریها، نقشی کلیدی در ترکیب میلان داشت. همیشه از او به عنوان یکی از بهترین هافبکهای نسل خود یاد میشود. سیدورف هافبک کاملی بود که توانایی دریبل زدن، شوتزنی، فرار و... را داشت. او موفقترین فوتبالیست تاریخ لیگ قهرمانان است که توانسته با سه تیم مختلف به قهرمانی در این جام معتبر برسد. شاهکاری که تاکنون کسی موفق به تکرار آن نشده است. او در آن فصل از سوی یوفا به عنوان بهترین هافبک سال انتخاب شد.
امروز: بعد از یک سال حضور در تیم بوتافوگو، در سال ۲۰۱۴ از دنیای بازیگری خداحافظی کرد. بعد از مدت خیلی کوتاهی با پیشنهاد تیم سابقش، میلان مواجه شد، البته برای نشستن روی نیمکت! او نتایج خوبی با میلان نگرفت و خیلی زود، ۴ ماه بعد از انتخابش به عنوان سرمربی، برکنار شد.
هافبک تهاجمی: کاکا
فصل 07-2006: عنوانی که در سال ۲۰۰۷ کسب کرد، گویای همهچیز است. او در آن سال بهترین فوتبالیست کره زمین بود. در آن فصل لیگ قهرمانان 10 گل زد و ۵ پاس گل داد تا تاثیرگذاریاش در این تیمش کاملا مشخص باشد.
امروز: علیرغم اینکه هنوز در اوایل دهه سوم زندگیاش بود، هرگز نتوانست در قامت آن فوقستاره فصل 07-2006 ظاهر شود. با رفتن به رئال کیفیتش پایینتر هم آمد. رئال برای او چیزی حدود ۵۰ میلیون پوند پرداخت کرد اما نمیتوان از دوران حضورش در رئال نکته خاصی را برجسته کرد. بعد از نمایشهای ضعیف در فصل آخر حضورش در مادرید، بازگشت رویایی برای او محقق شد و در سال ۲۰۱۳ به میلان بازگشت. هرچند دیگر هیچ نشانی از سرعت و مهارت آن جوان برزیلی در اواسط دهه قبل دیده نمیشد. بعد از مدتی حضور در اورلاندو، بار دیگر به تیم سابقش بازگشت، این بار مقصدش سائوپائولو بود. باشگاهی که کاکا کارش را از آنجا شروع کرد.
مهاجم: فیلیپو اینزاگی
فصل 07-2006: در ترکیب پرستاره میلان، اینزاگی کهنهکار بازیکن قابل اعتمادی بود. اگرچه در فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۷ در گلزنی در مسابقات داخلی عملکرد خیلی خوبی از خود به جای نگذاشت ولی در ۱۲ بازی اروپایی آن فصل، شش گل زد. قبل از پیوستن به میلان در سال ۲۰۰۱ با مبلغی حدود ۱۷ میلیون پوند، برای تیم تورینی یک گلزن تمامعیار بود. با خروج شوچنکو در سال ۲۰۰۶، فرصت بیشتری برای خودنمایی اینزاگی در میلان مهیا شد.
امروز: بعد از دو دهه بازیگری در دنیای فوتبال، در سال ۲۰۱۲ کفشهایش را آویخت و مدتی بعد به عنوان مربی تیم جوانان میلان منصوب شد، بعد از برکناری سیدورف، به او این فرصت داده شد که سرمربی میلان شود. در نهم ژوئن ۲۰۱۴ به عنوان سرمربی میلان معرفی شد. او اکنون روی نیمکت روسونریها قرار دارد و البته نتایج چندان ایدهآلی هم کسب نکرده و از طرف هواداران و مدیران باشگاه، تحت فشار قرار دارد.
