مطلب ارسالی کاربران
هفت های منچستریونایتد..
آنخل دی ماریا، شماره 7 جدید منچستر یونایتد است،در تاریخ شیاطین سرخ شماره هفت هایی مثل مایکل اوون، گیت کلیپسی و رالف میلن بازی کرده اند که البته همگی پرافتخار و ماندگار نبوده اند.
آنخل دی ماریا آخرین و جدیدترین شماره هفتی است که پیراهن یونایتد را در فصل جاری می پوشد، که شنبه دوهفته قبل او را در ترکیب تیمش برابر بارنلی در ورزشگاه تورف دیدیم.
ما تقریبا همه ی اسطوره های منچستریونایتد که در سالیان اخیر،سابقه پوشیدن شماره هفت داشته اند را می شناسیم ،جرج بست، برایان رابسون،اریک کانتونا، دیوید بکهام و کریستیانو رونالدو.
اما درمورد بازیکنانی که افتخار پوشیدن این پیراهن را در مدت زمان کوتاه داشته اند چطور؟ کدام بازیکن با این شماره پیراهن ،تبدیل به اسطوره باشگاه شده و کدام یک انتظارات را برآورده نکرده اند؟ دیلی میل نگاهی به گذشته انداخته..
استیو کوپل(1975-1983)
این واقعا ناعادلانه است که عنوان کنیم استیو کوپل به عنوان یک بال جپ برای شیاطین سرخ، فرد موثری نبوده ولی او نتوانست با این باشگاه به موفقیتی شایسته دست پیدا کند. او بخشی از تیم امیدوار کننده تامی دوچرتی در اواخر دهه هفتاد بود. کوپل در فینال FA Cup در سال 1976 از ناحیه سر مصدوم شد درست زمانی که در مقابل ساوتهمپتونی ها در ومبلی مورد ضرب و شتم قرار می گرفت. اما کوپل این اتفاق را درست 12 ماه بعد جبران کرد. و با پیروزی دو بر یک برابر لیورپولی ها، به جاه طلبی های آن ها پایان داد . با 322بازی در لیگ و 53 بر گلزنی برای این تیم. در نهایت به خاطرمشکلات زانو ،کوپل دراکتبر 1983 در سن 28سالگی برای همیشه کفش هایش را آویخت.
اشلی گرایمز(1977-1983)
متولد دوبلین و با 107 بازی برای منچستریونایتد در طول 5سال .درست وقتی که تیمی قادر نبود تا شیاطین سرخ را از صدر جدول جدا کند. او مهاجم مورد علاقه سرمربی وقت باشگاه یعنی دیو سکستون نبود و حتی جایگاهش را توسط ران اتکینسون موفق در تیم از دست داد، اتکینسونی که بازیکنانی امثال برایان رابسون را برای باشگاه به ارمغان آورد.
گرایمز برای یونایتد تقریبا عملکرد بی ثمری داشت اما در نهایت توانست با این باشگاه به قهرمانی در FA Cup در سال 1983در فینال برابر برایتون دست پیدا کند.
او در همان سال به کاونتری منتقل شد و بعد از آن به ترتیب برای باشگاه های لوتون تاون و اوساسونا بازی کرد. او همچنین به 18 بار برای تیم ملی ایرلند بازی کرد.
رالف میلن(1988-1991)
شماره پیراهن های رسمی در سال 1992 همزمان با آغاز لیگ برتر شروع شد. و میلن شماره هفت آن روزهای شیاطین سرخ بود که سه سال زیر نظر الکس فرگوسن ،با آن عینک قدیمی، برای این باشگاه بازی کرد. قبل از آن که میلن به این تیم اضافه شود،منچستر فصل را با نایب قهرمانی به پایان برده بود و فرگوسن به این بازیکن خط میانی اعتماد کرد و معتقد بو او می تواند باشگاه را برای کسب جام های متعدد کمک کند. میلن 30 گل برای این باشگاه به ثمر رسانده. البته او خیلی نزد هواداران باشگاه محبوب نبود و مرتبا بین آنها جزء بدترین بازیکنان انتخاب می شد. سرالکس فرگوسن سال ها بعد اعتراف کرد که قرارداد با میلن بدترین قرارداد عمرش بوده است: " من فقط برای به خدمت گرفت میلن 170هزار پوند خرج کردم، درحالی که هنوز هم به خاطر آن محکوم می شوم." به نظر می رسد این میزان مبلغ، مقدار قابل توجهی بوده که برای او پرداخت شده،
کیت گیلیسپی(1993-1995)
یکی از بازیکنان تیم مشهور و رویایی سال 1992، در کنار رایان گیگز، دیوید بکهام، پل اسکولز و گری نویل. این بازیکن اهل ایرلند شمالی، بسیار پرسرعت و سخت کوش بود. اما قادر نبود تا موفقیت بازیکن روسی گذشته تیم یعنی آندری کاچلسکیس را تکرار کند و درنهایت به تعداد انگشتان دست،برای این تیم بازی کرد. او سرانجام به عنوان بخشی از قرارداد، برای آوردن اندی کول از نیوکاسل به الدترافورد، با این باشگاه معامله شد و بعد به ترتیب برای باشگاه های بلکبرن،لسترسیتی و شفیلدیونایتد بازی کرد و برای تیم ملی کشورش نیز 86 بار به میدان رفت.
مایکل اوون(2009-2012)
این واقعا منصفانه است که فرگوسن با پیشنهادش برای خرید مایکل اوون همه را شگفت زده کرد، بازیکنی که تازه از مصدومیت شدید رها شده بود و آن عملکرد درخشان گذشته اش را نداشت. اوون با پیراهن شماره 7، سه سال در منچستر یونایتد حضور داشت با 52 بازی و 17 گل زده. او مشکل کند بودن وین رونی و دیمیتار برباتوف در خط حمله را تا حدی بهبود بخشید و البته متقابلا همین طور مصدومیت های متوالی اش ادامه داشت. اما شاید گلش در لحظه آخر در دیدار برابر منچسترسیتی و هت تریکش در چمپیونز لیگ برابر ولفسبورگ،خاطرات یادگاری اوون برای طرفداران یونایتد باشد.
آنتونیو والنسیا(2009- تا حالا)
پس از خروج اوون از باشگاه، شماره 7 به آنتونیا والنسیایی رسید که در حال شروع چهارمین فصل حضورش در الدترافورد بود. تغییر شماره والنسیا ، منجر شد تا این بال اکوادوری، 40 بار برای این تیم بازی کند، آماری که نسبت به فصل قبل کاهش پیدا کرده بود. او البته به موقع فهمید و به سراغ شماره قبلی خود یعنی 25 رفت. هرچند این که آیا میزان آمادگی او تغییر کرده قابل بحث است..
ترجمه: محمدحسین نجفی
