ایستادگی خیاطان مادریدی تا اخرین لحظه مانند ایستادگی اسپارتاکوس است و واقعا شباهت عجیبی است بین شورشیان مادریدی و یکی از چند سکانس پایانی آخرین سامورایی شاهکاری که در سینما حق خودش را نگرفت.نمی دانم فکر دیگو کجاست اما مطمئن هستم که از نقل و انتقالات تابستانی راضی است کاری که دیگوسیمئونه کرد کاری بود که از دست کمتر فردی بر می آید. یک حکایت معروف هست که می گه: قهرمان شدن آُسان است اما قهرمان ماندن سخت است.به نظرم حفظ خط دفاع آهنین اتلتیکو مادرید آرزویی محال برای جنوب نشینان مادرید بود که براورده شد.اون ها فقط کار خودشون رو می کنند واصلا نگران نیستند .انها نگران کابوس لیگ جزیره نیستند که امسال برای بارسلونایی ها بازی میکنه انها نگران تونی کروس صورت سنگی نیستند انها نگران خامس رودریگزی که جام جهانی رو شگفت زده کرد نیستند. اونها یاد گرفتند که به داشته های خودشون تکیه کنند به آردا توران وگودین ها. شاید تنها نگرانی شون رفتن تیبو کورتوا باشه کورتوایی که فصل قبل مسی رو به چالش کشید و نگذاشت رونالدو به قهرمانی لالیگا برسه.حقیقت این است که اون های که چند دهه پیش آتش شورش رو روشن کرده اند حالا به همین ها هم قانع اند .امسال برای اون ها زیاد فرقی نمی کنه که قهرمانی رو بدست بیارن یا نه اما برای اون ها مهمه این است که به پای اعتقاد شون ایستاده اند مثل آراگونس تا آخرین لحظه جنوب مادریدی .حالا اونها نباید درگیر این مسئله باشند که ما چرانباید طرفدار رئال یا بارسلونا باشیم چون جواب روشنه: ما تیمی به نام اتلتیکومادرید داریم .ما از بازیکنان خوبی مثل دیگو کاستا و کورتوا که تنها مون گذاشتند نفرت نداریم اما از اون ها می خواهیم که یادشون نرود که از کجا شکوفا شده اند.آخرقصه شورشی های جنوب مادرید اعدام بود اما آخر قصه اتلتیکو شروع دوباره است .موفق باشید سربازان جنوب مادرید
