بازیکنان فوتبال این خصوصیات ویژه را به آسانی بدست می آورند. مربی بایستی به منظور آماده کردن بازیکنان خود برای بسیاری از مسابقات فوتبال مسئولیتی بر دوش آنها بگذارد. افزایش بی حد وحساب بازیکنان فوتبال فشار بیش از اندازه ای را بر دوش مربیان مربوطه گذلشته است. بساری از جوانان بر حسب انتخاب و یا ضرورت، به جرگه مربیگری فوتبال روی آورده اند.
اگر چه این اشتیاق به صورت بی رویه ظاهر می شود و با عزم و اراده خوبی برانگیخته می گردد، ولی بسیاری از این افراد هیچ تجربه ای ندارند و اگر هم داشته باشند، بسیار جزئی است. برای یک معلم کار آمد وموثر شدن، بایستی درک و فهم اساسی و بنیادی از اصول یادگیری و فلسفه مربیگری را بدست بیاورند. فرمول مشخصی که موفقیت در امر مربیگری را تضمین نماید، وجود ندارد. مربیان مثل بازیکنان شخصیت مستقلی دارند، لذا بسیاری لز شیوه های مربیگری وجود دارد که موفق نیز می باشند. آنچه را که برای یک نفر می توان انجام داد، شاید برای نفر دیگر مناسب نباشد. با این همه بدون توجه به روش های بکار رفته، فلسفه های مربیگری بایستی در یک زمینه غالب باش، یعنی تمرین بایستی مفرح و شاد باشد!
این موضوع یعنی مفرح بودن تمرین مهمترین جنبه ورزش است که اغلب فراموش می شود. شاید به این دلیل است که تاکید زیادی روی برد به عنوان معیار موفقیت می شود. توجه بیش از اندازه به نتیجه و برد یک محیط تمرینی همراه با فشار روانی، وضعیت یادگیری ضعیفی را چه برای بازیکنان خسته و چه برای بازکنان سرحال ایجاد می کند.
یک چنین روشی اشتباه است. تمرین نبایستی ملال آور باشد. مربیان می توانند از طریق استفاده از بازیهای شاد و مفرح در جلسات تمرین، رقابت های متنوعی را ایجاد کنند که موجب پیشرفت تکنیکی و تاکتیکی بازیکنان شده و محیط تمرینی لذت بخشی را برای آنان بوجود بیاورد. این موضوع کلید آماده نگهداشتن، مشارکت فعال و علاقهمند بودن بازیکنان می باشد. کودکان نیز همچون بزرگسالان در صورتی که در برابر آن چیزی که انجام می دهند احساس مسئولیت کنند، پاسخ مطلوبتری از خود بروز خواهند داد. این موضوع نشان دهنده این نیست که تمرینات اساسی و بنیادی نبایستی در برنامه تمرینی گنجانده شود، بلکه یادگیری مطلوب بایستی بین تمرینات ویژه فوتبال و بازیهایی که تعریف شده است تعادل برقرار نماید.
جلسات تمرین بایستی به منظور استفاده بیشینه از زمان موجود تنظیم شود. باید در نظر داشت که کیفیت، نه کمیت از ملاحضات ابتدایی می باشد. هر یک از بازیها یک، یا چند تا از اهداف ذیل را برآورده می سازند:
گرم کردن، آموزش مهارتها و تاکتیکها و تمرینات آمادگی جسمانی. مثلا" بازی ویژه ای که برای بهبود مهارت ها و توسعه آمادگی طراحی شده است ممکن است شامل مهارت های پاس دادن همگام با الگو های حرکت بدون توپ باشد. بازیها بطور کلی به دو طبقه تقسیم بندی شده اند: بازیهایی برای آموزش بازیکنان و بازیهایی برای آموزش دروازه بانان.
برای انجام یک بازی موفق و به منظور اجرای مهارتها و تاکتیکها، بازیکنان باید از نظر جسمانی و روانی آمادگی لازم را داشته باشند. آمادگی جسمانی اساس، پایه و زیربنایی است که عملکردها و اجراهای ورزشی بر آن استواراست.
ورزش فوتبال نیز آمادگی جسمانی ویژه و خاص خود را داراست که شامل یک سری عناصر کلیدی می باشد. انعطاف پذیری و چابکی شامل دامنه حرکتی و تونایی بالقوه ورزشکار به منظور اجرای مهارتهای حرکتی دقیق و ظریف می باشد. استقامت عمومی و ویژه برای گروه های عضلانی به منظور پیشگیری از اجرای ضعیف که به علت خستگی بازیکنان در مراحل پایانی مسابقه عارض می شود، ضروری می باشد. سرعت نیز از اجزاء بسیار مهم بشمار می رود. سرعت ویژه در فوتبال را از طریق انجام تمریناتی که شامل تغییرات ناگهانی در سرعت و جهت حرکت با استفاده از حرکات فریبنده با توپ (دریبل) می باشد، می توان توسعه داد. سرانجام تمرینات قدرتی وتوان، بازیکنان را برای موفقیت در مبارزه و درگیری با حریفان در حفظ توپ آماده می سازد.
آمادگی جسمانی به تنهایی موفقیت را تضمین نمی کند. بازیکنان باید قالبیت های خود را در انجام مهارتهای مختلف در فوتبال توسعه دهند. تکنیکهای اساسی و پایه در فوتبال شامل : پاس دادن، دریافت کردن، سرزدن، حرکت کردن با توپ و دریبل زدن، شوت زدن و حفظ توپ می باشد.
تمرینات مهارتی می بایستی در بازیهایی با زمان و فضای محدود، تحت فشار حریف انجام گیرد. تاکتیک در بازی فوتبال شامل سازماندهی و تصمیمی است که به صورت فردی و یا تیمی اتخاذ می شود. تاکتیکهای انفرادی در برگیرنده اصول حمله و دفاع به شکل نفر به نفر می باشد که در اصطلاح به آن Man – To – Man گفته می شود.
تاکتیکهای گروهی با تعداد کم به وضعیتی اشاره می کند که سه بازیکن یا بیشتر را شامل می شود، 2 در مقابل 1، 3 در مقابل 1، 3 در مقابل 2، 4 در مقابل 3 و غیره.
تاکتیکهای تیمی با سازماندهی بازیکنان در سیستم های بازی سروکار دارد. بازیهای تفریحی و نشاط آور برای بالا بردن آمادگی، مهارت و قابلیت های تاکتیکی در بازیکنان طراحی شده است. اکثر این تمرینات در برگیرنده دو یا احتمالا" هر سه جنبه آمادگی جسمانی، تکنیک و تاکتیک می باشند. مربیان به انتخاب می توانند به یکی از جنبه های مذکور بیشتر از سایرین، با توجه به هدف تمرین تاکید داشته باشند.
