احمد رضا سروش - یک سال و اندی از باشکوه ترین بازگشت تاریخ فوتبال میگذره، دقیقه 88 و بارسلونا 3 گل میخواست تا شکست 4 بر 0 بازی رفت را جبران کند، 2 گل نیمار در دقیقه 88 و وقت های اضافه، کار را به دقایق آخر و آخرین فرصت کشید،"آردا توران توپ را لو میده، ترستگن توپ را پس میگیره، تکل و خطا روی ترستگن، نیمار پشت توپ، سانتر اول بر میگرده، باز هم نیمار تو سر توپ و ارسال و......................سرجیو روبرتو توپ را وارد دروازه میکنه"، واقعا چیه این فوتبال.
بارسلونا درس جنگیدن داد درس هیچ وقت ناامید نشدن، نشون داد نمیشه چمپیونزلیگ را با پول خرید، پولدارها تو این جام رستگار نمیشند. بارسلونا آموخت اگر 4-0 هم ببازی میشه با پیروزی 6-1 جبرانش کرد. میشه توی بالاترین سطح فوتبال توی 6 دقیقه 3 گل زد و رستگار شد.
حال بعد از گذشت یک سال و چند ماه، بارسلونا در شبی که کمتر کسی فکر میکرد از گردونه ی رقابتها کنار بره، پیروزی 4-1 بازی رفت را با شکست 3-0 جبران کرد و از گردونه ی رقبتها در حالی که کارشناسان بالاترین شانس را بهشون میدادند کنار رفتند. رمی ها از خود بارسا یادگرفتند که میشه اختلاف بالای 3 گل را هم جبران کرد، بارسلونا چیزی که یاد داده بود را خود فراموش کرد، مگه میشه بارسلونا باشی و به نیت 90 دقیقه دفاع به خانه ی گرگ های بی پستان بری.... البته از ارزشهای تیم رم نگذریم، 90 دقیقه پرس از زمین حریف، اجازه ی فکر کردن به بارسا نداد، ستاره های بارسا هم به هیچ وجه شبیه به خودشون نبودند و نه خبری از هنر نمایی مسی و اینیستا و سوارز بود و نه دفاع تنومند این تیم که تا اینجای فصل عملکرد خوبی نشان داده بود چشمه ای از نظم و استحکام نشان داد. اومتیتی بعد شروع شایعات در مورد رفتنش، با افت شدید روبه رو شده و وصدویمت بوسکت هم بد موقع این بازیکن را از جریان مسابقات دور کرد و بازگشت شکوهمندی نداشت.
رم شایسته ی صعود بود، از همان بازی رفت، بارسلونا در این 180 دقیقه بازی مقابل رم نتوانست تفکرات خود را پیاده کند و 4 گلی که به ثمر رساند همه و همه حاصل اشتباهات فردی بازیکنان رم بود، بازیکنانی که در بازی برگشت بدون کوچکترین اشتباهی ظاهر شدند و امروز بر بلندای فوتبال اروپا تکیه زده اند و یکی از 4 شانس قهرمانی امسال هستند، تیمی قابل احترام که ای کاش توتی یک سال دیگر مانده بود، حتی تماشای او در کنار زمین بعد از برد مقابل بارسا جذاب میتونست باشه.
آری بارسلونا باخت و رفت، اما هرگز این شکست را فراموش نخواهند کرد، لیگ قهرمانان جای ترسوها و بزدلها نیست، اینجا فقط گلادیاتورها و جنگ جوها رستگار میشوند، فرقی نمیکنه بارسونا ، منچستر سیتی و یا ثروتمندان پاریسی باشی، باید تا آخرین نفس مبارزه کنی، باید لیاقت قهرمانی از خود نشان بدهی، باید دل هواداران را به دست بیاری، لیگ قهرمانان فقط جای قهرمانان هست.
